۱۳۹۴ فروردین ۷, جمعه

فرد گرائی یا جمع گرائی

Individualism or Collectivism?


by Gary Stamper – Collapsing into Consciousness
collectivism
There’s an interesting article called Are Individuals The Property Of The Collective? written by Brandon Smith on his website Alt-Market.com. I’ve not seen Alt-Market.com before and had I not seen his article reposted on SHTFplan.com, I might not have seen it at all. Brandon says the “website exists to facilitate networking, local community action, and the exchange of knowledge and ideas. We promote decentralization, localism, and the de-globalization of human economic systems. We aim to work with and support local economies, markets, barter networks, and farmers cooperatives; and to promote alternative currencies and monetary systems.”

I very much like and am united with Brandon’s stated goal of his website, and after reviewing the website, know that I’ll return often and also provide a link to his site on the CIC links page.
Brandon begins his very well articulated article with this paragraph:
Mankind has faced a bewildering multitude of self-made catastrophes and self-made terrors over the past few millennium, most of which stem from a single solitary conflict between two opposing social qualities:  individualism vs. collectivism.  These two forces of organizational mechanics have gone through evolution after evolution over the years, and I believe the long battle is nearing an apex moment; a moment in which one ideology or the other will become dominant around the world for well beyond the foreseeable future.
Brandon goes on to say:
Collectivism is, in fact, a bastardization of a more useful human condition; namely community.  Inherent in all people is the need for meaningful connection with others, and thus, the world around them, without being forced to sacrifice their own identities and their own souls in the process.  The best representation of this model is the idea of “voluntary community”, where individuals seek out each other and facilitate their own connections.  However, if they can’t find meaningful connection, many people will settle for whatever they can get.
Everything that Brandon spells out in the article is true and it is argued excellently and eloquently, and he is correct…as far as he goes.
In the second quote above, Brandon points out that, “Collectivism is….in fact, a bastardization of a more useful human condition; namely community.” Brandon also says that the greater good of collectivism is always subjective, but so is individualism. The greater good of the collective is determined by the collective and the greater good of the individual is determined by each individual. In his article, Brandon tells us that global problems will not be solved by collectivism, and he is absolutely correct, but then ends his article by stating, “All that matters is the life of the individual.  Each individual.  For when all men rediscover their individualism, only then will we be able to move forward as a whole.”
Collectivism, as a system has many faults, but individualism, which isn’t even a system, but rather the lack of a system, also has many faults. Each, by themselves are partial. The newcollectivism, championed by the political left, has emerged as a response to the unbridled individualism of the political right.
Who can deny that the Ayn Rand individualism – the every man for himself mentality – of the past 40 years has not wreaked havoc on the global financial system. In the years since we first heard the poster boy for this type of individualism – Gordon Gekko – tell us that “greed is good, ” we’ve experienced a lot that reminds us just how wrongheaded that assertion is.
Yet those who live by Gekko’s word did not understand the irony and sarcasm contained within the words “greed works. Greed clarifies, cuts through and captures the essence of the evolutionary spirit,”  but rather, emboldened and given permission in their minds to run a full course of pathological individualism that brought the whole system down in ’08 and is doing it once more on an even larger scale with far more serious consequences. We’re reminded of coach Tom Landry’s words: “Winning isn’t everything.  It’s the only thing.”
“True individualism is not common and in our society is typically marked as being a sociopath.  This is an individual for whom no social connections matter, and there is little ability to empathize with fellow humans.” – Gerhard Adam
Neither, by themselves, are sufficient.
So if each is partial, and neither sufficient, where do we go from here? We must move past the partial views of the left and the right.
The answer may lie in something called “individual collectivism.”
Individual collectivism understands that individuals need to be recognized and acknowledged within the larger social group. In our culture, it is a rare person who is able – or even wants – to act outside some sort of collective, whether its a policeman or fireman, an employee or a business owner, a sports or  corporate team, a local or national culture, a religion or spiritual calling, or a political leaning, or a politician. Even as individuals, we seek like-minded people to associate with, to support and be supported, to share common goals. It is our nature.
And while we claim to abhor “collectives,” we automatically join them, leaving the impression that it’s not really about collectives at all, but rather, the freedom to choose which collective we participate in rather than our objections about collectivism. This doesn’t deny our personal identities or rob us of the choices we make regarding our participation in a collective.
It is, in fact, our ability to join collectives in the form of societies that has allowed us to make the many cultural shifts that have brought us to the place where we’re now able to not only discuss concepts like Individual Collectivism, where the individual and the collective are honored for the healthy aspects of each, but enable them to work for the betterment of both.
We evolved in collectives. There will be no collective without individuals and there will be no individuals without a collective. For better or for worse, it is the individual within the collective that is responsible for where we are today.
We need each other now more than ever.

۱۳۹۳ اسفند ۲۹, جمعه

نوروز است باز و بهار! قصیده ای از پیرایه یغمایی



نوروز بمانید که ایّام شمایید!
آغاز شمایید و سرانجام شمایید!

آن صبح نخستین بهاری که ز شادی
 
می‌آورد از چلچله پیغام ، شمایید!

آن دشت طراوت زده آن جنگل هشیار
 
آن گنبد گردننده‌ی آرام شمایید!

خورشید گر از بام فلک عشق فشاند ،
خورشید شما ، عشق شما ، بام شمایید!
 

نوروز کهنسال کجا غیر شما بود؟
اسطوره‌ی جمشید و جم و جام شمایید!

عشق از نفس گرم شما تازه کند جان
 
افسانه‌ی بهرام و گل اندام شمایید!
 

هم آینه‌ی مهر و هم آتشکده‌ی عشق ،
هم صاعقه‌ی خشم ِ بهنگام شمایید!
 

امروز اگر می‌چمد ابلیس ، غمی نیست
 
در فنّ کمین حوصله‌ی دام شمایید!
 

گیرم که سحر رفته و شب دور و دراز است ،
در کوچه‌ی خاموش زمان ، گام شمایید!
 

ایّام ز دیدار شمایند مبارک
 
نوروز بمانید که ایّام شمایید!


۱۳۹۳ اسفند ۲۷, چهارشنبه

پیروزی روشنائی

یاد می گیریم و می آموزیم تا تاریکی هست


صدا همون صدا بود
صدای شاخه‌ها و ریشه‌ها بود
بهار بهار چه اسم آشنایی
صدات میاد اما خودت کجایی
وا بکنیم پنجره‌ها رو یا نه
تازه کنیم خاطره‌ها رو یا نه
بهار اومد لباس نو تنم کرد
تازه‌تر از فصل شکفتنم کرد
بهار اومد با یه بغل جوونه
عیدو آورد از تو کوچه تو خونه
حیاط ما یه غربیل باغچه ما یه گلدون
خونه ما همیشه منتظر یه مهمون
بهار بهار یه مهمون قدیمی
یه آشنای ساده و صمیمی
یه آشنا که مثل قصه‌ها بود
خواب و خیال همه بچه‌ها بود
آخ که چه زود قلک عیدی‌هامون
وقتی شکست باهاش شکست دلامون
بهار اومد برف‌ها رو نقطه چین کرد
خنده به دلمردگی زمین کرد
چقدر دلم فصل بهارو دوست داشت
وا شدن پنجره‌ها رو دوست داشت
بهار اومد پنجره‌ها رو وا کرد
منو با حسی دیگه آشنا کرد
یه حرف یه حرف حرف‌های من کتاب شد
حیف که همش سوال بی‌جواب شد
دروغ نگم هنوز دلم جوون بود
که صبح تا شب دنبال آب و نون بود
اطلاعات
نام آهنگ: بهار بهار
نام آلبوم: غزل
خواننده: تورج شعبان‌خانی (تولد 1329 ه.ش)
آهنگساز: تورج شعبان‌خانی
تنظیم‌کننده: حمید صدری
شاعر: محمد علی بهمنی
فرمت و کیفیت: (
MP3 (128 kbps
مدت آهنگ: 5:23 دقیقه
حجم فایل: 4.88 مگابایت
پسورد فایل فشرده: 
www.didarweb.ir
دانلود فایل
http://didarweb.ir/1390/01/29/post-117/

ایران ایرانشهر (ارانشهر) شود با مردمی انشا الله


ایرانشهر. [ ش َ] (اِخ ) پهلوی : «ارانشتر» (کشور ایران ). در عهد ساسانیان بکشور ایران اطلاق میشد. (فرهنگ فارسی معین ). کشور ایران . سرزمین ایران : چون ملک ایرانشهر بگرفت [اسکندر] جمله ٔ ابناء ملوک بحضرت او جمع شدند. (نامه ٔ تنسر). اگر یزدان فره ٔ ایرانشهر بیاری ما رسد. (کارنامه ٔ اردشیر بابکان ص 12). فریدون را سه پسر بود سلم و تور و ایرج چون او بمرد مملکت به سه قسم کرد و بدان سه پسر سپرد و آن جای که خود نشستی از زمین عراق و ایرانشهر ایرج را داد و او پسرش کهتر بود. (ترجمه ٔ تاریخ طبری ).
ز ایرانی چگونه شاد شاید بود تورانی 
پس از چندین بلا کامد ز ایرانشهر بر توران .
فرخی .

تا باز که افراسیاب بیرون آمده دوازده سال شهر ایران گرفته بود و نریمان و پسرش سام بر او تاختنها همی کردند تا ایرانشهر یله کرد و برفت . (تاریخ سیستان ). و از پیش هر دو قوم [ یونانیان و مسلمانان ] فضیلت در ایرانشهر بود. (کشف المحجوب ).
قال الاصمعی و کانت العراق تسمی ایرانشهر فعربتها العرب فقالوا العراق . (المعرب جوالیقی ص 231). در مسالک و الممالک آمده که عراق عرب را دل ایرانشهر خوانده اند. (نزهةالقلوب ص 28). و رجوع به ایراه شود.






  Middle East
     Mar 17, '15

Tehran's success, Riyadh's failure
By Spengler

Each for its own reasons, the world's major powers have decided to accept Iran as a regional hegemon, I wrote March 4 in Asia Times, leaving Israel and the Sunni Arabs in isolated opposition. The global consensus on behalf of Iranian hegemony is now coming clearly into focus. Although the motivations of different players are highly diverse, there is a unifying factor driving the consensus: the Obama administration's determination to achieve a strategic rapprochement with Tehran at any cost. America's competitors are constrained to upgrade their relations with Iran in order to compete with Washington.

The Obama administration's assessment of Iran's intentions is so positive that Iranian official sources quote it in their own propaganda. As Jeryl Bier observed at the Weekly Standard, the just-released Threat Assessment report of the director of National Intelligence makes no mention of Iran's support for terrorism, in



stark contrast to the explicit citation of Iranian terrorism in the three prior annual reports. The omission of Iran's terrorist activities is noteworthy. What the report actually says is even more disturbing. It praises Iran with faint damn:
Despite Iran's intentions to dampen sectarianism, build responsive partners, and deescalate tensions with Saudi Arabia, Iranian leaders - particularly within the security services - are pursuing policies with negative secondary consequences for regional stability and potentially for Iran. Iran's actions to protect and empower Shia communities are fueling growing fears and sectarian responses.
Iran supposedly is doing its best to "dampen sectarianism, build responsive partners, and deescalate tensions with Saudi Arabia" - complete and utter falsehood. Iran is infiltrating Saudi Arabia's Shi'te-majority Eastern Province (also its most oil rich) to agitate against Saudi control, and sponsored a coup against a Saudi-allied regime in Yemen. The report attributes nothing but good intentions to the Tehran regime, and worries only that its policies will have "negative secondary consequences" due to its (understandable, of course) efforts to "protect and power Shia communities." Iran's primary motivation, in the administration's view, is to be a good neighbor and a fountain of good will. Neville Chamberlain never said such nice things about Hitler.

A sign of Saudi Arabia's waning influence was Pakistan's decision March 15 to refuse a Saudi request for Pakistani troops to deploy on its border with Yemen, now controlled by pro-Iranian Houthi rebels. A senior Pakistani official told the local press, "Pakistan would not rush to join the anti-Iran alliance that is being forged," in the wake of Pakistani Prime Minister Nawaz Sharif's visit to Saudi Arabia last week. "We cannot afford to involve ourselves in the disputes among the Muslim countries," the official said, adding that Pakistan could spare no additional troops for Saudi Arabia.

