۱۲ دی به روز شد! |
اتحادهای نظامی آغاز فصل نوین بازدارندگی درباره فصل جدید بازدارندگی، نظرات تازه ای از سوی بدنه نظام (جمهوری اسلامی) مطرح می شود که باید امیدوار بود؛ این نظرات پس از جمع بندی به یک سیاست منسجم برسد. این نظرات ابتدریج، پس از سقوط رژیم سوریه و عقب نشینی نیروهای نظامی ایران از آن کشور آغاز شد و مبنای آن، رفتن در جهت اتحادهای نظامی با کشورهای منطقه است. آقای ظهره وند که از طرفداران سعید جلیلی در انتخابات اخیر ریاست جمهوری بود و اکنون در کمیسیون امنیت و سیاست خارجی مجلس حضور دارد، در تازه ترین مصاحبه ای که با سایت تحریریه (11 دیماه) کرده، با تعدیل برخی نقطه نظرات گذشته اش، ضمن بیان اطلاعات بسیار مفیدی از افغانستان (که در گذشته محل ماموریت دیپلماتیکی او بوده) و همچنین رقابت های ناگزیر ترکیه و اسرائیل و امریکا از یکسو و اختلافات عربستان و امارات متحده و قطر بر سر نفوذ در سوریه از سوی دیگر، مسئله اتحاد های نظامی را مطرح کرد و حتی خواهان ستادهای اجرائی این اتحاد نظامی شد. او همچنین بر ضرورت اتحاد نظامی میان چین- ایران- روسیه بعنوان ضامن تمامیت ارضی ایران شد و تاکید کرد که در صورت چنین اتحادی ایران دیگر نیاز به تولید سلاح اتمی ندارد و بهانه ها از غرب گرفته میشود و درعوض ایران از چتر اتمی دو متحد خود استفاده می کند. چنان که اکنون جمهوری بلاروس از همین چتر استفاده می کند و ناتو جرات حمله به آن را ندارد. ما نیز به تاریخ 5 دیماه در همین ارتباط اینگونه نوشتیم: «واقعیت اینست که کارائی استراتژی بازدارندگی که ایران با هدف جلوگیری از حمله نظامی به ایران و تکه پاره کردن آن، در چارچوب ایجاد خاکریزهائی در لبنان، سوریه و عراق بدان دست یافته و برای آن هزینه مادی و انسانی نیز کرده بود، به نقطه پایان خود رسیده و از این نظر، فصل تازه ای برای بازدارندگی آغاز شده است. با این نگاه، باید گذشته را با دقت بسیار بازخوانی و بازتعریف کرد و برای آینده استراتژی نوینی را تنظیم کرد. این استراتژی نوین نیز همان هدفی را دنبال خواهد کرد که استراتژی ایجاد خاکریزهای منطقه ای تا مرز اسرائیل دنبال می کرد. استراتژی نوین، بر مبنای شرایط نوین تنظیم می شود. شرایط امروز منطقه با چند ماه گذشته بکلی متفاوت شده و ایران امکانات مهمی را در منطقه از دست داده است. تجاوزها و به ظاهر پیروزی های اسرائیل درعین حال که نمایش دهنده قدرت نظامی آنست، تضادها و موقعیت هائی را در منطقه بوجود آورده که باید آنرا شناخت و از آن برای استراتژی نوین بهره گرفت. برخلاف برخی تصورات، برتری های نظامی اسرائیل در منطقه، کشورهای این منطقه را مرعوب و تسلیم نکرده، بلکه متوحش کرده است، چنان که هر کدام نگران آینده خود و گرفتار شدن به همان سرنوشتی اند که امروز سوریه و لبنان گرفتار آن شده اند. بدین ترتیب، اگر تا دیروز ایران بموجب استراتژی که داشت متکی به گروه های شبه نظامی مورد حمایت خود برای دفاع از تمامیت ارضی ایران بود، امروز روی متحدانی در حد کشورها و ارتش ها می تواند حساب کند. » در تائید این نظر، این جمله رئیس پارلمان عراق قابل توجه است که وی خواهان تشکیل یک ائتلاف عربی با ایران و ترکیه به منظور جلوگیری از پروژه تجزیه سوریه شده است. ما بر این باوریم که در روزها و هفته های آینده و بویژه پس از قرارداد دو جانبه میان ایران و روسیه، استراتژی اتحادهای نظامی میان کشورهای منطقه جنبه های آشکارتر و عملی تر به خود خواهد گرفت! |
