بررسیهای ژنتیکی نشان میدهد که اگرچه حملات و مهاجرتهای اعراب و مغولها به ایران تأثیراتی داشته، اما این تأثیر از نظر ژنتیکی محدود بوده و به هیچ وجه به معنای آن نیست که تمام جمعیت ایران تحت تأثیر این اقوام قرار گرفته باشد.
چرا این ادعا که “اعراب و مغولها به همه ایرانیان تجاوز کردند” نادرست است؟
1. تأثیر محدود ژنتیکی:
• همانطور که اشاره شد، ژنهای مرتبط با اعراب (J1) حدود ۱۰ تا ۱۵ درصد و ژنهای مغولی (C2 و Q) کمتر از ۵ درصد در ایران دیده میشود.
2. ترکیب ژنتیکی پایدار ایرانیان:
• ایرانیان عمدتاً به گروههای ژنتیکی هندواروپایی و قفقازی تعلق دارند، که نشاندهندهی تداوم تاریخی جمعیت بومی ایران است.
• حتی پس از حملهی مغولها و اعراب، ساختار ژنتیکی اصلی ایرانیان تغییر چندانی نکرده است.
3. عوامل فرهنگی و اجتماعی:
• در طول تاریخ، ایرانیان معمولاً پس از حملات خارجی، فرهنگ و هویت خود را حفظ کردهاند.
• حتی در دورهی مغول، بسیاری از مغولها در فرهنگ ایرانی حل شدند و فرزندان آنها با ایرانیان بومی ازدواج کردند، نه اینکه بهطور گسترده باعث تغییر نژادی شوند.
4. نبود شواهد تاریخی گسترده از تجاوز سیستماتیک:
• هرچند در برخی مناطق جنگ و درگیریهای شدیدی رخ داده است، اما شواهدی از تجاوز گسترده و سیستماتیک که باعث تغییر کلی ژنتیک مردم ایران شود، وجود ندارد.
نتیجهگیری:
بررسیهای ژنتیکی نشان میدهد که اکثریت ایرانیان همچنان از لحاظ ژنتیکی به نیاکان پیش از حملات عربها و مغولها نزدیک هستند. بنابراین، ادعاهایی مبنی بر اینکه این اقوام به همهی ایرانیان تجاوز کردهاند، مبالغهآمیز و غیرعلمی است.
