Khollan Vafa : اخوان صفا: زبور سرود و مزامیر داودی مانوی پهلوی... ابر و باد و مه و خورشید و فلک

زبور نام کتابی‌ است که بر اساس قرآن و روایات اسلامی، بر داوود از پیامبران بنی ‌اسرائیل نازل شده‌ است. زبور به زبان عبری است و سراسر اندرز و دعا و مناجات با ایزد متعال و تجلیل مقام ربوبی است و پس از تورات نزول یافته‌است[۱][۲]

محتویات [نمایش]

ریشه نام[ویرایش]

بنا بر روایت وجه تسمیه این کتاب آن است که به صورت مجموعه‌ای مکتوب بر الواح فرود آمده‌است[۳].برخی نیز زبور را به معنی مکتوب دانسته‌اند.[۴] بعضی پژوهشگران زبور را از ریشه عبری زمره(זימרה) که هم به معنی قدرت و هم به معنی آواز یا سرود است؛ دانسته‌اند.

زبور در قرآن[ویرایش]

در سوره‌های نساء، انبیاء و اسراء قرآن زبور نام برده شده‌است.

به راستی که ما به تو وحی کردیم چنان‌که به نوح و پیامبران پس از او و همچنین به ابراهیم و اسماعیل و اسحاق و یعقوب و اسباط بنی‌اسرائیل و عیسی و ایوب و یونس و هارون و سلیمان وحی کردیم و به داوود هم زبور را عطا کردیم.(قرآن ۴:۱۶۳)

و پروردگار تو به آن‌چه در آسمان‌ها و زمین است داناتر است و به داوود زبور را بخشیدیم.(قرآن ۱۷:۵۵)

و ما در زبور پس از ذکر نوشتیم که به راستی بندگان نیکوکار من زمین را وارث خواهند شد. (قرآن ۲۰:۱۰۵)

زبور در تفاسیر[ویرایش]

با این که قرآن به اعطای زبور به داوود اشاره کرده‌است، برخی از مفسرین اهل سنت آن را به طور مطلق کتب انبیاء معنی کرده‌اند.[۵] بر اساس تفسیر نمونه، کتاب زبور احکام شریعتی خاصی نداشته و آیین جدیدی نیاورده‌است.[۶]. در تفسیر نمونه، زبور دلیل برتری داوود بر دیگر پیامبران دانسته شده‌است.[۷] در این تفسیر همچنان ذکر شده که بخش‌هایی از زبور از تحریف مصون مانده‌اند.[۸]

زبور در روایات اسلامی[ویرایش]

در روایتی ابوذر غفاری از پیامبر اسلام نقل کرده‌است که زبور یکی از ۱۰۴ کتابی‌است که بر مردم جهان نازل گشته‌است.[۹] در صحیح بخاری، ابوهریره از محمد نقل کرده‌است که خواندن زبور بر داوود آسان گشته بود و چون به خادمانش می‌فرمود اسب‌ها را زین کنند؛ پیش از آن‌که اسب‌ها زین شود زبور را به پایان می‌برد.

تطبیق زبور با مزامیر[ویرایش]

برخی پژوهشگران زبور مذکور در قرآن را با مزامیر در عهد عتیق برابر دانسته‌اند. با این که مزامیر بیش‌تر به عنوان کتاب دعا و تسبیح شهرت دارد؛ زبور و مزامیر هر دو به داوود منسوب‌اند. در قرآن از زبور آورده شده‌است که بندگان نیکوکار خداوند وارث زمین خواهند شد. در مزامیر داوود، آیه‌ای با معنی مشابه آمده است:

زیرا که خداوند عدالت را دوست می‌دارد و بندگان صالح خود را رها نمی‌کند بلکه از ایشان نگهداری می‌کند زیرا که درخت شریران بریده خواهد شد. و صدیقان وارث زمین شده تا ابد در آن سکونت خواهند کرد؛ زیرا که زبانشان به حکمت گویاست.(مزامیر ۳۷:۲۹)

برخی نیز آیه قرآن در سوره انبیاء را با این بخش مزامیر تطبیق داده‌اند.

