فعالان اسرائیلی به کاروان‌های کمک‌رسانی غزه حمله می‌کنند
- پل آدامز
- خبرنگار دیپلماسی
جنگ غزه در بسیاری از جبهه‌ها در جریان است. یکی از آنها کمک‌رسانی است.
ماه‌ها پس از اینکه برخی از اسرائیلی‌ها اعتراض خود را به ورود کامیون‌های کمک‌رسانی به غزه در گذرگاه اصلی کرم شالوم آغاز کردند، جنگ به سایر نقاط کلیدی نیز سرایت کرده است و فعالان هر دوطرف تمام تلاش خود را برای متوقف کردن کاروان‌های کمک‌رسانی یا محافظت از آنها انجام می‌دهند.
در هفته‌های اخیر، رسانه‌های اجتماعی مملو از تصاویری از متوقف کردن و غارت کامیون‌های کمک‌رسانی شده است.
فعالان جناح دست‌راستی اسرائیل، از جمله شهرک‌نشینان یهودی ساکن کرانه باختری اشغالی، ده‌ها ویدیو ازهجوم افراد، از جمله برخی از کودکان، منتشر کرده‌اند که بسته‌های غذا را روی زمین پرتاب می‌کنند و آنها را لگدمال می‌کنند.
یکی از آنها می‌گوید: «متوقف‌کردن کمک‌ها مهم است. این تنها راهی است که ما پیروز می‌شویم. تنها راهی که گروگان‌هایمان را برمی‌گردانیم.»
بسیاری می‌گویند تا زمانی که گروگان‌های اسرائیلی در اسارت هستند، اهالی غزه نباید چیزی دریافت کنند و کمک‌رسانی به غزه صرفاً به طولانی شدن جنگ کمک می‌کند.
در یکی از ویدیوها، گروهی از معترضان اسرائیلی روی یک کامیون غارت شده شادمانی و پایکوبی می‌کنند.
در ویدوی دیگر، یکی از کامیون‌هایی که رها شده در آتش می‌سوزد.
سایر ویدیوها نشان می‌دهد که نگهبانانِ خودخوانده اسرائیلی، کامیون‌ها را در بیت‌المقدس متوقف می‌کنند و از رانندگان می‌خواهند اوراقی را نشان دهند که ثابت کند کمک‌های خود را به غزه منتقل نمی‌کنند. چهره آنها آشکار است و به نظر می‌رسد که با مصونیت کامل عمل می‌کنند.
در کرانه باختری، حداقل دو راننده که کالایی را به مقصد غزه حمل نمی‌کردند، از کامیون خود بیرون کشیده شدند و مورد ضرب و جرح قرار گرفتند.
رانندگان کامیون فلسطینی می‌گویند که آسیب دیده‌اند.
عادل عمرو به بی‌بی‌سی گفت: «از رفتن به گذرگاه وحشت دارم.»
«جانم را در خطر می‌بینم.»
زمانی که آقای عمرو به غزه وارد شد، در حالی‌که کالاهای تجاری خریداری شده را از کرانه باختری به غزه حمل می‌کرد، مورد ضرب‌وجرح قرار گرفت. سایر رانندگانی که مورد حمله قرار گرفتند، کمک‌ها را از اردن به غزه می‌رساندند و برای این کار باید از کرانه باختری و اسرائیل عبور می‌کردند.
او گفت: «ما اکنون از جاده‌های فرعی دورتر از مسیرهای اصلی می‌رویم، زیرا از حمله شهرک‌نشینان می‌ترسیم.»
اما پس از یک سری حملات که مستند شده است، برخی از اسرائیلی‌ها در حال مقابله هستند.
فعالان صلح به دنبال ردیابی اقدامات مخالفان خود در رسانه‌های اجتماعی و اطمینان از حضور آنها در گذرگاه‌های کلیدی هستند.
در ایست بازرسی طارقومیا، جایی که کامیون‌ها از کرانه باختری جنوبی وارد اسرائیل می‌شوند، اعضای گروه «ایستاده با هم» در حال حاضر منظما در حال نگهبانی هستند.
طارقومیا صحنه یکی از بارزترین حملات اخیر بود.
صوف پاتیشی، یکی از بنیانگذاران «ایستاده با هم» گفت: «مردم غزه از گرسنگی می‌میرند و کمک‌ها باید به غزه برسد.»
