"منگوستین" ، گارسینیا منگوستانا ( the mangosteen, Garcinia mangostana L ) تقریبا در تمام جهان شناخته شده یا اسم آن شنیده شده است .
هرچند در ایران شرایط مناسب اقلیمی برای رشد این گیاه فراهم نیست و پرورش آن کار بسیار مشکلی است ، اما اهمیت طبی و دارویی آن بسیار زیاد است. میوه منگوستین ، یکی از غنی‌ترین مواد خوراکی گیاهی محسوب می‌شود و حاوی ترکیباتی به نام "زانتونها" ( گزانتون‌ها) با "فنلهای" گیاهی فعال بیولوژیک با ساختاری شبیه فلاونوئیدهاست دارای خواص آنتی اکسیدانی بسیار زیادی است.
همچنین منبع خوبی از سایر ملکولهای فعال بیولوژیک شامل فلاونوئیدها ، بنزوفنون‌ها ، لاکتون‌ها ، اسیدهای فنلیک ، ویتامین‌ها ، املاح معدنی ، اسیدهای آمینه و نیز حاوی مواد مغذی همچون روی ، آهن ، مس ، کلسیم ، ژرمانیوم و غیره است.
تحقیقات انجام شده دخالت منگوستین در ارتقای سلامت را از طریق موارد زیر نشان می دهد:
- با محتوای آنتی اکسیدانی در برابر رادیکالهای آزاد اثر حفاظت‌بخش دارد
- در نتیجه باعث ارتقاء سطح سیستم ایمنی می شود. قابلیت ارتجاع‌پذیری مفاصل را تقویت می‌نماید و تقویت کننده حافظه است ، در درمان اسهال مفید واقع می شود و همچنین آلرژی را کاهش داده از التهاب مفاصل می‌کاهد .
محققان و دانشمندان بسیاری با مطالعه خواص این میوه به نتایج بسیار ارزشمندی از جمله تاثیر عصاره پوست این میوه بر توقف رشد سلول های سرطانی دست یافته اند.
درخت منگوستین رشد بسیار کندی دارد و به طور قائم و عمودی رشد می کند و دارای تاج هرمی شکل است .
بلندی درخت منگوستین در نهایت به 20 تا 82 فوت (6 تا 25 متر) می رسد . پوست این درخت قهوه ای تیره است و یا تقریبا سیاه می باشد و پوسته درونی آن زرد پررنگ است که بسیار چسبنده است و شیره ای بسیار تلخ دارد .
منگوستین از درختان همیشه بهار است و برگ ها ساقچه کوتاهی دارند و کاملا کشیده ، تخم مرغی یا بیضی شکل ، چرمی و ضخیم هستند.
رنگ برگها سبز تیره است و در سطح برگ ماملا براق هستند . سطح زیر رگ زرد مایل به سبز است و بر خلاف سطح آن مات است .
برگ ها در حدود 9 الی 25 سانتی متر درازا و 4 تا 4/13 اینچ(5/4 تا 10 سانتی متر ) پهنا دارند.
گلبرگ ها بر روی برگ برجستگیهای کمرنگی را ایجاد کرده اند . برگ های جوان به رنگ سرخ ملایم دیده می شوند. گل های منگوستین 1 تا 2 اینچ پهنا دارند و گوشتی هستند . گل ها ممکن است در یک درخت نر یا هرمافرودیت باشند .
Distribution خاستگاه و پراکندگی:
مناطقی که خاستگاه واقعی منگوستین هست تا کنون ناشناخته باقیز مانده است اما برخی نیز معتقدند که جزیره Sunda و همچنین Moluccas خاستگاه و رویشگاه بومی منگوستین می باشد . در حال حاضر در جنگل های Kemaman و مالی گونه های وحشی از درختان منگوستین دیده می شود .
کرنر چنین می گوید که درخت منگوستین برای اولین بار در تایلند یا برمه اهلی شده است . کلتیوارهای بیشتری از این گیاه در تایلند دیده می شود .
تا سال 1956 میلادی 9700 جریب برابر 4000 هکتارسطح زیر کشت منگوستین در کامبوج ، ویتنام جنوبی و برمه و در سراسر مالزی و سنگاپور وجود داشت . درخت منگوستین در سال 1800 میلادی در هند و در سال 1881 در سنگاپور با موفقیت در چهار منطقه کاشته شد . آن چهار منطقه عبارت بود از : 1-Nilgiri Hills ، 2-منطقه Tinnevelly درجنوب مدرس (Madras ) ،3- در منطقه کانیا – کومانی نواحی جنوبی شبه جزیره مدرس و4- در ایالت کرالا در جنوب هند . منگوستین در فیلیپین عموما تنها در ایالت میندانو و سولو یا (Jolo ) یافت می شود . درکوئیزلند به ندرت وجود دارد و از سال 1854 به طور آزمایشی در آنجا کاشته می شود و همچنین در مناطق گرمسیری آفریقا مانند "زن زیبار" ، غنا ، گابن و لیبی به ندرت یافت می شود . در سال 1855 میلادی منگوستین برای اولین بار در شرایط گلخانه ای در انگلستان کاشه شد . منگوستین در ترینیداد به واسطه باغ های گیاهشناسی سلطنتی انگلستان در سال های 1850 تا 1860 وارد شد و در سال 1875 اولین محصول میوه برداشت گردید .
