کاملا درست می گویدآقای حیدری ،
علمای بزرگ شیعه ۱۲ امامی مثل کلینی و محدث نوری قائل به تحریف قرآن بوده اند...!
و لذا در حوزه های شیعه ۱۲ امامی، ،به صورت تاریخی، قرآن موضوع تحقیق و مطالعه و پژوهش نبوده و نیست و نخواهد بود...
و باصطلاح ، «محجور و مغفول» است
(البته برای ثواب شبهای جمعه روخوانی می شود)
همانطور که نهاد عقل نیز محجور و مغفول است و علوم عقلی ، فلسفه ، منطق، اپیستمولوژی و .... محجور و مغفول است ،
و همانطور که تاریخ (اعم از تاریخ اسلام و تاریخ ایران و تاریخ جهان ) محجور و مغفول است ...
دانش حوزه های شیعه اثنی عشری ، محدود است به متون فقهی تاریخی (که هفتصد سال پیش تدوین شده ) و اصول فقه (روش شناسی فقه)،
و منبع و مرجع آگاهی نیز محدود است به روایات ، (حدود ۱۲۰ هزار روایت که در بحارالأنوار تجمیع شده ، که آکنده است از لاطائلاتی که توسط مجلسی ها در دوره صفویه گردآوری شده !)
نه «قرآن» و نه «عقل» و نه «تاریخ»
به قول مدرسین دوره متوسطه حوزه ؛
رسائل ، مکاسب ، کفایه
ثلاثه لیس لها نهایه !
یعنی این ۳ کتاب فقه و اصول فقه، کتابهایی است که طلبه حوزه ، همه عمر با آن محشور است و در آن غور می کند و همه دانش همین ۳ کتاب است !!!!!
روضه ها را هم از «روایات » در می آورند و از کتب مقتل الحسین؛ (که مبتنی بر روایات و خیالپردازی نگارندگان نوشته شده ؛ !!!!)
نظیر کتاب : «روضه الشهداء » که به دستور پادشاه صفوی توسط ملاحسین واعظ کاشفی (سنی مذهب) برای گریاندن شیعیان نگاشته شد !
و مقرر شد در منابر همه آخوندها «روضه خوانی» کنند !
این وضع و حال اسفبار و مضحک (باصطلاح) حوزه های علمیه تشیع است !!!!
