اگر کس هست، یک جمله بس است اگر درها باز شود چند نفر درایران می مانند؟
طنز و کنایه، هنر است. این هنر با "شعار" زمین تا آسمان تفاوت دارد. ایرانی ها در هر دو عرصه دارای توانی مثال زدنی اند. گاه یک جمله کوتاه طنز به اندازه یک مقاله چند صفحه ای صراحت دارد و آن که باید بداند وبفهمد می فهمند. و آن که منظور را در یک طنز بیان می کند، عملا دمُ به تله استبداد و سانسور نمی دهد. همیشه در ایران اینگونه بوده است. پس ازآن همه انتقادی که از نماینده مخالف ادوات موسیقی و عینک آفتابی (عکس بالا) شد و حتی فیلم رقص و ساز و دهُل در زمان تبلیغات انتخاباتی آن نماینده را در فضای مجازی منتشر کردند، این طنز کوتاه که به اندازه همه آن نوشته ها و حتی آن فیلم حرف دارد، در روزنامه اطلاعات منتشر شد. آن نماینده گفته بود« هرکه طالب موسیقی‌است، از این کشور برود.» روزنامه اطلاعات نوشت: «واقعا اگر عمل به این فتوا در توان همگان باشد- یعنی جمع کنند و بروند، چند نفر- در ایران- باقی می‌مانند؟»