[1] - کمثری . [
ک ُم ْ م َ را ] (ع اِ) امرود،
کُمَّثراة یکی . ج ، کُمَّثرَیات و مذکر می آید، و گویند هذه کمثری واحدة و هذه
کمثری کثیرة. کُمَیمِثرَة و کُمَیمِثرِیَه و کُمَثِیرَة و کُمَیمِثرات مصغر آن .
(منتهی الارب ). نام میوه ای که به فارسی امرود گویند. (آنندراج ) (از غیاث ).
امرود و اسم جنسی است که تنوین داده می شود و مؤنث می آید و گاه مذکر آید. (از
ناظم الاطباء). غالباً به تشدید میم است و بعضی گفته اند تخفیف آن جایز نیست .
درختی از میوه هاست که عامه اجاص نامند واحد آن کمثراة و ج ،کمثریات است . و کمثری
به صورت اسم جنس استعمال می گردد و تنوین داده می شود و گویند هذه کمثری واحدة و
هذه کمتری کثیرة. (از اقرب الموارد). امرود. (دهار).
////////////
امرود. [
اَ ] (اِ) در پهلوی ارموت و
انبروت . (از حاشیه ٔ برهان قاطعچ معین ). در آستارا آرموت . در منجیل ، هومرو .
در شفارود، اومبرو گویند. (ازجنگل شناسی کریم ساعی ج 1 ص 238) . گلابی . (فرهنگ فارسی معین ). قسمی از گلابی
. (ناظم الاطباء). کمثری . (منتهی الارب ) (دهار). پروند. (برهان قاطع). میوه ای
است در ملک خراسان بغایت شیرینی ونازکی و خوشبوی بشکل نبات می شود و آنرا به پستان
نوبرآمده تشبیه کنند. (از مؤید الفضلاء)
/////////////
امرود چینی*: کمثری را به پارسی امرود
گویند و آن انواع است. فاضل‌ترین آن نوعی بود که در خراسان بود و آن را شاه آمرود
گویند. و یک نوع آن را چینی گویند.
(اختیارات ص 382). کمثری لغت عربی است به
یونانی لوفیون و آفتوس و انقوس نیز و به رومی ابیدی و بحارسی امرود و انرود و به
هندی ناشپاتی نامند و به شیرازی نوعی از آن را عباسی گویند و نوع پاییزی آن را که
ریزتر بود سیری یا سیبری نامند. (مخزن ص
یادگار، در دانش پزشکی و داروسازی، متن،
ص: 279
* امرود چینی . [ اَ دِ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) نوعی امرود است . (از ذخیره ٔ خوارزمشاهی
). کمثری صینی . (قانون ابن سینا(.
//////////
گلابی
اشاره
در کتب طب سنتی با
نامهای «کمثرا» و «انجاص» نام برده می‌شود. انواع پرورشی و درشت آن به فارسی در مناطق
ایران نامهای محلی متنوعی دارند از جمله «شاه‌میوه»، «حسینی»، «عباسی»، «شاه‌امرود»،
«امرود» و ... که ضمن شرح مشخصات گونه‌های گلابی بومی ایران جداگانه گفته خواهد شد.
به فرانسوی میوه آن راPoire و درخت آن راPoirier و به انگلیسی میوه آن راPear و درخت آن راPear tree وCommon pear tree می‌نامند. درختی است از خانوادهRosaceae از جنسPyrus ، نام علمی آن به‌طور کلیPirus communis L . یاPyrus communis می‌باشد.
این درخت در ایران
انواع متنوعی دارد که کاشته می‌شود و گونه‌های وحشی مختلفی در مناطق مختلف ایران در
دامنه‌های البرز و زاگروس می‌روید که مشخصات و نام علمی و محل رویش هریک جداگانه و
در آخر این بخش شرح داده می‌شود.
مشخصات
گلابی درختی است که
در مناطق سردسیر کوهستانی لطیف و شاداب می‌شود ولی در مناطق مختلف ایران از مرطوب و
نیمه‌مرطوب تا استپی خشک و نیمه‌خشک کاشته می‌شود.
میوه انواع پرورشی
آن درشت، مخروطی‌شکل، گوشت‌دار شیرین یا شیرین و ترش و آبدار است و در داخل میوه دانه‌های
آن قرار دارد که شبیه دانه‌های به و سیب
معارف گیاهی، ج2،
ص: 188
است، ولی هیچ‌گونه
لعاب ندارد. ریشه درخت گلابی عمودی است و به‌طور مخروطی و ضخیم در زمین فرومی‌رود.
تکثیر گلابی عملا
از طریق پیوند انجام می‌گیرد. پیوند گلابی ممکن است روی پایه مادری که از بذر آن به
دست می‌آید، انجام گیرد.
در خاکهای عمیق از
نهال مادری به عنوان پایه برای پیوند گلابی استفاده می‌شود.
درختان گلابی که از
پیوند گلابی رقم مورد نظر روی پایه مادری گلابی حاصله از بذر به دست آمده باشند خیلی
دیر به میوه می‌نشینند و مثلا از حدود سال دوازدهم میوه دادن را آغاز می‌نمایند در
صورتی که گلابی‌هایی که از پیوند گلابی مورد نظر روی پایه به حاصل شده باشند از سال
5- 4 شروع به میوه دادن می‌نمایند. در زمینها و خاکهای خشک معمولا از سرخ ولیک(Aubepine) به عنوان پایه برای پیوند گلابی
استفاده می‌شود.
نوع پیوند شکمی است
که معمولا در مردادماه روی نهالهای جوان در ارتفاع 10- 8 سانتی‌متر از یقه گیاه انجام
می‌شود.
برای پیوند گلابی
از پیوند شکافی و پیوند تاجی نیز استفاده می‌شود، بخصوص در مواردی که قطر پایه از ضخامت
انگشت تجاوز کرده باشد.
ترکیبات شیمیایی
از نظر ترکیبات شیمیایی
در برگهای تازه آن 9/ 2- 8/ 0 درصد تانن مشخص شده است.
در برگهای خشک آن
3/ 1- 3/ 0 درصد اورسولیک اسید یافت می‌شود. در برگهای جوان گلابی یک ترکیب جدید فنولیک
که به کمپوندU معروف است وجود
دارد که آثار فیزیولوژیکی آن نشان می‌دهد که ممکن است مشابه با آربوتین باشد]S .G .I .M .P[ .
در پوست ریشه و ساقه
درخت گلابی وجود گلوکوزیدی به نام فلوریدزین مشخص شده است.
در دانه گلابی نیز
کمی آمیگدالین و در حدود 15 درصد روغن ثابت گزارش گردیده است.
تجزیه شیمیایی نشان
می‌دهد که در هریک صد گرم گلابی خام پرورشی اهلی با پوست به‌طور متوسط مواد زیر وجود
دارد:
معارف گیاهی، ج2،
ص: 189
شاخه میوه‌دار گلابی
آب 83 درصد، هیدراتهای
کربن 14 درصد، خاکستر 4/ 0 درصد، کلسیم 8 میلی‌گرم، فسفر 11 میلی‌گرم، پتاسیم 130 میلی‌گرم،
آهن 3/ 0 میلی‌گرم، سدیم 2 میلی‌گرم، ویتامینA خیلی کم (20 واحد بین‌المللی)، ویتامینC 4 میلی‌گرم، اسیدهای آلی آزاد مانند
مالیک اسید و سیتریک اسید و تانن و غیره در حدود 2- 1 درصد، تیامین 02/ 0 میلی‌گرم،
رایبوفلاوین 04/ 0 میلی‌گرم، نیاسین 1/ 0 میلی‌گرم، نوع قند موجود در گلابی بیشتر از
لوولوز است که همان فروکتوز می‌باشد.
خواص- کاربرد
میوه گلابی به‌طور
کلی قابض و آرام‌بخش و تب‌بر است. از نظر طبیعت نوع شیرین و درشت آن طبق نظر حکمای
طب سنتی معتدل مایل به گرم و در ضمن تر می‌باشد.
از لحاظ خواص، مقوی
و فرح‌آور و قابض و در عین حال ملین است. دماغ را تر و تازه می‌کند. مقوی قلب و معده
و هاضمه است و رافع خفقان و تشنگی. سوزش
معارف گیاهی، ج2،
ص: 190
مثانه را رفع می‌کند
و ملین مزاج است ولی بعد از لینت دادن و کار کردن قبض می‌کند.
تمام اعضای گیاه شامل
برگ و شکوفه سرد و خشک است. شکوفه آن مقوی دل است و خونریزی و اسهال را بند می‌آورد.
ضماد شکوفه گلابی ورم چشم را تحلیل می‌برد. تخم گلابی ایجاد آشفتگی می‌نماید و ضد کرم
است و اگر 10 گرم آن را بخورند کرم را کشته و خارج می‌سازد و برگ آن اسهال را بند می‌آورد
و اگر 20 گرم از آن را بخورند اسهال را قطع می‌کند. گرد برگ آن برای خشک کردن و التیام
زخم نافع است و سوخته چوب و برگ آن از نظر خواص قایم‌مقام توتیا می‌باشد. اگر گلابی
کاملا رسیده و تازه باشد ضرر آن کم است و برای گرم‌مزاجان مفید و مقوی ولی در سردمزاجها
و اشخاصی که معده ضعیف دارند اسراف در خوردن آن نفاخ است خصوصا اگر میوه نارس خورده
شود، از این نظر اشخاص سردمزاج باید مربای زنجبیل و رازیانه بخورند.
گلابی نباید در مواقعی
که شکم خالی است خورده شود، به علاوه بعد از خوردن گلابی نباید آب خورد، خصوصا آب سرد
و غذای غلیظ که احتیاج به آب خوردن باشد.