That is a serious rebuff for Riyadh, which reportedly financed Pakistan's nuclear weapons program as a last-ditch guarantee of its own security. As Akhilesh Pillalamarri wrote March 12 in The Diplomat, "Pakistan may be Saudi Arabia's best bet for a strong long-term security guarantee":
Pakistan has long had a close relationship with Saudi Arabia and has been involved in protecting that country and the House of Saud. Pakistan has much friendlier relations with Iran than Saudi Arabia does, but ultimately it is more dependent on Saudi Arabia. Saudi Arabia, for example, gave oil to Pakistan in 1998 to help Pakistan weather international sanctions against it for conducting a nuclear test. The Saudis also saved Nawaz Sharif after he was overthrown in a coup in 1999, and he is thus beholden to them.
Pakistan may have been Saudi Arabia's best bet, but it is a bet that has not paid off. Pakistan is not beholden enough, it appears: Pakistan also is beholden to both the United States and China. The right question to ask is whether Washington intervened with Pakistan to block the Saudi proposal. And China, as I reported in my March 2 analysis, has decided that Iranian regional hegemony is the least bad alternative for the time being. China's overriding concern is the security of its energy supplies, and it wants to avoid a full-dress Sunni-Shi'ite war in the region. Until early 2014 China thought it could rely on the United States to guarantee energy security in the Persian Gulf. With America's strategic withdrawal from the region and the rise of ISIS, China has found itself without an American guarantee and without the resources to assert its own security interests. China's shift towards Iran reflects these considerations.

Another issue for China, Paul Nash and Reza Akhlaghi wrote in the Diplomatic Courier March 16, is that "the rise of militant Sunni Islam is aligning China's interests with Iran's." Nash and Akhlaghi argue:
The rise of the Islamic State in Iraq and Syria has thus emerged as a new component of the Chinese security calculus. Beijing is worried that the rise and spread of Sunni militant Islam so close to its borders, including neighboring former Soviet "Stan" countries of Central Asia, will kindle radical elements in Xinjiang. Sunni militant Islam also threatens to become a strategic and an ideological nightmare for China's massive and unprecedented multi-billion dollar investments from Xinjiang westward across Central Asia, the linchpin of Beijing's future vision of energy security and economic development. Sunni radicalism could hinder, if not derail, the realization of Beijing's Silk Road Belt initiative, presenting a major obstacle to building out a vast overland transcontinental transportation and energy infrastructure.

In an effort to maintain stability in Xinjiang, China has set about strengthening ties with Turkey. But this is no easy task. According to a Pew Research Center poll published last July, Turkey has the most unfavorable view of China amongst the Middle Eastern countries surveyed, with 69 percent of Turks expressing a negative opinion of China, and 57 percent saying that China's growing economy is not good for Turkey.

And so China gravitates increasingly towards Iran, which it believes can act as a buffer zone against the eastward advance of Sunni radical Islam.
Reality is a bit more complex: China envisions Turkey as a terminus for the "One Belt, One Road" initiative, but it also rankles at covert Turkish support for Chinese Uyghurs. Contrary to Nash and Akhlaghi, China will continue to balance relations between Iran and one hand and the Saudis and Turks on the other, but it does not want to confront Iran at a moment when Iran provides an important counterweight to ISIS in Iraq, a growing source of Chinese oil imports.

If militant Sunni Islam is an important (if not dominant) concern for China, it is a primary concern for both India and Russia. Russia's problems in the Caucasus lie with Sunni rather than Shi'ite Muslims. ISIS' success has inspired copycat terrorists in Russia such as the Caucasus Emirate. An estimated 2,500 Muslims from Chechnya and elsewhere in the Caucasus have joined ISIS, and ISIS has declared its intention to "liberate" the Caucasus from Russian control.Russia warned the West a year agothat it would align with Iran to punish the West over the Ukraine conflict.

For India, an increase in Iran's influence represents a distraction for its main opponent Pakistan, which is 80% Sunni and shares a border with Iran in fractious Baluchistan. India may not relish the prospect of Iran as a nuclear power, but it has no more sense of urgency about this than does Israel about North Korean nuclear weapons. China does not want anuclear arms race in the Persian Gulf, but it needs time to develop a policy response independent of the United States. Washington's embrace of Tehran has made Iranian regional hegemony the path of least resistance. For the time being, it's Iran's show.

Spengler is channeled by David P Goldman. He is Senior Fellow at the London Center for Policy Research and Associate Fellow at the Middle East ForumHis book How Civilizations Die (and why Islam is Dying, Too) was published by Regnery Press in September 2011. A volume of his essays on culture, religion and economics, It's Not the End of the World - It's Just the End of You, also appeared that fall, from Van Praag Press.

Originally published by pjmedia.com. Republished with permission.
 

ستان خدا بیامرز

آن خدا بیامرز می گفت نمی گذاریم ایران ایرانستان شود.  الحق که جمهوری هم نگذاشت:
What's the Story Behind All the 'Stans?
·          
http://f.tqn.com/d/g/bw/43318.gif
Question: What's the Story Behind All the 'Stans?
Answer: In Persian, the suffix "stan" means "place of." In Russian -- remembering that Kazakhstan borders Russia, and five 'stans used to be part of the Soviet Union -- the word "stan" means "settlement." So we have seven countries in Central Asia that share the "stan" suffix:
·         Afghanistan
·         Kazakhstan
·         Kyrgyzstan
·         Pakistan
·         Tajikistan
·         Turkmenistan
·         Uzbekistan
The "stan," however, is where the similarities end. Because of geographical proximity, the countries share some ethnic groups (there are more than 100 different ethnic groups in the seven 'Stans), but the languages are unique and, the closer you get to Russia, the more Russian Orthodox adherents you'll find in a swath that's solidly Muslim in the southern 'Stans.
There

Download Earth Map. Earth
·         Asia Map
·         Locator Map
·         World Map
·         Armenia Map
·         Russia
are many other uses of the "stan" suffix around the globe, as well. Northern Iraq is often referred to as Kurdistan, or place of Kurds. At the southern tip of Russia in the Caucasus region is Dagestan, a mostly Muslim republic. Waziristan is the rocky, tribal region in Pakistan where Osama bin Laden has been rumored to be hiding out. And the 'Stans go on and on...
Related Articles


۱۳۹۳ اسفند ۲۶, سه‌شنبه

صوفي شهر بين كه چون لقمه شبهه مي خورد پاردمش دراز باد آن حيوان خوش علف ... حافظ اگر قدم زنی در ره خاندان به صدق بدرقه رهت شود همت شحنه نجف

موقوفات و نهادهای عام المنفعه در آلمان

بیش از 250 سال از درگذشت عالم الهیات و استاد علوم اجتماعی، اگوست هرمان فرانکه (1) می‏گذرد. وی از مؤمنان پرهیزگار، فردی فعال، ثابت قدم و با انگیزه‏های قوی اجتماعی بود. پس از گذشت حدود سه قرن، روح وی در «موقوفات فرانکه در شهر هاله» هنوز به حیات خود ادامه می‏دهد. البته موقوفات وی، یکی از موقوفات جوان آلمان است . قدیمی‏ترین بیمارستان وقفی آلمان، که باید آن را به عنوان پیشگام موقوفات و نهادهای خیریه‏ی کنونی در نظر گرفت، در قرن یازدهم میلادی، در منطقه‏ی هایدلبرگ (2) بنیاد نهاده شد و مانند بسیاری دیگر از این گونه نهادها، تاکنون برجای مانده است. در سال 1698 و تقریبا هفت صد سال پس از ساخت این بیمارستان، پدر روحانی، اگوست هرمان فرانکه که بعدها به استادی دانشگاه رسید، توانست به کمک حمایتهای مالی فراوان مردم و عواید مؤسسات اقتصادی خود در گلاوخا (3) در هاله، تأسیساتی برای آموزش و تعلیم و تربیت به اضافه‏ی مکان‏های آموزشی چند منظوره تأسیس کند. این تأسیسات با نام «مؤسسات گلاوخا» گاه تا حدود 2,000 نفر را در خود جای می‏دادند که به زندگی و تحصیل در این مؤسسات می‏پرداختند.

مجموعه‏ی آموزشی و تربیتی فرانکه که در اروپای آن زمان بی‏همتا بود و فرانکه خود، آن را «شهر خداوند» می‏نامید، سرمشقی برای بسیاری از نهادهای خیریه و یتیم خانه‏های پروتستان و نیز الگویی برای کار آموزشی در مؤسسات خیریه شد.

در طی پنجاه سال، در نیمه‏ی اول قرن هجدهم میلادی، این مجموعه گسترش یافته و شامل پنجاه بنای مختلف برای اقدامات عام المنفعه مانند آموزش و پرورش ایتام و دیگر کودکان و آموزش الهیات می‏شد. این مجموعه پس از مرگ فرانکه و به یاد شاهکار زندگی بانی آن «موقوفات فرانکه» نام گرفت.

در این مجموعه، محلی برای زندگی ایتام، مدارسی برای کودکان از همه‏ی طبقات و اقشار اجتماعی، مرکز تعلیم و تربیت سلطنتی، چند بیمارستان، یک کتابخانه، یک مجموعه‏ی (کلکسیون) علوم طبیعی، یک کتاب‏فروشی و چاپخانه، یک داروخانه و مرکزی برای ارسال داروها، کارگاه روغن‏کشی، کارگاه تهیه‏ی

الکل، گاوداری، باغ، مزرعه و باغ میوه وجود داشت.

مؤسسات گلاوخا و موقوفات فرانکه به زودی به مرکزی تبدیل شد که در شهر هاله اقداماتی چشمگیر و فراتر از امور عام المنفعه انجام می‏داد ؛ در قرن نوزدهم، این موقوفات، «شهر مدرسه‏ی» شناخته شده‏ای در شهر هاله بود.

وقف‏نامه (سند بنیاد نهادن این موقوفات) را امیر براندنبورگ (4)، که بعدها پادشاه فریدریش اول (5)از پروس لقب گرفت، در 19 سپتامبر 1698 صادر کرد.

این شاهکار تعلیمات اجتماعی فرانکه، 250 سال به طور مداوم و مستقل به عنوان تأسیساتی عام المنفعه به کار خود ادامه داد تا این که در 20 سپتامبر 1946، به دلیل روی کار آمدن حکومت سوسیالیستی ساکسن (6)، شخصیت حقوقی آن از درجه‏ی اعتبار ساقط شد.

از آن به بعد این موقوفات با تمام دارایی آن در دانشگاه مارتین لوتر شهر هاله ادغام شد. اما 45 سال بعد، کوتاه زمانی پس از فروپاشی جمهوری دمکراتیک آلمان شرقی و وحدت دو آلمان، مسؤولان حکومت نوپای ایالت ساکسن، ادغام این موقوفات را در حوزه‏ی مدیریت دانشگاه هاله غیرقانونی دانسته و استقلال این نهاد وقفی را به آن بازگرداندند.

در طی حکومت جمهوری دمکراتیک آلمان شرقی، هم اهداف عام المنفعه‏ی مذهبی - پروتستانی این موقوفه که از سوی فرانکه تعیین شده بود و هم مجموعه‏ی بناها با بی‏اعتنایی کامل روبه‏رو شده و ساختمان‏ها در حال نابودی بود، اگر چه از این مجموعه در دوره‏ی حاکمیت کمونیست‏ها همچنان به عنوان مراکز آموزشی استفاده می‏شد. به دلیل این انقطاع 45 ساله، ماهیت وجودی این تأسیسات از حافظه‏ی تاریخی بسیاری از افراد پاک شد.

از آغاز دهه‏ی 90 میلادی، چندین نهاد خصوصی و دولتی برای احیای مجدد موقوفات فرانکه تلاش‏هایی را آغاز کردند. در سال 1991 م، این موقوفات به طور رسمی به صورت «موقوفاتی با حقوق عمومی» درآمد . وزارت کشور، وزارت فرهنگ ایالت ساکسن. آنهالت، شهرداری هاله، بنیاد خیریه‏ی حفاظت از آثار باستانی آلمان، موقوفات فولکس واگن و بسیاری از نهادها و سازمان‏ها با همکاری یکدیگر به بازسازی بناهایی که بخش اعظم آنها در حال نابودی است برخاسته‏اند. همچنین استفاده‏های بعدی از این مجموعه، اکنون دیگر کاملا در جهت اهداف تعلیم و تربیت اجتماعی که از ابتدا مورد نظر واقف بوده، تعیین و تا حدودی مجددا راه‏اندازی شده است.

«با توجه به زمینه‏های تاریخی و اقدامات عظیم واقف و بانی آن، لازم است تا موقوفات فرانکه مجددا

به «باغی» برای تعلیم و تعلم، مکانی برای ارتباطات اجتماعی و تربیتی و همزمان به مکانی متفاوت برای فعالیت‏های علمی و زندگی فرهنگی مبدل شود». پاول رابه (7)، رئیس موقوفات فرانکه با ابراز این سخنان به مناسبت سیصدمین سال بنیان‏گذاری این موقوفات در سال 1998 در هاله، بر احیای مجدد این نهاد تأکید کرد.

