۱۳۹۲ مهر ۵, جمعه

اسرافیل اصرافیل نفخ صور صور اسرافیل شاخ و شیپور یهودی مسیحی اسلامی

اِسرافیل یا اِسرافین نام فرشته شیپورزن روز رستاخیز در باور مسلمانان است. او یکی ازفرشتگان نزدیک (مُقَرَّب) به خدا به‌شمار می‌آید. در باور اسلامی، خدا فرمان‌هایی را بر یک صفحه حفاظت‌شده به نام «لوح محفوظ» می‌نویسد و اسرافیل این فرمان‌ها را از روی آن لوح می‌خواند و این پیام‌ها را به جبرئیل و دیگر کارگزاران خدا می‌رساند.[۱] بیشترین شهرت اسرافیل به خاطر شیپور اوست که همیشه آن را بر لب دارد و قرار است در روز رستاخیز با دمیدن در آن مردگان را زنده کند. به شیپور اسرافیل اصطلاحا «صور اسرافیل» گفته می‌شود.[۲]
از اسرافیل به طور مستقیم در قرآن یادی نشده است و سخن از او تنها در روایات دیده می‌شود. به هنگام سخن از فرشتگان نزدیک به خدا، نام اسرافیل پس از جبرئیل و میکائیل به عنوان فرشته سوم می‌آید. در برخی روایات اسلامی آمده که اسرافیل نخستین فرشته‌ای بود که از فرمان خداوند پیروی کرد و بر آدم سجده کرد.[۳]
در باور مسلمانان اسرافیل فرشته‌ای است با پیکری بسیار بزرگ و با چهار بال که یک بال او در غرب و یک بال در شرق قرار دارد، با بالی دیگر بدن خود را می‌پوشاند و یک بال را نیز برای محافظت در برابر شکوه ایزدی استفاده می‌کند. پاهای اسرافیل در قعر زمین هفتم جای گرفته، و عرش بر شانه‌اش قرار دارد.[۴]

صور اسرافیل[ویرایش]

صور به معنی شاخی است که برای شیپور زدن از آن استفاده می‌شود. می‌گویند اسرافیل دو گونه شیپور می‌زند: با شیپور زدن نخست همه موجودات جهان می‌میرند و جهان به پایان می‌رسد، و اسرافیل با دمش دوم در شیپور موجب زنده شدن و برخاستن مردگان در آخرت می‌شود.

اشارات در متن‌های اسلامی[ویرایش]

در قرآن از اسرافیل نام برده نشده‌است و تنها در روایات، سخن از این فرشته به میان آمده است. در قرآن از دمیدن شیپور (به عربی: نفخ صور)، سخن به میان آمده ولی به نام دمنده در آن اشاره‌ای نشده است، اما روایات تفسیری، نام ِ دمندهٔ شیپور را که در هنگام برپایی قیامت صورت می‌پذیرد اسرافیل ذکر کرده‌اند. قرآن (زمر / ۶۸) می‌نویسد: «در شیپور دمیده می‌‏شود، و بر اثر آن، جز آنکه خدای بقای او را خواسته است، هر که در آسمانها و زمین است‏ یکسر مدهوش مرگ می‏‌شوند، سپس بار دیگر شیپور دمیده می‏‌شود و ناگهان مردمان (از خواب مرگ) برخاسته و در صحنه محشر نظاره گر (سرنوشت‏ خود) می‏‌گردند.»
در قرآن در ده جا نفخه صور آمده و در سیزده جا صَیحه به‌کار رفته‌است. و اما آن صوری که با آن می‌میرانند، فقط در همین دو آیه است: آیه فزع و آیه صعق که در سوره نمل و زمر است؛ و در جاهای دیگر نفخ در صور برای احیاء و زنده کردن است.
امام سجاد در سومین دعای خود از دعاهای «صحیفه کامله سجادیه» گفته است: «و ای پروردگار! درود و تحیات خود را بفرست بر اسرافیل که دارای صور است، و چشم گشوده آماده است و در انتظار اذن و فرود آمدن فرمان تست؛ تا بدینوسیله افتادگان گِرو قبرها را آگاه کند و بیدار و زنده گرداند.»
در «تفسیر علی بن ابراهیم» در ذیل آیه «و در صور دمیده می‌شود پس هر که در آسمانها و هر که در زمین است بی جان افتد.» (زمر/۶۸)»، از امام سجاد روایت شده که می‌گوید «و از برای شیپور یک سر و دو طرف است، و میان طرف هر سری از آن دو طرف به اندازه بزرگی آسمان‌ها و زمین است.»

