با آغاز دولت احمدی نژاد و درآمد ۱۲۰ میلیارد دلاری نفت که به جیب دولت ریخته شد، بانکهای خصوصی مثل قارچ در سر هر چهارراه و گذرگاهی باز شدند. آنها بتدریج شبکه در هم تنیده ای از قدرت اقتصادی و سپس سیاسی را در کشور بنا کردند که بند نافشان به دلار گره خورد. از سال ۱۳۸۴ تا امروز، این بانکها نقش زالو را دارند که خون مردم و اقتصاد کشور را بلعیده و می بلعند. به هولیندگهای بزرگ اقتصاد گره خورده اند و در اتاق بازرگانی هم کرسی دارند. به این ترتیب است که تا تکلیف این بانکها و بانکداری در جمهوری اسلامی حل نشود، مشکل دلار و نرخ ارزهای خارجی و دست دراز مافیاهای اقتصادی بر گلوی مردم حل نمی شود. این همان نکته ایست که روز گذشته، حسین راغفر، تحلیلگر اقتصادی با صراحت آن را بیان کرد و گفت: «بانکها غده سرطانی اقتصاد کشور هستند و هیچ قدرتی را یارای مقابله با این کانون جنایتکار سرمایه داری ایرانی نیست. وقتی که حرفهای رهبر ج.ا بعنوان عالیترین مقام سیاسی کشور توسط مافیای بانکی و صاحبان سرمایه تحمل نمیشود، تکلیف باقی ارکان حاکمیت مشخص است. (اشاره به مخالفت رهبر جمهوری اسلامی با بنگاهداری بانکها و بنر این جمله را پس از ۴۸ ساعت از خیابانهای تهران جمع کردند!)" راغفر اضافه می کند: "اختاپوس هفت شر فساد و غارت ثروتها، در درون مافیای بانکی لانه کرده است. هرگونه تحول به نفع مردم باید انقلابی و از مقابله با کانون بانکها آغاز شود."
به تلگرام پیک نت بپیوندید https://telegram.me/pyknet @pyknet
پیک نت ۲۷ ژانویه ۲۰۲۴ |