البته تاکنون فقط بخش کوچکی از تأسیسات تعلیم و تربیتی این مجموعه به تملک موقوفه درآمده است، زیرا به دلیل از دست رفتن کل دارایی‏های موقوفه در طی این سال‏ها، تولیت موقوفه فقط به تدریج می‏تواند سرمایه‏ی لازم را گردآوری کند. بخش اعظم اعانات نقدی گردآوری شده، صرف مرمت و بازسازی بناهایی شده که همه جزو آثار ملی به ثبت رسیده‏اند. این اقدامات پیش فرض‏های لازم برای حیات دوباره‏ی این نهاد را فراهم می‏آورد.

از این مجموعه تاکنون یتیم خانه‏ی تاریخی آن بازسازی شده که هم‏اکنون به مرکز فرهنگی و نمایشگاه تغییر کاربری داده ؛ آرشیو موقوفات فرانکه و کتابخانه‏ی مرکزی آن نیز مرمت شده و با 57,000 جلد کتاب از قرون 17 و 18 میلادی درباره‏ی مذهب، تاریخ، تعلیم و تربیت، پزشکی و علوم طبیعی، دسترسی پژوهشگران به این کتب برای تحقیق درباره‏ی تاریخچه و روند پیشرفت این علوم را امکان‏پذیر ساخته است.

علاوه بر این، مهدکودک روزانه‏ی اگوست هرمان فرانکه نیز از سال 1998 آغاز به کار کرده که مهدکودکی با روش‏های اصلاحی تعلیم و تربیتی برای نگهداری از 120 پسر و دختر از بدو تولد تا شش سالگی است و بر طبق سنن تعلیم و تربیتی فرانکه اداره می‏شود. در این مهدکودک، کودکانی از طبقات مختلف اجتماعی پذیرفته می‏شوند.

در مجموعه‏ی تأسیسات موقوفات فرانکه تعداد زیادی مؤسسات آموزشی مختلف وجود دارد که نهادهای دیگری بر پایه‏ی روش‏ها و شروط واقف آنها را اداره می‏کنند ولی در حال حاضر جزو موقوف علیه‏های این اوقاف نیستند. از جمله‏ی این مؤسسات، یک مرکز حرفه‏آموزی برای جوانان بیکار، چندین مدرسه‏ی ابتدایی و دبیرستان، یک مرکز اسناد با موضوع «انجیل» (8)، یک خوابگاه برای دانشجویان الهیات ، چندین دانشکده از جمله دانشکده‏ی علوم تربیتی دانشگاه هاله و مرکزی برای پژوهش‏های کلیسایی وجود دارد.

البته تولیت اوقاف فرانکه به ریاست پروفسور پاول، در نظر دارد تا همه‏ی مراکز تعلیم و تربیتی و علمی، به خصوص مدارس را (یعنی همه‏ی آنچه زمانی در تملک این موقوفه بوده) مجددا در اختیار بگیرد، اما فعلا در شرایطی که این موقوفه در حال بازسازی و سازماندهی مجدد است، نمی‏توان قضاوت کرد که آیا این هدف عملی و واقع بینانه است یا خیر.

موقوفات فرانکه برای هاله فقط یکی از نمونه‏های سنت چند صد ساله‏ی اوقاف در آلمان است، اما این نمونه نشان می‏دهد که واقفان خصوصی چه تأثیر عمیقی بر روند رشد و پیشرفت جامعه دارند. سرنوشت این موقوفه همچنین نشان می‏دهد که اگر دولتی از ماهیت وجودی موقوفات به طور قانونی حمایت نکند، چه اتفاقی می‏افتد. در قوانین کشوری و ایالتی آلمان، موقوفات از حق حمایت قانونی برخوردارند. به ویژه از هنگامی که دولت دست به اصلاحاتی زده و با کاهش نهادهای دولتی سیاست خصوصی سازی وسیع را در پیش گرفته، مجددا بحث وضع قوانین بهتر و بیشتر به نفع موقوفات و بنیادهای عام المنفعه بالا گرفته است.

تعریف «وقف» و اصول حقوقی آن در آلمان


در حوزه‏ی کشورهای آلمانی زبان، «وقف» به معنای اختصاص دادن داوطلبانه‏ی اموال و دارایی‏های شخصی، اغلب با هدف صرف عواید آنها در اقدامات اجتماعی - خیریه توسط یک واقف است. برای اداره‏ی اموال و رقبات وقفی، شخص واقف یا فردی که از سوی او وکالت تام‏الاختیار داشته باشد، نهادی مستقل بنیاد می‏نهد که این نهاد نیز به «موقوفه» موسوم است (9).

واژه‏ی «موقوفه» از نظر قانونی به نهادهای مختلفی اطلاق می‏شود یعنی مؤسسات و نهادهایی با وضعیت‏های حقوقی مختلف می‏توانند نام موقوفه بر خود نهند. البته در حقوق مدنی آلمان، «موقوفه‏ها» نهادهایی هستند که «توانایی رفتار در چارچوب‏های قانونی و پاسخگویی در مقابل قانون» را داشته باشند. بنیادهای عام المنفعه و «موقوفات دولتی با حقوق مدنی» نیز جزو این نهادها به شمار

می‏آیند. بنیادهای عام المنفعه و موقوفات می‏توانند به شکل «شرکت با مسؤولیت محدود (
GmbH) «، «انجمن ثبت شده (.e.v) «، «موقوفات کلیسایی با حقوق مدنی»، «موقوفات و بنیادهای عام المنفعه‏ی خصوصی بدون حقوق مدنی»، «موقوفات خصوصی بدون حقوق مدنی»، «موقوفات دولتی بدون حقوق مدنی» و دیگر اشکال حقوقی باشند. در آلمان فقط برای موقوفاتی که «قادر به رفتار در چارچوب‏های قانونی » باشند، در «مجموعه قوانین عمومی»، قوانینی اختصاص یافته است، در حالی که موقوفات دیگر، از قوانین مربوط به حقوق ارث و وام تبعیت می‏کنند.

بخش اعظم موقوفات آلمان جزو «موقوفات قادر به رفتار در چارچوب‏های قانونی با حقوق مدنی» هستند. در سال 1998، از مجموع 7,780 موقوفه و بنیاد عام المنفعه در آلمان، 5,006 موقوفه یعنی حدود 64 درصد، جزو موقوفات دولتی تحت حمایت قوانین مدنی بودند. بر طبق کتاب «مجموعه قوانین مدنی»، واقف این گونه موقوفات در چارچوب حقوق جزای خصوصی، باید مجوز تأسیس را از ایالتی که موقوفات در آن قرار دارند، دریافت دارد زیرا حتی اگر موقوفه‏ای توسط خود ایالت تأسیس نشده باشد، باز هم تابع قوانین ایالتی است .

درباره‏ی شخصیت حقوقی یک موقوفه یا یک بنیاد عام المنفعه، مقامات مسؤول ایالتی، اغلب شامل مسؤولان وزارت فرهنگ یا وزارت کشور، تصمیم‏گیری می‏کنند. این مسؤولان باید اساس‏نامه‏ی این گونه نهادها را قبل از تأسیس آن بررسی کرده و مجوز صادر کنند.

اساس‏نامه باید با قوانین ایالتی درباره‏ی نظارت بر قوانین موقوفات و بنیادهای عام المنفعه مطابقت داشته باشد. از نظر قانونی، در اساس‏نامه باید اطلاعاتی درباره‏ی واقف یا هیأت مؤسس بنیاد خیریه، محل زندگی، اهداف موقوفه، دارایی موقوفه و موارد استفاده‏ی عایدات، درج شده باشد. مهم‏ترین مسأله، درج جزئیات کامل درباره‏ی اهداف موقوفه یا بنیاد عام المنفعه است. اکثر ایالات آلمان فقط برای موقوفاتی مجوز صادر می‏کنند که برای نیل به اهداف اجتماعی یا عام المنفعه تأسیس شده باشند زیرا موقوفات قانونی از امتیازات مالی خاصی برخوردار می‏شوند. البته در «مجموعه قوانین مدنی» اهداف مشخصی برای موقوفات ذکر نشده، اما اغلب ایالات آلمان تأکید دارند که موقوفات اهدافی عام المنفعه داشته باشند. از نظر قانونی مجوز ایالتی که موقوفه در آن واقع شده ضروری است.

علاوه بر موقوفاتی با اهداف عام المنفعه، موقوفاتی با اهداف شخصی نیز در آلمان وجود دارند.

عواید این موقوفات فقط برای استفاده‏ی واقف و خانواده‏ی وی، مؤسسات وابسته به واقف یا گروه‏های خاصی که از سوی واقف تعیین شده، تعلق می‏گیرد و به همین دلیل نیز این دسته از موقوفات تحت حمایت دولت نیستند و دولت هیچ گونه نظارتی بر آنها نداشته یا فقط نظارتی محدود بر آنها دارد. این گونه نهادها از امتیازاتی که به موقوفات عام المنفعه تعلق می‏گیرد، بهره نمی‏برند و دارای شخصیت حقوقی مستقل نیستند. این بدان معناست که مسؤولیت تولیت آنان باید بر عهده‏ی فرد یا مؤسسه‏ای که دارای شخصیت حقوقی است قرار گیرد.

حمایت از اهداف آموزشی و علمی طبق قوانین همه‏ی ایالات آلمان جزو اهداف عام المنفه محسوب می‏شود. از آنجا که دولت خود علاقه و توجهی خاص به امر حمایت از آموزش و پرورش و علم دارد، علاوه بر موقوفات مذکور، خود دولت نیز برای نیل به این اهداف، بنیادهای خیریه و موقوفاتی تأسیس کرده یا تولیت و اداره‏ی آنها را به عهده گرفته تا بتواند دوام آنها را تضمین کند. دولت بر این گونه نهادها که فقط اهداف عام المنفعه دارند، نظارت دایمی داشته و آنها خود جزو مؤسسات دولتی یا ملی به شمار می‏آیند.

با قانونی شدن یک موقوفه یا بنیاد خیریه، این نهاد دارای حقوق و وظایفی در مقابل دولت می‏شود. نهادهای مسؤول نظارت بر موقوفات در هر ایالت موظفند موقوفات قانونی را در تمام مسائل مشاوره و راهنمایی کنند. در مقابل موقوفات و بنیادهای خیریه نیز باید همه‏ی معاملات مهم خود را به اطلاع مسؤولان رسانده و در مقابل قانون پاسخگو باشند. نهادهای ناظر مراقبند تا معاملات موقوفات و نهادهای خیریه مطابق با اساس‏نامه و قوانین جاری باشد. به ویژه اداره‏ی دارایی‏های موقوفات وبنیادهای خیریه و نیز موارد استفاده‏ی آنها تحت نظارت مستقیم دولت است.

موقوفات - برخلاف اعانات - دایمی و مداوم هستند. براساس حقوق مدنی آلمان رقبات و دارایی را که وقف در اختیار موقوفات خود قرار می‏دهد، دارای «شخصیت حقوقی» مستقل و خودگردان بوده که مانند اشخاص حقیقی، حق حیات و در اغلب موارد حتی «حق حیات ابدی» دارد. این حیات را هیچ کس حتی خود واقف نمی‏تواند به پایان رساند. پس از تأسیس موقوفه، این نهاد فقط در

مقابل اساس‏نامه‏ی ثبتی و قوانین دولتی اوقاف مسؤول است.

علی‏رغم یا شاید به خاطر همین استقلال است که تأسیس یک موقوفه امتیازات بسیاری دارد. تأسیس یک موقوفه این امکان را به واقف می‏دهد تا (برخلاف اعانه‏دهندگان) دست به اقدامات عام المنفعه‏ای زند که شخصا آنها را تعیین کرده و پیگیری برای انجام آنها، حتی پس از مرگ وی نیز تضمین شده است. به همین دلیل نیز موقوفات و بنیادهای خیریه تقریبا به طور کامل بر اساس تمایلات واقفان اداره می‏شود، حتی اگر این افراد سال‏ها پیش درگذشته باشند. بر این اساس برای بسیاری از واقفان این امکان فراهم می‏آید تا تمایلات و اقدامات آنان پس از مرگشان نیز پیگیری شده و تداوم یابد و در ذهن نسل‏های آینده نام و یاد آنان باقی بماند.

بخش سوم به عنوان نیروی سوم


موقوفات و بنیادهای خیریه و عام المنفعه جزو نهادهای موسوم به سازمان‏های غیرتخصصی به شمار می‏روند که حوزه‏ی فعالیت آنها از سوی کارشناسان اقتصاد ملی و اقتصاد اجتماعی به «بخش سوم» موسوم است. نهادهای «بخش سوم» مرزبندی مشخصی با بخش‏های دیگر یعنی دولت و اقتصاد دارند زیرا فعالیت‏های آنها نه تحت تأثیر و وابسته به اقدامات دولتی است و نه از حوزه‏های اقتصادی نشأت گرفته است.