همچنین در سال 1903 در منطقه کانال پاناما و پورتوریکو وارد شد اما در این مناطق و همچنین در جاماییکا ، دومینیکن ، کوبا و برخی از نواحی غرب هندوستان تنها تعداد بسیار اندکی از درختان منگوستین یافت می شود . دپارتمانت گیاهشناسی ایالات متحده در سال 1906 دانه های گیاه را از جاوا وارد کردند . در سال 1924 میلادی ، دکتر ویلسون پاپنو اظهار داشته بود که منگوستین در مکان هایی از اکوادور رشد می کند . در سال 1939 ، چیزی در حدود 15 هزار دانه منگوستین در باغ های تحقیقاتی در مناطق گرمسیری آمریکا کاشته شد . البته احتمال رشد و باقی ماندن نهال هایی که از تخم متولد می شوند بسیار کم است . و بدین علت بسیاری از آنها در همان طول سال اول از بین رفتند .
دکتر ویکتور پاتینو در مشاهدات خود بیان داشته است که درختان منگوستین در محل زیست گاه های قدیم کاشته شده در Mariquita ، کلمبیا و دره مگدالنا رشد کرده اند و میوه منگوستین در بازارهای محلی این مناطق به فروش می رود . با وجود آزمایشها و تحقیقات اولیه در هاوایی ، درخت خوب با شرایط آنجا خو نمی گیرد و هنوز در جزایر هاوایی به ندرت یافت می شود .
در کالیفرنیا هیچ یک از تلاشهایی که برای کشت منگوستین صورت گرفت موفق نبود . در فلوریدا ما با شرایط بسیار نامساعد خاک و آب و هوا مواجه هستیم . نهالهای کمی طی یک دوره در محوطه گلخانه ها رشد می کنند . یک درخت منگوستین در یک مکان ساحلی با محافظتهای شدید و خاک مخصوص رشد کرده و میوه های معمولی می دهد با اینحال با اولین سرمای سخت زمستانی از بین می رود .
با وجود اینکه در سراسر جهان بارها اشتیاق فراوانی برای این میوه دیده شده است ، بایستی گفت با توجه به زحمات بسیار و شرایط سخت نگهداری و کشت این میوه ، همواره از ارزش زیادی برخوردار نبوده است . در جاماییکا ملاحضه شده است که منگوستین از محبوبیت زیادی برخوردار است اما با این وجود قابل مقایسه با یک مزرعه خوب آناناس یا انبه مرغوب نیست .
واریته ها :
بر طبق گفته های کرنر میوه های حاصل از نهال های دانه ای (تخمی) تقریبا یکسان هستند . تنها یک گونه متمایز شناخته شده است که در جزیره Sulu یافت می شود . میوه این گونه بزرگتر از اندازه معمول است با پوسته ضخیم تر از نوع طبیعی و همچنین گوشت میوه دارای اسیدیته بیشتری است که در طعم آن کاملا مشخص است . در شمال برونئی یک گونه ظاهرا وحشی وجود دارد که تنها 4 برچه که هرکدام شامل یک دانه است ، وجود دارد . و این احتمال وجود دارد که این تنها گونه بی همتا منگوستین نباشد .
آب و هوا :
منگوستین یک گونه بسیار گرمادوست است . به طوریکه قادر به تحمل دمای زیر 40 درجه فارنهایتن ( 44/4 درجه سانتی گراد ) نیست و همچنین دمای بیشتر از 100 درجه فارنهایت( 78/37 درجه سانتی گراد ) را نیز تحمل نمی کند . نهال های منگوستین نیز در دمکای 45 درجه فارنهایت (22/7 درجه سانتی گراد ) از بین می روند . منگوستین در مالی در ارتفاع کمتر از 1500 فوت ( 450 متر) از سطح دریا رشد نمی کند و در مدرس از ارتفاع 150 تا 5000 فوتی ( 1500-76 متر) رشد می کند . تمام تلاش ها برای پایدار کردن منگوستین در شمال از عرض جغرافیایی 200 با شکست مواجه شده است .
منگوستین معمولا سطح بالایی از رطوبت جوی را نیاز دارد و از بارش سالیانه با کمترین مقدار 50 اینچ ( 127 سانتی متر) و البته نه در دوره های بلند خشکسالی . در دومنیکن منگوستین در مناطقی که بارش سالیانه آنها در حدود 80 اینچ(200 سانتی متر) است نیاز به مراقبت های ویژه است و این در حالی است که در مناطق دیگر با بارش سالیانه 155 اینچ ( 255 سانتی متر) و خاکی با قابلیت نگهداری رطوبت بیشتر رشد می کنند .
خاک :
درخت منگوستین با شرایط رشد در سنگ های آهکی تطابق نیافته است و در خاکهایی با غنای مواد آلی که دارای عمق زیادی هستند بسیار بهتر رشد می کند به خصوص گیاه خاک های ماسه ای یا خاک سرخ . در هند بیشترین گونه های پر محصول در خاک های رسی دانه درشت یافت می شوند که دارای مقدار کمی سیلیت نیز باشند . خاکهای آبرفتی ماسه ای مناسب نیستند . درخت نیازمند زهکشی مناسب است و جدول آب بایستی در حدود 6 فوت (1.8 متر ) عمق داشته باشد .
به هر حال در مناطق کانالی ، درختستان های منگوستین پایداری بیشتری نسبت به سایر درختان دارند و در مکانهایی که برای سایر درختان رطوبت بالاست به خوبی رشد می کنند . در مناطق مردابی بایستی بین ردیف های درختان زهکشی های مناسبی ایجاد کردتا در بیشتر طول سال ریشه ها در تماسبا آب رطوبت لازم را داشته باشند . باید توجه داشت که بر خلاف این واقعیت که منگوستین گیاهی رطوبت پسند است ، راکد ماندن آب در محل کاشت نهال ها موجب از بین رفتن آنها می شود .
