اکبر اعلمی از نمایندگان مجلس از تبریز که یک دوره نیز نامزد انتخابات ریاست جمهوری شده بود، لیستی از نامگذاری سالها در سخنرانی های نوروزی رهبر جمهوری اسلامی که عمدتا در مشهد هم ایراد شده تهیه و منتشر کرده است. بموجب این لیست: سال ۱۳۸۰؛ سال اقتدار ملی و اشتغال‌آفرینی سال ۱۳۸۱؛ سال عزت و افتخار حسینی سال ۱۳۸۲؛ «سال خدمت‌گذاری سال ۱۳۸۳؛ «سال پاسخگویی سال ۱۳۸۴؛ «سال همبستگی ملی و مشارکت عمومی سال ۱۳۸۶؛ «سال اتحاد ملی، انسجام اسلامی سال ۱۳۸۷؛ «سال نوآوری و شکوفایی سال ۱۳۸۸؛ «سال اصلاح الگوی مصرف سال ۱۳۸۹؛ «سال همت مضاعف و کار مضاعف سال ۱۳۹۰؛ «سال جهاد اقتصادی سال ۱۳۹۱؛ «سال تولید ملی و حمایت از کار و سرمایه ایرانی سال ۱۳۹۲؛ «سال حماسه‌ی سیاسی و حماسه‌ی اقتصادی سال ۱۳۹۳؛ «سال اقتصاد و فرهنگ با عزم ملی و مدیریت جهادی سال ۱۳۹۴؛ «سال دولت و ملت، همدلی و همزبانی سال ۱۳۹۵؛ «سال اقتصاد مقاومتی؛ اقدام و عمل سال ۱۳۹۶؛ «سال اقتصاد مقاومتی: تولید- اشتغال سال ۱۳۹۷؛ «سال حمایت از کالای ایرانی سال ۱۳۹۸؛ «سال رونق‌تولید سال ۱۳۹۹؛ «سال جهش تولید اعلمی در پایان می نویسد: اگر این نامگذاری‌ها از پشتوانه لازم برخوردار و منطبق با واقعیات و اهداف تعیین شده آن بود، از سال ۷۸ به این‌سو باید شاهد رشد تولید، افزایش اشتغال، کاهش نرخ بیکاری، افزایش ارزش پول ملی، افزایش بهره‌وری اقتصاد و کاهش تورم، فقر و فساد و در عین‌حال افزایش رفاه عمومی و نیز انسجام و اتحاد ملی و پیوند هرچه بیشتر میان مردم و حکومت در کشور می‌بودیم. اما شواهد و آمارهای اقتصادی موجود، نشان می‌دهد که نه تنها در زمینه‌های مذکور تحولی صورت نگرفته، بلکه در اغلب موارد شاهد پسرفت هم بوده‌ایم. با توجه به اینکه بیش از 50 درصد اقتصاد کشور در اختیار دستگاه‌ها و نهادهایی است که زیر نظر رهبری اداره می‌شود و قوای سه‌گانه زیرنظر رهبری است و منویات ایشان به اشکال مختلف از جمله در سیاست‌های کلی نظام تجلّی می‌یابد و سازمان‌ها و نهادها و دستگاه‌های فراوانی زیر نظر مستقیم ایشان اداره و جماعتی اصرار دارند که قاطبه مردم و مسئولان مطیع اوامر و منویات رهبری هستند، در این‌صورت این سوال مطرح می‌شود که چرا نامگذاری‌های هرسال نتیجه عکس داده و یا اساسا تاثیرگذار نیست؟ مشکل کجاست؟ | 
