قانونا دست ایران برای پاسخ به اسرائیل باز شده
© Sputnik / Aleksei Vitvitskiy
/ 
طبق مقررات بین المللی اگر کشوری به کشور دیگری که عضو سازمان ملل است حمله کند عملا از قوانین بین المللی تخطی کرده و کشور آسیب دیده مجاز است به هر شکلی که مناسب می داند پاسخ نشان دهد و از خود دفاع کند.
اسپوتنیک - گو اینکه موارد زیادی وجود داشته که تاکید می کرده عملیات تروریستی درون خاک ایران کار اسرائیل بوده اما هیچ وقت اسرائیل به انجام این عملیات اعتراف نکرده و یا حتی به انجام عملیات در سوریه نیز اعتراف نکرده چون می داند که رسما این اعتراف می تواند محکومیت برای اسرائیل داشته باشد و علاوه بر آن هر کشوری که متحمل این حملات شده حق قانونی و مشروع دارد که به اسرائیل حمله کند و یا ضربه بزند و قوانین و مقررات بین المللی در کنار کشور آسیب دیده است و نه شروع کننده.
اگر به یاد داشته باشید یکی از بحث هایی که سالها زمان جنگ عراق بر علیه ایران مطرح بود تعیین معتدی و شروع کننده جنگ بود چون طبق قوانین بین المللی مجازات هایی شامل حال شروع کننده جنگ وجود دارد و پس از اینکه عراق به عنوان شروع کننده جنگ تعیین شد ایران حق آن را پیدا کرد که صدها ملیارد دلار خسارت از عراق مطالبه کند.
حال اینکه ایران مطالبه و اخذ کند یا مطالبه و یا اخذ ننماید بحث دیگری است اما می بینیم مثلا کویت تا سنت آخر خسارت ها را از عراق گرفت.
البته با توجه به شرایط بین المللی و حمایت ایالات متحده از اسرائیل و فلج بودن مجامع بین المللی در قبال اسرائیل بعید به نظر می آید ایران یا هر کشور دیگری بتواند خسارتی از اسرائیل دریافت کند ولی اینکه اسرائیل به حدی برسد که علنا به انجام عملیات در خاک کشور دیگر که عضو سازمان ملل است اعتراف کند بحث دیگری می باشد.
اخیرا نفتالی بنت نخست وزیر اسرائیل رسما اعتراف کرده که حد اقل دستور دو عملیات در خاک ایران صادر کرده که در یکی از آنها یک مرکز تحقیقاتی هدف قرار گرفته و در دیگری یکی از فرماندهان ارشد سپاه ترور شده.
گو اینکه بنت دیگر مسئولیتی در دولت اسرائیل ندارد اما همین که اسرائیل چنین کاری کرده عملا ایران از نظر قوانین بین المللی حق دارد هر گونه که صلاح می بیند بر علیه اسرائیل و درون خاک اسرائیل مستقیما اقدام کند.
تا چند صباح پیش ایران هم به اسرائیلی ها پاسخ می داد اما هیچ وقت مسئولیت عملیات بر علیه اسرائیل را گردن نمی گرفت و نهایت تقبل مسئولیت این بود که تایید کند به مقاومت فلسطین ولبنان اسلحه و کمک می دهد.
که طبق قوانین بین المللی این کار ایران یک کار کاملا قانونی و پسندیده است چرا که طبق همه قوانین بین المللی مقاومت و دفاع از حق و حقوق خود حق مشروع همه ملت ها می باشد و مقاومت ملت فلسطین یک مقاومت مشروع است و حمایت از آن طبق قوانین بین المللی به هیچ وجه ایرادی ندارد.
محکوم کردن مقاومت فلسطین در قبال اشغالگران اسرائیلی مانند آن می ماند که برخی بیایند مقاومت مردم فرانسه در مقابل نازی های اشغالگر سرزمینشان را محکوم کنند و یا مقاومین فرانسوی را تروریست بدانند.
مضاف بر اینها بنیامین نتانیاهو نخست وزیر فعلی اسرائیل پشت تریبون سازمان ملل ایران را تهدید به حمله اتمی کرد، گو اینکه بعدا این اظهار نظر را اشتباه لفظی تفسیر کردند، ولی به هر حال پشت تریبون سازمان ملل جای اشتباه لپی نیست و عملا این تهدید یک تهدید جدی به حساب می آید و علاوه بر آن نشان می دهد که اسرائیل تسلیحات هسته ای دارد تا بخواهد آن را استفاده کند.
بحث برخورداری اسرائیل از تسلیحات هسته ای وقتی محکمتر می شود که وزیر میراث فرهنگی اسرائیل رسما تقاضای بمباران اتمی غزه را مطرح می کند.
امری که به معنای آن است که اسرائیلی ها نه فقط تسلیحات هسته در اختیار دارند بلکه قصد استفاده از آن بر علیه دیگر مردم و ملت های منطقه را دارند و عملا وجود این تسلیحات در اختیار اسرائیل صلح و امنیت منطقه و جهان را به خطر می اندازد.
در چنین شرایطی و با توجه به اینکه به دلیل حمایت آمریکا از قتل عام و کشتار مردم بی گناه جامعه جهانی در قبال اسرائیل فلج است به نظر می رسد کشور و یا کشورهایی که با این تهدید اسرائیل مواجه می باشند چاره ای جز ایجاد بازدارندگی اتمی ندارند وتنها راه آنها این است که آنها نیز دست به تولید تسلیحات هسته ای بزنند تا به اسرائیل بگویند اگر شما استفاده کردید ما هم داریم و استفاده خواهیم کرد.
چه این ایده را بپذیریم چه نپذیریم ولی اگر مجامع بین المللی به سکوت خود در قبال اعمال اسرائیل و تهدید های آن در قبال صلح و امنیت منطقه و جهان ادامه دهند قطعا جنگ در منطقه به مراحل بالاتر و خطرناکتر کشیده خواهد شد و قطعا کشورهای منطقه به سمت و سوی تولید تسلیحات هسته ای بازدارنده برای تامین امنیت ملی خود خواهند رفت و اگر این مسابقه تسلیحاتی رخ دهد دیگر کسی نخواهد دانست منطقه و جهان به کدام سمت خواهند رفت.
