Follow
فضل الله مُهتدی یا "مهتدی صبحی" معروف به عمو صبحی و بابا صبحی" قصه گوی کودکان، داستان پرداز و پژوهشگر فرهنگ عامه" در سال هزارو دویست و هفتاد و شش-کاشان، به دنیا آمد. پدرش از بهائیان کاشان بود. در خانه خواندن و نوشتن آموخت. سپس در آموزشگاه تربیت بهائیان مشغول به تحصیل شد و بیرون از مدرسه به فراگیری اصول آیین بهایی پرداخت. مدتی را به سفر و تبلیغ آیین بهایی در ایران و روسیه گذراند. پس از بازگشت به ایران در همان آموزشگاهی که تحصیل کرده بود به تدریس پرداخت. چندی بعد به همراه کاروانی از بهائیان، عازم "عَکا"شد و با "عبدالبهاء عباس افندی" از بزرگان بهائیت دیدار کرد و دو سال نیز منشی و کاتب معتمد عبدالبهاء بود. بعدها بنا به دلایلی که خود آورده است، از بهائیت گسست و با اینکه گویا از بهائیان آزار دیده بود هیچ گاه حاضر نشد اسرار بین خود و عبدالبها را فاش کند؛ چرا که این امر را دور از انسانیت می دانست، اما انتقاداتی به آیین بهایی و بهاییان وارد آورد.
صبحی، سالها به تدریس در "مدرسه سادات، مدارس آمریکایی، هنرستان عالی موسیقی و دانشکده حقوق" مشغول بود و علاوه بر اینها بخشی از وقت خود را صرف جمع آوری قصه ها و افسانه های رایج در میان مردم می کرد و در این زمینه از پیشگامان به شمار می رود. در روز جمعه ششم اردیبهشت ماه هزارو سیصد و نوزده، صبحی، برنامه "قصه ظهر جمعه" را پایه گذاری کرد و این برنامه روزهای جمعه از ساعت یازده و ربع تا یک ربع به دوازده، یعنی به مدت نیم ساعت در هفته، برای کودکان و با قصههای او اجرا می شد. او سال ها قصه گوی این برنامه بود. صبحی از طریق رادیو مردم سراسر نقاط ایران را به ثبت افسانه های رایج محلی و ارسال آنها تشویق می کرد. از آثار صبحی می توان به "حاجی مُلا زلفعلی، افسانه های کهن، پیام پدر، قصه های صبحی، خاطرات ملل و...اشاره کرد. فضل الله صبحی مهتدی سرانجام در هفدهم آبان ماه هزارو سیصد و چهل و یک، در تهران درگذشت.