گلابی ترش که به
«گلابی چینی» معروف است از نظر طبیعت سرد و خشک است.
مقوی معده و کبد است.
اشتهاآور، مسکّن غلیان خون و حدت صفرا می‌باشد، تشنگی را رفع می‌کند و قی و اسهال را
بند می‌آورد. گلابی ترش برای اشخاص سالخورده و بیماران مبتلا به فلج و سردمزاجان مضر
است و باید با عسل و زیره و کندر و نظایر آن بخورند و یا آن را به صورت کمپوت و پخته
با شکر و عسل بخورند.
گلابی وحشی که انواع
آن در ایران در آخر این بخش شرح داده می‌شود از نظر طبیعت خیلی سرد و خشک است. از لحاظ
خواص، قابض است و اگر گرد خشک آن خورده شود اسهال را بند می‌آورد. ریختن گرد آن روی
جراحتها برای خشک کردن جراحت و التیام آن مفید است. انواع دشتی یا کوهی آن از نظر طبیعت
شبیه و خواص آنها نیز مشابه وحشی است.
میوه گلابی‌های وحشی
خیلی کوچک است و سفت و به اصطلاح در گوشت آن ریگهای گوشتی ریز دارد که زیر دندان احساس
می‌شود. تعداد تخم آن زیاد و از تخم گلابی نوع انچوچک به نام «انچوچک» استفاده می‌شود.
از دم‌کرده برگهای
جوان درخت گلابی 100 گرم برگ در هزار گرم آب جوش که در حدود نیم ساعت دم شود برای معالجه
بیماری قند و به عنوان مدر و برای رفع
معارف گیاهی، ج2،
ص: 191
سنگ در مجاری ادرار
استفاده می‌شود. در مدارک چینی از جوشانده برگ برای کنترل بیماری قند استفاده می‌شود
[کاریونه- کیمورا*].
«دانج ابروج» یا تخم
«انچوچک» که «تخم امرود» نیز گفته‌اند، از نظر طبیعت طبق نظر حکمای طب سنتی کمی گرم
و از نظر تری و خشکی معتدل است. از نظر خواص برای نرم کردن سینه و حنجره و اعصاب متشنج
مفید است. فربه‌کننده است و در افزایش نیروی جنسی نقش دارد و مدرّ می‌باشد. اگر آن
را بکوبند و در آب شیره آن را بگیرند خوردن آن قاعده‌آور است. اسراف در خوردن آن برای
معده خوب نیست و برای رفع عوارض آن باید از شیرینی‌ها استفاده کرد.
گونه‌های مختلف گلابی
در ایران
1.Pyrus amygdaliformis Vill . درختچه
یا درخت کوچکی است که ارتفاع آن تا 6 متر می‌رسد، شاخه‌های آن خاردار و شاخه‌های جوان
آن کرکدار سفید مخملی است و پس از مسن شدن صاف می‌شود. برگها بیضی با کناره صاف یا
دندانه‌های قوسی نامحسوس که با کرکهای بلند ابریشمین پوشیده شده. ابعاد برگ حدود
5/ 5* 2 سانتی‌متر، دمبرگ آن کوتاه و گاهی نیز بدون دمبرگ است. گلها، چندتایی به رنگ
سفید خاکستری نمدی، میوه آن تقریبا گرد به رنگ زرد و قهوه‌ای، قبطر آن 3- 2 سانتی‌متر
است.
این درختچه در جنوب
شرقی اروپا و کشورهای شرقی مدیترانه، ترکیه و ایران به طور وحشی می‌روید، در ایران
در آذربایجان غربی انتشار دارد.
2. گلابی گونهPyrus Boissieriana Buhse . به فارسی
در مناطق مختلف با نامهای محلی مختلفی شناخته می‌شود. در ارسباران «آرموت»، در طوالش
«خرس آرموت»، در شفارود «آمبرو»، در ارتفاعات منجیل و هرزویل «همرو»، در کلارستاق و
کجور «امرود»، در رامسر و شهسوار «گال‌اربو»، در نور «سوتی» و سرانجام در مازندران
«تلکا و تلکو» می‌باشد. درختی است به ارتفاع 5 متر دارای شاخه‌های خارمانند. برگ آن
تخم‌مرغی با قاعده گرد و یا قلبی روی برگ صاف و براق و پشت برگهای جوان و حایه آن را
تارهای عنکبوتی پوشیده که رفته‌رفته صاف می‌شود.
رنگ آن سبز روشن،
طول صفحه برگ 4- 2 سانتی‌متر ولی طول دمبرگ زیاد و در برخی موارد دو برابر آن است.
گلهایش سفید و داخل کاسبرگهای مثلثی آن پشمین و سرخ است. میوه آن کوچک گرد و یا کمی
گلابی‌شکل است و روی یک پایک به
معارف گیاهی، ج2،
ص: 192
طول 3 سانتی‌متر قرار
دارد. قطر میوه به 5/ 1 سانتی‌متر بالغ می‌شود. رنگ آن سرخ تیره متمایل به سیاهی و
روی آن خالهای سفید دیده می‌شود.
3. گلابی گونهPyrus communis L . و مترادف آنP .achras Gaertn . وP .pyraster Bartch . از طرف گیاه‌شناسان نامگذاری
شده است، نام آن به فارسی «خج» است.
خج درستی است بزرگ
و ارتفاع آن تا 20 متر می‌رسد. شاخه‌های آن خاردار، برگ آن تخم‌مرغی با قاعده گرد ولی
تمام یا قسمتی از کناره آن دارای دندانه اره‌ای یا کمانی است. پشت و روی برگهای جوان
با کرکهای خزی و عنکبوتی پوشیده شده که بعدا صاف می‌شود و فقط کرکها در امتداد رگبرگها
باقی می‌ماند. روی برگ سبز براق و پشت آن روشنتر است و پس از خشک شدن سیاه‌رنگ می‌شود.
طول صفحه برگ 7- 2 سانتی‌متر و عرض آن 3- 5/ 1 سانتی‌متر، دمبرگ نیز کم‌وبیش خزی است.
گلها سفید دارای دم گل صاف و خزی به طول 3- 5/ 2 سانتی‌متر می‌باشد.
میوه خج گرد یا گلابی،
رنگ آن سبز کمی سرخ و کوچک 4- 3 سانتی‌متر طول و 2- 5/ 1 سانتی‌متر قطر آن است.
4. انچوچکPyrus glabra Boiss . و مترادف آنP .syriaca var glabra Wenzig . می‌باشد.
در کتب طب سنتی تخم آن را دانج‌ابروج نامند. درختی است کوچک که ارتفاع آن تا 6 متر
می‌رسد. شاخه‌های آن صاف و خاکستری، برگ آن باریک کشیده و نیزه‌ای است و رنگ آن سبز
زیتونی مات. گلهایش سفید کوچک و میوه آن قهوه‌ای روشن و کروی‌شکل به قطر 5/ 2- 5/
1 سانتی‌متر، در داخل میوه دارای دانه‌هایی درشت است و از دانه‌های آن به نام «انچوچک»
پوست آن را گرفته و می‌خورند. نامهای محلی آن در بختیاری و فارس «انچوچک»، در ارسباران
«قوش‌آرمید» و یا «قوش‌آرموت» یعنی «گلابی گنجشک» می‌باشد. انچوچک در ارتفاعات آذربایجان
غربی تا سردشت و کردستان و لرستان، بختیاری تا دامنه‌های سی‌سخت، تل خسرو، کوه دنا،
دشت ارژن و همچنین در ارسباران انتشار دارد. در سردشت تا 1600 متر ارتفاع پایین می‌آید
و در لرستان تا 3000 متر ارتفاع از سطح دریا بالا می‌رود.
5. گلابی گونهPyrus hyrcana Fedor . درختی است به ارتفاع 25 متر
با شاخه‌های بی‌خار و پوست تنه سیاه‌رنگ، میوه آن کروی و قهوه‌ای به قطر 3 سانتی‌متر
و دارای پایک کوتاه. این گونه در گیلان و شمال ایران می‌روید.
معارف گیاهی، ج2،
ص: 193
شاخه گلدار گلابی
6. گلابی گونهPyrus mazanderanica Schonbech -Temesy و مترادف آنP .syriaca Boiss .var abbreviata Bornm
.Gauba
می‌باشد.
درختی است خاردار،
شاخه‌های جوان آن سرخ‌رنگ و صاف که رفته‌رفته خاکستری‌رنگ می‌شود. برگهای آن بیضی با
قاعده‌ای گرد و کناره آن دارای دندانه قوسی یا اره‌ای است. روی برگ صاف و پشت آن ابتدا
خزی است که بعدا صاف می‌شود. ابعاد برگ 5- 2 سانتی‌متر. طول دمبرگ در حدود نصف طول
برگ است.
میوه آن به شکل گلابی،
قاعده آن بتدریج باریک شده منتهی به پایک می‌شود و در حقیقت قاعده میوه کم‌کم تبدیل
به پایک می‌شود. طول میوه حدود 3 سانتی‌متر است و قطر میوه در حدود 5/ 2 سانتی‌متر
می‌باشد.
این درخت در دره کرج
انتشار دارد و در دره رزکان در 1900 متر ارتفاع و دره اشترک نزدیک گچ‌سر در 2400 متر
ارتفاع دیده می‌شود.
معارف گیاهی، ج2،
ص: 194
7. گلابی گونهPyrus oxyprion Woron .. درختچه‌ای است خاردار به ارتفاع
5- 2 سانتی‌متر با پوست خاکستری، میوه آن گرد یا به شکل گلابی و خزی به ابعاد 2*
5/ 1 سانتی‌متر است. طول پایک میوه 5- 4 سانتی‌متر است. انتشار این درختچه در کردستان
و سردشت تا ارمنستان ادامه دارد.
