کتاب «اودیسه» شاهکار بی‌همتای «هومر» شاعر نابینای یونان باستان به ترجمه سعید نفیسی را می‌خواندم که واژگان فارسی جایگزین لغت‌های عربی این ترجمه توجهم را جلب کرد. واژگان فارسی که جایگزین لغت‌های عربی شده و داخل پرانتز آمده، از این قرار است: خیزابه (موج)، لیزابه (خلط)، چرکابه (ترشح چرکی)، چکیده (خلاصه)، پاک‌سرشت (اصیل)، تن‌پوش (لباس)، نیم‌تنه (کت)، ستبر (ضخیم)، سرافراز (افتخار)، انگبین (عسل)، آدمی‌زادگان (ابوالبشر)، فروناشستنی (تسلیم‌ناپذیر)، آزمندانه (حریصانه)، پیادگان (عابران)، بدگمانی (سوءظن)، کشتزار(مزرعه)، مرده ریگ (ارثیه)، گواه (شاهد)، بلندپایه (عظیم‌الشأن)، پای‌کوبی (رقص)، فرزانه (عاقل)، برگزیده (منتخب)، رایزنی (مشورت)، مهرورزی (محبت)، دلاوری (شجاعت)، ستایش (حمد)، دربایست (لیاقت)، دریوزه‌گر (متکدی)، درخواست‌کننده (متقاضی)، سپیده‌دم (سحر)، خرسند (راضی)، گورگاه (مقبره)، شب‌کور (خفاش)، فروزندگی (تشعشع)، همدست (متحد)، رازنگاهدار (محرم)، تخته سنگ (صخره)، سنگلاخ (پرصخره)، گرداگرد(اطراف)،جانکاه (مهلک) و همانند (مشابه).
دکتر عبدالحمید حسین‌نیا