موقوفات اغلب کاربردی تکمیلی یا ابتکاری دارند. موقوفات از آن دسته از گروه‏های اجتماعی حمایت می‏کنند که به دلیل محدودیت‏ها و مسائل بودجه‏ی دولت، نمی‏توان نیازهای آنان را بدون فشار به بودجه‏ی دولتی برآورده کرد. به دلیل استقلال حقوقی موقوفات، آنان نباید برای نیل به اهداف خود، به اختصاص بودجه‏ی دولتی یا عایدات حاصل از بخش‏های اقتصادی و بازار متکی باشند. البته موقوفات فقط یکی از اشکال نهادینه‏ی مؤسسات عام المنفعه هستند. در کنار موقوفات، انجمن‏ها، گروه‏ها و سازمان‏های ملی نیز فعالیت دارند. در مقایسه با دویست و هشتاد هزار انجمن ثبت شده، تعداد 7,235 موقوفه‏ی ثبت شده در سال 1996، فقط کسری از نهادهای عام المنفعه در آلمان هستند. فقط 6 درصد مخارج اقدامات عام المنفعه توسط موقوفات تأمین می‏شود. از هر 100 مارک که در بخش سوم جریان دارد، فقط کمتر از یک مارک از سوی موقوفات هزینه می‏شود.

در مقایسه با کشورهایی مانند امریکا و انگلیس که نسبت به آلمان موقوفات از حمایت بیشتری برخوردارند، این ارقام چندان نیز غیرمعمول نیستند. در چارچوب کل اقتصاد، موقوفات در دیگر کشورها نیز نقش چندان گسترده‏ای بر عهده ندارند. با این حال موقوفات عام المنفعه یکی از نهادهای مورد توجه هستند زیرا تعداد موقوفات آلمان در سال‏های گذشته افزایش چشمگیری داشته است: بین سالهای 1983 و 30،1991 درصد کل موقوفاتی که در قرن دهم میلادی تاکنون تأسیس شده، پا به عرصه‏ی وجود گذارده‏اند. با توجه به این رشد عظیم، این سؤال مطرح می‏شود که چرا بخش موقوفات در آلمان چنین افزایش انفجارآمیز و یک باره‏ای داشته و کدام تغییرات سیاسی زمینه‏ساز این گسترش بوده است.

از یک سو کارشناسان بر این اعتقادند که رشد چشمگیر موقوفات در سال‏های اخیر به این دلیل است که دولت به طور روز افزونی خود را از قید مسؤولیت‏های اجتماعی آزاد ساخته و ایجاد موقوفات خصوصی برای پر کردن این خلأ است. اما واقعیات نکات دیگری را نیز ثابت می‏کنند. براساس داده‏های موسسه‏ی مائسناتا (10)، مؤسسه‏ای که در برلین به تحقیق درباره‏ی بخش سوم می‏پردازد، نهادهای عام المنفعه در آلمان هنوز هم تا 60 درصد بودجه‏ی خود را مستقیم یا غیرمستقیم از منابع دولتی دریافت می‏کنند. این رقم بسیار بیش از کشورهای اروپایی همسایه است که در آنها به طور متوسط فقط 40 درصد سرمایه‏ی نهادهای عام المنفعه از منابع دولتی تأمین می‏شود. در حالی که در دیگر کشورهای صنعتی، این نهادها 50 درصد مخارج لازمه را خود تأمین می‏کنند، این رقم برای موقوفات آلمان فقط 28 درصد است. عایدات حاصل از اعانه‏دهندگان در آلمان 4 درصد بودجه‏ی این نهادها را تشکیل می‏دهد. در دیگر کشورهای صنعتی این رقم به طور متوسط 5ر9 درصد است.

جامعه شناسی آلمانی، رالف دارندورف (11)، معاون پارلمانی سابق در امور خارجی و عضو پارلمان اروپا در بروکسل معتقد است که

بخش سوم در آلمان هنوز هم وابستگی زیادی به شبکه‏ی تشکیلات دولتی دارد، در حالی که باید براساس انگیزه‏های واقعی، اوقاف و بنیادهای خیریه، نهادهایی مردمی، خودجوش و اختیاری می‏باشند. حضور دایمی نهادهای دولتی در حوزه‏ی اقدامات عام المنفعه در آلمان، بی‏شک یکی از دلایلی است که مسؤولان دولتی و سیاسی اهمیت و لزوم وجود موقوفات خصوصی را تاکنون و آنچنان که باید درک نکرده‏اند.

هلموت. ک. آنهایر (12)، پروفسور مرکز سازمانهای غیردولتی و تأسیسات مردمی در مدرسه‏ی عالی اقتصاد لندن، جایگاه اجتماعی موقوفات را بدین گونه توصیف می‏کنند: «موقوفات تاکنون همواره به عنوان نهادهایی جذاب و خاص مطرح بوده‏اند، از یک سو به عنوان دژ محافظه‏کارانه و اسباب‏بازی ثروتمندان از آن استفاده شده و از سوی دیگر به عنوان بیان فداکارانه‏ی انگیزه‏های انسان دوستانه تحسین شده است». وی معتقد است که این «بیان فداکارانه‏ی انگیزه‏های انسان دوستانه» دلیل اصلی رشد چشمگیر موقوفات در سال‏های اخیر بوده است. در تاریخ آلمان هرگز قبلا چنین دوره‏ای وجود نداشته که وضعیت سیاسی و اجتماعی برای مدتی چنین طولانی ثابت مانده باشد.

از حدود پنجاه سال پیش تاکنون تورمی شدید و یا جنگی ویرانگر به وقوع نپیوسته و به همین دلیل دارایی‏های افراد در آلمان کاهش نیافته است. ثبات سیاسی، ثبات اقتصادی به همراه داشته است. سطح زندگی مرفه آلمانی‏ها، موجب شده تا آنان سرمایه‏ها و دارایی‏های شخصی خود را در موقوفات عام المنفعه به جریان اندازند.

اگر چه انجام اصلاحاتی در قوانین حقوقی موقوفات آلمان، در حال حاضر به طور جدی مورد بحث قرار گرفته ، اما به زحمت می‏توان امکان دریافت امتیازات مالیاتی را به عنوان انگیزه‏ای برای علاقه‏ی مردم به ایجاد موقوفات ذکر کرد. به ویژه آن که در قانون موقوفات آلمان از سال 1977 تاکنون، تغییرات اساسی ایجاد نشده است. البته پیشنهاداتی برای تغییر قوانین حقوقی موقوفات و بنیادهای عام المنفعه مطرح شده که تاکنون به تصویب نرسیده است. این پیشنهادات که چارچوب‏های اصلی آن مورد حمایت همه‏ی احزاب آلمان قرار گرفته، توسط وزیر دارایی مسکوت گذارده شده، زیرا وی معتقد است که با اعطای امتیازات مالیاتی بیشتر به موقوفات ، سطح درآمدهای مالیاتی کاهش می‏یابد. البته در برخی ایالات مانند شلزویک - هولشتاین تغییراتی در قوانین به نفع موقوفات به وجود آمده است.

زمینه‏های تاریخی


تاریخچه‏ی تشکیل نهادهای وقفی در آلمان به آغاز قرون وسطی باز می‏گردد. اغلب موقوفاتی که در قرون وسطی بنیاد نهاده شد، موقوفات بیمارستانی بودند که به نیازمندان، خدمات پزشکی ارائه می‏دادند. در جامعه‏ای بدون خدمات اجتماعی دولتی، فقرا، بیماران، زنان بیوه و یتیمان فقط در بیمارستان‏هایی که توسط کلیسا یا افراد ثروتمند بدین منظور وقف شده بود، مراقبت می‏شدند و خدمات پزشکی رایگان دریافت می‏کردند.

بسیاری از موقوفات قدیمی بیمارستانی آلمان، هنوز هم به مراقبت از افراد نیازمند جامعه می‏پردازند. موقوفات وابسته به کلیسا مانند موقوفات «یوهانیس هوف» (13) در هیلدسهایم (14) که در سال 1160 میلادی بنیاد نهاده شد، «موقوفات خیریه‏ی پروتستانی» (15) در رگنزبورگ (16)، تأسیس شده در سال 1296 میلادی و موقوفات بیمارستانی "
Heilig Geist" در نورنبرگ (17)، از سال 1339 م، چند نمونه از موقوفات کلیسایی هستند.

منشأ اندیشه‏ی شکل‏گیری موقوفات در اروپا بسیار قدیمی‏تر از ظهور مسیحیت است. در قوانین حقوقی رومیان باستان چارچوب مشخصی برای رقبات وقفی وجود نداشت. اما این امری معمول بود که اشخاص متمول، دارایی خود را برای اهداف مشخصی وقف کرده و فردی را نیز برای سرپرستی این اموال پس از مرگشان و نظارت بر مصرف عایدات برای اهدافی معین، تعیین کنند.

کلیسای کاتولیک وارث سنت رومی وقف بود و به جمع‏آوری اعانات برای اهداف عام المنفعه می‏پرداخت (به زبان لاتین:
Causae Pioe). کلیسای کاتولیک، هم مؤمنان را به این امر تشویق می‏کرد و هم خود موقوفات عام المنفعه بنیاد می‏نهاد. این موقوفات قرون

متمادی خارج از چارچوب قوانین دنیوی حاکم بر جامعه به حیات خود ادامه داده و از پرداخت هر گونه مالیاتی معاف بودند. حتی بعدها که این معافیت از میان رفت، اندیشه‏ی اعطای امتیازات مالی به نهادهای عام المنفعه، صرف‏نظر از بستر رشد آنها، تا امروز نیز بر جای مانده است.

هنوز هم مهم‏ترین هدف ثبت شده‏ی موقوفات آلمان، پرداختن به امور عام المنفعه‏ی اجتماعی است. این مطلب نشان می‏دهد که موقوفات آلمان ریشه در امور خیریه‏ی کلیسایی در قرون وسطی دارد. از آنجا که در اواخر قرون وسطی قوانینی وضع شد تا عمده‏ی اموال و دارایی کلیسا به دولت منتقل شود (سکولاریزاسیون)، بسیاری از وظایف اجتماعی که بر عهده‏ی موقوفات کلیسایی بود، بر عهده‏ی دولت مستقل واگذار شد.

به این ترتیب موقوفات بیمارستانی کلیساها به تدریج زیر پوشش خدمات اجتماعی دولتی درآمدند و موقوفات بنیاد نهاده شده برای کمک به فقرا، پیران و بیماران نیز با ایجاد بیمه‏ها و کمک‏های اجتماعی از سوی دولت، اهمیت خود را از دست دادند. امروزه هدف موقوفات مخصوص کمک رسانی به نیازمندان، در وهله‏ی اول یاری رساندن به کشورهای جهان سوم، کمک به آسیب دیدگان بلایای طبیعی و اجتماعی، کمک به بیوگان و خانواده‏های تک سرپرست و خانواده‏هایی است که بر اثر بیکاری سرپرست خانوار، نیاز به کمک دارند.

در آلمان، دولت بخش عمده‏ی وظایف کمک رسانی به نیازمندان را خود بر عهده گرفته و اگرچه همه‏ی تأسیسات اجتماعی دولتی نیستند ولی بخش اعظم بودجه‏ی لازم را دولت در اختیار آنها قرار می‏دهد. مؤسسه‏ی خیریه‏ی بتل (18) در سال 1867 از سوی پاستور بودل شوینگ (19) برای پرستاری و سرپرستی معلولان، بیماران و افراد مسن نهاده شد و مثالی از موقوفات کلیسایی با اهداف اجتماعی است که بخش اعظم بودجه‏ی آن از مدت‏ها قبل، از سوی دولت تأمین می‏شود.

اهداف آموزشی و تربیتی در موقوفات آلمان


تاریخچه‏ی تشکیل اولین موقوفه‏ی تأسیس شده برای پشتیبانی از اهداف آموزشی و تربیتی، با سنت ایجاد موقوفات مخصوص کمک رسانی به نیازمندان ارتباطی تنگاتنگ دارد ؛ چرا که اولین پیش نیاز برای پشتیبانی از امر ترویج آموزش و پرورش، اعطای کمک هزینه‏های تحصیلی به دانش‏آموزان و دانشجویان فقیر است. مثلا در سال 1484 موقوفات هالفاگن (20) و در 1602، موقوفات پارشام (21) در لوبک (22) بدین منظور بنیاد نهاده شد. این موقوفات در اصل کمک هزینه‏هایی به دانشجویان الهیات پرداخت می‏کردند که تربیت نسل‏هایی از کشیشان را تضمین می‏کرد . حتی امروزه نیز که رشته‏های تحصیلی گسترش یافته، یکی از اهداف بسیار مهم موقوفات، اعطای کمک هزینه‏های تحصیلی است.