زیرا که شریران منقطع می‌شوند اما متوکلان به خداوند وارثان زمین خواهند شد. و متواضعان وارث زمین شده از سلامت بهره خواهند برد. شریر دندان‌های خویش بر او می‌فشارد، اما خداوند بر صدیقان متبسم است. (مزامیر ۳۸:۱۱)

آیات دیگری از مزامیر نیز مفهومی نزدیک با آنچه در قرآن آمده‌است دارند:

خداوند روزی صالحان را می‌داند و میراث ایشان زمین ابدی باشد که در زمان بلا خجل نشوند و در ایام قحطی سیر خواهند شد. این متبرکان خداوند زمین را به میراث می‌برند.(مزامیر ۳۸ ۹:۱۱)

برخی از علمای مسلمان که زبور را اشاره‌ای به کتب انبیای پیشین و نه فقط کتاب داوود می‌دانند، این آیه قرآن را با آیه مشابهی در سفر خروج برابر دانسته‌اند.

و بندگان خود ابراهیم و اسماعیل و اسحاق و اسرائیل را به یاد آور چون‌که به ذات خود برای ایشان سوگند یاد کرده به‌ایشان گفتی که ذریه شما را چون ستاره‌های آسمان بسیار خواهم گردانید و تمامی زمینی که درباره‌اش گفتم به ذریه شما خواهم بخشید که تا ابد وارث آن باشند. (خروج ۳۲:۱۱)

با این حال در این مورد که مزامیر همان زبور است، اطمینان وجود ندارد. یهودیان و مسیحیان خود معترف‌اند که از ۱۵۰ مزمور در عهد عتیق، تنها ۷۱ یا ۷۳ مزمور را می‌توان به داوود نسبت داد و دیگر مزامیر در سالیان دیگر افزوده شده اند[۱۰][۱۱].

پانویس[ویرایش]

Jump up ↑ اعلام قرآن، ۳۴۶ و ۳۴۷

Jump up ↑ معارف و معاریف، ۳/۱۱۱۳

Jump up ↑ بحارالانوار، ۱۴/۳۳

Jump up ↑ المیزان ج۵ ص ۲۲۰

Jump up ↑ تفسیر الجلالین ۱۲:۲

Jump up ↑ تفسیر نمونه، ۴/۲۱۴

Jump up ↑ تفسیر نمونه، ۲۱/۱۶۱

Jump up ↑ تفسیر نمونه، ۱۳/۸۲۰

Jump up ↑ مجمع‌البیان ج ۱۰ ص ۴۷۶

Jump up ↑ قاموس کتاب مقدس، ۷۹۶-۸۰۰

Jump up ↑ تاریخ مختصر ادیان بزرگ، ۲۷۹و ۲۸۰

جستارهای وابسته[ویرایش]

زبور پهلوی

زبور مانی

زبور آل داوود

منابع[ویرایش]

فلیسین شاله. تاریخ مختصر ادیان بزرگ. ترجمهٔ منوچر خدایار محبی. تهران: انتشارات دانشگاه، ۱۳۴۶.

ناصر مکارم شیرازی. تفسیر نمونه. با همکاری جمعی از نویسندگان. چاپ دوازدهم. تهران: دارالکتب اسلامیه، ۱۳۶۹.

حسن بن فضل طبرسی. مجمع‌البیان. بهشتی احمد. چاپ هشتم. قم: فراهانی، ۱۳۶۹.

سمیح عاطف‌الزین. داستان پیامبران علیهم‌السلام در قرآن. ترجمهٔ علی چراغی. چاپ اول. تهران: ذکر، ۱۳۸۰. ISBN ۹۶۴۳۰۷۱۶۳۴.

عبدالرحمن بی ابی‌بکر سیوطی. تفسیرالجلالین. ویرایش محمد بن احمد جلال‌الدین. چاپ هشتم. بیروت: ذکر، ۱۳۸۰.

