اوایل سال ۳۱ پیش از میلاد اوکتاویان با ۴۰ هزار نفر نیرو در اپیروس در ساحل غربی یونان پیاده شد. در این حال ناوگان دریایی رومی-مصری مارک آنتونی در خلیج آموراکیکوس در جنوب اپیروس و سپاه ۴۰ هزار نفری او در دماغه آکتیوم در کرانه جنوبی این خلیج مستقر بودند. دو طرف برای چند ماه بدون یک نبرد تمام عیار در مقابل هم صف کشیدند. در همین مدت کشتی‌های اوکتاویان مسیر تدارکاتی آنتونی به مصر را سد کرده بودند. در نهایت سپیده‌دم روز ۲ سپتامبر آنتونی قصد نبرد دریایی کرد. ناوگان او با برتری عددی ۴۸۰ به ۴۰۰ و برخورداری از شناورهای بزرگ‌تر، وارد دریای ایونی شد تا پیش‌دستی کند. آنتونی و اوکتاویان هر یک ناوگروه راست خود را فرماندهی می‌کرد. ناوگروه کلئوپاترا در پشت سر قرار داشت. تا نیمروز ناوگروه‌های چپ و مرکز آنتونی شروع به اضمحلال کردند. پس از آن که کلئوپاترا میدان نبرد را ترک نمود، آنتونی نیز با سوار شدن به کشتی بزرگی، از صحنه خارج شد. ناوگان بدون فرمانده آنتونی متحمل شکست سختی شد. کشتی‌های کوچک‌تر و سریع‌تر اوکتاویان با گریز از پرتابه‌ها و سعی کشتی‌های دشمن برای کوبیدن خود به آن‌ها، شناورهای آن‌ها را به آتش می‌کشیدند. پس از یک نبرد ده ساعته اندک نفرات جان بدر برده از ناوگان در آتش آنتونی تسلیم شدند. پنج هزار نفر از نیروهای او در این نبرد جان باختند.[۱]

منابع[ویرایش]

  1. ↑ Eggenberger, David (1998). An Encyclopedia of Battles. Dover Publication, p. ۳–۴.