آئین هوشنگ
آئین هوشنگ کتابی مذهبی، اخلاقی و فلسفه‌گونه در بیان عقاید پارسیان و به‌زبان فارسی است. این کتاب مشتمل بر چهار رساله است:
- نامهٔ خویشتاب در اثبات واجب، از پیشتاب شاگرد ساسان پنجم.
- زردست افشار، در شناختن گوهر خرد، از آهوشکوی شاگرد ساسان دوم.
- زنده‌روز د بقای روح از زنده‌آزرم.
- زورهٔ باستان، در شناختن آغاز و انجام زمان و جهان و جهانیان و شناخت راه نیک از بد، گفتار ابراهیم زردشت، ترجمهٔ آذر شروه اسپهانی.
از دیباچهٔ رساله‌های اول، دوم و سوم برمی‌آید که در زمان خسرو پرویز تألیف شده است و رسالهٔ چهارم در زمان خسرو انوشیروان. مانکجی لیمجی هاتریا که بر رسائل مزبور مقدمه نوشته، متذکر گردیده که ترجمهٔ این رساله‌ها از پهلوی و ۳۰۰ سال قبل از چاپ کتاب صورت گرفته است. کتاب در سال ۱۹۲۶ در تهران چاپ شد. برخی این رساله‌ها را ساختگی و جعلی می‌دانند.[۱]
پانویس[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- اوشیدری، جهانگیر (۱۳۸۳). دانشنامهٔ مزدیسنا: واژه‌نامهٔ توضیحی آیین زرتشت. تهران: نشر مرکز. شابک ۹۶۴-۳۰۵-۳۰۷-۵.