منابع[ویرایش]

  1. Jump up↑ Wensinck, A.J. " Isrāfīl." Encyclopaedia of Islam, Second Edition. Brill Online , 2012. Reference. 20 December 2012.
  2. Jump up↑ طهور، اعلام. بازدید: دسامبر ۲۰۱۲.
  3. Jump up↑ طهور، اعلام. بازدید: دسامبر ۲۰۱۲.
  4. Jump up↑ A. J. Wensinck, "Israfil," E.I.2, IV, p. 211
  • قرآن
  • سبحانی، جعفر: * منشور عقاید امامیه. صفحه ۱۹۷.
جستجو در ویکی‌انباردر ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔاسرافیل موجود است.
Portal iconدرگاه اسلام




همچنین

إسرافيل[عدل]

من ويكيبيديا، الموسوعة الحرة
إسرافيل هو أحد الملائكة المقربين من الله عز وجل وهو الموكل بالنفخ في الصور (بوق) يوم القيامة لإعلان قيام الساعة.

ما جاء عن إسرافيل[عدل]

قال النبي صلى الله عليه وسلم: " إِنَّ طَرفَ صَاحِبِ الصُّوَرِ مُذْ وُكِّلَ بِهِ مُسْتَعِدٌّ، يَنْظُرُ نَحْوَ الْعَرْشِ، مَخَافَةَ أَنْ يُؤْمَرَ قَبْلَ أَنْ يَرْتَدَّ إِلَيْهِ طَرْفُهُ، كَأَنَّ عَيْنَيْهِ كَوْكَبَانِ دُرِّيَّانِ. "[1]
قال ضمرة - وهو أحد السلف - رحمه الله تعالى: " بلغني أن أول من سجد لآدم عليه السلام إسرافيل فأثابه الله تعالى أن كتب القرآن في جبهته "[2]

المراجع[عدل]

  1. ^ رواه الحاكم في المستدرك وإسناده صحيح.
  2. ^ رواه أبو الشيخ الأصبهاني في كتابه العظمة وإسناده لا بأس به.

طالع كذلك[عدل]

مشاريع شقيقةيوجد في ويكي مصدر كتب أو مستندات أصلية تتعلق بـ: إسرافيل
مشاريع شقيقةفي كومنز صور وملفات عن:إسرافيل
مشاريع شقيقةابحث عن إسرافيل في
ويكاموس، القاموس الحر.
همچنین
Israfil (Arabic: إسرافيل, Transliteration: Isrāfīl, Alternate Spelling: Israfel , Meaning: The Burning One [1] ), is the angel of the trumpet in Islam,[2]though unnamed in the Qur'an. Along with Mikhail, Jibrail and Izra'il, he is one of the four Islamic archangels.[1] Israfil will blow the trumpet from a holy rock in Jerusalem to announce the Day of Resurrection.[3] The trumpet is constantly poised at his lips, ready to be blown when God so orders. In Judeo-Christian biblical literature, Raphael is the counterpart of Isrāfīl.[3] Isrāfīl is usually conceived as having a huge, hairy body that is covered with mouths and tongues and that reaches from the seventh heaven to the throne of God. One wing protects his body, another shields him from God, while the other two extend east and west. He is overcome by sorrow and tears three times every day and every night at the sight of Hell. It is said that Isrāfīl tutored Muhammad for three years in the duties of a prophet before he could receive the Qurʾān.[3]