8. گلابی گونهPyrus salicifolia Pall . و مترادف آنP .argyrophylla Diapulis درختی است خاردار
به ارتفاع 10 متر، شاخه‌های آن در جوانی کرکدار نمدی پرپشت به رنگ خاکستری سفید و بعدا
صاف و خاکستری‌رنگ می‌شود. برگهای آن نیزه‌ای باریک دراز با دمبرگی کوتاه، ابعاد آن
حدود 10* 2 سانتی‌متر می‌باشد. کناره برگها بدون دندانه ولی در انشعابات بدون میوه
گاهی دارای دندانه درشت می‌باشد.
پشت و روی برگها را
نیز کرکهای ابریشمین نقره‌ای فراگرفته است. ولی کرکهای روی برگ پس از مدتی از بین رفته
صاف می‌شود.
گلهای آن کوچک و پایک
آن از کرکهای نمدی نقره‌ای یا سفید، زرد یا خاکستری پوشیده شده است.
میوه آن گلابی‌شکل
یا تقریبا گرد به ابعاد 2- 1 سانتی‌متر است، رنگ میوه‌های رسیده زرد طلایی مایل به
سبز خالدار و خزی است.
این درخت در آذربایجان
غربی می‌روید. نام محلی آن در شاپور آذربایجان «داغ‌آرموت»، «داغ‌آرموتی» و در اشنویه
«هرمه» می‌باشد.
9. گلابی گونهPyrus sosnovskii A .Fed . که نام
محلی آن در سردشت «چوویلا» می‌باشد. درختی است به ارتفاع 5 متر خیلی پربرگ با خارهای
درفشی به طول یک سانتی‌متر. رنگ ساقه‌های چندساله آن خاکستری می‌باشد. برگهایش سبز
براق معمولا کوچک بیضی نوک‌تیز به ابعاد 5- 5/ 2* 5/ 1- 1 سانتی‌متر است. میوه آن گرد
و به طول 2 سانتی‌متر و قطر 3 سانتی‌متر (شلجمی است).
موطن این درخت را
قفقاز نام برده‌اند، در ایران در سردشت در اطراف قریه لیلانه نزدیک شهرستان سردشت دیده
می‌شود.
10. امرودPyrus syriaca Boiss . درختی است به ارتفاع 10 متر
با انشعابات خاردار، برگها کشیده بیضی، ابعاد آن 10- 5/ 2* 5/ 3- 5/ 1 سانتی‌متر می‌باشد.
کناره برگها اره‌ای
یا کمانی است. گلهای آن پایک‌دار و طول پایکها 5- 2 سانتی‌متر می‌شود. گلها کوچک و
میوه آن به شکل گلابی یا تقریبا گرد به رنگ قهوه‌ای و ابعاد میوه 5/ 2* 2 سانتی‌متر
است. در کردستان از چوب این درخت در ساختن تخته نرد و
معارف گیاهی، ج2،
ص: 195
صنایع ظریفه استفاده
می‌شود. نام محلی این درخت در لرستان «امرود، مرو و مرود»، در مریوان «هرمی، هرمو و
همرو»، در سردشت «کویلا» و در آذربایجان غربی «داغ‌آرموت» می‌باشد.
معارف گیاهی، ج2،
ص: 196
/////////
گلابی(کمثری)
گلابی،کمثری، امرود
Pyrus communis
به فارسی امرود نامند؛ ثمر درختی است از سیب بزرگ‌تر و برگ آن شبیه به برگ شفتالو و از آن عریض‌تر و بزرگ‌تر و گل آن مانند گل آن و ثمر آن اصناف می‌باشد از بری و جبلی و بستانی و هر یک شیرین و ترش و شیرین میخوش و عفص و قابض و غیرها و در بلاد سردسیر بهتر از گرم‌سیر می‌شود و هر چند بلد سردتر باشد بهتر و لطیف‌تر می‌گردد و بستانی اقسام می‌باشد و قسم صغیر از همه اقسام طولانی‌تر و صراحی(قسمی از بلور و شیشه با شکمی نه بزرگ و نه کوچک و گلوگاه تنگ و دراز) شکل و خوشبو و پوست آن اندک زرد و سرخ و گلابی نامند و جهت اطفال و مرض بهتر از اقسام دیگر.
نضج شیرین شاداب معروف به شاه امرود معتدل مایل به حرارت و در دوم تر و معروف به حسینی قریب بدان و اقسام و انواع دیگر در حرارت معتدل و در اول تر بعضی مایل به خشکی
جمع اجزای آن دارای طبیعت سرد و خشک است.
خواص آن : در فعل و انفعال،شادی بخش ، مقوی و پاک کننده با نیروی قبض آن و در عین حال ملین طبع و تر کننده است.آبریزش بینی و چشم را قطع نموده و قلب و معده و جهاز هاضمه را تقویت می نماید. خفقان ، تشنگی و سوزش های مجاری و مثانه را رفع و با نیروی قبض خود بعد از لینت بخشیدن طبع منفخ آن را جمع می کند.صرف آن بعد از غذا مفید و شکوفه آن مفرح و مقوی قلب و قاطع خونریزی و اسهال است.برای کسانی که سرد مزاج و ضعف معده هستند مضر است و زیادی مصرف آن موجب نفخ و قولنج مصری می شود.مصلح آن مربای زنجبیل و رازیانه می باشد
گلابی ترش
به فارسی امرود نامند؛ ثمر درختی است از سیب بزرگ‌تر و برگ آن شبیه به برگ شفتالو و از آن عریض‌تر و بزرگ‌تر و گل آن مانند گل آن و ثمر آن اصناف می‌باشد از بری و جبلی و بستانی و هر یک شیرین و ترش و شیرین میخوش و عفص و قابض و غیرها و در بلاد سردسیر بهتر از گرم‌سیر می‌شود و هر چند بلد سردتر باشد بهتر و لطیف‌تر می‌گردد و بستانی اقسام می‌باشد و قسم صغیر از همه اقسام طولانی‌تر و صراحی(قسمی از بلور و شیشه با شکمی نه بزرگ و نه کوچک و گلوگاه تنگ و دراز) شکل و خوشبو و پوست آن اندک زرد و سرخ و گلابی نامند و جهت اطفال و مرض بهتر از اقسام دیگر.
نضج شیرین شاداب معروف به شاه امرود معتدل مایل به حرارت و در دوم تر و معروف به حسینی قریب بدان و اقسام و انواع دیگر در حرارت معتدل و در اول تر بعضی مایل به خشکی
جمع اجزای آن دارای طبیعت سرد و خشک است.
خواص آن : در فعل و انفعال،شادی بخش ، مقوی و پاک کننده با نیروی قبض آن و در عین حال ملین طبع و تر کننده است.آبریزش بینی و چشم را قطع نموده و قلب و معده و جهاز هاضمه را تقویت می نماید. خفقان ، تشنگی و سوزش های مجاری و مثانه را رفع و با نیروی قبض خود بعد از لینت بخشیدن طبع منفخ آن را جمع می کند.صرف آن بعد از غذا مفید و شکوفه آن مفرح و مقوی قلب و قاطع خونریزی و اسهال است.برای کسانی که سرد مزاج و ضعف معده هستند مضر است و زیادی مصرف آن موجب نفخ و قولنج مصری می شود.مصلح آن مربای زنجبیل و رازیانه می باشد
گلابی ترش
خواص عمومی آن:به عنوان مقوی معده و کبد و
اشتها آور و مسکن فشار خون و صفرا شناخته شده اخلاط مناسب را ایجاد می نماید و
رافع تشنگی و استفراغ و اسهال است.برای سالخوردگان و کسانی که فلج یا سرد مزاج
هستند مضر و باعث ایجاد قولنج مصری می شود و مصلح آن عسل است
نارس و پوست کلفت آن سرد و خشک در دوم و قابض است که قولنج بوجودی آورد و بعد موجب استفراغ و اسهال می شود
نارس و پوست کلفت آن سرد و خشک در دوم و قابض است که قولنج بوجودی آورد و بعد موجب استفراغ و اسهال می شود
گلابی بیابانی
خواص آن : قابض است و باعث گرفتگی می شود و خوردن خشک آن اسهال آور و تخمهای آن خشک کننده جراحات و رویاننده گوشت تازه و پادزهره قارچ است.بنابراین پخته آن با قارچ سم آن را می گیرد مصرف خاکستر چوب آن برای کسی که قارچ سمی خورده معالج و برای اعصاب مضر و بوجود آورنده قولنج است. مصلح آن عسل و ادویه خوشبو هستند.پخته برگ آن با برگ درخت سیب سنگ مثانه و کلیه را خرد می کند و برگ آن به تنهایی مدر قوی درشست وشوی کلیه و مثانه می باشد
خواص آن : قابض است و باعث گرفتگی می شود و خوردن خشک آن اسهال آور و تخمهای آن خشک کننده جراحات و رویاننده گوشت تازه و پادزهره قارچ است.بنابراین پخته آن با قارچ سم آن را می گیرد مصرف خاکستر چوب آن برای کسی که قارچ سمی خورده معالج و برای اعصاب مضر و بوجود آورنده قولنج است. مصلح آن عسل و ادویه خوشبو هستند.پخته برگ آن با برگ درخت سیب سنگ مثانه و کلیه را خرد می کند و برگ آن به تنهایی مدر قوی درشست وشوی کلیه و مثانه می باشد
امام علی«ع» گلابی،قلب
را جلا می دهد و دردهای درون را تسکین می بخشد1
1- مکارم اخلاق،ج1،ص379،بحار الانوار،ج66،ص168
1- مکارم اخلاق،ج1،ص379،بحار الانوار،ج66،ص168
منبع
مخزن الادویه، تألیف مرحوم سید محمد حسین
عقیلی علوی خراسانی شیرازی
////////////
گلابی اروپایی یا ناک یا گلابی وحشی یکی از گونه‌های گلابی است که بیشتر در مرکز و شرق اروپا و جنوب غربی آسیا کشت می‌شود و رشد آن در آمریکا و
استرالیا نیز توسعه یافته‌است.
