۱۳۹۴ دی ۲۲, سه‌شنبه

ترنجان بادرنگبویه



ترنجان . [ ت ُ رُ / رَ ] (اِ) معرب ترنگان است که بادرنجبویه باشد که آنهم بادرنگبویه است . (برهان ) (آنندراج ). ترنگان و بادرنجبویه . (ناظم الاطباء). در کتب طبی بادرنجبویه هم میگویند و عوام آنرا گیاه قوان نامند، رایحه ای خوش و قریب به ترنج دارد. (ازفرهنگ شعوری ج 1 ورق 308 الف ) از اقسام ریحان و گیاه خوشبویی است و بادرنجبویه و بادرنبویه و بادربویه هم میگویند چنین است در اختیارات بدیعی . (شعوری ایضاً ج 1 ورق 287 ب ). نوعی از بادرنجبویه است که بجای سبزی میخورند. (تحفه ٔ حکیم مؤمن ). بقله ٔ اترجیه . (تحفه ٔ حکیم مؤمن ). نام عامیانه ٔ بادرنجبویه است . (لکلرک ج 1ص 184). و رجوع به بادرنجبویه و لکلرک ج 1 ص 183 و 310 شود. || کرفس . (ناظم الاطباء).

//////////////

بادَرَنجبویه یا بادَرَنگْبویه یا وارَنگ‌بو یا وارَانْوو (به گیلکی) (Melissa officinalis) گیاهی است معطر و علفی چندساله، خاستگاه اصلی آن شرق مدیترانه‌است و در بعضی از نقاط آذربایجان و جلگه خزر نیز یافت می‌شود. نام علمی این گیاه (Melissa) از واژه‌ای یونانی به معنای زنبور گرفته شده است. وجه تسمیه آن به این دلیل است که زنبور زمانی که مسافت زیادی از کندوی خود دور می‌شود، با عطر این گیاه راه بازگشت خود را پیدا می‌کند. گفته می‌شود کندوی معطر به بوی این گیاه، زنبور‌های جدید را تشویق می‌کند که در آن کندو اقامت کنند.

این گیاه از راسته نعناسانان (Lamiales) و تیره نعناعیان (Lamiaceaes) است که بین ماه‌های تیر و مرداد گل می‌دهد. ساقه‌های آن راست و چهار گوش بوده و پوشیده از کرک است. از کنار برگ‌هایش، گل‌هایی با کاسبرگ‌های رنگی می‌روید که در وهله اول زرد کم رنگ است، سپس به سفید و در نهایت به بنفش تبدیل می‌شود. می‌توان گفت تمام گیاه، عطر لیموی تندی از خود ساطع می‌کند. موطن اصلی این گیاه قسمت وسیعی از شرق مدیترانه است. امروزه به منظور بهره برداری‌های تزیینی و طبی و تولید عسل، این گیاه را در باغ‌ها و مزارع کشت می‌کنند.

////////////

الترنجان[1] المخزني أو المليسة المخزنية[بحاجة لمصدر] أو الحبق الترنجاني[2] (الاسم العلمي:Melissa officinalis) هي نوع نباتي عشبي معمّر يتبع جنس المليسة من فصيلة الشفوية[3][4][5]. هو عشب معمر له ساق مربعة, له أزهار بيضاء وأحياناً قرمزية وتحتوي الثمرة على أربع بذور وتحتوي العشبة عامة على زيت طيار. ينمو طبيعياً في جنوب أوروبا و حوض البحر الأبيض المتوسط. يصل طول نبات الترنجان إلى 70-150 سم. تعطي أوراقه رائحة لطيفة تشبه رائحة الليمون وقريبة من النعنع. في نهاية الصيف، تظهر على النبات أزهار بيضاء صغيرة مليئة بالرحيقتجذب النحل، ومن هنا أتى اسم الجنس في هذا النبات (باليونانية: Melissa) من (اللغة الإغريقية ويعني 'نحل العسل').

تأتي النكهة المميزة للنبات من احتوائه على مركبات (terpenes citronellal، citronellol، citral و geraniol).


تسميات

حشيشة النحل، ترنجان، حبق ترنجاني, مليسا (وهو اسم اغريقي يعني عسل النحل)، بلسم الليمون (بالإنجليزية: lemon balm).