کتاب مقدس عهد عتیق و عهد جدید، ترجمه فاضل خان همدانی، ویلیام گلن، هنری مرتن، تهران: اساطیر، ۱۳۷۹، ISBN ۹۶۴-۳۳۱-۰۶۸-X

[نمایش] ن ب و

شخصیّت‌ها و اَعلامِ قرآنی

رده‌ها: تاریخ یمن شبه جزیره عربستان کتاب‌های مقدس کتاب‌های یهودی متون اسلامی

همچنین

الزَبُورْ كان نظام كتابة مستخدم في اليمن القديم إلى جانب خط المسند والفرق بينهما أن الأخير يتحدث عن شواهد وأحداث تاريخية غالبا أما الزبور فهو المعاملات اليومية لليمنيين القدماء على أوراق بردي أو الأوراق النفيسة وطرس أو أسعف النخل وقد تكون دينية أو غير ذلك [1][2] حسب المصادر الإسلامية، فإن الزبور كتاب أنزل على داوود ويعتقد أن المقصود بذلك سفر المزامير [3]

Flag-map of Yemen.svg هذه بذرة مقالة عن اليمن تحتاج للنمو والتحسين، فساهم في إثرائها بالمشاركة في تحريرها.

المراجع[عدل]

^ INSCRIBED OLD SOUTH ARABIAN STICKS AND PALM-LEAF STALKS: AN INTRODUCTION AND A PALOGRAPHICAL APPROACH Jacques Ryckmans p.127

^ S. Horovitz, Koranische Untersuchungen, p. 70

^ [1] إسلام ويب ، مركز الفتوى، نص السؤال :" الزبور، نعلم انه من الكتب السماوية ولكن على أي قوم نزل ومن هو الرسول الذي أتى به ؟ أفادكم الله ". نص الإجابة : "الحمد لله والصلاة والسلام على رسول الله وعلى آله وصحبه أما بعد: فإن الزبور هو كتاب الله تعالى الذي أنزله على نبيه داود عليه السلام. قال تعالى: (وآتينا داود زبوراً) قال ابن كثير: الزبور هو الكتاب الذي أوحاه الله إلى داود عليه السلام وقال القرطبي: الزبور كتاب داود وكان مائة وخمسين سورة ليس فيها حكم ولا حلال ولا حرام، وإنما هو حِكَم ومواعظ.. وكان داود عليه السلام حسن الصوت، فإذا أخذ في قراءة الزبور اجتمع إليه الإنس والجن والطير والوحوش لحسن صوته.. قال تعالى (وَلَقَدْ آتَيْنَا دَاوُدَ مِنَّا فَضْلاً يَا جِبَالُ أَوِّبِي مَعَهُ وَالطَّيْرَ وَأَلَنَّا لَهُ الْحَدِيدَ) (سـبأ:١٠) والفضل الذي أعطاه الله تعالى هو: النبوة والزبور والعلم والقوة وتسخير الجبال والحكم بالعدل وإلانة الحديد والصوت الحسن. وداود عليه السلام أرسل إلى قومه بني إسرائيل. قال الحافظ في الفتح: هو داود بن إيشا بن عوبد بن باعربن سلمون بن يارب بن رام بن حضرون بن فارص بن يهوذا بن يعقوب عليه السلام وهو إسرائيل.والله أعلم" - 30 رجب 1423 - 7-10-2002 تاريخ الولوج ١٥ نوفمبر ٢٠١٢

تصنيفات: تاريخ اليمن كتب إسلامية شبه الجزيرة العربية تاريخ اليمن القديم كتب سماوية

همچنین

Zabur (Arabic: زبور‎) is, according to Islam, the holy book of Dawud (David), one of the holy books revealed by God before the Qur'an, alongside others such as the Tawrat (Torah) of Musa (Moses) and the Injil (Gospel) of Isa (Jesus).

Some scholars equate the Zabur with the biblical book of Psalms. The term zabur is the Arabic equivalent of the Hebrew zimra, meaning "song, music." It, along with zamir ("song") and mizmor ("psalm"), is a derivative of zamar, meaning "sing, sing praise, make music."[1]

Contents [show]

Introduction[edit]

The Zabur of Dawud (David) is referred to in the Qur'an as one of God's books revealed to four selected messengers. The Zabur is preceded by the Taurat (Torah) given to Moses and followed by the Injeel (Gospel) given to Jesus and finally the Qur'an given to the Islamic prophet, Muhammad.