گلابی
اروپایی در شمال ایران نیز می‌روید، در زبان مازندرانی بدان تلکا و
در زبان گیلکی خوج می‌گویند.
نگارخانه[ویرایش]
منابع[ویرایش]
|
|
//////////////
به عربی کمثری:
الكُمَّثرَى و
واحدته كُمَّثرَاة[2],أو الإجَّاص
الأوروبي . نوع نباتي من جنس الأجاص من الفصيلة الوردية.
محتويات
[أظهر]
الموطن
والانتشار[عدل]
موطنه تركيا والقوقاز وكل مناطق أوروبا من اليونان والبلقان إلى إسبانيا وشمالاً من هولندا وبلجيكا إلى روسيا (باستثناء إسكندنافيا وبريطانياوالبرتغال).[3]
الإزهار
والإثمار[عدل]
تحمل
الكمثرى معظم أزهارها طرفيا
على دوابر كما في التفاح والقليل
منها يحمل جانبيا على أفرع من عمر سنة من براعم مختلطة. إذ يبدأ التمايز الزهري
كما في التفاح في الصيف السابق لتفتح البراعم المختلطة في الربيع التالي. تحتاج
معظم أصناف الكمثرى إلى التلقيح الخلطي لإنتاج محصول تجاري، مما يستلزم زراعة
صنفين متوافقين من اصناف الكمثرى في البستان الواحد، مثل اصناف بارتلت (Bartlett) وونتر نيلز winter nelis)). وقد تعقد بعض أصناف الكمثرى بكريا (دون
تلقيح) وفي هذه الحالة تنتج ثمارا عديمة البذور كما في صنف بارتلت تحت ظروف مناخية معينة مثل دف
الجو في أثناء الإزهار وعقد الثمار، كما أن بعض أصناف الكمثرى ذاتية الإثمار مثل اصناف بوسك
(bosc) وآنجو (Anjou)
تزداد إنتاجيتها بالتلقيح الخلطي. وتنمو ثمارها خلال الربيع والصيف، وتنضج في
الخريف. وتختلف الكمثرى عن التفاح في أن أصنافها لا تميل (للمعاومة) كما في التفاح، ولذا فان خف الثمار في كثير من الأحيان غير ضروري ما لم
يكن عقد الثمار غزيرا.
الاحتياجات
البيئية[عدل]
·
المناخ: تختلف اصناف الكمثرى في احتياجاتها من
البرودة الشتوية، إلا أنه يراعى زراعتها في المناطق ذات الشتاء البارد لاحتياجاتها
لدرجات الحرارة المنخفضة التي تقدر بألف ساعة تحت (7 م حسب الصنف) بغرض كسر طور السكون الفسيولوجي في البراعم الخضرية
والبراعم المختلطة. كما يعمل الشتاء القارص (لأقل من 29 م) على موت الأشجار، ويؤدي
الصقيع المتأخر (وقت الإزهار) إلى موت الأزهار. وللحصول على ثمار كمثرى عالية
الجودة يلزم صيف دافئ جاف.
·
التربة: تجود أشجار الكمثرى في الأراضي العميقة
الخصبة جيدة الصرف والتهوئة. ويمكنها تحمل الأراضي الكلسية.
تُكثر
الكمثرى بالتطعيم والتركيب على أصول بذرية أو خضرية بعد
تنضيدها لإنتاج اشتال بذرية ثم تطعيمها بالصنف المطلوب. أثبتت التجارب العلمية
نجاح استخدام الزعرور كأصل للكمثرى من صنف بارتلت (بالإنجليزية: Bartlett)
ويمكن تجذير عقل السفرجل أو ترقيدها ثم تطعيمها بالأصناف المطلوبة، ويجب أن يؤخذ بعين
الاعتبار عدم التوافق بين أصل السفرجل وأصناف الكمثرى بارتلت وبوسك (bosc)وونتر نيلز (winter
nelis )وفي
هذه الحالة، يجب إجراء التركيب المزدوج (double working grafting) وذلك بتطعيم أصل السفرجل بالكمثرى الاولد هوم (old home)أو هاردي ((harde. ثم تطعيم هذين الاخرين بصنف الكمثرى المطلوب، ويتصف أصل السفرجل
بأنه أصل مقزم، كما أن أصل الزعرور أكثر تقزيما وأكثر مقاومة للجفاف ويعد أصل الكمثرى
الكاليريانا (calleryana) مقاوما لمرض اللفحة النارية(fire bligfht),بينما يعد أصل بيتو ليفوليا (betulaefolia) مقاوما لمرض تدهور الكمثرى (pear decline).
مسافات
الزراعة[عدل]
تختلف
مسافات الزراعة في الكمثرى حسب الأصل المستخدم إذ تقصر عند استخدام أصل السفرجل
والزعرور لتصبح (4×4م) بالطريقة المربعة وتزداد لتصبح
(5-6م) بالطريقة المستطيلة عند استخدام اصول الكمثرى البذرية.
الآفات[عدل]
تجري
عمليات مكافحة الآفات التي من أهمها المن وحفار الساق وبسيلا الكمثرى ودودة الثمار وثاقبة البراعم، كما يجب إجراء عمليات الوقاية
والمكافحة اللازمة لامراض اللفحة النارية وتدهور الكمثرى والجرب.
النضج
والجني[عدل]
تقطف
ثمار الكمثرى بعد وصولها مرحلة النضج مع بقائها صلبة قاصية إذ انه يتم استكمال
إنضاجها في مخازن درجة حرارتها (20_21 سْ) ورطوبة 85 % مدة (10_12)يوم ويجب
مراعاة عدم ارتفاع درجة الحرارة في أثناء الإنضاج حتى لا يؤثر ذلك في مظهر الثمار
ونكهتها.ويمكن تخزين ثمار الكمثرى المقطوفة بعد وصولها مرحلة النضج وقبل أن بتم
استكمال إنضاجها وفي هذه الحالة تحفظ الثمار على (_1 سْ)ورطوبة (90_95%) مدة تتراوح بين (3-4) شهور تبعا للصنف،
بعدها يمكن إنضاج الثمار كما ذكر سابقا.
الأصناف[عدل]
هنالك
اصناف عديدة للكمثرى أهمها:
1. وليامز أو
بارتلت Williams, Bartlett: أشجاره قائمة النمو تميل للحمل
المنتظم، ثمارها صفراء عند النضج بخد أحمر وهي حلوة المذاق.
2. كونفرانس conference: أشجاره متوسطة النمو، وثماره متوسطة إلى
كبيرة الحجم بقشرة صفراء وبقع بنية، ومتوافق مع أصل السفرجل بعكس وليامبز.
3. كوشيا coscia: أشجاره قائمة وثماره متوسطة الحجم بلون
أصفر ذهبي، وهو مثمر ذاتيا ولا يحتاج إلى تلقيح خلطي.
ومن
الأصناف الأخرى ريدسنيشن red sensation، وهارفست كوين harvest queen وكومس comise
وسبادونا spadona وغيرها.
الفوائد
العلاجية للكمثرى[عدل]
تستعمل
ثمار الكمثرى لمعالجة ضغط الدم في سن الشيخوخة وتصلب الشرايين وأمراض الكلى وعلاج الاصابات الناتجة عن أمراض القلب والكلى والكبد.
·
فوائد الكمثرى لمرضى السكر
بالرغم
من ان الكمثرى تحتوى على نسبة جيدة من السكر الا انها من اكثر الاغذية التى تساعد
على ضبط نسبة السكر في الدم كما انها أيضا تقلل نسبة امتصاص الكوليسترول حيث اثبتت
الدراسات ان الكمثرى من أفضل الفواكه لتقليل امتصاص الكوليسترول ويجب التفرقة بين
تقليل الكوليسترول في الجسم مثل الاوميجا 3 والاسماك عموما وبين فائدة الكمثرى
التى لاتسمح للامعاء الا بامتصاص كمية صغيرة من الكوليسترول الموجودة في الطعام
وهو ما يعتبر من أفضل فوائد الكمثرى.
·
فوائد الكمثرى للحامل
أيضا
من فوائد الكمثرى وبسبب احتواء الكمثرى على الكثير من الفيتامينات والمعادن
الاساسية والتى تحتاجها الحامل تعتبر فاكهة الكمثرى من اكثر الفواكه التى تحتاجها
الحامل خصوصا في الشهور الاولى . يجب ان تقرا فوائد الفراولة ( ملكة الفواكه ) كما
علمنا ان فاكهة الكمثرى غنية بفيتامين ج وبما ان الحامل تحتاج على الاقل لضعفين
تلك النسبة يوميا من فيتامين ج فيكفى ان تتناول المرأة الحامل ثمرتين كمثرى يوميا
للحصول على تلك النسبة ولكن يجب الحذر اذا كنتى على نظام غذائى للتخسيس حيث تحتوى
الكمثرى على نسبة لا بأس بها من السكر.
