حضرت علی (ع) در دعایی در احوال آدمی و اینکه روح می‌تواند
چه استعلاهایی پیدا کند گویند: اللهم اجعل نفسی اول کریمه تنتزعها من کرائمی(خطبه۲۱۵):
خدایا کاری کن که از چیزهای ارزشمند زندگی، جانم نخستین کریمه ای باشد، که گیری؛ مبادا
پیش از جان گیری، انصافم ، شرفم، عدالتم، راستگویی و ادب و دیگر مکرمت های اخلاقی ام
گرفته شده باشد و تفاله‌ای شده باشم و آنگاه روم.
این یکی از تکان دهنده‌ترین جملات در فرهنگ بشر است. گوید
گرچه کریمه‌های وجودم کم نیست اما جانم اولین
کریمه‌ای باشد که گیری. این جمله، شبیه گفته حضرت عیسی است که نیارزد روان داده جهان
ستانی.
مصطفی ملکیان، تحلیل فلسفی،ص۱۴۶