According to Islam, it has been there even since the time of Adem (Adam, who is considered the first human) and not beginning in the 7th century. The Aqeedah (belief system) of Islam is believed to be exactly the same in every single one of the four scriptures and several scrolls and is thought exactly the same by every prophet. Considering this it can be assumed the theological aspects of the Zabur be exactly the same as the Qur'an.

The Sharia or laws of Islam however are known to have changed slightly depending on the prophet of the time, although the Sharia that is revealed in the Qur'an is final till the end of time as there will be no prophet after Muhammad, and no book after the Qur'an. Hence the laws of the Zabur need not be exactly the same as what is Islam of today (as in the Sharia of the Qur'an).

Mention of Zabur in the Qur'an[edit]

In the Qur'an, the Zabur is mentioned by name only three times. The Qur'an itself says nothing about the Zabur specifically, except that it was revealed to David, king of Israel and that in Zabur is written "My servants the righteous, shall inherit the earth".[2][3]

We have sent thee inspiration, as We sent it to Noah and the Messengers after him: we sent inspiration to Abraham, Isma'il, Isaac, Jacob and the Tribes, to Jesus, Job, Jonah, Aaron, and Solomon, and to David We gave the Psalms.

—Qur'an, Sura 4 (An-Nisa), ayah 163[4][5]

And it is your Lord that knoweth best all beings that are in the heavens and on earth: We did bestow on some prophets more (and other) gifts than on others: and We gave to David (the gift of) the Psalms.

—Qur'an, Sura 17 (Al-Isra), ayah 55[6]

Before this We wrote in the Psalms, after the Message (given to Moses): My servants the righteous, shall inherit the earth."

—Qur'an, sura 21 (Al-Anbiya), ayah 105[3]

Parallel of ayah 21:105 with Psalms[edit]

The last reference is of interest because of the quotation from Psalm 37 verse 29 which says, "The righteous shall inherit the land, and dwell therein for ever," (as translated in the King James Version of the Bible).[2]

According to Ahrens (1930) the last reference is quoted from Psalms.[7] He says that the verse in the Qur'an reads "We have written in the Zabur after the reminder that My righteous servants shall inherit the earth." His conclusion is that this verse represents a close and rare linguistic parallel with the Hebrew Bible and more pointedly, with Psalm 37 ascribed specifically to David (see verses 9, 11, 29 which refer to the meek, the righteous or “those who wait upon the Lord” as they who shall inherit the earth).[2][8][9]

Many Muslim scholars think that it also has reference to Exodus 32:13, which reads "Remember Abraham, Isaac, and Israel, thy servants, to whom thou swearest by thine own self, and saidst unto them, I will multiply your seed as the stars of heaven, and all this land that I have spoken of will I give unto your seed, and they shall inherit it for ever."[10]

Zabur in Sunni Hadith[edit]

One hadith, considered valid by Muhammad al-Bukhari, says:

Narrated Abu Huraira: The Prophet said, "The reciting of the Zabur (i.e. Psalms) was made easy for David. He used to order that his riding animals be saddled, and would finish reciting the Zabur before they were saddled. And he would never eat except from the earnings of his manual work."

—Sahih al-Bukhari, 4:55:628

Zabur and Ketuvim[edit]

Christian apologist Karl Gottlieb Pfander suggested that the Qur'an's reference to Zabur actually refers to the third division of the Hebrew Scriptures, known as the Writings or Ketuvim.[11]

See also[edit]

Suhuf Ibrahim

Sabians

Sheba

References[edit]

Jump up ^ Theological Wordbook of the Old Testament, vol. 1, pg. 245.