·
فوائد الكمثرى للرجيم
بالرغم
من انها تحتوى على نسبة جيدة من السكر الا ان الالياف التى بها تساعد على الاحساس
بالشبع لفترات طويلة كما انها تحتوى على الكثير من المعادن الاساسية والتى تلبى
احتياجات الجسم خاصة في فترة الريجيم . وبتناول ثمرتين من الكمثرى يوميا يساعد ذلك
على الاحساس بالشبع كما يمكن ان تجعل وجبة الافطار او العشاء 3 ثمرات كمثرى فقط .
·
فوائد الكمثرى للرحم
بعد
ان عرفنا ان الكمثرى تقلل الكوليسترول وأيضا تفيد اثناء الحمل يجب ان نعرف ان
الكمثرى مفيدة جدا لرحم المرأة حيث تساعد الكمثرى على توازن الهرمونات الانثوية
وتقليل الاصابة بامراض سرطان الرحم .
·
فوائد الكمثرى للجنس
من
المعروف ان من اسباب قلة القدرة الجنسية هو تكون الدهون داخل الشرايين بسبب
الكوليسترول مما يسبب ضيقها وعدم تدفق الدم بالكامل بداخلها مما يسبب صعوبة في
الانتصاب لذلك فان من فوائد الكمثرى هى تقليل نسبة الكوليسترول وايضا لاحتوائها
على الكثير من الفيتامينات والمعادن والتى يحتاجها الجسم لاتمام العملية الجنسية
على اكمل وجه.
·
فوائد الكمثرى في علاج امراض القلب والكلى
بما
ان الكمثرى تخفض نسبة الكوليسترول او من الافضل ان نقول انها تساعد في تقليل تلك
النسبة الموجودة في الطعام فهى مفيدة جدا في الحفاظ على صحة القلب وايضا لاحتوائها
على الالياف والمعادن فهى مدرة للبول ومفيدة جدا للكلى كما انها تساعد في تحسين
عملية الهضم .
·
فوائد الكمثرى للشعر
يحتاج
الشعر إلى الاهتمام بالتغذية الداخلية قبل التغذية الخارجية وحيث ان الكمثرى تحتوى
على الكثير من الفيتامينات والمعادن الاساسية اللازمة لنمو الشعر فهى مفيدة جدا في
تطويل وتقوية بصيلة الشعر
·
فوائد الكمثرى للبشرة
باحتواء
الكمثرى على نسبة كبيرة من فيتامين أ (تحتوى ثمرة الكمثرى على حوالى 2% منها
فيتامين أ ) فهى مفيدة جدا لتغذية البشرة واعطائها بريقا ولمعانا وايضا تفيد في
توحيد لون البشرة
المصادر
والمراجع[عدل]
3. ^ قاعدة البيانات
الأوروبية-المتوسطية للنباتات.خريطة
انتشار الإجاص الأوروبي (بالإنكليزية). تاريخ الولوج 12 كانون الثاني 2012.
·
كتاب العلوم الزراعية الخاصة / الإنتاج النباتي
/للمرحلة الثانوية الأردن. تأليف: د. مصطفى محمد قرنفلة، د. حسن أحمد زيادة، د.
مازن محمد عكاوي، م. هاني عبد الله مراد، م. ماجد حسني الشروف.
·
كتاب التداوي بالأعشاب/ الدكتور أمين رويحة بيروت
دار القلم 1987 ص 260.
|
·
فاكهة
قائمة التصفح
·
غير مسجل
الدخول
تصفح
·
المواضيع
·
أبجدي
·
بوابات
مشاركة
·
مساعدة
·
الميدان
·
تبرع
طباعة
في مشاريع أخرى
أدوات
لغات
·
Català
·
Cebuano
·
Čeština
·
Dansk
·
Deutsch
·
Ελληνικά
·
English
·
Español
·
Eesti
·
Euskara
·
فارسی
·
Suomi
·
Võro
·
Français
·
Galego
·
Magyar
·
Italiano
·
日本語
·
Адыгэбзэ
·
한국어
·
Лакку
·
Lietuvių
·
Монгол
·
Nāhuatl
·
Occitan
·
Polski
·
پنجابی
·
Română
·
Русский
·
Sardu
·
Svenska
·
ไทย
·
Winaray
·
中文
·
粵語
·
آخر
تعديل لهذه الصفحة كان يوم 27 أبريل 2016 الساعة 20:07.
///////////
به پنجابی
ناشپاتی:
////////////
به آذری امرود:
Şərqi Avropadan Qərbi Asiyaya qədər
yayıımışdır.
Həmin fəsilədən olan
armudun Azərbaycanda 16 növü yabanı halda bitir, 2 növü isə mədəni halda geniş
becərilir.
//////////
Pyrus
communis
From Wikipedia, the free encyclopedia
|
Pyrus communis
|
|
|
European Pear branch with fruit (Image Courtesy of
USDA, ARS)
|
|
|
Kingdom:
|
|
|
(unranked):
|
|
|
(unranked):
|
|
|
(unranked):
|
|
|
Order:
|
|
|
Family:
|
|
|
Genus:
|
|
|
Species:
|
P. communis
|
|
Pyrus domestica (L.) Ehrh.
|
|
Pyrus
communis, known as
the European pear or common pear,[1] is
a species of pear native to
central and eastern Europe and southwest Asia.
It is one
of the most important fruits of temperate regions, being the species from which
mostorchard pear cultivars grown
in Europe, North
America, and Australia have been developed. Two other species of
pears, the Nashi pear (Pyrus
pyrifolia) and the hybrid Chinese white or ya pear (Pyrus × bretschneideri, Chinese: 白梨; pinyin: báilí)
are more widely grown in East Asia.
Contents
[show]
Origin[edit]
The
cultivated European pear (P. communis subsp. communis)
is thought to be descended from two subspecies of wild pears, categorized
as P. communis subsp. pyraster (syn. P.
pyraster) and P. communis subsp. caucasica (syn. P.
caucasica), which are interfertile with
domesticated pears. Archeological evidence shows these pears "were
collected from the wild long before their introduction into cultivation",
according to Zohary and Hopf.[2] Although
they point to finds of pears in sites in Neolithic and Bronze Age European
sites, "reliable information on pear cultivation first appears in the
works of the Greek and the Roman writers."[3] Theophrastus, Cato
the Elder, andPliny the Elder all present information about
the cultivation and grafting of pears.
Cultivation[edit]
Pear tree
in flower
European
pear trees are not quite as hardy as apples, but nearly
so. They do, however, require some winter chilling to produce fruit. For a list
of Lepidoptera whose caterpillarsfeed
on pear tree leaves, see List of Lepidoptera that
feed on pear trees.
For best
and most consistent quality, European pears are picked when the fruit matures,
but before they are ripe. Fruit allowed to ripen on the tree often drops before
it can be picked, and in any event will be hard to pick without bruising. Pears
store (and ship) well in their mature but unripe state if kept cold, and can be
ripened later, a process called bletting. Some
varieties, such as Beurre d'Anjou, ripen only with exposure to cold.
Fermented
pear juice is called perry. In Britain, the place name "Perry" can
indicate the historical presence of pear trees.
Relatively
few cultivars of European or Asian pears are widely grown worldwide. Only about
20-25 European and 10-20 Asian cultivars represent virtually all the pears of
commerce. Almost all European cultivars were chance seedlings or selections
originating in western Europe, mostly France. The Asian cultivars all
originated in Japan and China. 'Bartlett' (Williams) is the most common pear
cultivar in the world, representing about 75% of US pear production.[citation needed]
Major
cultivars[edit]
|
|
The examples and perspective in this section may
not represent a worldwide view of
the subject. Please improve
this article and discuss the issue on the talk page. (August 2014)
|
In the
United States, 95% of reported pear production in 2004 came from four
cultivars:[4]
·
50% Williams'
Bon Chrétien (England, circa 1770; a summer pear commonly
called Bartlett in the US and Canada, and Williams elsewhere)
·
34% Beurré d'Anjou (France, a winter
pear commonly called just d'Anjou)
·
10% Beurré Bosc (France,
also known as Kaiser Alexander, a winter pear commonly called just Bosc or
Kaiser)
·
1% Doyenné du Comice (France,
1849; commonly called Comice pears)
Eight
varieties of pears, from left to right, Williams' Bon Chrétien (sold in the US
as Bartlett), two Red Bartlett varieties, d'Anjou, Bosc, Comice, Concorde, and
Seckel
Selected
European pear cultivars[edit]
Those
marked agm have gained the Royal Horticultural Society's Award of Garden Merit.