از آنجا که دولت بودجه‏ی لازم برای تحصیلات پایه‏ی ابتدایی تا دبیرستان همه‏ی شهروندان نیازمند را تأمین می‏کند، موقوفات سهم عمده‏ای در حمایت از نخبگان در تحصیلات عالیه بر عهده گرفته‏اند. اهمیت موقوفات در راهیابی افراد با استعداد اما فقیر، در دهه‏های هفتاد و هشتاد میلادی تا حدودی کاهش یافت زیرا پنجاه درصد همه‏ی دانشجویان از حمایت دولتی برخوردار شدند. اما در سال‏های اخیر سهم دولت به 13 درصد کاهش یافته است. با تأسیس موقوفات رزالوکزامبورگ (23) در اوایل دهه‏ی نود میلادی، مجددا حمایت از دانشجویان برگزیده به وسیله‏ی اعطای کمک هزینه‏ی تحصیلی، ادامه‏ی تحصیل آنان را ممکن ساخته است. امروزه موقوفاتی که عواید آنها صرف سرمایه‏گذاری در تحصیلات پایه شود، بسیار کاهش یافته است. در حال حاضر فقط برخی مدارس خصوصی یا مدارس شبانه روزی با اهداف مشخص تعلیم و تربیتی تحت حمایت موقوفات هستند.

امروزه حمایت از اقدامات و پژوهش‏های علمی، پس از اهداف اجتماعی و آموزشی، جزو اهداف موقوفات آلمان محسوب می‏شود. 1,800 موقوفه، بخش یا کل عایدات خود را به حمایت از پژوهش‏های علوم طبیعی، پزشکی یا علوم انسانی اختصاص داده‏اند.

بر طبق فهرست موقوفات آلمان، قدیمی‏ترین موقوفه با هدف اصلی حمایت از پژوهش «مدارس عالیه‏ی وقفی بامبرگ (24) و «موقوفات

دکتر یوهانس مولیوس (25) «است.

مدارس وقفی بامبرگ را اسقف اعظم، ارنست فون منگرز دورف در سال 1568 برای حمایت از پژوهش و آموزش نسل پژوهشگران و دانشمندان در دانشگاه بامبرگ تأسیس کرد. کمی بعد در سال 1559، دکتر یوهانس مولیوس با تأسیس موقوفه‏ای، بودجه‏ی یک کالج دانشجویی را تأمین کرد. این موقوفه هنوز هم به حیات خود ادامه داده و به حمایت از پژوهش‏های علمی می‏پردازد.

تاریخچه‏ی موقوفات آلمان در قرن بیستم با «انجمن موقوفات علوم آلمان» که در سال 1920 از سوی بخش اقتصادی آلمان بنیاد نهاده شد، پیوند خورده است. از همان زمان، «انجمن کمک‏های اضطراری به علوم آلمان » به سرپرستی فریدریش فون زیمنس تأسیس شد که بعدها به «اتحادیه‏ی پژوهشی آلمان» تبدیل گردید. امروزه این اتحادیه شامل 242 موقوفه و سرمایه‏ی کل 3ر1 میلیارد مارک است. سالانه 71 میلیون مارک برای حمایت از پژوهش‏های علمی اختصاص می‏یابد. این بودجه به صورت کمک به طرح‏های پژوهشی، جوایز علمی و کمک هزینه‏ی دانشجویی بین نهادها، مراکز پژوهشی، آکادمی آلمانی تبادل دانشجو و غیره تقسیم می‏شود.

موقوفات «فولکس واگن» که در سال 1961 تأسیس شد، نهادی بسیار عظیم است که تاکنون از 21,000 طرح پژوهشی با هزینه‏ی کل 4ر4 میلیارد مارک، حمایت کرده است. عواید این موقوفه تقریبا به همه‏ی حوزه‏های پژوهشی اختصاص یافته است. موقوفات «فولکس واگن» نه تنها از طرح‏های پژوهشی در دست اجرا در دانشگاه‏ها و مراکز مختلف حمایت می‏کند، بلکه خود نیز طرح‏های پژوهشی مختلفی را تعریف کرده و بودجه‏ی اجرای آنها را تأمین می‏کند. در کنار این موقوفات بزرگ، موقوفات کوچکی نیز در بخش‏های صنعتی و اقتصادی فعالیت دارند که اغلب به حمایت از حوزه‏های پژوهشی خاصی می‏پردازند. شناخته شده‏ترین آنها هر ساله کمک هزینه‏هایی برای پایان نامه‏های دکترا به دانشجویان اعطا می‏کنند. بنیادها و موقوفات تحصیلی و موقوفات هم‏سو با احزاب سیاسی مختلف مانند «بنیاد کنرادآدناوئر (26)»، «بنیاد فردریش ابرت (27)»، «بنیاد هاینریش بل (28)» و «بنیاد هانس زایدل (29)»، در خارج از مرزهای آلمان نیز شناخته شده هستند.

اهداف هنری


اغلب مردم تصور می‏کنند که حمایت از هنر یکی از وظایف مهم موقوفات است اما این برداشت چندان با واقعیت مطابقت ندارد. فقط یازده درصد از موقوفات آلمان با هدف حمایت از هنر و فرهنگ تأسیس شده‏اند. شاید این برداشت ریشه در این واقعیت تاریخی داشته باشد که از دوران باستان بسیاری از ثروتمندان، دارایی خود را در راه اعتلای هنر و تأمین زندگی هنرمندان صرف می‏کردند و به این ترتیب جامعه نیز احترام خاصی برای آنان قائل بود. بی‏شک مشهورترین فردی که در دوران باستان ثروت خود را در راه هنر صرف کرد، شهروند رومی «مائسناس "
Maecenas " بود که واژه‏ی " Mazen " به معنای حامی هنر و فرهنگ نیز از نام او برگرفته شده است. مائسناس (74 ق م - 8 م) متولد آرزو در خانواده‏ای اشرافی رشد کرد. وی معتقد بود که با حمایت از شاعران رومی با استعدادی مانند ویرژیل و هوراس، وظیفه‏ی خود را در مقابل جامعه و دولت انجام می‏دهد.

امروزه در آلمان، نام بسیاری از صاحبان صنایع بزرگ و سرمایه‏داران با موقوفات عظیمی در حوزه‏ی هنر پیوند خورده است. پترلودویک (30)، صاحب کارخانه‏ی شکلات‏سازی در آخن و سرمایه‏دار سویسی، هانس هانریش تیسن (31) از معروف‏ترین افراد در کشورهای آلمانی زبان هستند که پس از جنگ جهانی دوم، سرمایه‏ی خود را وقف حمایت از هنر و تهیه مجموعه‏های هنری بزرگ کرده‏اند. بازدید از مجموعه‏های هنری گردآوری شده توسط این افراد، به طور دایم یا در فواصل معینی برای همگان امکان‏پذیر است. یکی دیگر از اقدامات موقوفات در حوزه‏ی هنر و فرهنگ، اهدای جوایز بین‏المللی است.

جایزه‏ی آدلبرت فون چامیسو (32)برای هنرمندان غیرآلمانی که آثاری به زبان آلمانی پدید آورده‏اند، از اعتبار ویژه‏ای برخوردار است. همچنین جایزه‏ی اروپایی ترجمه که از سوی موقوفات آلفردتوپفر (33) اهدا می‏شود نیز جایگاه ویژه‏ای دارد. در حوزه‏ی موسیقی، جایزه‏ی

ارنست فون زیمنس، از اهمیتی همپای جایزه‏ی نوبل برخوردار است. موقوفات زیمنس با اهدای این جایزه، از یک عمر کار هنری هنرمندان برجسته قدردانی کرده و همزمان جایزه‏ای به همان مبلغ به موسیقی دانان جوان اهدا می‏کند.

اهداف پزشکی و بهداشتی


اقدامات موقوفاتی که در حوزه‏ی پزشکی و بهداشت فعالیت دارند، کمتر برای عموم شناخته شده هستند. حدود 1,000 موقوفه‏ای که در آلمان در این بخش فعالیت دارند، چندین برابر بودجه‏ی موقوفات و بنیادهای حوزه‏ی فرهنگ و هنر را در اختیار دارند.

شاید محبوبیت کمتر موقوفاتی که به حمایت از بهداشت و سلامتی عموم می‏پردازند به این دلیل باشد که بنیادها و موقوفاتی که از پژوهش‏های انجام گرفته برای تولید محصولات سودآور در شرکت‏های بزرگ دارویی حمایت می‏کنند، به سختی از نهادهای عام المنفعه در این حوزه که به حمایت از اقداماتی برای بهبود سلامتی عمومی می‏پردازند، قابل تفکیک‏اند.

چند تن از همسران رؤسای جمهور آلمان نیز موقوفاتی بنیاد نهاده‏اند از جمله «موقوفات دکتر میلدرد شیل (34)» و «موقوفات کریستیان هرزوک (35)» که با جمع‏آوری اعانه و یاری خواستن از عموم مردم سرمایه‏ای گردآوری کرده و هم اکنون در زمینه‏ی اقدامات خیریه در حوزه‏ی پزشکی و بهداشت عمومی بسیار فعال‏اند.

حفاظت از محیط زیست جزو اهداف 400 موقوفه‏ی آلمان است. اگر چه به نسبت موقوفات و بنیادهایی که در حوزه‏های دیگر فعال‏اند، تعداد این گروه کمتر است اما تأثیری که اقدامات آنان در سال‏های گذشته برجای گذارده ، بسیار عمیق و اساسی بوده است.

بنیاد "
world wide fund for Nature " در آلمان، در سال 1963 با اهداف زیست محیطی بنیاد نهاده شد. اهمیت این نهاد در حال حاضر، مرهون فعالیت‏های آن در دهه‏ی 80 میلادی است که رئیس سابق شرکت فولکس واگن سرپرستی آن را بر عهده داشت.

در حالی که در گذشته‏ای نه چندان دور یعنی در دهه‏ی 60 و 70 میلادی قرن بیستم، حمایت از اقدامات زیست محیطی برخی موقوفات و بنیادها کم اهمیت شمرده می‏شد، امروزه یکی از اهداف مهم سیاسی و اجتماعی حفاظت از محیط زیست است. «موقوفات زیست محیطی آلمان» که در سال 1982 با توجه به تمایل روزافزون شهروندان به حفظ محیط زیست بنیاد نهاده شد، با حمایت مالی و کار داوطلبانه‏ی مردم همچنان در سطح گسترده‏ای به فعالیت خود ادامه می‏دهد. این نهادها در سال 1990 از حمایت دولت نیز برخوردار شدند. وزارت اقتصاد آلمان با بودجه‏ای که از خصوصی سازی یکی از شرکت‏های بزرگ فولاد فراهم آمده بود، «موقوفه‏ی دولتی زیست محیطی» را بنیاد نهاد. این موقوفه تاکنون از 2,000 طرح زیست محیطی به ارزش کل یک میلیارد مارک حمایت کرده و سالانه «جایزه‏ی آلمانی محیط زیست» را به مبلغ یک میلیون مارک اهدا می‏کند.

نگاهی اجمالی به موقوفات و بنیادهای عام المنفعه‏ی مختلف آلمان


بیشتر افرادی که نیاز به کمک و حمایت‏های مالی در زمینه‏های مختلف دارند به موقوفات بزرگ و شناخته شده مراجعه می‏کنند بدون این که بدانند در کشور آلمان تقریبا در هر حوزه‏ای چند صد موقوفه و بنیاد وجود دارد. البته برخی از این نهادها فقط از طرح‏هایی که خود تعریف کرده و با اهداف آنان مطابقت دارد حمایت می‏کنند و نمی‏توانند درخواست‏های عمومی را بپذیرند. موقوفات کوچکی نیز وجود دارند که چون برای همگان شناخته شده نیستند، به آنها مراجعه نمی‏شود. بی‏شک ناشناخته ماندن این موقوفات به دلیل فقدان فهرستی عمومی است که در بردارنده‏ی همه‏ی موقوفات آلمان باشد.

البته بسیاری از موقوفات و بنیادهای عام المنفعه هنوز هم به دلیل ساختار حقوقی آنها (حقوق مالکیت خصوصی )، ملزم به پاسخگویی و دادن اطلاعات به دولت نیستند.

انجمن آلمانی موقوفات (36)، از سال 1990 سالانه فهرستی را منتشر می‏کند که اطلاعاتی درباره‏ی تقریبا 90 درصد موقوفات آلمان در آن درج شده است.

اتحادیه‏ی موقوفات آلمان


این اتحادیه که نهادهای متعدد عام المنفعه‏ای را زیر پوشش خود دارد، همراه با «اتحادیه‏ی موقوفات برای علوم آلمان» که خود از اعضای این اتحادیه است تلاش دارد تا ساختاری تعریف شده در گستره‏ی موقوفات آلمان بنا کند. این اتحادیه در سال 1997، حدود 6,500 نهاد را در فهرست موقوفات آلمان معرفی کرده است.

این اتحادیه با بنیادها و موقوفاتی که اهداف عام المنفعه، خیریه و کلیسایی دارند، نماینده‏ی منافع اعضای خود در مقابل قانون‏گذاران است.