او درباره حملات اخیر به کاروان‌های کمک‌رسانی گفت: «جامعه اسرائیل باید با صدای بلند و واضح بگوید که ما با این اقدامات مخالفیم.»
« این خواسته زیادی نیست که از گرسنگی نمیری.»
این گروه یهودیان و اعراب را از سراسر اسرائیل گرد هم می‌آورد.
برای ناصر عودت، یک عرب اسرائیلی از حیفا، آمدن به طارقومیا، پس از بیش از هفت ماه تماشاگرِ منفعل جنگ بودن، فرصتی خوشایند برای احساس مفید بودن فراهم کرد.
او گفت: «من احساس می‌کنم بسیار قدرتمند هستم. بالاخره اکنون برای کمک‌رسانی کاری انجام می‌دهم. برای کمک به مردمی که گرسنه هستند.»
در حالی که فعالان صلح در زیر درختان نخل در مرکز یک دوربرگردان از آفتاب شدید پناه گرفته بودند، رانندگان کامیون‌های در حال عبور به نشانه قدردانی دست تکان می‌دادند و بوق می‌زدند.
گروه کوچکی از تظاهرکنندگان جناح دست راستی وارد شدند اما تعداد آنها از داوطلبان آقای پتیشی بسیار کمتر بود.
دو طرف درباره مواضع متفاوت خود که اوج می‌گرفت، بحث کردند.
پلیس در همان نزدیکی ایستاده بود و آماده بود تا در صورت بروز درگیری، گروه‌های مخالف یکدیگر را از هم جدا کند.
فعالان صلح، پلیس تحت کنترل ایتامار بن گویر، وزیر امنیت ملی، یکی از تندروترین اعضای دولت بنیامین نتانیاهو را متهم کرده‌اند که برای متوقف کردن حملات کم کاری کرده است.
آنها می‌گویند شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد شهرک‌نشینان از مقامات کمک دریافت می‌کنند و به پیام‌هایی اشاره می‌کنند که در آن گروه‌هایی که حملات به کامیون‌های کمک‌رسانی را سازماندهی می‌کنند، از پلیس و ارتش کمک می‌گیرند.
آقای پتیشی گفت: «در بسیاری از مواقع که حملات رخ می‌داد، پلیس در صحنه بود اما اقدامی انجام نمی‌داد.»
«و این مساله بسیار ناراحت‌کننده است زیرا پلیس باید قانون را رعایت کند.»
در حالی که کامیون‌ها در حال عبور بودند، دو زن جوان پرچم اسرائیل را تکان دادند اما تلاش نکردند تا حرکت آنها را متوقف کنند.
آن دو که خواستند آریل و شیرا (نه نام واقعی آنها) معرفی شوند، گفتند که چرا احساس می‌کردند حضورشان در آنجا مهم است.
آریل گفت: «صادقانه بگوییم ترجیح می‌دهیم که مجبور نباشیم توقف‌ها را انجام دهیم.»
«من غارت کردن چیزها را دوست ندارم. یکی از کارهای مورد علاقه‌ام نیست. اما ما آن را به مرگ دوستان و خانواده‌مان ترجیح می‌دهیم، چیزی که هر چه بیشتر جنگ طول بکشد اتفاق می‌افتد.»
هر دو زن تصدیق کردند که ممکن است در غزه گرسنگی وجود داشته باشد اما متقاعد شده بودند که «حماس به جای توزیع کمک‌ها بین مردم نیازمند، آنها را دزدیده و ذخیره می‌کند.»
و آنها نگران این نبودند که صحنه‌های متوقف کردن کامیون‌های کمک‌رسانی ، غارت و آتش زدن آنها چه تصویری از اسرائیل به نمایش می‌گذارد.
شیرا گفت: «زمان آن رسیده است که دیگر به آنچه دیگران فکر می‌کنند اهمیت ندهم و آنچه را که برای محافظت از زندگی‌ام، برای محافظت از خانواده‌ام لازم است، انجام دهم.»
در مورد پلیس، آریل آن را بی‌مورد دانست.
او گفت: «اگر مطمئن نباشند می‌توانند چیزی را جمع کنند، دخالت نمی‌کنند. آنها کاری را که نمی‌توانند تمام کنند، شروع نمی‌کنند.»