·
'Abate Fetel' (syn. Abbé Fetel; a major cultivar
in Italy)
·
'Ayers' (USA - an interspecific P.
communis × P. pyrifolia hybrid from the University of
Tennessee)
·
'Bambinella' (Malta)
·
'Beth' agm[5]
·
'Blake's Pride' (USA)
·
'Blanquilla' (or 'pera de agua' and 'blanquilla de
Aranjuez', Spain)
·
'Butirra Precoce Morettini'
·
'Carmen'[6]
·
'Clara Frijs' (major cultivar in Denmark)
·
'Concorde' (England - a seedling of 'Conference' ×
'Doyenné du Comice) agm[7]
·
'Conference'
(England, 1894; the most popular commercial variety in the UK) agm[8]
·
'Corella' (Australia)
·
'Coscia' (very early maturing cultivar from Italy)
·
'Don Guindo' (Spain - strong yellow, flavoured
taste)
·
'Doyenné du Comice' (France)
·
'Dr. Jules Guyot'
·
'Forelle'
·
'Glou Morceau' (Belgium, 1750)
·
'Gorham' (USA)
·
'Harrow Delight' (Canada)
·
'Harrow Sweet' (Canada)
·
'Joséphine de Malines' (Belgium - obtained by
Esperen, pomologist and mayor of Malines in the 19th century; one of the best
late season pears) agm[9]
·
'Kieffer' (USA - a hybrid of the Chinese
"sand pear", P. pyrifolia and probably 'Bartlett')
·
'Laxton's Superb' (England; no longer used due to
high susceptibility to fireblight)
·
'Louise Bonne of Jersey' agm[10]
·
'Luscious' (USA)
·
'Merton Pride' (England, 1941)
·
'Onward' (UK) agm[11]
·
'Orient' (USA - an interspecific P.
communis × P. pyrifolia hybrid)
·
'Packham's Triumph' (Australia,
1896)
·
'Pineapple' (USA - an interspecific P.
communis × P. pyrifolia hybrid)
·
'Red Bartlett' (USA - There are three major
red-skinned mutant clones: 'Max Red Bartlett', 'Sensation Red Bartlett',
'Rosired Bartlett')
·
'Rocha' (Portugal)
·
'Rosemarie' (South Africa)
·
'Seckel' (USA; late 17th century Philadelphia area;
still produced, naturally resistant to fireblight)[12]
·
'Starkrimson', also called Red Clapp's, is a
red-skinned 1939 Michigan bud mutation of Clapp's Favourite. Its thick, smooth
skin is a uniform, bright and intense red, and its creamy flesh is sweet and
aromatic.[13]
·
'Summer Beauty'
·
'Sudduth'
·
'Taylor's Gold' (New Zealand - a russeted mutant
clone of 'Comice')
·
'Williams Bonne Chrétienne' agm[14]
Gallery[edit]
Blake's
Pride pear (Image courtesy of USDA, ARS)
Packham's
Triumph pear, or just Packham's pear
Beurré
Clairgeau, or Clairgeau pear, an early 19th-century French variety
Louise
Bonne of Jersey pear, a late 18th-century French pear
A pear pie
Williams'
Bon Chrétien (commonly Williams or Bartlett) pear, 1822 printing digitized by
Google.
Summer
Beauty pear - watercolor 1893
Sudduth
pear - watercolor 1895
Williams
pear red and green from Savoie
'Butirra
Precoce Morettini' variety, grown in Croatia
'Doyenné du
Comice' variety, grown in Croatia
Watercolor
of Forelle (European pear) painted in 1900 by Deborah Griscom Passmore(USDA)
Pyrus
Communis in the UBC Botanical Garden
References[edit]
2. Jump up^ Daniel Zohary and Maria Hopf, Domestication
of plants in the Old World, third edition (Oxford: University Press, 2000),
p. 176
4. Jump up^ U.S. Department of Agriculture.
(September 2004.) "Pyrus Crop
Germplasm Committee: Report and genetic vulnerability statement, September
2004". (Website.) Germ Resources Information Network (GRIN), page 5.
Retrieved on 2007-10-02.
12. Jump up^ U.S. Department of Agriculture.
(September 2004.) "Pyrus Crop
Germplasm Committee: Report and genetic vulnerability statement, September
2004". (Website.) Germ Resources Information Network (GRIN), pages
5-7, 10. Retrieved on 2007-10-02.
13. Jump up^ Dris, Ramdane, and S. Mohan Jain
(editors.) (2004.) "Production
Practices and Quality Assessment of Food Crops: Volume 3, Quality Handling and
Evaluation". Springer, page 274, ISBN
978-1-4020-1700-1. Retrieved on 2007-10-10
14. Jump up^ "RHS Plant
Selector - Pyrus communis 'Williams Bonne Chretienne'".
Retrieved 30 May 2013.
External
links[edit]
|
|
Wikimedia Commons has media related to Pyrus communis.
|
|
|||||||||||||||||||||||||||
Navigation menu
·
Not logged in
Interaction
Tools
Print/export
In other projects
Languages
·
This page was last modified
on 6 March 2016, at 07:36.
/////////////
گلابی
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
|
گلابی
|
|
|
فرمانرو:
|
|
|
(طبقه‌بندی‌نشده):
|
|
|
(طبقه‌بندی‌نشده):
|
|
|
(طبقه‌بندی‌نشده):
|
|
|
راسته:
|
|
|
تیره:
|
|
|
زیرتیره:
|
|
|
تبار:
|
|
|
زیرتبار:
|
|
|
سرده:
|
Pyrus
L. |
|
حدود ۳۰ گونه، متن را ببینید
|
|
گُلابی، اَمرود،[۲] اَرمود،[۳](فارسی
شرقی:امروت و ناک) درختی است گلدار از رده دولپه‌ای‌ها،
از خانواده گلسرخیان و از زیر خانواده مالیده(Maloideae) می‌باشد.
در این جنس حدود ۳۰ گونه وجود دارد که بعضی
از گونه‌های معروف شامل communis، persica, pyrifolia, syriaca و ussuriensis وجود دارد. گلابی معمولی یا گلابی اروپایی از گونه communis می‌باشد که میوه‌های آبدار
با دانه‌های سنگی دارد و اغلب شکل کشیده دارد.
اما انواع دیگری از گلابی وجود دارند که
به گلابی آسیایی معروف است که شکل آنها شبیه سیب است.
در منابع آلمانی منشا گلابی را درکوههای البرز ذکر کرده‌اند. انواع مختلف گونه
وحشی آن در جنگلهای گیلان وجود دارد که به زبان گیلکی اربه خوج و سنگ خوج معروف اند.
گلابی درختی برگریز می‌باشد که در شرایط آب
وهوایی مناطق سرد جهان، جایی که زمستان‌های سرد باعث برطرف شدن نیاز سرمایی زمستان
آن می‌شود قابل پرورش و کشت است. میوهٔ این گیاه از لحاظ گیاه‌شناسی پوم است و جزء میوه‌های کاذب به
شمار می‌آید. میوه گلابی معمولی عمر انباری کوتاهی دارد به همین دلیل باید قبل از
رسیدن کامل برداشت شود تا بتوان به راحتی به بازار رساند.
گلابی اروپایی را در که در شمال ایران (گیلان)می‌روید،و در زبان گیلکی به آن خوج می‌گویند. که
میوه‌ای است سخت با طعم متمایل به ترشی و شیرینی.
خوج
محتویات
[نمایش]
کشورهای تولیدکننده[ویرایش]
|
جدول کشورهای تولیدکننده گلابی درسال
۲۰۱۰ میلادی بر اساس آمار فائو (سازمان
خواربار و کشاورزی ملل متحد)
|
||
|
کشور
|
تولید)
|
یادداشت
|
|
۱۵٬۲۳۱٬۸۵۸
|
||
|
۷۳۸٬۰۸۵
|
||
|
۷۳۶٬۶۴۶
|
||
|
۷۰۴٬۲۰۰
|
F
|
|
|
۴۷۳٬۴۰۰
|
||
|
۳۸۲٬۰۰۰
|
F
|
|
|
۳۸۰٬۰۰۳
|
||
|
۳۶۸
۴۹۵
|
||
|
۳۲۲٬۹۰۰
|
||
|
۳۰۷٬۸۲۰
|
||
|
۳۰۷٬۲۷۰
|
||
|
World
|
۲۲٬۷۳۱٬۰۸۷
|
A
|
|
No symbol = official figure, F = FAO
estimate, A = Aggregate (may include official, semi-official, or estimates);
|
||
ارزش خوراکی[ویرایش]
شکوفه گلابی
|
گلابی (خام)
|
|
|
مواد مغذی در هر ۱۰۰ گرم (۳٫۵ اونس)
|
|
|
۲۴۲
کیلوژول (۵۸ کیلوکالری)
|
|
|
۱۵٫۴۶ g
|
|
|
قندها
|
۹٫۸۰ g
|
|
۳٫۱ g
|
|
|
۰ g
|
|
|
۰٫۳۸ g
|
|
|
۰٫۰۱۲ میلی‌گرم (۱٪)
|
|
|
۰٫۰۲۵ میلی‌گرم (۲٪)
|
|
|
۰٫۱۵۷ میلی‌گرم (۱٪)
|
|
|
۰٫۰۴۸ میلی‌گرم (۱٪)
|
|
|
۰٫۰۲۸ میلی‌گرم (۲٪)
|
|
|
۷ میکروگرم (۲٪)
|
|
|
۴٫۳ میلی‌گرم (۷٪)
|
|
|
۹ میلی‌گرم (۱٪)
|
|
|
۰٫۱۷ میلی‌گرم (۱٪)
|
|
|
۷ میلی‌گرم (۲٪)
|
|
|
۱۱ میلی‌گرم (۲٪)
|
|
|
۱۱۶ میلی‌گرم (۲٪)
|
|
|
۰٫۱۰ میلی‌گرم (۱٪)
|
|
منابع[ویرایش]
سیستماتیک گیاهی جلد ۲
1.