In religious tradition[edit]

Although the name "Israfel" does not appear in the Quran, mention is repeatedly made of an unnamed trumpet-angel assumed to identify this figure:
"And the trumpet shall be blown, so all those that are in the heavens and all those that are in the earth shall swoon, except Allah; then it shall be blown again, then they shall stand up awaiting." —Qur'an (39.68).
In Islamic tradition he is said to have been sent, along with the other three Islamic archangels, to collect dust from the four corners of the earth,[4] although only Izra'il succeeded in this mission.[5] It was from this dust that Adam was formed.[unreliable source?]
Israfil has been associated with a number of other angelic names not pertaining to Islam, including Uriel,[6] Sarafiel[7] and Raphael.[8]
Certain sources indicate that, created at the beginning of time, Israfil possesses four wings, and is so tall as to be able to reach from the earth to the pillars of Heaven.[4] A beautiful angel who is a master of music, Israfil sings praises to God in a thousand different languages, the breath of which is used to inject life into hosts of angels who add to the songs themselves.[1]
According to Sunni traditions reported by Imam Al-Suyuti, the Ghawth or Qutb, who is regarded among Sufis as the highest person in the rank of siddiqun (saints), is someone who has a heart that resembles that of Archangel Israfil, signifying the loftiness of this angel. The next in rank are the saints who are known as the Umdah or Awtad, amongst whom the highest ones have their hearts resembling that of Angel Michael, and the rest of the lower ranking saints having the heart of Jibreel or Gabriel, and that of the previous prophets before the Prophet Muhammad. The earth is believed to always have one of the Qutb.[9]

In 19th-century Occultism[edit]

Israfil appears in cabbalistic lore as well as 19th-century Occultism. He was referenced in the title of Aleister Crowley's Liber Israfil, formerlyLiber Anubis, a ritual which in its original form was written and utilized by members of the Golden Dawn. This is a ritual designed to invoke the Egyptian god, Thoth,[10] the deity of wisdom, writing, and magic who figures large in the Hermetica attributed to Hermes Trismegistusupon which modern practitioners of Alchemy and Ceremonial Magic draw.

In literature[edit]

Main article: Poems by Edgar Allan Poe#Israfel (1831)
Part of a series on
Eschatology
  • Israfil is the subject and title of a poem by Edgar Allan Poe, used for the exotic effect of the name:
In Heaven a spirit doth dwell
Whose heart-strings are a lute;
None sing so wildly well
As the angel Israfil,
And the giddy stars (so legends tell),
Ceasing their hymns, attend the spell
Of his voice, all mute.
  • Israfil appears as a character in the book Heavenly Discourse by C. E. S. Wood.
  • Israfil is a character in the Remy Chandler book series - specifically the book A kiss before the Apocalypse - by Thomas E. Sniegoski. In that series he plays the part of the Angel of Death.
  • Israfil appears as an angelic character in the Sheri S. Tepper book - "Beauty".

See also[edit]

Notes[edit]

  1. ^ Jump up to:a b c Lewis, James R., Oliver, Evelyn Dorothy, Sisung Kelle S. (Editor) (1996), Angels A to Z, p. 224, Visible Ink Press, ISBN 0-7876-0652-9
  2. Jump up^ Webster, Richard (2009). Encyclopedia of angels (1st ed. ed.). Woodbury, Minn.: Llewellyn Publications. p. 97. ISBN 9780738714622.
  3. ^ Jump up to:a b c "Israfil". Encyclopaedia. Britannica. Retrieved 20 November 2012.
  4. ^ Jump up to:a b Davidson, Gustav (1967), A Dictionary of Angels, Including The Fallen Angels, Entry: Israfel, pp. 151, 152, Library of Congress Catalog Card Number: 66-19757
  5. Jump up^ Weil, Dr. Gustav (1863), The Bible, the Koran, and the Talmud or Biblical Legends of the Mussulmans, Adam, p. 19, at sacred-texts.com
  6. Jump up^ Gabriel on jewishencyclopedia.com
  7. Jump up^ Death, Angel of on jewishencyclopedia.com
  8. Jump up^ Israfil at the Encyclopædia Britannica
  9. Jump up^ See Jalaluddeen As Suyuti's compilation on the proofs of Qutb, Awtad and Abdals.
  10. Jump up^ Crowley, A., Bennet, A., Liber Israfil at sacred-texts.com