يجب الانتباه إلى أن الاسم مليسة يطلق في الوطن العربي خطأً على شجرة الليبيا (باللاتينية: Lippia citriodora) وهي نبات آخر تماماً ينتمي إلى الفصيلة اللويزية (باللاتينية: Verbenaceae).
الزراعة

يزرع هذا النبات بسهولة في المناطق ذات الاحتمالية 4 إلى تسعة حسب تصنيف وزارة الزراعة في الولايات المتحدة الأمريكية. في المنطقة 4، يحتاج النبات إلى تربة ممهدة جيدة الصرف ورملية. وفي المنطقة 7، يمكن حصاده عند نهاية تشرين الثاني. يفضل هذا النبات التعرض للإشعاع الشمسي المباشر ولكنه مع ذلك يتحمل الظل بدرجةٍ متوسطة، أكثر من معظم الأعشاب. في المناخات الجافة، ينمو هذا النبات بشكل أفضل في الأماكن نصف الظلية. ومن السهل زراعة هذا النبات في أوعية داخل البيت.

يمكن إكثار النبات خضرياً أو بذرياً. في المناخات المعتدلة تموت ساق النبات في بداية الشتاء، ثم تنمو ثانيةً في الربيع. يمكن إكثار النبات بسهولة عن طريق العقل الساقية بعد وضعها في الماء، أو بالبذور. يتكاثر في الظروف المثالية بشكلٍ كبير مما يجعله عشباً ضاراً.

////////

Dərman limonotu, bədrənc (lat. Melissa officinalis)[1] və ya Xanım tərəsi [2] - bədrənc cinsinə aid bitkinövü.[3]


İstifadəsi[redaktə | əsas redaktə]
İstifadəsinə göstəriş[redaktə | əsas redaktə]

Sakitləşdirici, hipotenziv, spazmolitik, qusma əleyhinə effekt göstərir. Eləcə də mikrob əleyhinə, virus əleyhinə və iltihab əleyhinə təsirə malikdir. Ağrıkəsici kimi ürək xəstəliklərində tətbiq olunur. Nevrozlarda, yuxusuzluqda, hipertoniyanm yüngül formalarmda, iştahasızlıqda, diskineziyada, meteorizmdə, .menstrual sikl pozğunluqlarında təyin edilir..

////////////

Limon otu (Melissa officinalis), merkezi Avrupa ve Akdeniz bölgelerinde yetişen, nane türü bir bitkidir.

70–150 cm'ye kadar uzayabilir. Yaprakları hafif bir limon aroması verir. Yazın açan küçük beyaz çiçekler nektar doludur. Bu durum türün isminin kaynağıdır.



İçindekiler [göster]


Çeşitler[değiştir | kaynağı değiştir]
M. officinalis 'Citronella'
M. officinalis 'Lemonella'
M. officinalis 'Quedlinburger'
M. officinalis 'Lime'
M. officinalis ‘Variegata’
M. officinalis ‘Aurea’
Kullanımı










Melissa officinalis
From Wikipedia, the free encyclopedia



Melissa officinalis
Lemon balm
https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/f/f9/Melissa_officinalis_1.jpg/220px-Melissa_officinalis_1.jpg
Scientific classification
Kingdom: Plantae
(unranked): Angiosperms
(unranked): Eudicots
(unranked): Asterids
Order: Lamiales
Family: Lamiaceae
Genus: Melissa
Species: M. officinalis
Binomial name
Melissa officinalis
L.[1]


Melissa officinalis, known as lemon balm,[2] balm,[3] common balm,[4] or balm mint, is a perennial herbaceous plant in the mint family Lamiaceae, native to south-central EuropeNorth Africa, the Mediterranean region, andCentral Asia.[5]

It grows to 70–150 cm (28–59 in) tall. The leaves have a gentle lemon scent, related to mint. During summer, small white flowers full of nectar appear. It is not to be confused with bee balm (which is genus Monarda). The white flowers attract bees, hence the genus name Melissa (Greek for 'honey bee'). Its flavour comes fromcitronellal (24%), geranial (16%), linalyl acetate (12%) and caryophyllene (12%).[citation needed]



Contents [show]


Cultivation[edit]

M. officinalis is native to Europe, central Asia and Iran, but is now naturalized around the world.[6][7]

Lemon balm seeds require light and at least 20°C (70°F) to germinate. Lemon balm grows in clumps and spreads vegetatively, as well as by seed. In mild temperate zones, the stems of the plant die off at the start of the winter, but shoot up again in spring. Lemon balm grows vigorously and should not be planted where it will spread into other plantings.