نکته دیگری که حائز اهمیت است حفظ درخت منگوستین در برابر بادهای شدید ، نفوذ نمک در خاک و جلوگیری از شوری خاک با توسط آبیاری با آبهای نمکی است .
پراکندگی :
منگوستین فاقد هسته حقیقی است . و در واقع جنین نابجا یی دارد که شامل یک برآمدگی هیپوکوتیل است که از طریق لقاح غیر جنسی پدید آمده است . هنگامی که دانه منگوستین رشد می کند در ابتدا جوانه رویان از یک انتها و ریشه ای از انتهای دیگرآن پدیدار می شود . اما ریشه کاذب است و زندگی کوتاهی دارد و جای آن ریشه های اصلی از محل جوانه رویان پدیدار می گردد.
هسته های رویان تا 5 روز بعد از جدا شدن از میوه قابلیت زیست خود را از دست خواهند داد و البته این هسته 3 تا 5 هفته در میوه سالم می ماند . و هسته میوه هایی که بسته بندی شده اند در جعبه هایی که نسبت به هوا نفوذ ناپذیر هستند و توسط خزه اسفنگنوم جهت حفظ رطوبتشان پوشیده شده اند به مدت سه ماه سالم و قابل زاستفاده برای کشت باقی می مانند .
تنها 22 درصد از هسته هایی که در ذغال چوب نگهداری می شوند بعد از گذشت 15 روز قابلیت جوانه زنی خود را حفظ می کنند .
قرار دادن هسته ها در آب به مدت 24 ساعت سرعت جوانه زنی را تسریع کرده و بالا می برد .
در کل جوانه ها بعد از 20 تا 22 روز شکل می گیرند و در 43 روزگی کامل می شوند .
نشا کردن دانه ها به طور مستقیم کار مشکلی است چرا که ریشه اصلی و ریشه های فرعی در عمق معینی از خاک توسعه می یابند . نبایستی دانه در عمق کمتر از دو فوت قرار داده شود. بهتر است که ابتدا دانه ها در محل قلمستان کشت شوند و پس از جوانه زنی به محل کاشت مورد نظر منتقل شوند . بایستی در نظر داشت که خاک قلمستان حداقل بایستی یک متر عمق داشته باشد . میوه دهی ممکن است از سن 7 تا 9 سالگی از زمان کشت دانه شروع شود اما معمولا تا سنین بین10 تا 20 سالگی این اتفاق رخ نمی دهد . گسترش منگوستین کار بسیار مشکلی است . روش های گوناگون قلمه زنی با شکست مواجه شده است .
کاشت :
در هنگام کاشت منگوستین بایستی فاصله گذاری از 35 تا 40 فوت (12-10.7متر) رعایت گردد . کاشت بایستی قبل از شروع فصل باران صورت بگیرد . اندازه مناسب هر گوده(چاله کاشت نهال)4× 4 ×4 فوت است که بایستی 30 روز قبل از کشت نهال ایجاد شود و با مواد آلی ، کود مناسب غنی سازی شده و با روخاک در معرض هوا قرار بگیرد . درختان جوان تا بعد از کاشت بایستی در مکانی با مراقبت مستمر و شدید نگهداری شوند به طوریکه ریشه ها آسیب نبینند و در بازه های زمانی معینی مداوم آبیاری شوند . به مدت سه تا پنج سال بایستی نهال های جوان را توسط شاخ و برگ خرما یا وسیله هایی دیگر سایه بخشی نمود تا در معرض تابش مستقیم نور خورشید قرار نگیرند . کشاورزان هندی در طول یکسال هر درخت را به طور مرتب در حدود 45 تا 90 کیلوگرم کود می دهند و. همچنین از تفاله بلغور بادام زمینی نیز به میزان 4.5 تا 6.8 کیلوگرم در پای هر درخت در طول یکسال به عنوان ماده مغذی استفاده می کنند .
پرمحصول ترین درختان منگوستین در مناطق ساحلی رودخانه ها ، دریاچه ها ، تالاب ها یا کانال ها رشد می کنند و بدین ترتیب ریشه آنها در تمام اوقات با رطوبت در تماس است چرا که فصول خشک درست قبل از زمان شکوفه دهی و در طول تحریک گل دهی یک میوه خوب قرار دارد . در مکان هایی که رطوبت به میزان کافی وجود ندارد بایستی توسط حفر کانال آبرسانی ، رطوبت مورد نیاز گیاه را تامین نمودو درختان بایستی در طول فصول خشک تقریبا به طور روزانه آبیاری شوند . در مالچ و سیلان طبق یک رسم معمول از مالچ (کود گیاهی ) پوست نارگیل و یا برگ و ساقه آن جهت حفظ رطوبت خاک استفاده می شود . در تایلند مشاهده شده است که درختان در سن بین 12 تا 20 سالگی به حداکثر محصول می رسند . در پاناما و پورتوریکو درختان رشد کرده از بذر در سن 6 سالگی بارور می شوند .
فصل و برداشت محصول :
در سیلان در ارتفاعات پایین میوه از مه می تا جولای و در ارتفاعات بیشتر در جولای و آگوست یا آگوست تا سپتامبر می رسد. در هندوستان دو فصل متفاوت میوه دهی وجود دارد . یکی در زمان وزش بادهای موسمی ( جولای – اکتبر ) و دیگری از آوریل تا جوئن می باشد .
در پورتوریکو در مناطق آفتاب گیر زمان رسیدن میوه ها در جولای و آگوست است و در مناطق سایه گیر آن میوه ها در نوامبر و دسامبر می رسند .
