وطن یعنی چه، یعنی دشت صحرا؟
وطن یعنی چه، یعنی باغ، بیشـــــه؟
وطن یعنی چه، یعنی شهر، خانه؟
وطن یعنی چه، یعنی کار، پیشـــــه؟
وطن یعنی همه آب و همه خاک
به گاه شیرخواری گاهواره
وطن یعنی پدر ، مادر ، نیاکان
وطن یعنی هویت ، اصل ، ریشه
وطن یعنی محبت ، مهربانی
وطن یعنی نگاه هموطن دوست
وطن یعنی قرار بیقراری
وطن یعنی هوای کوچه ی یار
نگاهی زیرچشمی ، عاشقانه
وطن یعنی غم همسایه خوردن
وطن یعنی زلال چشمه ی پاک
ستیغ و صخره و دریا و هامون
دنا ، الوند ، کرکس ، تاق بستان
وطن یعنی بلندای دماوند
وطن یعنی شکوه اشترانکوه
وطن یعنی سهند صخره پیکر
وطن یعنی وطن استان به استان
کویر لوت ، کرمان ، یزد ، ساری
طبس ، بوشهر ، کردستان ، مریوان
اراک ، فارس ، خوزستان و تهران
وطن یعنی سرای ترک با پارس
بهشتی چشم را گسترده در پیش
وطن یعنی همه سازندگی ها
بریدن دست غیر از گردن نفت
وطن یعنی ز هر ایل و تباری
وطن یعنی دلیر و. گرد با هم
وطن یعنی سواران و سواری
همه یک جان و یک دل بودن ما
وطن یعنی دلی از عشق لبریز
وطن یعنی هنر یعنی سپاهان
وطن یعنی کتیبه در دل سنگ
وطن یعنی همه نیک و بهنجار
وطن یعنی شب رحمت ، شب قدر
وطن یعنی هم از دور و هم از دیر
وطن یعنی جلال مانده جاوید
هزاران نقش و خط مانده در یاد
نکیسا ، باربد ، افسانه و چنگ
سر و سرمایه های سرفرازی
به اوج علم و دانش رهنوردی
به بحر عشق و عرفان ناخدایی
وطن یعنی به فرهنگ آشنایی
وطن یعنی جهانی در دل جام
وطن یعنی همه شیرین کلامی
وطن یعنی نگاه مولوی سوز
وطن یعنی پیام پند سعدی
وطن یعنی هوا و حال حافظ
وطن یعنی تبیره ، دمدمه ، کوس
وطن یعنی شب شهنامه خواندن
وطن یعنی رهایی زآتش و خون
وطن یعنی زبان حال سیمرغ
وطن یعنی امید نا امیدان
وطن یعنی لگام و زین و مهمیز
وطن یعنی گرامی مرز تا مرز
وطن یعنی دل و دستی در آتش
وطن یعنی شبح یعنی شبیخون
وطن یعنی به دشمن راه بستن
وطن یعنی دو دست از جان کشیدن
زمین شستن ز استبداد و از کین
وطن یعنی اذان عشق گفتن
نماز خون به خونین شهر خواندن
سپاه جان به خوزستان کشیدن
وطن یعنی هدف یعنی شهامت
وطن یعنی شهید ، آزاده ، جانباز
وطن یعنی شکوه سرفرازی
وطن یعنی گذشته ، حال ، فردا
وطن یعنی چه آباد و چه ویران
وطن یعنی چه، یعنی رود دریـــــــا؟
وطن یعنی چه، یعنی کشت، ریشــه؟
وطن یعنی چه، یعنی آب، دانــــه؟
وطن یعنی چه، یعنی سنگ، تیشه؟
وطن یعنی همه عشق و همه پاک
به روز و درد پیری ، عین چاره
به خون و خاک بستن عهد و پیمان
سرآغاز و سرانجام همیشه
نثار هر که دانی و ندانی
هر آنجایی که دانی هموطن اوست
پرستاری ، کمک ، بیمارداری
در آن کو دل شکستن های بسیار
به کوچه آمدن با هر بهانه
وطن یعنی دل همسایه بردن
وطن یعنی درخت ریشه در خاک
ارس ، زاینده رود ، اروند ، کارون
هزار و قافلانکوه و پلنگان
شکیبا ، دل در آتش ، پای در بند
به دریای گهر استاده نستوه
ستیغ سینه در سنگ تمندر
خراسان ، سیستان ، سمنان ، لرستان
سپاهان ، هگمتانه ، بختیاری
دو آذربایجان ، ایلام گیلان
بلوچستان و هرمزگان و زنجان
وطن یعنی خلیج تا ابد فارس
ابوموسی و مینو ، هرمز و کیش
رهایی از تمام بندگی ها
صلای صبح ملی کردن نفت
وطن را پاسبانی ، پاسداری
وطن یعنی بلوچ و کرد با هم
لر و کرد و یموت و بختیاری
به دامان وطن آسودن ما
گره باف ظریف فرش تبریز
حریر دستباف فرش کاشان
تمدن ، دین ، هنر ، تاریخ ، فرهنگ
چه پندار و چه گفتار و چه کردار
شب جوشن ، شب روشن ، شب بدر
سده ، نوروز ، یلدا ، مهرگان ، تیر
ستون و سر ستون تخت جمشید
صبا ، کلهر ، کمال الملک ، بهزاد
سرود تیشه ی فرهاد در سنگ
ابوریحان و خوارزمی و رازی
ابونصر ، ابن سینا ، سهروردی
عراقی ، رودکی ، جامی ، سنایی
دُر لفظ دری را دهخدایی
وطن یعنی رباعیات خیام
عفاف عشق در شعر نظامی
حضور نور در شمس شب و روز
زبان پیوسته در پیوند سعدی
شکوه باور اندر فال حافظ
طلوع آفتاب شعر از طوس
سخن چون رستم از سهراب راندن
خورش کاوه و خشم فریدون
حدیث یال زال و بال سیمرغ
خروش و ویله گرد آفرینان
سواران قران و رخش و شبدیز
وطن یعنی حریم گیو و گودرز
روان و تن ، کمان و تیر آرش
وطن یعنی جلال الدین و جیحون
به اوج آریو برزن نشستن
به تنگشتان و دشتستان رسیدن
به خون گرم در گرمابه ی فین
وطن یعنی غبار از عشق رفتن
مهاجم را ز خرمشهر راندن
شهادت را به جان ارزان خریدن
وطن یعنی شرف یعنی شهادت
شلمچه ، پاوه ، سوسنگرد ، اهواز
وطن یعنی ز عالم بی نیازی
تمام سهم یک ملت ز دنیا
وطن یعنی همین جا ، یعنی ایران
علیرضا شجاع پور