M. officinalis may be the "honey-leaf" (μελισσόφυλλον) mentioned by Theophrastus.[8] It was in the herbal garden of John Gerard, 1596.[9] The many cultivars of M. officinalis include:
M. officinalis 'Citronella'
M. officinalis 'Lemonella'
M. officinalis 'Quedlinburger'
M. officinalis 'Lime'
M. officinalis ‘Variegata’
M. officinalis ‘Aurea’

(M. officinalis ‘Quedlinburger Niederliegende’ is an improved variety bred for high essential oil content.)
Usage[edit]
Culinary use[edit]

Lemon balm is often used as a flavouring in ice cream and herbal teas, both hot and iced, often in combination with other herbs such as spearmint. It is also frequently paired with fruit dishes or candies. It can be used in fish dishes and is the key ingredient in lemon balm pesto.[6]:15-16
Uses in traditional and alternative medicine[edit]
https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/9/9e/MelissaEssentialOil.png/220px-MelissaEssentialOil.png
Melissa (M. officinalis) essential oil

In the traditional Austrian medicine, M. officinalis leaves have been prescribed for internal (as tea) or external (essential oil) application for the treatment of disorders of the gastrointestinal tract, nervous system, liver, and bile.[10] It is also a common addition to peppermint tea, mostly because of its complementing flavor.

Lemon balm is the main ingredient of Carmelite Water, which is still for sale in German pharmacies.[11]

Lemon balm essential oil is very popular in aromatherapy. The essential oil is commonly codistilled with lemon oil,citronella oil, or other oils.
Research into possible effects on humans[edit]

High doses of purified lemon balm extracts were found to be effective in the amelioration of laboratory-induced stress in human subjects, producing "significantly increased self-ratings of calmness and reduced self-ratings of alertness." The authors further report a "significant increase in the speed of mathematical processing, with no reduction in accuracy" following the administration of a 300-mg dose of extract.[12]

Lemon balm is believed to inhibit the absorption of the thyroid medication thyroxine.[13]

Recent research found a daily dose of the tea reduced oxidative stress status in radiology staff who were exposed to persistent low-dose radiation during work. After only 30 days of taking the tea daily, consuming lemon balm tea resulted in a significant improvement in plasma levels of catalase, superoxide dismutase, and glutathione peroxidase, and a marked reduction in plasma DNA damage, myeloperoxidase, and lipid peroxidation.[14]

The crushed leaves, when rubbed on the skin, are used as a mosquito repellent.[15]

Lemon balm is also used medicinally as an herbal tea, or in extract form. It is used as an anxiolytic, mild sedative, or calming agent.[medical citation needed] At least one study has found it to be effective at reducing stress, although the study's authors call for further research.[16] Lemon balm extract was identified as a potent in vitro inhibitor of GABA transaminase, which explains anxiolytic effects. The major compound responsible for GABA transaminase inhibition activity in lemon balm was then found to be rosmarinic acid.[17]

Lemon balm and preparations thereof also have been shown to improve mood and mental performance. These effects are believed to involve muscarinicand nicotinic acetylcholine receptors.[18] Positive results have been achieved in a small clinical trial involving Alzheimer patients with mild to moderate symptoms.[19] Essential oils obtained from Melissa officinalis leaf showed high acetylcholinesterase and butyrylcholinesterase co-inhibitory activities.[20]

Its antibacterial properties have also been demonstrated scientifically, although they are markedly weaker than those from a number of other plants studied.[21] The extract of lemon balm was also found to have exceptionally high antioxidant activity.[22]

Lemon balm is mentioned in the scientific journal Endocrinology, where it is explained that Melissa officinalis exhibits antithyrotropic activity, inhibiting TSHfrom attaching to TSH receptors, hence making it of possible use in the treatment of Graves' disease or hyperthyroidism.[23]
Chemistry[edit]

Lemon balm contains eugenoltannins, and terpenes.[24] Melissa officinalis also contains 1-octen-3-ol10-alpha-cadinol3-octanol3-octanonealpha-cubebenealpha-humulenebeta-bourbonenecaffeic acidcaryophyllenecaryophyllene oxidecatechinenechlorogenic acidcis-3-hexenolcis-ocimenecitral Acitral Bcitronellalcopaenedelta-cadineneeugenyl acetategamma-cadinenegeranialgeraniolgeranyl acetategermacrene D,isogeraniallinaloolluteolin-7-glucosidemethylheptenoneneralneroloctyl benzoateoleanolic acidpomolic acidprotocatechuic acidrhamnazine,rosmarinic acidrosmarinin acidstachyosesuccinic acidthymoltrans-ocimene and ursolic acid.[25] Lemon balm flowers may contain traces ofharmine.[26]