برداشت محصول به علت های ذکر شده در بالا منظم نیست و همچنین ثمر دادن از درختی به درختی و از فصلی به فصل دیگر متفاوت است . برداشت اولین محصول چیزی در حدود 200 تا 300 میوه می باشد . متوسط میوه دهی یک درخت کاملا مثمر در حدود 500 عدد میوه است . تا سن 30 سالگی محصول درخت افزایش می یابد و نهایتا به حدود 1000 الی 2000 میوه خواهد رسید . در مدرس برخی از درختان در بین سن 20 تا 45 سالگی محصولی بین دو تا سه هزار میوه می دهند . گرچه بعد از این سن باروری درخت کاهش می یابد با اینحال این درخت در سن 100 سالگی نیز به خوبی میوه می دهد .
رسیدن میوه را از روی رنگ و نرمی آن تشخیص می دهند و در واقع رنگ و نرمی میوه معیار های رسیدن میوه تلقی می گردد .
در هنگام برداشت محصول بایستی به این نکته توجه نمود که منگوستین باید کاملا رسیده باشد چراکه بر خلاف بسیاری از میوه ها چنانچه میوه کاملا رسیده نباشد بعد از چیده شدن از درخت دیگر میوه رسیده نخواهد شد . میوه ها را توسط دست می چینند و برای چیدن میوه هایی که در شاخه های بلند قرار دارند از نردبان یا وسیله ای دسته دار استفاده می کنند که البته این وسیله بایستی طوری ساخته شده باشد که از افتادن میوه بر روی زمین نیز جلوگیری نماید .
شرایط و چگونگی نگهداری :
چنانچه منگوستین را در مکان سرپوشیده و در شرایط گرم و خشک نگهداری نمایند بین 20 تا 25 روز می توان آنها را انبار نمود . مدت زمان طولانی تر در این شرایط موجب می گردد تا پوست میوه سفت شده و ظاهر لاستیک مانند به خود بگیرد که در این صورت کندن پوسن بسیار مشکل می شود و گوشت میوه رفته رفته خشک خواهد شد .
مشاهده شده است که منگوستین به خوبی برای 3 الی 4 هفته در انباری با درجه حرارت بین 40 تا 50 درجه فارنهایت ( 12.87 – 4.44 سانتی گراد ) قابل نگهداری است .
بررسیها در هند نشان داده است که شرایط بهینه برای برای ابنار منگوستین سرمای بین 39 تا 42 درجه فارنهایت ( 5.56 – 3.89 درجه سانتی گراد ) و رطوبت نسبی از 85 تا 90 درصد است که در این شرایط می توان میوه ها را به مدت 49 روز نگهداری نمود . توصیه می شود که میوه را در لفاف کاغذی بپیچند و در جعبه هایی با گنجایش 25 تایی از جنس چوب که کف آن با خاک اره پوشانده شده است قرار دهند . میوه ها را پس از پاک کردن به شکل کمی نارس در 50 الی 55 درجه فارنهایت ( 10 تا 12.87 درجه سانتی گراد) از برمه به انگلیس حمل می کنند . طی سالهای 1927 تا 1929 به شکل آزمایشی میوه هایی را که از جاوه به هلند در دمای 37.4 فارنهایت ( تقریبا 2.38 درجه سانتی گراد ) حمل می کردند در بهترین حالت تا 24 روز سالم باقی می ماندند .
آفات و بیماریها :
تا کنون تعداد اندک شماری آفت گزارش شده است .
کاترپیلار برگ خوار در هند شاید آفت اصلی منگوستین قلمداد گردد . همچنین از خانواه بید علفی Lymantridae گزارش شده است . یک نوع مورچه کوچک به نام Myrnelachista ramulorum در پورتوریکو با ایجاد کلنی در درخت ، در تنه و شاخه های درخت حفره هایی را ایجاد می کند که به درختان جوان آسیب جدی وارد می کند . مایت ها نیز برخی اوقات باعث خسارت به محصول می شوند . با گزش میوه و خراشیدن آن باعث بدشکل شدن میوه می شوند . در آسیا میوه های رسیده مورد تهاجم و استفاده میمون ها ، خفاش های میوه خوار و موش های صحرایی در آسیا هستند . در پورتوریکو زنگ گیاه که توسط عامل قارچی به نام Pellicularia koleroga گزارش شده است که اغلب برگ ها و شاخه های جوان و کوچک گیاه را درگیر می نمایند . و میوه درختان سایه دار که در مکان مرطوب قرار گرفته اند نیز به این بیماری دچار می شوند . در مالزی قارچ Zignoella garcineae باعث ایجاد فساد و تومور در شاخه ها می شود و وضعیت بسیار بدی را برای برگ ها بوجود می آورد و در نهایت موجب از بین رفتن کامل گیاه می شود .
علت فساد میوه منگوستین در انبار قارچهای Diplodia gossypina, Pestalotia sp., Phomopsis sp., Gloeosporium sp., and Rhizopus nigricans. هستند .
یک مشکل عمده فیزیولوژیکی در گیاه منگوستین که اصطلاحا به آن (gamboges ) می گویند نمایان شدن جریان لاتکس در سطح میوه ها و شاخه ها در هنگام بارش های طولانی و به علت غلظت زیاد لاتکس است که گرچه در کیفیت مصرف میوه تاثیری ندارد اما به مرور زمان میوه ترک می خورد و ممکن است با ورود مخمرهای رطوبت پسند پس از مدتی گوشت میوه متورم و نرم شود . فشارهای ناشیاز توفان نیز می تواند در این ناهنجاری ها موثر بودهخ باشد . میوه هایی که در معرض تابش مستقیم آفتاب نیز قرار دارند احتمال تراوش لاتکس از آنها زیاد است .
در هندوراس میوه منگوستین دارای دانه های کریستال مانندی در گوشت است که اغلب چنین میوه هایی غیر قابل مصرف هستند .
استفاده های غذایی:
بسیاری از مردم میوه منگوستین را ترجیحا به صورت تازه و به عنوان دسر مصرف می کنند . گاهی اوقات نیز تکه های تازه میوه را کمپوت می نمایند اما گفته می شود که طعم خوب میوه هنکام کمپوت شدن کاهش می یابد به خصوص چنانچه بیشتر از 10 دقیقه پاستوریزه بشود . تجربه نشان داده است که بهترین روش کمپوت نمودن میوه استفاده از شربت 40 درصد و استریلیزه کردن کمپوت برای 5 دقیقه است . . میوه های ترش مزه برای درست کردن مربا بهتر هستند . در مالی تکه های میوه را برای ساختن مربا با نسبت مساوی شکر مخلوط می کنند و برای خوش طعم شدن آن از مقداری میخک استفاده می نمایندو در آخر به مدت 15 تا 20 دقیقه آنها را می جوشانند . در فیلیپین با جوشاندن قطعات میوه در شکر قهوه ای نوعی مربا تهیه می کنند که برای طعم آن از هسته میوه استفاده می کنند . دانه ها را پس از جوشاندن به تنهایی نیز مصرف می کنند .
پوست منگوستین دارای مقادیر فراوانی پکتین است .
استفاده های دیگر :
در غنا از شاخه های منگوستین برای خلال دندان استفاده می کنند . پوست میوه حاوی 7 تا 14 درصد تانن و راتیانه(روزن) می باشد که در چرم سازیدر چین از آن استفاده می شود . همچنین از منگوستین در تهیه نوعی رنگ طبیعی سیاه استفاده می شود .
چوب :
در تایلند درختان ضعیف را قطع می کنند و از چوب آنها استفاده می کنند اما اغلب در قطعات کوچک مورد استفاده هستند . چوب منگوستین قهوه ای تیره و سنگین است به طوریکه به زیر آب فرو می رود و نسبتا از دوام بالایی برخوردار است . از چوب منگوستین در ساختمان ، کابینت سازی و صنعت مبلمان استفاده می شود .
کاربردها در پزشکی :
کلکته و چین برای مصارف دارویی از سنگاپور میوه خشک شده را وارد می نمایند .
از تکه ها و پوست خشک شده منگوستین که به صورت پودر در آمده باشد برای درمان اسهال خونی استفاده می کنند .
برای درمان اگزما و دیگر اختلالات پوستی از داروی ساخته شده منگوستین در روغن استفاده می شود . عصاره و جوشانده پوست منگوستین برای کمک در درمان بیماریهای اسهال ، آماس مثانه ، سوزاک ، ورم مجاری ادراری و همچنین به صورت استعمال خارجی به عنوان ضدعفونی کننده قابض کاربرد دارد .
برای درمان اسهال مزمن در بزرگسالان و کودکان ، پوست میوه را به مدت یک شب درون آب می خیسانند و سپس آن را دم کرده و مصرف می کنند .
در فیلیپین مردم جوشانده ای را با استفاده از برگ و پوست درخت منگوستین درست می کنند که جهت کاهش تب ، درمان برفک اسهال ، اسهال خونی ، و بی نظمی های ادراری آن استفاده می کنند.
در مالزی دم کرده برگها را با موز نارس و کمی بنزوئین مخلوط می کنند و برای بهبودی سریع زخم ختنه از آن استفاده می کنند .
از عصاره ریشه منگوستین برای تنظیم قاعدگی استفاده می کنند .
همچنین عصاره پوست منگوستین با نام آمیبیازین " amibiasine " برای معالجه اسهال با عامل آمیبی کاربرد دارد .
میوه رسیده دارای گزانتون ، گارتانین ، آ – دزوکسی گارتانین و نورمنگوستاین می باشد .
همچنین از منگوستین ماده ای با نام mangostin-e, 6-di-O-glucoside استخراج می شود که در درمان فشارهای عصبی و کاهش آنها و همچنین تنظیم فشار خون تاثیر بسزایی دارد .
گزانتون(زانتون):
xanthones میوه از قسمت های ذیل تشکیل شده است .
- پری کارپ : (Pericarp) ( که گاهی اوغات به صورت Pericarb تلفظ می گردد ) : یک پوسته ضخیم به رنگ ارغوانی تیره با پوستی صاف که اجزاء میوه را در بر گرفته است .
2- پالپ : (Pulp) : 4 تا 8 قطعه سه گوش به رنگ سفید برفی ، با گوشتی نرم که طعم بسیار عالی آن زبان زد است . منگوستین به عقیده بسیاری از جمله بهترین میوه های گرمسیری دنیا است .
WHAT ARE XANTHONES?
گزانتون یک کلاس از مواد مغذی گیاهای است (phytonutrients ) . در تحقیقات علمی متعددی که بر روی میوه منگوستین انجام شده است ارزش غذایی شگرف و بسیار عجیبی در این گیاه مشاهده شده است .
در تحقیقات علمی مشخص شده است زانتون با خاصیت بسیار قوی آنتی اکسیدانی خود موجب از بین رفتن رادیکال های آزاد در بدن و ارتقاء سطح سیستم ایمنی بدن اشخاص می گردد . این در مبارزه با سرطان و جلوگیری از بروز آن نقشی بسیار مهم ایفا می نماید .
اگر چه زانتون در طبیعت بسیار کم یافت می شود در کنستانتره (عصاره ) پری کارپ میوه منگوستین به مقدار فراوانی وجود دارد .