References[edit]

External links[edit]

همچنین
İsrâfil (إسرافيل), İslam inançlarına göre dört büyük melekten birisi olan İsrâfilin görevi Sur'a üflemekten ibarettir. Yahudi hırıstiyan mitolojisindeki Rafael'in islamdaki karşılığıdır.

İsrafil Kıyamet günü Allah'ın emri ile iki defa Sûr'a üfleyecektir. "Sûr'a üflenince, Allah'ın dilediği bir yana, göklerde olanlar, yerde olanlar hepsi düşüp ölür. Sonra Sûr'a bir defa daha üflenince hemen ayağa kalkıp bakışıp dururlar".[1]
Israfil al-Qazwînî (1270)
İsrâfil'in birinci üflemesi ile yer ve gökteki bütün canlılar ölecek ve dünya hayatı sona erecektir. İkinci defa üflemesiyle de bütün canlılar dirilecek ve ahiret hayatı başlayacaktır. İsrâfil'e Sûr'a üfüreceği için Sûr Meleği de denilmiştir. Peygamber'e Sûr'un mahiyeti sorulunca şöyle demiştir: "Üfürülen bir boynuzdur." [2]Peygamber şöyle demiştir; "İsrâfil Sûr'u tutmuş hazır bir şekilde kendisine ne zaman üfürmek için emredileceğini bekliyor".[3]
İsrâfil'in sûr'a üfürmesini anlatan uzun bir hadis Tefsir kitaplarında konu ile ilgili ayetlerin açıklamasında kullanılmıştır. Hadisin bazı cümleleri sahih hadis kitaplarında konu ile ilgili bahislerde geçmekle beraber, bazı cümleleri ifade ve manâ bakımındanmünker kabul edilmiştir. Hadisin tek râvisi olan İsmail b. Râfi' Medine'nin kıssacılarındandır.[4]

İslamda İsrâfile ve diğer meleklere atfedilen yüceliklerden dolayıMuhammed'in bazen onların ismi ile dua ettiği rivayet edilir; "Ey Allah'ım, Cebrâil, Mikâîl ve İsrâfil'in Rabbi, göklerin ve yerin yaratıcısı, gaybı ve şehâdet âlemini bilen. Sen kullarının arasındaki ihtilaflar hakkında hüküm sahibisin. Beni izninle ihtilaf edilen şeylerde hakka kavuştur. Sen dilediğini sırat-ı müstakim'e kavuşturursun.[5]

Ayrıca bakınız[değiştir]

Dipnotlar[değiştir]