این اتحادیه در سال 1948 در ایالت بایرن و نخست تحت نام «گروه کاری موقوفات آلمان (37) «تأسیس شد و فقط نمایندگی نهادهای این ایالت را بر عهده داشت، اما در سال 1990 به اتحادیه‏ای کشوری تبدیل شد. هدف این اتحادیه به ویژه «ترویج اندیشه‏ی ایجاد موقوفات عام المنفعه در آلمان برای گسترش این گونه نهادها، تلاش در ترسیم تصویری عمومی از موقوفات عام المنفعه، دریافت امتیازات مالیاتی برای نهادهای عام المنفعه و موقوفات» است. بودجه‏ی مورد نیاز این اتحادیه برای انجام اقدامات مؤثر، در وهله‏ی اول از سوی اعضای آن تأمین می‏شود. در چند مورد نیز اعتبارات دولتی برای انجام طرح‏های پژوهشی به این اتحادیه تعلق گرفته است.

اتحادیه‏ی «موقوفات برای علوم» آلمان


Der Stitverband fur die deutsche Wissenschaft.

این اتحادیه امروزه دارای 4,000 عضو است که هم افراد حقیقی و هم افراد حقوقی، سازمان‏ها و نهادهای مختلف را در بر می‏گیرد. در اساس نامه‏ی اتحادیه، هدف اصلی آن حمایت از علوم و پژوهش‏های علمی ذکر شده است. ترویج آموزش، پرورش و فرهنگ نیز در زمره‏ی فعالیت‏های این اتحادیه به شمار می‏آید. گذشته از آن، اتحادیه تلاش دارد تا ساختار موقوفات عام المنفعه را در آلمان، در مجموع در راستای حمایت از علایق عمومی برای تعلیم و تربیت، تحصیلات عالیه و پژوهش‏های علمی بازسازی کند.

«جامعه‏ی کمک‏های اضطراری به علوم آلمان» در سال 1920 تأسیس شد تا موقعیت متزلزل و تخریب شده‏ی اقدامات پژوهشی را در آلمان پس از جنگ جهانی اول بهبود بخشد. افراد صاحب نامی از صاحبان صنایع مانند کارل فریدریش فون زیمنس، کارل دویسبورگ و روبرت‏بوش سهم عمده‏ای در تأسیس و پیشبرد اهداف این جامعه داشتند.

امروزه نمایندگان سرپرستی ایالتی، به طور مرتب گزارش‏هایی را درباره‏ی وضعیت اقتصادی و موقعیت علمی مناطق مختلف آلمان به رئیس هیأت مدیره ارائه می‏دهند و رابط بین صاحبان صنایع و مراکز علمی هستند. بودجه‏ی این اتحادیه از اعانات و حق عضویت‏ها تأمین می‏شود.

هدف مهم این اتحادیه، تضمین استقلال و بهینه‏سازی عملکرد علوم با استفاده از سرمایه‏ی خصوصی است. بر این اساس اتحادیه تلاش دارد تا از پژوهش‏های بنیادین و پژوهشگران برگزیده حمایت کرده و تبادل دانش را در سطح بین‏المللی برقرار سازد. مهم‏ترین اعضای این اتحادیه عبارتند از: انجمن پژوهشی آلمان (
DFG) با هدف حمایت از طرح‏های پژوهشی در همه‏ی رشته‏ها، در دانشگاه و مؤسسات علمی غیر دانشگاهی، مؤسسه‏ی ماکس پلانک (MPG) که پژوهش بنیادین در خارج از دانشگاه انجام می‏دهد و مؤسسات فرعی متعدد دارد، موقوفات الکساندر فون هامبولدت (AVH) که هزینه‏ی دعوت و اقامت دانشمندان و پژوهشگران جوان غیر آلمانی را بر عهده می‏گیرد، آکادمی آلمانی تبادل دانشجو (DAAD) که از تبادل بین‏المللی دانشجویان و دانشمندان حمایت می‏کند و موقوفات تحصیلی خلق آلمان که به دانشجویان مقاطع مختلف تحصیلی تا دکترا کمک هزینه‏ی تحصیلی می‏پردازد.

اتحادیه‏ی موقوفات آلمان در سال‏های اخیر در بحث‏های مطرح شده درباره‏ی اصلاح نظام آموزش عالی شرکت فعال داشته است. مسأله‏ی اصلی این مباحث، حمایت عادلانه از پژوهشگران و استادان دانشگاه‏ها و مدارس عالی آلمان، حداقل به شکل تقسیم عادلانه‏ی بودجه است. اعضای این اتحادیه همچنین بر این اعتقادند که دانشگاه‏ها باید در آینده شهریه‏ای متناسب با سطح درآمد شهروندان از دانشجویان دریافت

کنند. البته این نظریه به بحث‏ها و مناقشات بسیاری دامن زده است. مخالفان این طرح می‏گویند که دریافت شهریه، مخالف اصل حق تحصیل همگانی است. اما اتحادیه معتقد است که دریافت شهریه برای تضمین کیفیت دانشگاه‏های آلمان لازم است.

اتحادیه از سال 1981، در کنار حمایت مالی برای تأسیس نهادهای عام المنفعه‏ی آموزشی، در مقابل دریافت مبلغ مناسبی، تولیت و سرپرستی نهادها را نیز پذیرا می‏شود. این اتحادیه امروزه متولی 246 موقوفه و انجمن خیریه است. در سال 1998 اتحادیه توانست همراه با اعضای خود مبلغ 163 میلیون مارک برای حمایت از آموزش و علم از مردم جمع‏آوری کند.

حوزه‏ی وظایف در موقوفات


در کنار اتحادیه‏های موقوفات، کلیساها، شهرها، محلات و دانشگاه‏ها نیز موقوفاتی دارند. بی‏شک وجود چنین موقوفاتی و وابستگی آنها به این مراکز معلول این علت است که یک نهاد عام المنفعه فقط با در اختیار داشتن بودجه‏ی قابل توجه مناسبی می‏تواند مثمر ثمر باشد. بر طبق تجارب به دست آمده می‏توان گفت که نهادهایی که از نظر تاریخی دارای قدمت هستند و ریشه‏ی عمیقی در سنن اجتماعی دارند، نسبت به اشخاص منفردی که علاقه‏مند به وقف دارایی خود هستند، بهتر می‏توانند سرمایه‏ی انبوهی برای نیل به اهداف خود گردآوری کنند.

تا سال 1900 میلادی فقط 1,182 موقوفه و انجمن خیریه‏ی ثبت شده وجود داشت که تعدادی ناچیز بود. بخش اعظم نهادهای عام المنفعه، یعنی تعداد 9,464 مؤسسه و موقوفه در سی ساله‏ی اخیر تأسیس شده است. البته در حال حاضر همه‏ی آنها مشغول فعالیت نیستند زیرا فقط 7,780 موقوفه و انجمن خیریه به ثبت رسیده است.

بررسی‏های آماری نشان می‏دهد که 29 درصد موقوفات اهداف اجتماعی، 20 درصد اهداف تعلیم و تربیتی و 12 درصد اهداف علمی و پژوهشی را سرلوحه‏ی کار خود قرار داده‏اند. البته 32 درصد همه‏ی موقوفات همه‏ی این موارد را جزو اهداف کلی خود منظور داشته‏اند.

این آمار نشان دهنده‏ی اهمیت تعلیم و تربیت و علم در نظر واقفان و خیرین است.

به نظر می‏رسد که بسیاری از واقفان بر این اعتقادند که جامعه برای نیل به اهداف والای خود نیاز به افرادی تحصیل کرده و باسواد دارد. اگر چه اکثریت موقوفات هدف حمایت از خدمات اجتماعی را برای خود برگزیده‏اند، اما این حوزه با توجه به سرمایه‏ی درنظر گرفته شده برای آن، چندان وسیع نیست. در مجموع فقط 8ر18 درصد از کل سرمایه‏ی همه‏ی موقوفات آلمان به مصرف حل مسائل اجتماعی می‏رسد.

اما موقوفات در زمینه‏ی تعلیم و پژوهش صاحب 54 درصد کل سرمایه‏ی موقوفات و بنیادهای خیریه هستند. حتی سرمایه‏ی در نظر گرفته شده از سوی این نهادها برای حمایت از هنر و امور فرهنگی در مقام دوم پس از تعلیم و پژوهش قرار دارد. از 1,407 موقوفه‏ای که هدف آنها حمایت از علم و پژوهش است، 824 نهاد به حمایت از اهداف پژوهشی در همه‏ی زمینه‏ها، 216 موقوفه به پژوهش‏های علوم انسانی، 119 موقوفه به پژوهش‏های صنعتی و 161 موقوفه به پژوهش‏های علوم طبیعی و زیست محیطی اختصاص دارند.

در سال 1998 سه موقوفه‏ی بزرگ آلمان شامل موقوفات برتلس‏من با سرمایه‏ای بالغ بر 5ر12 میلیارد مارک، موقوفات روبرت بوش و فولکس واگن هریک با 5ر3 میلیارد مارک سرمایه به حمایت از امور پژوهشی و آموزشی پرداخته‏اند.

بنیاد بتل (38) سالانه 606 میلیون مارک، موقوفات تحصیلی خلق آلمان 527 میلیون مارک و موقوفات "
Rehabilitation " در هایدلبرگ مبلغ 455 میلیون مارک، فقط به امور تعلیم و تربیت اختصاص داده‏اند.

موقوفات مختص آموزش، پرورش و تحصیلات عالیه (موقوفات تحصیلی)


Studienstifungen.

موقوفاتی که با اهدای کمک هزینه‏ی تحصیلی به دانشجویان از اهداف تعلیم و تربیتی حمایت می‏کنند، سنتی طولانی در آلمان دارند. دانشگاه‏های بزرگ اروپایی قرون وسطی با اختصاص کمک هزینه، تحصیل و زندگی دانشجویان خود را تأمین می‏کردند. مارتین

لوتر (1546 - 1483)، اصلاح‏طلب و پدر کلیسای پروتستان، در ترویج و ایجاد موقوفاتی برای تأمین زندگی افراد با استعداد و جویای علم سهم بسزایی داشته است، اگر چه بسیاری از موقوفات تأسیس شده در قرون گذشته به دلیل جنگ، تورم و از دست دادن سرمایه، از میان رفته‏اند.

قدیم‏ترین و بزرگترین موقوفه‏ی تحصیلی آلمان که کمک هزینه به دانشجویان اعطا می‏کند، «موقوفات تحصیلی خلق آلمان» (39) است. این موقوفات در سال 1925 تأسیس شد. با روی کار آمدن ناسیونال سوسیالیست‏ها در سال 1934 منحل و پس از جنگ در سال 1948 مجددا احیا شد.

این موقوفه به دلیل سنت قدیمی و ریشه‏دار آن، عایدات عظیم معادل 59 میلیون مارک در سال و اقدامات اساسی آن، امروزه یکی از برجسته‏ترین موقوفات آلمان است. این نهاد از دانشجویان جوان در رشته‏های علوم طبیعی ، اقتصاد، مدیریت و هنر حمایت می‏کند و با طرح‏ها و برنامه‏های خود تکمیل کننده‏ی برنامه‏های تحصیلی آکادمیک علمی است. این موقوفه به ارتباطات بین‏المللی و میان رشته‏ای نیز می‏پردازد.

آموزش‏های پایه و تکمیلی در جهت بالا بردن کیفیت تحصیل دانشجویان برای افزایش کارآیی آنان در محیط کار و زندگی آینده نیز یکی از طرح‏های این موقوفه است. به غیر از این موقوفه‏ی بزرگ، در حال حاضر یازده موقوفه و بنیاد خیریه‏ی کوچک‏تر اختصاصا به پرداخت کمک هزینه‏ی تحصیلی به دانشجویان می‏پردازد.

دانشجویان نمی‏توانند شخصا از «موقوفات تحصیلی خلق آلمان» درخواست کمک هزینه کنند بلکه افراد واجد شرایط پس از اخذ دیپلم از سوی مدیران و معلمان به این موقوفه معرفی می‏شوند. استادان نیز می‏توانند دانشجویان با استعداد را پس از ترم اول معرفی کنند. این دانشجویان نه تنها باید از نظر تحصیلی شاخص باشند بلکه باید از نظر شخصی و شخصیتی نیز افراد موجهی باشند. بر طبق اساس نامه‏ی این موقوفه، کمک هزینه برای تحصیلات عالیه به نوجوانانی تعلق می‏گیرد که «استعدادهای آنان در رشته‏های علمی یا هنری و شخصیت برجسته‏ی آنان، در خدمت به همگان مفید فایده باشد».