تا کنون بیش از بیست نوع از زانتون های طبیعی در پری کارپ این میوه یافت شده است که دو تا از معروفترین آنها که در تحقیقات مورد ارزیابی قرار گرفته اند "منگوستین آلفا" و "منگوستین بتا" هستند .
قس
تَرگیل میوهٔ گیاهی با نام علمی گارسینی انبه‌ای (Garcinia mangostana) از تیرهٔ گل راعیان (Clusiaceae)، و راستهٔ چنارسانان (Malpighiales) که گرد و کمی کوچکتر از توپ تنیس و به قطر سه و نیم تا هفت ونیم سانتیمتر است و رنگ آن بنفش تیره و گاه بنفش مایل به قرمز است؛ قطر پوستهٔ آن شش تا ده میلیمتر و در مقطع عرضی به رنگ قرمز است؛ بخش خوراکی آن نرم و سفیدرنگ است و ممکن است بدون دانه یا دارای یک تا پنج دانه باشد؛ گیاه این میوه در مالزی و تایلند و اندونزی و جنوب هند می‌روید.
نگارخانه [ویرایش]
منابع [ویرایش]
برابرهای فرهنگستان زبان فارسی. فرهنگ واژه‌های مصوّب فرهنگستان - دفتر ششم. بخش اوّل: فارسی. تهران: ۳۱ اردیبهشت ۱۳۸۸.
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ ترگیل موجود است.
رده‌ها: گیاهان اندونزیمیوه‌هامیوه‌های گرمسیری
قس عربی
المانغوستين هي شجرة استوائية مستديمة الخضرة، يعتقد أن أصلها هو جزر سوندا وجزر الملوك. تنمو الشجرة إلى حوالي 7 إلى 25 متر، وتنتج ثمار المانغوستين الصالحة للأكل وهي ذات طعم حامض حلو. تسمي الفياغرا أو الفلورا لان لها مفعول حبة الفياغرا
قشرة الثمرة بنفسجية داكنة أو بيضاء كما أن لبها حلو المذاق وذو رائحة عطرة ومقسم إلى عدة قطاعات تشبه شكل فصوص الثوم.
على الرغم من تشابه اسمهما، ثمرة المانغوستين ليست مرتبطة نباتيا بثمرة المانغو.
يعتقد أن لثمار المانغوستين فوائد صحية منها:[بحاجة لمصدر]
تنشط الجسم وتقوي المناعة
تقاوم الأورام السرطانية وأمراض القلب والجلطات
مضاده للاكتئاب وقرحة المعدة والقرح المعوية
تكافح علامات الشيخوخة، ومضادة للفيروسات والجراثيم
مخفضة لدهون الدم وبالتالي تقلل من تصلب الشرايين
تساعد في إنقاص الوزن
مضادة للسلوليت العدو الأول لجمال البشرة والجلد
مضادة للدوخة والدوار والإسهال
تحمي من الروماتيزم وهشاشة العظام
تخفف من أعراض السخونة والحمى
هذه بذرة مقالة عن نبات تحتاج للنمو والتحسين، فساهم في إثرائها بالمشاركة في تحريرها.
تصنيفات: نباتات إندونيسيافاكهة استوائية فاكهة
قس عبری
מנגוסטין או מנגוסטין סגול (שם מדעי: Garcinia mangostana) הוא פרי קטן ועגול שגדל באזורים טרופיים. צידו החיצוני מזכיר בצבעו חציל, וחלקו הפנימי, שהוא החלק היחיד הניתן לאכילה, הוא לבן וצורתו דומה לשום. טעמו של הפרי מתוק-חמצמץ, והוא מכיל כמות גדולה של ויטמין C, ולכן מייצרים ממנו תמצית של ויטמין זה.
המנגוסטין הסגול שייך למשפחת עצי המנגוסטין שבהם יש מיני מנגוסטין שונים כמו מנגוסטין כפתור (G. prainiana).
בגרות של האקסוקרפ (הקליפה) ושל החלק האכיל
בשלב הצעיר של פרי המנגוסטין, שלא דורש הפריה ליצירת הפרי, הקליפה בצבע ירוק בהיר, ובאזורים מוצלים בצבע לבן, גודל הפרי בקוטר של 6-8 ס"מ. פרי המנגוסטין נותר קשה עד שמבשיל בפתאומיות וקליפתו הופכת לסגולה.
קישורים חיצוניים
מידע על גידול מנגוסטין
Dahlia redoute.JPG ערך זה הוא קצרמר בנושא בוטניקה. אתם מוזמנים לתרום לוויקיפדיה ולהרחיב אותו.
קטגוריות:
קצרמר בוטניקה
מלפיגאים
פירות
قس ترکی
Mangostan (Garcinia mangostana) anavatanı Malaya yarım adası ve Sunda Adaları olan tropikal bir meyve. Meyvelerin Kraliçesi olarak da adlandırılır.
Mor renkte çok kalın bir kabuğun içindeki yenen kesmı, beyaz ve yumuşaktır. Güney Asya ülkelerinde, özellikle de Endonezya mutfağında çokça tüketilir.
[değiştir]Dış bağlantılar
www.mangosteen.com
Bitki ile ilgili bu madde bir taslaktır. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkıda bulunabilirsiniz.
Kategori: Bitki taslakları
قس انگلیسی
The purple mangosteen (Garcinia mangostana), colloquially known simply as mangosteen, is a tropical evergreen tree believed to have originated in the Sunda Islands and the Moluccas of Indonesia. Nevertheless, it also grows in tropical South American countries such as Colombia, where the tree has been introduced. The tree grows from 7 to 25 m (20–80 ft) tall. The fruit of the mangosteen is sweet and tangy, juicy, and somewhat fibrous, with an inedible, deep reddish-purple colored rind (exocarp) when ripe.[1] In each fruit, the fragrant edible flesh that surrounds each seed is botanically endocarp, i.e., the inner layer of the ovary.[2]
The purple mangosteen belongs to the same genus as the other, less widely known, mangosteens, such as the button mangosteen (G. prainiana) or the charichuelo (G. madruno).