^ Jump up to: a b c Psalms 37:29

^ Jump up to: a b Quran 21:105 (Translated by Yusuf Ali)

Jump up ^ Quran 4:163 (Translated by Yusuf Ali)

Jump up ^ See also Ibrāhīm, Ismā'īl, Ishaq, Jakub, Ayyub, Yunus, Harun and Sulayman

Jump up ^ Quran 17:55 (Translated by Yusuf Ali)

Jump up ^ K. Ahrens, Christliches im Qoran, in ZDMG , lxxxiv (1930), 29

Jump up ^ Psalms 37:9

Jump up ^ Psalms 37:11

Jump up ^ Exodus 32:13

Jump up ^ C. G. Pfander, The Balance of Truth, pg. 51

‹ The template below (Characters and names in the Quran) is being considered for deletion. See templates for discussion to help reach a consensus.›

[show] v t e

Characters and names in the Quran

Categories: Islamic textsArabian PeninsulaHistory of Yemen

همچنین

زبور آل داود، کتابی تاریخی به زبان فارسی است نوشتهٔ سلطان هاشم میرزا. اهمیت تاریخی این کتاب ذکر تاخت و تاز تیمور لنگ به ایران، ثبت رویدادهای ناگوار اواخر روزگار صفویان و آغاز افشاریان و شرح روابط و مناسبات سادات مرعشی با این دودمان‌ها می‌باشد.

این کتاب تبارنامه و ذکر فشرده‌ای از زندگی نیاکان سادات مرعشی (از تبار امام زین العابدین) است. سواد وقف‌نامه‌ها و قباله‌های املاک و اموال غیر منقول و مستغلات وقفی سادات مرعشی نیز در زبور آل داود آمده‌است.

دیگر مطالب:

تذکره و شرح حال خاندان‌های امیرکبیر سید قوام الدین صادق - جد سیزدهم مؤلف در سده هشتم هجری - که از اهل طریقت و پیر و مراد مردم و حاکم مازندران بود.

نویسنده[ویرایش]

سلطان محمد هاشم‌میرزا

زادروز ۲۰ صفر ۱۱۶۵

درگذشت اواخر ۱۲۳۶ ق.

محل زندگی اصفهان، شیراز، یزد

پیشه تاریخ‌نگاری

والدین شاه سلیمان دوم صفوی

مؤلف، سلطان هاشم‌میرزا، پنجمین و کوچکترین پسر شاه سلیمان دوم یعنی میر سید محمد مرعشی - نوه دختری شاه سلیمان صفوی - است. هاشم‌میرزا در سال ۱۱۶۵ ه.ق. زمانی که پدرش پس از کور شدن به دست عوامل شاهرخ میرزا در بند وی گرفتار بود، زاده شد.

خاندان وی از یک سو ریشه در سادات مرعشی، از سویی دیگر ریشه در صفویان و از جانبی دیگر نیز ریشه در خاندان سلطنتی گرجستان داشتند.

منابع[ویرایش]

بر پایهٔ داده‌هایی در مقدمه: هاشم میرزا، سلطان، زبور آل داود، تهران: میراث مکتوب، چاپ اول، ۱۳۷۹ خورشیدی.

رده: کتاب‌های تاریخی فارسی

همچنین

زبورمانی دارای مجموعه دعاهایی بوده که تاکنون هیچ یک از آن‌ها به فارسی میانه شناسایی نشده‌است. از متن زبور مانوی به قبطی برمی‌آید که در میان کتاب‌های مانی دو زبور منظوم وجود داشته‌است. ترجمهٔ قطعاتی مفصلی از یکی از آن دو به پارتی و نیز قطعاتی از آن به فارسی میانه و سغدی در دست است و در پارتی عنوان آفرین بزرگان را دارد. این زبور مشتمل بر دعاهایی است خطاب به پدر عظمت و خدایان خلقت سوم که امور جهان کنونی را برعهده دارند، و دارای بخش‌هایی است و در هر بخش عبارات معینی در طول متن تکرار می‌شود. زبور دیگر آفرین تقدیس نامیده شده زیرا هر کدام از دعاها با کلمهٔ قادوش شروع می‌شود. احتمالاً در زبان اصلی نیز این زبور همین نام را داشته‌است. در متن سغدی آمده‌است که این سرودها، تألیف شخص مانی بوده‌است. این زبور نیز از نظر ساختمان همانند نخستین زبور است. [۱]