در انتخاب دانشجویان، وضعیت اقتصادی یا پایگاه اجتماعی، اعتقادات سیاسی و جهان‏بینی شخصی، مذهب و جنسیت افراد تأثیری ندارد. دانشجویان خارجی فقط در صورتی که دیپلم خود را در آلمان دریافت کرده و خانواده‏ی آنان در آلمان زندگی کنند و مالیات بپردازند پذیرفته می‏شوند. این موقوفه در حال حاضر به 5,500 نفر کمک هزینه‏ی تحصیلی می‏پردازد و سالانه 1,000 دانشجوی جدید را می‏پذیرد که البته این تعداد کمتر از 5ر0 درصد کل دانشجویان آلمان هستند. بخش اعظم بودجه‏ی این موقوفه از محل اعتبارات دولتی و ایالتی، 6,000 نفر از خیرین و از سوی تعدادی از موقوفات خصوصی تأمین می‏شود.

به جز بنیادهایی مانند موقوفات آدناوئر، بل، ابرت، ناومن و زیدل که سمت و سوی سیاسی دارند، موقوفات کلیسای کاتولیک و پروتستان، موقوفات وابسته به اتحادیه‏های کارگری و موقوفات بخش اقتصادی آلمان نیز به انحای مختلف به حمایت از دانشجویان می‏پردازد.

البته بسیاری از کارخانه‏ها و صاحبان صنایع نیز بنیادها و موقوفات خصوصی برای اعطای کمک هزینه‏ی تحصیلی به دانشجویان ایجاد کرده‏اند. در این بنیادها حمایت از دانشجویان و حمایت از طرح‏های پژوهشی با یکدیگر تلفیق شده‏اند. مثلا صاحبان صنایع بزرگ شیمیایی اغلب کمک هزینه‏ی خود را به دانشجویانی اختصاص می‏دهند که در رشته‏های خاص و مورد علاقه‏ی این صنایع تحقیقاتی انجام دهند.

بیشترین بودجه از محل اعتبارات استان به بنیادهای خیریه و موقوفات وابسته یا هم‏سو با احزاب تعلق می‏گیرند. نقطه‏ی مشترک این گونه نهادها، نزدیکی به یکی از احزاب دارای نماینده در مجلس ملی آلمان است، البته در اساس نامه اغلب آنها بر استقلال حقوقی، داشتن مسؤولیت حقوقی و عدم وابستگی کامل به «حزب مادر» تأکید شده است.

البته اختصاص بودجه به این نهادها همواره موضوع بحث و مناقشه در محافل عمومی بوده است. برخی معتقدند که احزاب از این گونه نهادها برای فرار از پرداخت بخشی از مالیات خود استفاده می‏کنند.

بسیاری از موقوفات و بنیادهای هم‏سو با احزاب سیاسی در خارج از مرزهای آلمان از احترام و اعتبار خاصی برخوردارند زیرا آنان

بیش از نیمی از بودجه‏ی خود را صرف انجام طرح‏هایی در خارج از آلمان می‏کنند. مثلا موقوفات فریدریش ابرت که هم‏سو با حزب سوسیالیست آلمان (
SPD) است، در اسپانیا و پرتغال طرح‏هایی برای دمکراتیزه کردن جو سیاسی پس از سقوط دیکتاتورهای این دو کشور در دست اجرا دارد یا موقوفات کنراد آدناوئر، هم‏سو با حزب سوسیال دمکرات آلمان (CDU) در شیلی بسیار فعال است.

درباره‏ی این گونه نهادها در داخل آلمان هر چه هم کم باشد، باید گفت که بنیادها و موقوفاتی با اهداف سیاسی در خارج از مرزهای آلمان جایگاه ویژه‏ای دارند. در هیچ کشور دیگری در دنیا چنین شبکه‏ای از موقوفات وابسته به احزاب وجود ندارد که با عایدات سالانه 600 میلیون مارک، از حمایت دولتی نیز برخوردار باشد. این ویژگی البته ریشه در وقایع تاریخی دارد.

پس از تجربه‏ی فروپاشی دمکراسی در دوره‏ی استقرار ناسیونال سوسیالیسم در آلمان و زمان حکومت رایش سوم (حکومت هیتلر و نازی‏ها)، سیاستمداران آلمان در دوره‏ی بعد از جنگ (پس از سال 1945)، بر آن شدند تا به امور آموزشی در جهت ترویج دمکراسی دست یازند و چنین اقداماتی را نهادینه کنند. امروزه هم حکومت آلمان بر این اعتقاد است که نهادها و موقوفات سیاسی از طریق کار آموزشی و ترویجی خود، تضمینی برای دمکراسی هستند و به همین دلیل با اختصاص بودجه‏ای قابل توجه به حمایت از آنها برخاسته است.

دیوان عالی قضایی کشور آلمان عملکرد موقوفات و بنیادهای خیریه‏ی سیاسی را چنین توصیف می‏کند: «این نهادها باید مشوق درک وضعیت سیاسی در مردم بوده و چارچوب‏های لازم و قابل دسترس همگان را برای بحث درباره‏ی مسائل سیاسی فراهم آورند. به این ترتیب علاقه به همکاری فعال برای زندگی اجتماعی و سیاسی ایجاد شده و ابزارهای لازم برای نیل به این هدف فراهم آید». همه‏ی این گونه موقوفات و بنیادها سالانه به دانشجویان با استعدادی که از نظر سیاسی و اجتماعی فعال باشند، کمک هزینه‏ی تحصیلی اعطا می‏کنند.

معرفی برخی از موقوفات و بنیادهای خیریه‏ی آلمان


موقوفات فردریش ابرت (
Friedrich Ebert Stiftung)


کهن‏ترین موقوفه‏ی وابسته به احزاب که در سال 1925 بنیاد نهاده شد و به ویژه از «ارزش‏های بنیادین سوسیال دمکراسی و ارزش گذاری کار» حمایت می‏کند. نام این نهاد، از فردریش ابرت (1925. 1871)، اولین رئیس جمهور جمهوری وایمار گرفته شده که با تمام قدرت خواستار آموزش طبقات اجتماعی ضعیف و تعلیم و تربیت کودکان کارگران بود. در سال 1996 این موقوفه 1,841 کمک هزینه‏ی تحصیلی به دانشجویان اعطا کرد که 364 فقره‏ی آن به دانشجویان خارجی بود. در آن سال این نهاد 220 میلیون مارک به این امر اختصاص داد.

موقوفات کنراد آدناوئر (
Konrad Adenauer Stiftung)


این موقوفه‏ی هم‏سو با حزب دمکرات مسیحی در سال 1957 تأسیس شد. کنراد آدناوئر (1967 - 1876) اولین رئیس جمهور آلمان پس از جنگ دوم جهانی بود. این نهاد امروزه تلاش دارد تا به بررسی گذشته‏ی آلمان شرقی پرداخته و روند اتحاد با اروپا را تسهیل سازد.

در سال 1996 این موقوفه بودجه‏ای معادل 216 میلیون مارک برای امور آموزشی در اختیار داشت که 3ر15 میلیون مارک فقط برای حمایت از دانشجویان اختصاص یافت. در سال 1998 تعداد 1,339 دانشجو از این موقوفه کمک هزینه‏ی تحصیلی دریافت کردند.

موقوفات فردریش ناومان (
Friedrich Naumann Stiftung)


این موقوفات که هم‏سو با حزب دمکرات آزاد (
FDP) است در سال 1958 از سوی رئیس جمهور وقت آلمان تئودور هویس (Heuss Theodor)، همراه با 14 تن از همراهان حزبی تأسیس شد. نام این موقوفه از نام بنیانگذار حزب لیبرال آلمان، فردریش ناومان (1919 - 1860) گرفته شده است. هدف این موقوفه تأمین آزادی بیشتر برای شهروندان و افزایش حس مسؤولیت آنان در امور کشور است. مؤسسان

این موقوفه بر این اعتقادند که دولت باید به جای افزایش مالیات‏ها، شهروندان را تشویق کند تا به وظایف شهروندی خود آگاه شده و به امور اجتماعی بپردازند. در سطح بین‏المللی این موقوفه به مسائل حقوق بشر و حمایت از گروه‏های اقلیت می‏پردازند. این موقوفه در سال 1996، با صرف بودجه‏ای معادل 5ر103 میلیون مارک به حمایت از آموزش و اعطای کمک هزینه به 687 دانشجو پرداخت.

موقوفات هانس زایدل (
Hanns Seidel Stiftung)


این موقوفه هم‏سو با حزب سوسیال مسیحی است به «حمایت از آموزش و پرورش با توجه به اصول دمکراتیک و براساس اصول مسیحی» می‏پردازد.

هانس زایدل (1961 - 1901) از وزرای بایرن و در سال‏های 1960 - 1957 رئیس اتحادیه (حزب) سوسیال مسیحی بود. این موقوفه به ویژه از امر آموزش و پرورش در ایالت بایرن حمایت می‏کند ولی دانشجویان دیگر ایالات و نیز دانشجویان خارجی نیز از حمایت‏های این موقوفه برخوردارند.

در سال 1997، این موقوفه با بودجه‏ای معادل 5ر88 میلیون مارک (شامل کمک‏های دولت) به 554 دانشجو (92 دانشجوی خارجی) کمک هزینه‏ی تحصیلی پرداخته است.

بنیاد هاینریش بل (
Heinrich Boll Stiftung)


این موقوفه که به نام نویسنده و فعال سیاسی برنده‏ی جایزه‏ی نوبل هاینریش بل (1985 - 1917)نامگذاری شده، در سال 1996 از تلفیق چندین موقوفه و بنیاد به وجود آمد و هم‏سو با حزب سبزهای آلمان است . این نهاد به موازات حمایت از دانشجویان با استعداد، برای به واقعیت درآوردن عدالت اجتماعی و تساوی حقوق زن و مرد مبارزه می‏کند. به همین دلیل این موقوفه به ویژه از زنان حمایت می‏کند. حمایت از دانشجویان و افراد غیرآلمانی با استعداد، برگزاری گردهم‏آیی با حضور نویسندگان و هنرمندان داخلی و خارجی نیز از اهداف این موقوفه است. سالانه 54 میلیون مارک در اختیار این موقوفه قرار می‏گیرد.

موقوفات ایالتی رزا لوکزامبورگ (
Rosa Luxemburg Bundes Stiftung)


در سال 1991 در شهر برلین انجمن تجزیه و تحلیل اجتماعی و آموزش‏های سیاسی تشکیل شد. این انجمن هم‏سو با حزب سوسیال دمکرات (
PDS) برای کار آموزشی و همگانی جامع تلاش می‏کند. از سال 1999 این انجمن به موقوفات ایالتی رزا لوکزامبورگ تغییر نام داد. اهداف اساسی آن حمایت از آموزش سیاسی و اصول حزبی دمکراتیک با درک مسؤولیت اجتماعی و تقویت همبستگی است. این موقوفه تلاش می‏کند تا پیش داوری‏ها و دیدگاه‏های نژادپرستانه و ناسیونالیستی را از میان برداشته و از پیشرفت آزادانه‏ی افراد همراه با گسترش روحیه‏ی جمعی حمایت کند.

از آنجا که اعتبارات دولتی به این گونه موقوفات بر اساس تعداد نمایندگان احزاب حامی هر موقوفه در مجلس ملی در چهار دوره انتخابات تعلق می‏گیرد، از سال 1999 این موقوفه نیز از بودجه‏ی دولت برخوردار شده است. این نهاد در نظر دارد تا با بودجه‏ی خود از تحصیلات زنان و افراد طبقات اجتماعی نیازمند حمایت کند. همه‏ی دانشجویان می‏توانند از این موقوفه درخواست دریافت کمک هزینه کنند.

همه‏ی موقوفات با اهداف سیاسی به موازات اعطای کمک هزینه‏ی تحصیلی به دانشجویان، دوره‏های آموزشی سیاسی برای همه‏ی علاقه‏مندان و نه فقط دانشجویان برگزار می‏کنند.

موقوفات هانس بوکلر (
Hans Bockler Stiftung)


این موقوفه در سال 1977 از سوی انجمن اتحادیه‏های کارگری تأسیس شده و به نام سیاستمدار هانس بوکلر (1951 - 1875) که بعد از جنگ دوم جهانی برای تشکیل مجدد اتحادیه‏های کارگری تلاش کرد، نامیده شد. این نهاد تلاش دارد تا موقعیت کارگران را بهبود بخشد و با حمایت از مشارکت کارگران در تصمیم‏گیری‏های سیاسی و اجتماعی و پشتیبانی از پژوهش در این حوزه و با اعطای کمک هزینه‏ی تحصیلی به دانشجویان سعی در نیل به این هدف دارد اهداف اصلی پژوهشی این اوقاف، بررسی جوامع کاری، سیاست اشتغال و آینده‏ی جامعه‏ی مدنی است.