پرش
به بالا↑ Potter, D. et al. ; Eriksson, T.; Evans, R. C.; Oh, S.; Smedmark, J. E. E.; Morgan, D. R.;
Kerr, M.; Robertson, K. R.; Arsenault, M. (2007). "Phylogeny and
classification of Rosaceae". Plant Systematics and Evolution 266 (1–2):
5–43. doi:10.1007/s00606-007-0539-9. [Referring to
the subfamily by the name "Spiraeoideae"]
پیوند به بیرون[ویرایش]
///////////
به عربی اجاص یا کمثری:
إجاص (جنس)[عدل]
|
الإِجَّاص
|
|
|
النطاق:
|
|
|
المملكة:
|
|
|
الفرقة العليا:
|
|
|
الفرقة:
|
|
|
الشعبة:
|
|
|
الشعيبة:
|
|
|
العمارة:
|
Malinae
|
|
الطائفة:
|
|
|
الفصيلة:
|
|
|
القبيلة:
|
Maleae
|
|
العميرة:
|
Malinae
|
|
الجنس:
|
الإِجَّاص
|
|
القسم:
|
|
|
النوع:
|
الأوروبي
|
|
الأنواع
|
|
|
طالع النص
|
|
الإِجَّاص (باللاتينية: Pyrus) ( لفظه في المعاجم الفصيحة : بكسر الهمزة وتشديد الجيم ) أو الكُمَّثْرَى جنس نباتي من الفصيلة الوردية يضم حوالي ثلاثيننوعا مقبولا وعشرات الأنواع التي لم يحسم وضعها بعد.[2]
محتويات
[أظهر]
من أنواعه
في الوطن العربي[عدل]
من أنواعه[عدل]
·
الإجّاص الأوروبي أو الكمثرى (باللاتينية: Pyrus communis) أصيل في معظم مناطق أوروبا ويزرع
في المناطق الباردة حول العالم
فوائد الكمثرى[عدل]
تحتوي الكمثرى
على بعض المواد الغذائية الضرورية مثل فيتامين ج و هـ و ب2 وأيضاً المعادن مثل النحاس
والبوتاسيوم وتحتوي أيضاً على البكتين وهو أحد أنواع الألياف الذائبة.[بحاجة لمصدر]
مراجع[عدل]
/////////////
به کردی سورانی هەرمێ :
هەرمێ میوەیەكی وەرزی هاوینە یە و دەوڵەمەندە بە
ڤیتامینەكانی A،E،C هەروەها كانزای دیكەی وەك، كالسیۆم، ئاسن، مانیزیۆم..هتد ئەو مادە فسفۆرەی كە
لە هەرمێ دا هەیە هاوسەنگی دەمارەكان رادەگرێ و دەبێتە هۆی ئارامبەخشین
بەدەمارەكان. ئەو میوەیە یارمەتی راكێشانی مادەی كالسیۆم دەدات، هەروەها نەخۆشی
نەرم بوونی ئێسك بەتایبەتی لە ئافرەتان دا كەم دەكاتەوە و بۆ كۆ ئەندامی هەرس كردن
زۆر بەسوودە.
هه‌رمێ
گڕك
هەرمێ ئارامبەخشە، تا كەم دەكات، لابەری تینوییەتیە، ئەوانەی كە بەرۆژون پێویستە بەربانگان هەرمێ بخۆن. هەروەها ئەو میوەیە بۆ سووتانەوەی كۆ ئەندامی میز كردن زۆر بەسوودە، ئەو مادە زیانبەخشانەی لەو كۆ ئەندامە دا كۆبوونەتەوە لا دەبات و بۆ لابردنی بەردی موسڵدان زۆر باشە.
هەرمێ لەگەڵ
ئەوەی شیرینە، بەڵام شیرینەكەی هیچ زیانێك بۆ ئەوانەی كە نەخۆشی شەكرەیان هەیە
ناگەیەنێت، هەرمێ كۆلسترۆل كەم دەكاتەوە. هەروەها بۆ پاڵاوتنی خوێن و راگرتنی
زەختی خوێن باشە. هەرمێ بە ئاسانی هەرس دەكرێ، بەشێك لە هەرمێ كە هەرس ناكرێ و
رەقە، بۆ خاوێن كردنەوەی ریخۆڵەكە بەسوودە و گشت مادە زیادەكان لادەبات. هەرمێ بۆ
دەرمانی سینگ زۆر بە سوودە، گەر هەندێك تفت بێ بۆ سینگ باشە. پێستی هەرمێ زیاترین
ڤیتامینەكانی لەخۆیدا كۆكردوونەتەوە، هەربۆیە هیچ كاتێك هەرمێ سپی مەكەن و بە
پێستەوە بیخۆن. هەرمێ بۆ جوانكردنی پێست بە سوودە، لە بەهێزكردنی زەیندا كاریگەری
زۆری هەیە.
///////////
به دیودهی (مالدیوی):ނާޝްޕަތީ
///////////
به عبری:
אגס (שם מדעי: Pyrus)
הוא סוג במשפחת הוורדיים, שבו 25 מיני עצים, חלקם מניבים פרי הטוב למאכל אדם. מוצאו של הסוג מאזור פרס.
///////////
به کشمیری:
ٹَنگ
ٹَنگ
ٹَنگ چھُ آکھ قٕسم.
/////////////
به پشتو ناک: ناک
/////////////
به اویغوری: ئامۇت
///////////
به آذری امرود:
Armud
Armud ağ çiçəkli bir
ağacın yumşaq, sulu və şirin meyvəsidir. Armud sarı-yaşıl arası rənglərdə,
lifli, həzmi asan və mineral baxımından olduqca zəngin bir meyvədir.
/////////////
به اردو ناشپاتی:
ناشپاتی،ایک پھل جو شکل میں امرود سے مشابہ مگر
کھٹا مٹھا ہوتا ہے اور سیب کا سستا بدل خیال کیا جاتا ہے۔ اس کا درخت بیج سے پیدا
نہیں ہوتا اور اس کی جڑوں سے نئے کونپل پھوٹتے ہیں جن پر پیوند کیا جاتا ہے۔
////////////
به ترکی امروت:
Armut, gülgiller
(Rosaceae) familyasının Maloideae alt familyasında sınıflanan Pyrus cinsine ait ağaç niteliklibitki türleriyle, bu
türlerden bazılarının yenilebilir meyvelerinin ortak
adı. Her iki yarıkürenin ılıman iklim kuşağı ülkelerinde yetiştirilen armut,
dünyanın en önemli meyve ağaçlarından biridir. Armut ağacı tepeye doğru
genişleyen ve olgunlaştığında 13 m'ye ulaşan boyuyla elma ağacından daha uzun
ve daha diktir.
Armut, genellikle bir
yaşındaki anaç armut fidanları üzerine aşılama ya da çelikleme yoluyla
üretilir. Armut ağaçları oldukça uzun ömürlüdür (50-75 yıl) ve iyi bakılıp
budanmazsa boyları iyice uzar. Dikildikten 4-7 yıl sonra meyve vermeye başlayan
bir armut ağacı 8-10 yaşlarındayken 25–50 kg meyve verebilir.
//////////
Pear
From Wikipedia, the free encyclopedia
"Pear tree" and "Pyrus"
redirect here. For other uses, see Pear (disambiguation), Pear Tree
(disambiguation), and Pyrus
(disambiguation).
Many
varieties, such as the Nashi pear, are not
"pear-shaped"
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||
It
is also the name of the pomaceous fruit of these
trees. Several species of pear are valued for their edible fruit, while others
are cultivated as ornamental trees.
Contents
Etymology
The
English word “pear” is probably from Common West Germanic pera,
probably a loanword ofVulgar Latin pira, the plural of pirum,
akin to Greek ἄπιος apios (from Mycenaean ápisos),[2] which is of Semitic
origin (Aramaic/Syriac "pirâ", meaning "fruit", from the
verb "pra", meaning "to beget, multiply, bear fruit"). The place name Perry can indicate the historical
presence of pear trees. The term "pyriform" is sometimes used to
describe something which is pear-shaped.
Description
Pear blossoms
The
pear is native to
coastal and mildly temperate regions of the Old World, from western Europe and
north Africa east right across Asia. It is a medium-sized tree, reaching 10–17
metres (33–56 ft) tall, often with a tall, narrow crown; a few species are shrubby.
The leaves are
alternately arranged, simple, 2–12 centimetres (0.79–4.72 in) long, glossy
green on some species, densely silvery-hairy in some others; leaf shape varies
from broad oval to narrow lanceolate. Most pears aredeciduous, but one or two species in southeast
Asia are evergreen. Most are
cold-hardy, withstanding temperatures between −25 °C (−13 °F) and
−40 °C (−40 °F) in winter, except for the evergreen species, which
only tolerate temperatures down to about −15 °C (5 °F).
The flowers are white, rarely tinted yellow
or pink, 2–4 centimetres (0.79–1.57 in) diameter, and have five petals.[3] Like that of the
related apple, the pear fruit is a pome,
in most wild species 1–4 centimetres (0.39–1.57 in) diameter, but in some
cultivated forms up to 18 centimetres (7.1 in) long and 8 centimetres
(3.1 in) broad; the shape varies in most species from oblate or globose,
to the classic pyriform 'pear-shape' of the European pear with an elongated basal
portion and a bulbous end.
The
fruit is composed of the receptacle or upper end of the flower-stalk (the
so-called calyx tube)
greatly dilated. Enclosed within its cellular flesh is the true fruit: five cartilaginous carpels, known colloquially as the
"core". From the upper rim of the receptacle are given off the five sepals[vague], the five petals,
and the very numerous stamens.
Pears
and apples cannot always be distinguished by the form of the fruit; some pears
look very much like some apples, e.g. the nashi pear. One major difference is that the
flesh of pear fruit contains stone cells (also called
"grit").
History
Pear cultivation in cool temperate climates extends to the
remotest antiquity, and there is evidence of its use as a food since
prehistoric times. Many traces of it have been found in prehistoric
pile dwellings around Lake Zurich. The word “pear”, or its
equivalent, occurs in all the Celtic languages, while in Slavic and other
dialects, differing appellations, still referring to the same thing, are
found—a diversity and multiplicity of nomenclature which led Alphonse
Pyramus de Candolle to infer a very ancient cultivation of the
tree from the shores of the Caspian to those of the Atlantic.
