جدش، عبدالحلیم، اهل سیواس بود و خود حلیمی به احتمال بسیار در آماسیه به دنیا آمده و همانجا بزرگ شده بود.
و از ادیبان فاضل فارسیدان
، اما این مدعا اشتباه، و نتیجه خلط حلیمی با شاعری به نام حلیمی چلبی است.
هنگام سلطنت فاتح، حلیمی مقام قضای نواحی مختلف قلمرو عثمانی را داشت، اما وقتی به شاهزاده بایزید دوم توصیه کرد از معاشرانش، که وی را به خَمر و قمار و مواد مخدر سوق میدادند، پرهیز کند، دوستان شاهزاده برای وی دسیسه چیدند و او در ۸۷۷ در توقات زندانی شد، ولی پس از سه ماه تبرئه و آزاد گردید. آنگاه در قصیده تائیهای به عربی، ماوقع را به اطلاع سلطان رساند و موجب تعقیب و مجازات کسانی شد که ولیعهد را گمراه میکردند.
حلیمی فارسی را نیک میدانست، ولی احتمالا بیشتر اشعارش به عربی بوده است.
وی از طبیبان معروف زمان خود بود و نزد شرفالدین صابونجی اوغلو، رئیس دارالشفای آماسیه، پرورش یافت و اثری در طب ، به نام قاسمیه، تألیف کرد .
وی همچنین اثری منظوم در طب، به نام لطف محمدخان، را به سلطان محمدفاتح تقدیم کرد.
وی همچنین اثری منظوم در طب، به نام لطف محمدخان، را به سلطان محمدفاتح تقدیم کرد.
آثار ذکر شده یازده اثر به شرح زیر میباشد:
معروف به قائمه، در دو جلد، که جلد نخست آن فرهنگ لغات فارسی به ترکی و جلد دوم آن در خصوص قواعد عروض و قافیه و بدیع و بیان است.
از این اثر، که به لغت حلیمی نیز شهرت یافته است، شش نسخه خطی در کتابخانههای استانبول وجود دارد.
گیب از بحرالغرائب دیگری سخن گفته است که به بحرالغرائب حلیمی ربطی ندارد.
از این اثر، که به لغت حلیمی نیز شهرت یافته است، شش نسخه خطی در کتابخانههای استانبول وجود دارد.
گیب از بحرالغرائب دیگری سخن گفته است که به بحرالغرائب حلیمی ربطی ندارد.
قصیده تائیه به عربی که خود حلیمی بر آن شرح نوشته است و نسخهای از آن در کتابخانه ایاصوفیه وجود دارد.
گلشن زیبا اثری منظوم به فارسی در طب، در سه باب: طبیعیات، ضروریات، و مرض . وی آن را در ۸۶۲ به سلطانمحمد فاتح تقدیم کرده است.
حاشیة الحلیمی علیالخَیالی،که حاشیهای است بر حاشیه خیالی از شرحالعقائد النَّسَفیه سعدالدین تفتازانی در کلام اسلامی . یک نسخه خطی از این کتاب در کتابخانه سلیمانیه استانبول نگهداری میشود.
مُصَرِّحاتُ الاسماء، که نوعی فرهنگ اسامی عربی با معادلهای ترکی و گاهی فارسی است. حلیمی در تألیف آن، الصِحّاح جوهری، الجَمْهَره ابندُرَید و مُعَجماللُغه ابنفارِس و برخی دیگر از کتابهای لغت عربی را مأخذ قرار داده و در ۸۷۲ آن را به بایزید دوم تقدیم کرده است.
چند نسخه خطی از این کتاب در کتابخانههای استانبول و قاهره و اتریش موجود است.۸) تحفه مقدمةاللغه، فرهنگ منظوم فارسی به ترکی.
چند نسخه خطی از این کتاب در کتابخانههای استانبول و قاهره و اتریش موجود است.۸) تحفه مقدمةاللغه، فرهنگ منظوم فارسی به ترکی.
رسالةٌ فی بیان قواعدالمعما، به ترکی، در شرح قواعد معماهای فارسی.
رسالةٌ فی التّجنیسات و التّشبیهات و المَجازات، به ترکی، در بیان قواعد این صناعات.
(۱) محمدطاهر بروسهلی، عثمانلی مؤلفلری، استانبول ۱۳۳۳ـ۱۳۴۲.
(۲) محمد ثریا، سجل عثمانی، استانبول ۱۳۰۸ـ۱۳۱۵/ ۱۸۹۰ـ۱۸۹۷، چاپ افست انگلستان ۱۹۷۱.
(۳) شمسالدین بن خالد سامی، قاموسالاعلام، چاپ مهران، استانبول ۱۳۰۶ـ۱۳۱۶/ ۱۸۸۹ـ۱۸۹۸.
(۴) صولاقزاده محمد همدمی، صولاقزاده تاریخی، استانبول ۱۲۹۷.
(۵) احمد بن مصطفی طاشکوپریزاده، الشقائق النعمانیة فی علماء الدولة العثمانیه، چاپ احمد صبحی فرات، استانبول ۱۴۰۵.
(۲) محمد ثریا، سجل عثمانی، استانبول ۱۳۰۸ـ۱۳۱۵/ ۱۸۹۰ـ۱۸۹۷، چاپ افست انگلستان ۱۹۷۱.
(۳) شمسالدین بن خالد سامی، قاموسالاعلام، چاپ مهران، استانبول ۱۳۰۶ـ۱۳۱۶/ ۱۸۸۹ـ۱۸۹۸.
(۴) صولاقزاده محمد همدمی، صولاقزاده تاریخی، استانبول ۱۲۹۷.
(۵) احمد بن مصطفی طاشکوپریزاده، الشقائق النعمانیة فی علماء الدولة العثمانیه، چاپ احمد صبحی فرات، استانبول ۱۴۰۵.
۱. ↑ محمدطاهر بروسهلی، عثمانلی مؤلفلری، ج۱، ص۲۷۳، استانبول ۱۳۳۳ـ۱۳۴۲.
۲. ↑ محمد ثریا، سجل عثمانی، ذیل مادّه، استانبول ۱۳۰۸ـ۱۳۱۵/ ۱۸۹۰ـ۱۸۹۷، چاپ افست انگلستان ۱۹۷۱.
۳. ↑ احمد بن مصطفی طاشکوپریزاده، الشقائق النعمانیة فی علماء الدولة العثمانیه، ج۱، ص۳۸۶، چاپ احمد صبحی فرات، استانبول ۱۴۰۵.
۴. ↑ محمدطاهر بروسهلی، عثمانلی مؤلفلری، ج۱، ص۲۷۳، استانبول ۱۳۳۳ـ۱۳۴۲.
۵. ↑ محمد ثریا، سجل عثمانی، ذیل مادّه، استانبول ۱۳۰۸ـ۱۳۱۵/ ۱۸۹۰ـ۱۸۹۷، چاپ افست انگلستان ۱۹۷۱.
۶. ↑ شمسالدین بن خالد سامی، قاموسالاعلام، ذیل مادّه، چاپ مهران، استانبول ۱۳۰۶ـ۱۳۱۶/ ۱۸۸۹ـ۱۸۹۸.
۷. ↑ محمدطاهر بروسهلی، عثمانلی مؤلفلری، ج۱، ص۲۷۳، استانبول ۱۳۳۳ـ۱۳۴۲.
۸. ↑ احمد بن مصطفی طاشکوپریزاده، الشقائق النعمانیة فی علماء الدولة العثمانیه، ج۱، ص۳۸۶، چاپ احمد صبحی فرات، استانبول ۱۴۰۵.
۹. ↑ شمسالدین بن خالد سامی، قاموسالاعلام، ذیل مادّه، چاپ مهران، استانبول ۱۳۰۶ـ۱۳۱۶/ ۱۸۸۹ـ۱۸۹۸.
۱۰. ↑ صولاقزاده محمد همدمی، صولاقزاده تاریخی، ج۱، ص۲۵۱، استانبول ۱۲۹۷.
۱۱. ↑ محمدطاهر بروسهلی، عثمانلی مؤلفلری، ج۱، ص۲۷۳، استانبول ۱۳۳۳ـ۱۳۴۲.
۲. ↑ محمد ثریا، سجل عثمانی، ذیل مادّه، استانبول ۱۳۰۸ـ۱۳۱۵/ ۱۸۹۰ـ۱۸۹۷، چاپ افست انگلستان ۱۹۷۱.
۳. ↑ احمد بن مصطفی طاشکوپریزاده، الشقائق النعمانیة فی علماء الدولة العثمانیه، ج۱، ص۳۸۶، چاپ احمد صبحی فرات، استانبول ۱۴۰۵.
۴. ↑ محمدطاهر بروسهلی، عثمانلی مؤلفلری، ج۱، ص۲۷۳، استانبول ۱۳۳۳ـ۱۳۴۲.
۵. ↑ محمد ثریا، سجل عثمانی، ذیل مادّه، استانبول ۱۳۰۸ـ۱۳۱۵/ ۱۸۹۰ـ۱۸۹۷، چاپ افست انگلستان ۱۹۷۱.
۶. ↑ شمسالدین بن خالد سامی، قاموسالاعلام، ذیل مادّه، چاپ مهران، استانبول ۱۳۰۶ـ۱۳۱۶/ ۱۸۸۹ـ۱۸۹۸.
۷. ↑ محمدطاهر بروسهلی، عثمانلی مؤلفلری، ج۱، ص۲۷۳، استانبول ۱۳۳۳ـ۱۳۴۲.
۸. ↑ احمد بن مصطفی طاشکوپریزاده، الشقائق النعمانیة فی علماء الدولة العثمانیه، ج۱، ص۳۸۶، چاپ احمد صبحی فرات، استانبول ۱۴۰۵.
۹. ↑ شمسالدین بن خالد سامی، قاموسالاعلام، ذیل مادّه، چاپ مهران، استانبول ۱۳۰۶ـ۱۳۱۶/ ۱۸۸۹ـ۱۸۹۸.
۱۰. ↑ صولاقزاده محمد همدمی، صولاقزاده تاریخی، ج۱، ص۲۵۱، استانبول ۱۲۹۷.
۱۱. ↑ محمدطاهر بروسهلی، عثمانلی مؤلفلری، ج۱، ص۲۷۳، استانبول ۱۳۳۳ـ۱۳۴۲.