A description of mangosteen was included in the Species Plantarum by Linnaeus in 1753.
Contents [show]
[edit]Tree & fruit
A tropical tree, the mangosteen must be grown in consistently warm conditions, as exposure to temperatures below 0°C (32°F) for prolonged periods will generally kill a mature plant. They are known to recover from brief cold spells rather well, often with damage only to young growth. Experienced horticulturists have grown this species outdoors, and brought them to fruit in extreme South Florida.
Only the white flesh of the purple mangosteen is edible
The juvenile mangosteen fruit, which does not require fertilisation to form (see agamospermy), first appears as pale green or almost white in the shade of the canopy. As the fruit enlarges over the next two to three months, the exocarp colour deepens to darker green. During this period, the fruit increases in size until its exocarp is 6–8 centimeters in outside diameter, remaining hard until a final, abrupt ripening stage.
The subsurface chemistry of the mangosteen exocarp comprises an array of polyphenols, including xanthones and tannins that assure astringency which discourages infestation by insects, fungi, plant viruses, bacteria and animal predation while the fruit is immature. Colour changes and softening of the exocarp are natural processes of ripening that indicates the fruit can be eaten and the seeds have finished developing.[3]
Mangosteen produces a recalcitrant seed and must be kept moist to remain viable until germination. Mangosteen seeds are nucellar in origin and not the result of fertilisation; they germinate as soon as they are removed from the fruit and die quickly if allowed to dry.[4]
Once the developing mangosteen fruit has stopped expanding, chlorophyll synthesis slows as the next colour phase begins. Initially streaked with red, the exocarp pigmentation transitions from green to red to dark purple, indicating a final ripening stage. This entire process takes place over a period of ten days as the edible quality of the fruit peaks.
Over the days following the removal from the tree, the exocarp hardens to an extent depending upon postharvest handling and ambient storage conditions, especially relative humidity levels. If the ambient humidity is high, exocarp hardening may take a week or longer when the aril quality is peaking and excellent for consumption. However, after several additional days of storage, especially if unrefrigerated, the arils inside the fruit might spoil without any obvious external indications. Using the hardness of the rind as an indicator of freshness for the first two weeks following harvest is therefore unreliable because the rind does not accurately reveal the interior condition of the arils. If the exocarp is soft and yielding as it is when ripe and fresh from the tree, the fruit is usually good.
Purple mangosteen fruit exterior and in cross-section
The edible endocarp of the mangosteen is botanically defined as an aril with the same shape and size as a tangerine 4–6 centimetres in diameter, but is white. The circle of wedge-shaped arils contains 4–8 segments, the larger ones harbouring apomictic seeds that are unpalatable unless roasted.
Often described as a subtle delicacy, the arils bear an exceptionally mild aroma, quantitatively having about 1/400th of the chemical constituents of fragrant fruits, explaining its relative mildness.[5] The main volatile components having caramel, grass and butter notes as part of the mangosteen fragrance are hexyl acetate, hexenol and α-copaene.
On the bottom of the exocarp, raised ridges (remnants of the stigma), arranged like spokes of a wheel, correspond to the number of aril sections.[6] Mangosteens reach fruit-bearing in as little as 5–6 years, but more typically require 8–10 years.[7]
[edit]Nutritional content
Mangosteen,
canned, syrup pack
Nutritional value per 100 g (3.5 oz)
Energy 305 kJ (73 kcal)
Carbohydrates 18 g
- Sugars ? g
- Dietary fiber 1.8 g
Fat 0.6 g
Protein 0.4 g
Water 81 g
Percentages are relative to
US recommendations for adults.
Source: USDA Nutrient Database
The aril is the part of the fruit which contains the flavor; when analyzed specifically for its nutrient content, the mangosteen aril is absent of important nutrient content.[8]
Some mangosteen juice products contain whole fruit purée or polyphenols extracted from the inedible exocarp (rind) as a formulation strategy to add phytochemical value. The resulting juice has purple colour and astringency derived from exocarp pigments, including xanthonoids under study for potential disease amelioration effects.[9] The potential health benefits of xanthones were debated in a four-part series in 2009.[10][11][12][13]
[edit]Uses
[edit]Culinary
Mangosteen tree
Due to restrictions on imports, mangosteen is not readily available in certain countries. Although available in Australia, for example, they are still rare in the produce sections of grocery stores in North America and Europe. Following export from its natural growing regions in Southeast Asia, the fresh fruit may be available seasonally in some local markets like those of Chinatowns.
Mangosteens are available canned and frozen in Western countries. Without fumigation or irradiation to kill the Asian fruit fly fresh mangosteens had been illegal to import into the United States until 2007.[14] Freeze-dried and dehydrated mangosteen arils can also be found.
Upon arrival in the US, fresh mangosteens sold up to $45 per pound in speciality produce stores in New York City ,[15] but wider availability and somewhat lower prices have become common in the United States and Canada within two or three years. Fresh mangosteens sell for around $8 a pound in the US. Despite efforts described above to grow mangosteen in the Western Hemisphere, nearly the entire supply is imported from Thailand. Canned mangosteens are also available in the United States for a much lower price, but much of the fruit's unique flavor is lost in the canning process.