  1. ^ ez-Zümer, 39/68
  2. ^ Ahmed b. Hanbel, II, 196
  3. ^ Taberî, Câmiu'l-Beyân, VII, 211; İbn Kesir, Tefsîru'l-Kur'âni'l-Azim, Mısır, t.y. III, 276)
  4. ^ İbn Kesîr, Tefsiru'l-Kur'âni'l-Azim, III, 274282)
  5. ^ Müslim, Müsafîrûn, 200)
İslam'da dört büyük melek
CebrailMikâilİsrafilAzrail
Stub iconİslam ile ilgili bu madde bir taslaktır. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkıda bulunabilirsiniz.
  همچنین
Îsrafîl (bi erebî:إسرافيلIsrāfīl, bi kurdî tê wateya agirnak, bişewat) frîşteyekî (melek, milyaket) sereke ye di ola Îslamê de.
Yek ji çar melekên mezin e. Di gora ola Îslamê Îsrafîl di roja qiyametê de bi destûra Xwedê pifê sûrê yan jî lûleyê dike. HêjaMihemmed Pêxamber di hadîsekî xwe de ji Îsrafîl re "sahib - i karn", ango xwediyê sûrê, xwediyê lûlê gotiye. Di roja dawiyê de Îsrafil du caran pifê sûrê dike.
Bi pifkirina yekemîn, hemû tişt di ezmîn û zemîn de tune dibin. Di Quranê de wiha tê gotin: "Êdî gava ku di sûrê de bi carekî tenê tê pifkirinê, zemîn û çiya tên rakirin û bi yek carekî li hev dikevin." (Sûreya Haqqe: 69/13,14)
Lê bi pifkirina duyemîn, hemû mirov disa zindî dibin û bi hev re li derekî bi nav "Mahşer" li ba Xwedê kom dibim. Li ser vî bûyerê jî Quran wiha dibêje: "Gava ku di sûrê de tê pifkirinê. Êdî ew ji goran derketine û li ba Xwedêyê xwe de lez dikin. " (Sûreya Yasîn: 36/51)
همچنین
اردو پڑھنے لکھنے میں دشواری؟ یہاں طق کریں، مزید صفحات معاونت
[چھپائیں]

اسرافیل

آزاد دائرۃ المعارف، ویکیپیڈیا سے
بڑے فرشتوں میں سے ایک فرشتہ مسلمانوں کے عقیدے کے مطابق خدا نے اسرافیل کو صور پھونکنے پر مامور کیا ہے۔ قرب قیامت کے وقت یہ خدا کے حکم سے صور پھونکیں گے تو تمام لوگ ہلاک ہوجائیں گے۔ دوبارہ پھونکیں گے تو مرے ہوئے لوگ زندہ ہو کر میدان حشر کی طرف دوڑیں گے۔ جہاں ان کے اعمال کا محاسبہ ہوگا۔ قرآن مجید میں نفخ صور کا ذکر ہے۔ البتہ اسرافیل کا نام کہیں نہیں آیا۔ طبری ، کسائی اور غزالی وغیرہ نے قیامت کے ضمن میں اسرافیل کے تفصیلی حالات لکھے ہیں۔ یہودیوں کی روایات میں بھی ایک فرشتے کا نام کہیں سرافیم کہیں سرافیل اور کہیں سرافین بتایا گیا ہے۔ لیکن یہودی نفخ صور کے قائل نہیں۔ نفخ صور کا عقیدہ مسلمانوں کے علاوہ عیسائیوں میں پایا جاتا ہے۔

همچنین

Исрафил

[править | править исходный текст]
Материал из Википедии — свободной энциклопедии
п·о·р
Исрафи́л (араб. إسرافيل — исра́фи́ль) — в исламской эсхатологии он вестник страшного суда. Один из четырёх (наряду с Джибрилом, Микаилом и Азраилом) ангелов-мукаррабун. Стоя на иерусалимской горе, Исрафил звуками трубы возвестит о воскрешении мёртвых для страшного суда. Исрафил представляется существом огромных размеров, у него четыре крыла, тело покрыто волосами, ртами, зубами. Исрафил передаёт веления Аллаха другим ангелам. Трижды в день и один раз ночью Исрафил плачет над мучениями грешников в аду[1].

Примечания[править | править исходный текст]

  1. ↑ Гладкий В. Д. Исрафил // Древний мир. Энциклопедический словарь в 2-х томах. — М.: Центрполиграф, 1998.

Ссылки[править | править исходный текст]

При написании этой статьи использовался материал из Энциклопедического словаря Брокгауза и Ефрона (1890—1907).
ИсламЭто заготовка статьи об исламе. Вы можете помочь проекту, исправив и дополнив её.
q:Исрафил в Викицитатнике?
commons:Category:Israfel на Викискладе?

ارسال شده توسط در