کاسه کوزه تو جمع كن!
در ايام قدیم ، علاوه بر خانه هائی که در آن قمار راه می انداختند مکانهای نيز مثل خرابه ها ،پشت دروازه های شهر ،روی پشت بام حمامها و جاهاى کم رفت و آمدبراى قمار استفاده مى شد وسفره هائی برای این کارگشوده میشد .
به كسى كه گرداننده ى قمار بود نيز "کاسه کوزه دار " می گفتند.
كاسه كوزه در حقيقت سمبل این حرفه بشمار میرفت
کاسه ؛ظرفی بود که از هر یک تومان بُرد، یک قران سهم گرداننده یا قمار خانه دار در آن انداخته میشد (یعنی یک دهم مبلغ بُرد) و کوزه نیز گلدان دهن باریک یا کوزه کوچکی بود که تاس را در آن ریخته و تکان داده و روی بساط می انداختند تا از یک تا شش چه رقمی بنشیند.
در کنار کاسه کوزه دار و قمار بازها اشخاصی نیز بودند که به آنها "جیزگر "می گفتند یعنی پول قرض بده. به کسانی که باخته و همچنان اصرار به بازی داشتند.
این جیزگرها نزولی برابر تومان به تومان قرض می دادند.
که البته اصطلاح جیز شد یا جیز میشی از همین جا آمده در واقع به معنی سوزاندن طرف که وقتی از جوش و خروش و هیجان بازی بیرون می آمدند میفهمیدند که چه بلائی سرشان آمده است.
و البته هنگامی که کار به دعوا و چاقو کشی و چوب و چماق میرسید، آژان و پاسبان ها سر رسیده و به بساط قماربازها حمله ور میشدند ، اولين کار آنها این بود که با لگدی کاسه و کوزه و بساط داخل سفره را به کناری پرت کرده و با گفتن جمع کن کاسه کوزه تو، همه لات و لوتها و اراذل را ریسه کرده و به کلانتری محل می بردند
بر گرفته از تهران قدیم - جعفر شهری