موقوفات و بنیادهای هم‏سو با اتحادیه‏های کارگری، دومین گروه بزرگ موقوفات آلمان هستند. این موقوفات سالانه به 1,600 دانشجوی بااستعداد که از نظر اجتماعی و سیاسی نیز فعال باشند کمک هزینه‏ی تحصیلی اعطا می‏کنند. بودجه‏ی این موقوفه از سوی نمایندگان کارگری در شوراهای نظارت که سهمی از دستمزد خود را به این نهاد می‏پردازند، تأمین می‏شود. به این وسیله در سال 1996، اتحادیه توانست 34 میلیون مارک گردآوری کند.

اتحادیه برای اهداف پژوهشی خود سالانه 22 میلیون مارک نیز از وزارت آموزش و تحقیقات دریافت می‏کند.

بنیاد کوسان (
Cusan Werk)


این بنیاد که به یادبود فیلسوف و عالم الهیات نیکولاس کوئس
Nikolaus Kues 1464 - 1401 نامگذاری شده، از تأسیسات وابسته به کلیسای کاتولیک است این بنیاد به ویژه از دانشجویان بااستعداد کاتولیک حمایت می‏کند. هدف از این امر «تقویت این دانشجویان برای درک بهتر مسؤولیت‏های خود، گفتگو میان علم و ایمان، جامعه و کلیساست». این بنیاد سالانه گردهم آیی‏های متعدد و دوره‏های آموزشی مختلفی برگزار می‏کند.

بنیاد متعلق به کلیسای پروتستان (
Evangelische Studien Werk-Hausvilligst)


این بنیاد که متعلق به کلیسای پروتستان است با انگیزه‏ی «وسعت دادن به دامنه‏ی مسؤولیت پذیری مسیحی و تعمیق تأثیرات تفکر مسیحی نه فقط در محدوده‏ی زندگی شخصی بلکه در جامعه، علم، اقتصاد و هنر » به وجود آمده است. این اندیشه نخست در جوامع روستایی کلیسای پروتستان مطرح شد. مسؤولان این کلیسا معتقد بودند که کلیسای پروتستان در طی جنگ دوم جهانی و استقرار حکومت نازی‏ها، شانه از زیر بار مسؤولیت خود خالی کرده بود. این بنیاد با اعطای کمک هزینه‏ی تحصیلی به دانشجویان بااستعداد پروتستان، قصد تحکیم احساس مسؤولیت را در آنان دارد.

این بنیاد نیز بخش اعظم بودجه‏ی خود را از اعتبارات دولتی دریافت می‏کند. در سال 1998 بودجه‏ی این بنیاد 5ر9 میلیون مارک و تعداد دانشجویانی که کمک هزینه دریافت می‏کردند 824 نفر بود.

موقوفات اتو بنکه (
Otto Benecke Stiftung)


این موقوفه به حمایت از مهاجران، تبعیدیان و پناهندگان اقتصادی بین 30 تا 50 ساله که قصد تحصیل در آلمان دارند، در چارچوب کمک‏های انسان دوستانه می‏پردازند. این موقوفه همچنین به این گونه افراد که برای اشتغال خود نیاز به گذراندن دوره‏های آموزشی یا یادگیری زبان آلمانی دارند کمک می‏کند.

این موقوفه در سال 1965 تأسیس شد. در آن زمان هدف اصلی کمک به پناهندگان و فراریان از آلمان شرقی سابق بود. بخش اعظم بودجه‏ی این موقوفه توسط «وزارت خانواده، بازنشستگان، بانوان و جوانان» و وزارت آموزش و تحقیقات تأمین می‏شود.

موقوفات الکساندر فون هامبولدت (
Alexander Von Humboldt Stiftung)


الکساندر هامبولدت یکی از محققان علوم طبیعی و از دانشمندانی بود که به حمایت از دانشمندان و هنرمندان جوان می‏پرداخت. این

موقوفه در سال 1860 میلادی تأسیس شد و در طی سال‏های جنگ دوم جهانی از فعالیت بازماند ولی از سال 1953 مجددا شروع به کار کرد.

این موقوفه برای فارغ التحصیلان و دارندگان مدرک دکترا در همه‏ی رشته‏ها و از همه‏ی ملیت‏ها که غیر آلمانی بوده و کمتر از 40 سال سن داشته باشند با اعطای کمک هزینه‏ای بین 3,600 تا 4,400 مارک در ماه، امکان فرصت مطالعاتی و انجام پژوهش در آلمان را فراهم می‏آورد. این موقوفه به طور متوسط سالانه به 500 نفر کمک هزینه می‏پردازد. مهم‏ترین معیار برای دریافت کمک هزینه از این موقوفه، دارا بودن کیفیت بالا و توانایی انجام رساندن یک طرح پژوهشی است. همچنین درخواست کنندگان باید مقالاتی در منابع معتبر بین‏المللی منتشر کرده باشند. هدف این موقوفه فراهم کردن امکانات پژوهشی برای دانشمندان خارجی و برقراری ارتباط دایمی آنان با آلمان، پس از بازگشت به کشورشان است.

در کنار پرداخت کمک هزینه، این موقوفات سالانه 150 جایزه‏ی
Humboldt Research Award به مبلغ بین بیست هزار تا صد و پنجاه هزار مارک می‏پردازد.

موقوفات و بنیادهایی که به حمایت از مدارس و آموزش پایه می‏پردازند. برخلاف موقوفاتی که از تحصیلات عالیه حمایت می‏کنند، این نوع موقوفات اغلب کمتر شناخته شده‏اند. این بدان علت است که این گونه نهادها اغلب توسط واقفان خصوصی بنیاد نهاده شده و بودجه‏ی قابل توجهی نیز در اختیار ندارند. واقفان این نهادها اغلب شهروندانی هستند که بخشی از دارایی خود را برای اهداف عام المنفعه در محدوده‏ی آموزش پایه اختصاص داده‏اند.

این موقوفات کمتر به حمایت از افراد می‏پردازند بلکه هدف آنها عمدتا حمایت از یک مدرسه یا یک برنامه‏ی آموزشی مشخص است. البته موقوفات و بنیادهایی که در محدوده‏ی صنایع دستی، آموزش بزرگسالان، تبادلات بین‏المللی، کودکان و معلولان کار می‏کنند نیز به همین گونه‏اند.

معهذا تعداد زیادی موقوفات با بودجه‏ی کم یا زیاد وجود دارند که به پشتیبانی از جنبه‏های مشخصی از امور آموزشی می‏پردازند، جنبه‏هایی که نظام آموزش دولت به آنها نمی‏پردازد یا توجه کمتری به آن معطوف می‏دارد . در ادامه به معرفی مختصر چند نمونه از این نهادها پرداخته می‏شود.

موقوفات استر و سیلویوس دورنیر برای حمایت از دانش‏آموزان با استعداد (
Esther and Silvius Dornier Stiftung zur Forderung begabter Schuler)

این موقوفه، همان گونه که از نام آن معلوم است، به حمایت از دانش‏آموزان با استعدادی می‏پردازد که متعلق به خانواده‏هایی هستند که امکان، توانایی یا تمایل به حمایت از آنان ندارند و به همین دلیل به مدارس شبانه روزی فرستاده شده‏اند. در اساس نامه‏ی این موقوفه، انگیزه‏ی تشکیل آن چنین بیان شده است: «با افزایش مسؤولیت معلمان در جوامع پیشرفته و تلاشی نهاد سنتی خانواده، برخی از دانش‏آموزان بااستعداد نمی‏توانند از حمایت لازم در خانواده و در مدرسه برخوردار شوند. به همین دلیل سپردن این دانش‏آموزان به مدارس شبانه روزی و حمایت از آنان در این مکان، می‏تواند کمک مؤثری به آنان باشد».

در سال 1997، این موقوفه به دو شبانه روزی شناخته شده، مبلغ 430,000 مارک کمک مالی اعطا کرد و از آن سال به بعد، کمک هزینه‏ای نیز به تعدادی از دانش‏آموزان با استعداد پرداخت می‏شود.

موقوفات ارنست یولیش‏مان (
Ernst julichmann Stiftung)


این موقوفه به دانش‏آموزان بااستعداد مستقر در شبانه روزی و در مدارس روزانه کمک می‏کند.

همچنین این نهاد امکان اقامت دانش‏آموزان در شبانه روزی‏های خارج از آلمان و یا گذراندن دوره‏های حین تحصیل در خارج از کشور را برای آنان فراهم می‏آورد.

این موقوفه خصوصی، همچنین به آکادمی مدارس برای برپایی دوره‏های آموزشی و مسابقات علمی دانش‏آموزی کمک‏های شایان توجهی می‏کند.

آموزش‏های فنی و حرفه‏ای برای بزرگسالان


در این بخش نیز تعداد زیادی از نهادهای کوچک فعالیت دارند برای مثال:

موقوفات برای تحصیلات و آموزش‏های تکمیلی


به ویژه در بخش خدمات اقتصادی، حمل و نقل و ترابری فعالیت دارد.

موقوفات نیسن


گذشته از پشتیبانی جوانان برای یادگیری حرفه و شرکت در دوره‏های آموزشی تخصصی، به جوانانی که مشاغل پیشه‏وری دارند و یا در کارگاه‏های تولیدی کوچک مشغول به کارند وام‏های بدون بهره برای تشکیل زندگی اعطا می‏کنند.

حمایت از معلولان

مؤسسه‏ی بتل (
Bethel Anstalt)


این مؤسسه که در سال 1867 از سوی پاستور بودل شوینگ (
Pastor Bodel Schwingh) در بیلفلد بنیاد نهاده شد، نه تنها بزرگترین موقوفه‏ای است که به حمایت از معلولان می‏پردازد، بلکه بر اساس بودجه و مخارج سالانه‏ی آن نیز یکی از بزرگترین موقوفات آلمان است. این موقوفه در سال 1998، مبلغی معادل 606 میلیون مارک برای نیل به اهداف خود پرداخت کرده است. این مؤسسه، موقوفه‏ای کلیسایی است که درمان، سرپرستی و حمایت از معلولان ذهنی و جسمی را برعهده دارد. بخش عمده‏ی بودجه‏ی مربوط به آن از طریق اعتبارات دولتی و کلیسایی و نیز کمک‏های مردمی تأمین می‏شود.

موقوفات کمک به معلولان آلمان (
Behindertenhilf Stiftung Deutsche)


این نهاد در سال 1992 تأسیس شد و مؤسسات متعددی از جمله صلیب سرخ از آن حمایت می‏کنند. این موقوفه نیز به طور عملی به کمک معلولان می‏پردازد.

موقوفات ایجاد اشتغال برای معلولان


هدف این موقوفه که در سال 1987 در برلن بنیاد نهاده شد، ایجاد اشتغال برای معلولان و انطباق آنان با زندگی کاری است. این نهاد به ویژه از معلولان ذهنی در برلن حمایت می‏کند.

موقوفات متعدد دیگری نیز در حوزه‏ی حمایت از معلولان فعالیت دارند. اهداف آنان بهتر کردن شرایط زندگی معلولان جسمی و ذهنی است. تاکنون به حمایت این موقوفات طرح‏های متعددی نیز برای روشندلان و افراد کر و لال انجام شده است. این موقوفات تلاش دارند تا برای معلولان امکان کار در منزل یا کار با رایانه در منزل را نیز فراهم آورند.

پی نوشت:

1-
August Hermann francke 1727-1663.

2-
Heidelberg.

3-
Glaucha.

4-
Kurfurst von Brandenburg .

5-
Friedrich I.

6-
sachsen.

7-
Paul Raabe.

8-
Bibel zeutrum.

9- در زبان آلمانی واژه‏ی "
die Stiftung" هم به معنای وقف در مفهوم انجام عمل وقف و هم به معنای موقوفات در مفهوم نهاد اداره‏ی رقبات وقفی است.

10-
Maecenata-Instiut.

11-
Ralf Dahrendorf.

12-
Helmut K Auneier.

13-
Johaninis hof.

14-
Hildesheim.

15-
Evangelische Wohlt - atigkeitsstiftung.

16-
Regensburg.

17-
Nornberg.

18-
Anstalt Bethel.

19-
Pastor Bodelschwing.

20-
Halphagen.

21-
Parcham.

22-
Lubeck.

23-
Rosa Luxemburg.

24-
Lyzeumsstifung Bamberg.

25-
Dr Johannes MyliusStifungrD Furstlich und Graflich Fuggersche.

26-
Konrad Adenauer Stiftung.

27-
friedrich Ebert Stiftung.

28-
Heinrich Boll Stiftung.

29-
Hauns Seidel Stiftung.

30-
Peter Ludwig.

31-
Hans Heinrich Thyssen Bornemisza.

32-
Adelbert Von Chamisso.

33-
Alfred Toepfer.

34-
Dr Mildred Sheel Stiftung.

35-
Christian Herzog Stiftung fur Mukiviszidose Kranke.

36-
Der Bundes verband Deutscher Stiftungen.

37-
Arbeitsgeminschatt Deutsche Stitungem.

38-
Anstalt Bethel.

39-
Studienstiftung des Deutschen volkes.