۱۳۸۷ آذر ۱۶, شنبه
جاودانه غم یادانه ای خاطره انگیز، این بار:
پرستو با صدای منوچهر سخائی
پرستوئی شدی پر پر زنان رفتی
به صحراهای بی نوم و نشان رفتی
به من میگن به من میگن حریفونم
ستاره گشتی و رو آسمون رفتی
گلم بودی گلم بودی کجا رفتی
تو که جون و دلم بودی چرا رفتی
هنوزم جای پات مونده لب باغچه
گلوبند طلات مونده سر طاقچه
بگردم من فدای خال سیاه تو
کجا رفتی خدا پشت و پناه تو
گلم بودی گلم بودی کجا رفتی
تو که جون و دلم بودی چرا رفتی
اشتراک در:
نظرات پیام (Atom)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر