AI Overview
+2
مثنوی «وامق و عذرا» اثر عنصری، قدیمیترین مثنوی عاشقانهای است که داستانی یونانی را در قرن پنجم هجری به نظم فارسی درآورد و بر آثار بسیاری تأثیر گذاشت. این اثر به دلیل گذر از زبانهای مختلف و مفقود شدن نسخههای اصلی، شهرت زیادی ندارد؛ اما از میان شعرای دیگر، نامهایی چون «شعیب جوشقانی» و «اسیری» نیز به تقلید از عنصری، منظومههایی با همین عنوان سرودند.
عوامل شهرت و تاریخچه
اصالت و قدمت:
وامق و عذرا یکی از قدیمیترین داستانهای عاشقانهی شناخته شده در ادبیات فارسی است که از یونانی به عربی و سپس به فارسی میانه در زمان انوشیروان ترجمه شده بود.
تأثیر بر شاعران دیگر:
این داستان به عنوان یک الگوی عاشقانه، در طول قرنها مورد توجه شاعران قرار گرفت و شاعران دیگری نیز منظومههایی با همین عنوان سرودند، از جمله شعیب جوشقانی و اسیری.
حواشی و فقدان نسخه اصلی:
مثنوی عنصری برای مدتی طولانی مفقود شده بود و تنها پس از گذشت قرنها، ابیاتی از آن توسط محمد شفیع در پاکستان کشف شد.
اشارات در آثار دیگران:
سعدی در غزلهای خود به داستان وامق و عذرا اشاره کرده است.
دربارهی مثنوی عنصری
شاعر: عنصری، ملکالشعرای دربار غزنوی در قرن پنجم هجری.
قالب: مثنوی.
بحر: متقارب.
موضوع: عشق وامق به عذرا.
نسخههای دیگر
شعیب جوشقانی:
در دوره صفویه، شعیب جوشقانی منظومهی دیگری با همین عنوان سرود که به سبکی روان و متأثر از سبک خراسانی بود.
اسیری:
در قرن دهم هجری، اسیری نیز منظومهای از این داستان را در وزن خسرو و شیرین نظامی سرود.