پانویس[ویرایش]

Jump up ↑ تفضلی، احمد، ص ۳۴۰

منابع[ویرایش]

تفضلی، احمد، و به کوشش آموزگار، ژاله. تاریخ ادبیات ایران پیش از اسلام. تهران: انتشارات سخن، ۱۳۷۶ ISBN 964-5983-14-2

[نمایش] ن ب و

نوشته‌های پارسی میانه

[نمایش] ن ب و

ادبیات فارسی

رده: ادبیات فارسی میانه

همچنین

زبور پهلوی تنها نوشته‌ای است که از مسیحیان دوران ساسانی به زبان پهلوی باقی مانده‌است. این اثر که در میان قطعات مکشوفه در تورفان به دست آمده‌است، از زبان سریانی به زبان پهلوی یا فارسی میانه ترجمه شده و مترجم آن از نسطوریان ایرانی بوده‌است. کتابت این نسخه از قرن هفتم یا اوایل قرن هشتم میلادی (قرن‌های اول و دوم هجری) است ولی قرائن زبانی دلالت بر قدمت بیش تر این ترجمه دارد. برخی از ویژگی‌های دستوری و واژگانی که در این ترجمه دیده می‌شود، با آنچه در کتاب‌های پهلوی زرتشتی می‌بینیم متفاوت است و در زبور پهلوی تعدادی از کلمات سریانی به عنوان واژه‌های قرضی به کار رفته‌است.[۱]

پانویس[ویرایش]

Jump up ↑ تاریخ ادبیات ایران پیش از اسلام، ص ۳۵۳

منابع[ویرایش]

تفضلی، احمد. تاریخ ادبیات ایران پیش از اسلام. تهران: انتشارات سخن، ۱۳۷۶

[نمایش] ن ب و

نوشته‌های پارسی میانه

[نمایش] ن ب و

ادبیات فارسی

رده‌ها: ادبیات فارسی میانه مسیحیت

Holy Zabur

(Psalms)

The Holy Zabur is a collection of ancient hymns and spiritual songs. They were originally written to be sung, not just to be recited or read. The Zabur was the worship book used in Sulayman's Holy House in Jerusalem. Often it is called Dawud's Zabur (or the Psalms of David). This is not intended to imply that Dawud (pbuh) wrote all of the Zabur, because there were actually several prophets and holy men who contributed to the Zabur. However, Prophet Dawud (pbuh) wrote more of the Zabur than anyone else. Other contributors include Musa, Uzair, Sulayman, Ethan, Heman, and Asaph (peace be on them all). Many of the chapters state at the beginning who wrote that particular chapter. The Zabur contains 150 chapters or songs which are broken down into 5 sections as follows:

