سالی بس دشوار برای اکثریتی از مردم ایران که با غم مزد و کار و نان روزها را به شب ها رساندند گذشت. در 42 سال گذشته، مردم چوب نابخردی های سیاسی و اقتصادی و تنگ نظرهای آلوده به تحجر مذهبی که ایران را گام به گام تقسیم به اقلیتی خودی و اکثریتی ناخودی تبدیل کرد خوردند. فساد مالی و سیاسی از دل همین نابخردی‌ها و تقسیم جامعه به خودی و غیرخودی که تاریخی ترین اختلاف سطح زندگی (طبقاتی) را در ایران موجب شد، برخاست. حافظ این فساد نیز نگاه امنیتی به هر فغانی بود که علیه این بلند شد. در این آستانه پشت سر ماندن سال 1399 قصد مرور رویدادهای تلخ را نداریم، چرا  که باندازه کافی کام مردم تلخ هست. امیدواران هرگز از پای نمی‌نشستند و ایران سرزمین امید و امیدواران است. امید را برای تحولی پاس داریم که روحی تازه بر تن‌های خسته از رنج‌های برشمرده در بالا خواهد دمید. عید شما مبارک!