Before ripening, the mangosteen shell is fibrous and firm, but becomes soft and easy to pry open when the fruit ripens. To open a mangosteen, the shell is usually scored first with a knife; one holds the fruit in both hands, prying gently along the score with the thumbs until the rind cracks. It is then easy to pull the halves apart along the crack and remove the fruit. Occasionally, during peeling of ripe fruits, the purple exocarp juice may stain skin or fabric.
There is a legend about Queen Victoria offering a reward of 100 pounds sterling to anyone who could deliver to her the fresh fruit.[16] Although this legend can be traced to a 1930 publication by the fruit explorer, David Fairchild, it is not substantiated by any known historical document, yet is probably responsible for the uncommon designation of mangosteen as the "Queen of Fruit".[16]
In his publication, "Hortus Veitchii", James Herbert Veitch says he visited Java in 1892, "to eat the Mangosteen. It is necessary to eat the Mangosteen grown within three or four degrees of latitude of the equator to realize at all the attractive and curious properties of this fruit."[17]
The journalist and gourmand R. W. Apple, Jr. once said of the fruit, "No other fruit, for me, is so thrillingly, intoxicatingly luscious…I'd rather eat one than a hot fudge sundae, which for a big Ohio boy is saying a lot."[18] Since 2006, private small volume orders for fruits grown in Puerto Rico were sold to American gourmet restaurants who serve the aril pieces as a delicacy dessert.[19]
[edit]In folk medicine
Various parts of the plant have a history of use in folk medicine, mostly in Southeast Asia.[20] It is reputed to have possible anti-inflammatory properties, and may have been used to treat skin infections or wounds, dysentery or urinary tract infections.[20] Research on the phytochemistry of the plant is still inadequate to assure the safety or scientific certainty of any of these effects.[20]
[edit]Marketing
Mangosteen is marketed for only a short period of six to ten weeks due to its seasonal nature.[21] It is mainly grown by smallholders and sold at fruit stalls by roadsides. Its irregular, short supply leads to wide price fluctuations throughout its season. Additionally, there is no standard product quality assessment or grading system, making international trade of the fruits difficult.[21]
[edit]References
^ "Mangosteen: Sweet, Tangy, Delicious". Exotic Fruit For Health. 26 August 2011. Retrieved 22 October 2011.
^ Mabberley, D.J. 1997. The plant book: A portable dictionary of the vascular plants. Cambridge University Press, Cambridge.
^ Plant Pigments for Colour and Nutrition
^ Mangosteen seed information
^ MacLeod AJ, Pieris NM. Volatile flavour components of mangosteen, Garcinia mangostana. Phytochemistry 21:117–9, 1982
^ Mangosteen photographs showing external characteristics (mangosteen.com)
^ Mangosteen growing characteristics
^ Mangosteen nutrient information
^ Jung HA, Su BN, Keller WJ, Mehta RG, Kinghorn AD (March 2006). "Antioxidant xanthones from the pericarp of Garcinia mangostana (Mangosteen)". Journal of Agricultural and Food Chemistry 54 (6): 2077–82. doi:10.1021/jf052649z. PMID 16536578.
^ Crown I (2009). "Beyond the Mangosteen: A Future Full of Colour". Engredea (April 1, 2009). Retrieved 1-4-2010.
^ Morton DA (2009). "Mangostana - Commentary on the Mangosteen". Engredea (16th April, 2009). Retrieved 1-4-2010.
^ Crown I (2009). "A Rebuttal on Mangosteen". Engredea (5th May, 2009). Retrieved 1-4-2010.
^ Gross P, Crown I (2009). "The Mangosteen Controversy". Engredea (May 21, 2009). Retrieved 1-4-2010.
^ Karp, David (27 June 2007). "Welcome at the Border: Thai Fruits, Once Banned". The New York Times. Retrieved 22 May 2010.
^ Karp, David (8 August 2007). "Mangosteens Arrive, but Be Prepared to Pay". The New York Times. Retrieved 22 May 2010.
^ a b The history and folklore of the mangosteen
^ Veitch, James Herbert (2006). Hortus Veitchii. Caradoc Doy. p. 89. ISBN 0-9553515-0-2.
^ Apple, R. W. (24 Sept 2003). "Forbidden Fruit: Something About A Mangosteen". New York Times. Retrieved 13 June 2012.
^ Karp, David (9 August 2006). "Forbidden? Not the Mangosteen". The New York Times. Retrieved 22 May 2010.
^ a b c Obolskiy, D., I. Pischel, N. Siriwatanametanon, M. Heinrich, 2009. Garcinia mangostana L. (mangosteen): A phytochemical and pharmacological review. Phytotherapy Research 23(8): 1047–1065. doi:10.1002/ptr.2730, abstract
^ a b Bin Osman, M; Rahman Milan, A (2006). Mangosteen - Garcinia mangostana. Southampton, UK: Southampton Centre for Underutilised Crops, University of Southampton. ISBN 0854328173.
[edit]External links
Wikimedia Commons has media related to: Garcinia mangostana
MontosoGardens.com — Garcinia mangostana (Clusi aceae)
Morton, J. 1987. Mangosteen. p. 301–304. In: Fruits of warm climates. Julia F. Morton, Miami, FL.
"Mangosteen price too low: farmers", The Nation, July 31, 2007
Tropical sweetness: harnessing the elusive mangosteen, P. Temple-West, Medill Reports-Washington, DC, March 5, 2008
Brent A. Bauer, M.D.. "MayoClinic.com questions:Mangosteen juice: can it relieve arthritis pain?". Retrieved 23 October 2011.
View page ratings
Rate this page
What's this?
Trustworthy
Objective
Complete
Well-written
I am highly knowledgeable about this topic (optional)
Submit ratings
Categories: FruitGarciniaTropical fruitFlora of IndonesiaFruits originating in Asia