First Section -- chapters 1 to 41

Second Section -- chapters 42 to 72

Third Section -- chapters 73 to 89

Fourth Section -- chapters 90 to 106

Fifth Section -- chapters 107 to 150

Al-Zabur

Introduction to Zabur

Zabur 1

Zabur 2

Zabur 3

Zabur 4

Zabur 5

Zabur 6

Zabur 7

Zabur 8

Zabur 9

Zabur 10

Zabur 11

Zabur 12

Zabur 13

Zabur 14

Zabur 15

Zabur 16

Zabur 17

Zabur 18

Zabur 19

Zabur 20

Zabur 21

Zabur 22

Zabur 23

Zabur 24

Zabur 25

Zabur 26

Zabur 27

Zabur 28

Zabur 29

Zabur 30

Zabur 31

Zabur 32

Zabur 33

Zabur 34

Zabur 35

Zabur 36

Zabur 37

Zabur 38

Zabur 39

Zabur 40

Zabur 41

Zabur 42

Zabur 43

Zabur 44

Zabur 45

Zabur 46

Zabur 47

Zabur 48

Zabur 49

Zabur 50

Zabur 51

Zabur 52

Zabur 53

Zabur 54

Zabur 55

Zabur 56

Zabur 57

Zabur 58

Zabur 59

Zabur 60

Zabur 61

Zabur 62

Zabur 63

Zabur 64

Zabur 65

Zabur 66

Zabur 67

Zabur 68

Zabur 69

Zabur 70

Zabur 71

Zabur 72

Zabur 73

Zabur 74

Zabur 75

Zabur 76

Zabur 77

Zabur 78

Zabur 79

Zabur 80

Zabur 81

Zabur 82

Zabur 83

Zabur 84

Zabur 85

Zabur 86

Zabur 87

Zabur 88

Zabur 89

Zabur 90

Zabur 91

Zabur 92

Zabur 93

Zabur 94

Zabur 95

Zabur 96

Zabur 97

Zabur 98

Zabur 99

Zabur 100

Zabur 101

Zabur 102

Zabur 103

Zabur 104

Zabur 105

Zabur 106

Zabur 107

Zabur 108

Zabur 109

Zabur 110

Zabur 111

Zabur 112

Zabur 113

Zabur 114

Zabur 115

Zabur 116

Zabur 117

Zabur 118

Zabur 119

Zabur 120

Zabur 121

Zabur 122

Zabur 123

Zabur 124

Zabur 125

Zabur 126

Zabur 127

Zabur 128

Zabur 129

Zabur 130

Zabur 131

Zabur 132

Zabur 133

Zabur 134

Zabur 135

Zabur 136

Zabur 137

Zabur 138

Zabur 139

Zabur 140

Zabur 141

Zabur 142

Zabur 143

Zabur 144

Zabur 145

Zabur 146

Zabur 147

Zabur 148

Zabur 149

Zabur 150

Zabur 1

1Blessed is the man who does not walk in the counsel of the wicked,

Nor stand in the way of sinners,

Nor sit in the seat of scoffers;

2But his delight is in the Taurat of Allah;

On his Taurat he meditates day and night.

3He will be like a tree planted by the streams of water,

That brings forth its fruit in its season,

Whose leaf also does not wither.

Whatever he does shall prosper.

4The wicked are not so,

But are like the chaff which the wind drives away.

5Therefore the wicked shall not stand in the judgment,

Nor sinners in the congregation of the righteous.

6For Allah knows the way of the righteous,

But the way of the wicked shall perish.

Zabur 2

1Why do the nations rage,

And the peoples plot a vain thing?

2The kings of the earth take a stand,

And the rulers take counsel together,

Against Allah, and against his Masih,[1] saying,[2]

3"Let's break their bonds apart,

And cast away their cords from us."

4He who sits in the heavens will laugh.

The Lord will have them in derision.

5Then he will speak to them in his anger,

And terrify them in his wrath:

6"Yet I have set my king in Al-Quds, my holy hill."

7I will tell of the decree.

Allah said to me, "You are my son.

Today I have become your father.[3]

8Ask of me, and I will give the nations for your inheritance,

The ends of the earth for your possession.

9You shall break them with a rod of iron.

You shall dash them in pieces like a potter's vessel."

10Now therefore be wise, you kings.

Be instructed, you judges of the earth.

11Worship Allah with fear,

And rejoice with trembling.

12Kiss the son, lest he be angry, and you perish in the way,

For his wrath will soon be kindled.

Blessed are all those who take refuge in him.

الی آخر که در اینترنت پیدا می شود.

محتویات [نمایش]

ریشه نام[ویرایش]

زبور در قرآن[ویرایش]

در سوره‌های نساء، انبیاء و اسراء قرآن زبور نام برده شده‌است.

و پروردگار تو به آن‌چه در آسمان‌ها و زمین است داناتر است و به داوود زبور را بخشیدیم.(قرآن ۱۷:۵۵)

و ما در زبور پس از ذکر نوشتیم که به راستی بندگان نیکوکار من زمین را وارث خواهند شد. (قرآن ۲۰:۱۰۵)

زبور در تفاسیر[ویرایش]

زبور در روایات اسلامی[ویرایش]

تطبیق زبور با مزامیر[ویرایش]

برخی نیز آیه قرآن در سوره انبیاء را با این بخش مزامیر تطبیق داده‌اند.

آیات دیگری از مزامیر نیز مفهومی نزدیک با آنچه در قرآن آمده‌است دارند:

پانویس[ویرایش]

Jump up ↑ اعلام قرآن، ۳۴۶ و ۳۴۷

Jump up ↑ معارف و معاریف، ۳/۱۱۱۳

Jump up ↑ بحارالانوار، ۱۴/۳۳

Jump up ↑ المیزان ج۵ ص ۲۲۰

Jump up ↑ تفسیر الجلالین ۱۲:۲

Jump up ↑ تفسیر نمونه، ۴/۲۱۴

Jump up ↑ تفسیر نمونه، ۲۱/۱۶۱

Jump up ↑ تفسیر نمونه، ۱۳/۸۲۰

Jump up ↑ مجمع‌البیان ج ۱۰ ص ۴۷۶

Jump up ↑ قاموس کتاب مقدس، ۷۹۶-۸۰۰

Jump up ↑ تاریخ مختصر ادیان بزرگ، ۲۷۹و ۲۸۰

جستارهای وابسته[ویرایش]

زبور پهلوی

زبور مانی

زبور آل داوود

منابع[ویرایش]

فلیسین شاله. تاریخ مختصر ادیان بزرگ. ترجمهٔ منوچر خدایار محبی. تهران: انتشارات دانشگاه، ۱۳۴۶.

ناصر مکارم شیرازی. تفسیر نمونه. با همکاری جمعی از نویسندگان. چاپ دوازدهم. تهران: دارالکتب اسلامیه، ۱۳۶۹.

حسن بن فضل طبرسی. مجمع‌البیان. بهشتی احمد. چاپ هشتم. قم: فراهانی، ۱۳۶۹.

عبدالرحمن بی ابی‌بکر سیوطی. تفسیرالجلالین. ویرایش محمد بن احمد جلال‌الدین. چاپ هشتم. بیروت: ذکر، ۱۳۸۰.

[نمایش] ن ب و

شخصیّت‌ها و اَعلامِ قرآنی

رده‌ها: تاریخ یمن شبه جزیره عربستان کتاب‌های مقدس کتاب‌های یهودی متون اسلامی

همچنین

Flag-map of Yemen.svg هذه بذرة مقالة عن اليمن تحتاج للنمو والتحسين، فساهم في إثرائها بالمشاركة في تحريرها.

المراجع[عدل]

^ INSCRIBED OLD SOUTH ARABIAN STICKS AND PALM-LEAF STALKS: AN INTRODUCTION AND A PALOGRAPHICAL APPROACH Jacques Ryckmans p.127

^ S. Horovitz, Koranische Untersuchungen, p. 70

تصنيفات: تاريخ اليمن كتب إسلامية شبه الجزيرة العربية تاريخ اليمن القديم كتب سماوية

همچنین

Contents [show]

Introduction[edit]

Mention of Zabur in the Qur'an[edit]

—Qur'an, Sura 4 (An-Nisa), ayah 163[4][5]

—Qur'an, Sura 17 (Al-Isra), ayah 55[6]

Before this We wrote in the Psalms, after the Message (given to Moses): My servants the righteous, shall inherit the earth."

—Qur'an, sura 21 (Al-Anbiya), ayah 105[3]

Parallel of ayah 21:105 with Psalms[edit]

Zabur in Sunni Hadith[edit]

One hadith, considered valid by Muhammad al-Bukhari, says:

—Sahih al-Bukhari, 4:55:628

Zabur and Ketuvim[edit]

Christian apologist Karl Gottlieb Pfander suggested that the Qur'an's reference to Zabur actually refers to the third division of the Hebrew Scriptures, known as the Writings or Ketuvim.[11]

Khollan Vafa : اخوان صفا

۱۳۹۲ مهر ۹, سه‌شنبه

زبور سرود و مزامیر داودی مانوی پهلوی... ابر و باد و مه و خورشید و فلک

دنبال کننده ها

بايگانی وبلاگ

درباره من