The
pear was also cultivated by the Romans, who ate the fruits raw or cooked, just
like apples.[4]Pliny's Natural History recommended stewing
them with honey and noted three dozen varieties. The Roman cookbook De re coquinariahas a recipe for a spiced,
stewed-pear patina, or soufflé.[5]
A
certain race of pears, with white down on the undersurface of
their leaves, is supposed to have originated from P. nivalis, and
their fruit is chiefly used in France in the manufacture of perry (see
also cider). Other small-fruited pears,
distinguished by their early ripening and apple-like fruit, may be referred to
as P. cordata, a species found wild in western France and
southwestern England. Pears have been cultivated in China for approximately
3000 years.
Pyrus calleryana in flower
The genus is
thought to have originated in present-day Western China in the foothills of the Tian Shan, a mountain range of Central Asia,
and to have spread to the north and south along mountain chains, evolving into
a diverse group of over 20 widely recognized primary species.[citation needed]The enormous number of
varieties of the cultivated European pear (Pyrus communis subsp.communis),
are without doubt derived from one or two wild subspecies (P. communis subsp.pyraster and P.
communis subsp. caucasica), widely distributed throughout
Europe, and sometimes forming part of the natural vegetation of the forests.
Court accounts of Henry III of England record pears shipped from La
Rochelle-Normande and presented to the King by the Sheriffs of the City of
London. The French names of pears grown in English medieval gardens suggest
that their reputation, at the least, was French; a favored variety in the
accounts was named for Saint Rule or Regul', Bishop of Senlis.[6]
Asian
species with medium to large edible fruit include P. pyrifolia, P.
ussuriensis, P. × bretschneideri, P. × sinkiangensis,
and P. pashia.Other small-fruited species are frequently used as rootstocks for the cultivated forms.
Major recognized
taxa
|
·
Pyrus communis subsp. communis—European pear (cultivars
include Beurre d'Anjou, Bartlett and Beurre Bosc)
·
Pyrus hondoensis
·
Pyrus pyrifolia—Nashi pear, Sha Li; tree species native to
China, Japan, and Korea, also known as the Asian pear
·
Pyrus ×
sinkiangensis—thought
to be an interspecific hybrid between P. ×bretschneideri and Pyrus
communis
·
Pyrus ussuriensis—Siberian pear (also known as the Ussurian pear, Harbin
pear, and Manchurian pear)
|
Cultivation
Vicar of Winkfield pear, a heritage
variety, no longer commonly found,British Columbia, Canada
According
to Pear Bureau Northwest, about 3000 known varieties of pears are grown
worldwide.[7]The pear is normally
propagated by grafting a selected
variety onto a rootstock, which may be
of a pear variety or quince. Quince rootstocks
produce smaller trees, which is often desirable in commercial orchards or
domestic gardens. For new varieties the flowers can be cross-bred to preserve or combine
desirable traits. The fruit of the pear is produced on spurs, which appear on
shoots more than one year old.[8]
Three
species account for the vast majority of edible fruit production, the European pear Pyrus communis subsp. communis cultivated
mainly in Europe and North America, the Chinese white pear (bai li) Pyrus
×bretschneideri, and the Nashi pear Pyrus pyrifolia (also
known as Asian pear or apple pear), both grown mainly in eastern Asia. There
are thousands of cultivars of these
three species. A species grown in western China, P. sinkiangensis,
and P. pashia, grown in southern China and south Asia, are also
produced to a lesser degree.
Other
species are used as rootstocks for
European and Asian pears and as ornamental trees. Pear wood is close-grained
and at least in the past was used as a specialized timber for fine furniture
and making the blocks for woodcuts. The Manchurian
or Ussurian Pear, Pyrus ussuriensis (which produces unpalatable fruit) has been crossed with Pyrus
communis to breed hardier pear cultivars. The Bradford pear (Pyrus calleryana 'Bradford') in
particular has become widespread in North America, and is used only as an
ornamental tree, as well as a blight-resistant rootstock for Pyrus
communis fruit orchards. The Willow-leaved pear (Pyrus salicifolia) is grown for its
attractive, slender, densely silvery-hairy leaves.
The
following cultivars have
gained the Royal
Horticultural Society's Award of Garden Merit:-
Harvest
Summer
and autumn cultivars of Pyrus
communis, being climacteric fruits,
are gathered before they are fully ripe, while they are still green, but snap
off when lifted. In the case of the 'Passe Crassane', long the favored winter
pear in France, the crop is traditionally gathered at three different times:
the first a fortnight or more before it is ripe, the second a week or ten days
after that, and the third when fully ripe. The first gathering will come into
eating last, and thus the season of the fruit may be considerably prolonged.
Nashi
pears are allowed to ripen on the tree.
Diseases and pests
Main articles: List of pear diseases and List
of Lepidoptera that feed on pear trees
Production
Pear output in 2012
|
Top Pear Producers in 2012
|
||
|
Rank
|
Country
|
Metric Tons
|
|
1
|
17,325,831
|
|
|
2
|
783,815
|
|
|
3
|
773,719
|
|
|
4
|
694,284
|
|
|
5
|
461,826
|
|
|
—
|
World
|
23,580,845
|
Storage
Pears
may be stored at room temperature until ripe.[17] Pears are ripe when
the flesh around the stem gives to gentle pressure.[17] Ripe pears are
optimally stored refrigerated, uncovered in a single layer, where they have a
shelf life of 2 to 3 days.[17]
Uses
Pears
are consumed fresh, canned, as juice,
and dried. The juice can also be used in jellies andjams,
usually in combination with other fruits, including berries. Fermented pear
juice is called perryor pear cider and is made in a way that
is similar to how cider is made from
apples.
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Pears
ripen at room temperature. They will ripen fasterif placed next to bananas in a fruit bowl.[18]Refrigeration will slow
further ripening. Pear Bureau Northwest offers tips on ripening and judging
ripeness: Although the skin on Bartlett pears changes from green to yellow as
they ripen, most varieties show little color change as they ripen. Because
pears ripen from the inside out, the best way to judge ripeness is to
"Check the Neck": apply gentle thumb pressure to the neck or stem end
of the pear. If it yields to gentle pressure, then the pear is ripe, sweet, and
juicy. If it is firm, leave the pear at room temperature and check the neck
daily for ripeness.[19]
The
culinary or cooking pear is green but dry and hard, and only edible after
several hours of cooking. Two Dutch cultivars are "Gieser
Wildeman (nl)" (a sweet variety) and "Saint
Remy (pear) (nl)" (slightly sour).[20]
Pear
wood is one of the preferred materials in the manufacture of high-quality woodwindinstruments and furniture, and was used for making the carved
blocks for woodcuts. It is also used for wood carving,
and as a firewood to produce aromatic smoke for
smoking meat ortobacco. Pear wood is valued for kitchen
spoons, scoops and stirrers, as it does not contaminate food with color, flavor
or smell, and resists warping and splintering despite repeated soaking and
drying cycles. Lincoln[21] describes it as
"a fairly tough, very stable wood... (used for) carving... brushbacks,
umbrella handles, measuring instruments such as set squares and T-squares...
recorders... violin and guitar fingerboards and piano keys... decorative
veneering." Pearwood is the favored wood for architect's rulers because it
does not warp. It is similar to the wood of its relative, the apple tree (Malus domestica) and used for many of the
same purposes.[21]
Nutrition
A
pear in a 100 g serving (small pear) is a good source of dietary fiber but otherwise provides no essential nutrients in
significant amounts (table, USDA
National Nutrient Database).
Cultural
references
Pears
grow in the sublime orchard of Alcinous, in Odyssey vii: "Therein grow
trees, tall and luxuriant, pears and pomegranates and apple-trees
with their bright fruit, and sweet figs,
and luxuriant olives. Of these the fruit perishes not nor
fails in winter or in summer, but lasts throughout
the year."
'A Partridge in a Pear Tree' is the first
gift in "The
Twelve Days of Christmas" cumulative song, this verse is repeated twelve
times in the song.
The
pear tree was an object of particular veneration (as was the Walnut) in the Tree worship of the Nakh peoples of the North Caucasus – see Vainakh mythology and see also Ingushetia – the best-known of the
Vainakh peoples today being the Chechens of Chechnya in theRussian Federation.
Pear and walnut trees were held to be the sacred abodes of beneficent spirits
in pre-Islamic Chechen religion and, for this reason, it was forbidden to fell
them.[22]
See also
References
1.
Jump up^ Potter, D.; Eriksson, T.; Evans,
R. C.; Oh, S.; Smedmark, J. E. E.; Morgan, D. R.; Kerr, M.; Robertson, K. R.;
Arsenault, M.; Dickinson, T. A.; Campbell, C. S.; et al. (2007).
"Phylogeny and classification of Rosaceae". Plant Systematics
and Evolution 266 (1–2): 5–43.doi:10.1007/s00606-007-0539-9. [Referring
to the subfamily by the name "Spiraeoideae"]
4.
Jump up^ Toussaint-Samat, Maguelonne
(2009). A History of Food. John Wiley & Sons.
p. 573. ISBN 978-1-4443-0514-2.
5.
Jump up^ Grainger, Sally and Grocock,
Christopher (2006). Apicius (with an introd. and an Engl. transl.).
Blackawton, Totnes: Prospect Books. p. IV.2.35. ISBN 978-1-903018-13-2.
6.
Jump up^ Cecil, Evelyn (2006). A
History of Gardening in England. Kessinger Publishing. pp. 35
ff. ISBN 978-1-4286-3680-4.
9.
Jump up^ "RHS Plant Selector Pyrus communis 'Beth' (D) AGM /
RHS Gardening". Apps.rhs.org.uk. Retrieved 14 March 2013.
10.
Jump up^ "RHS Plant Selector Pyrus communis 'Concorde' PBR
(D) AGM / RHS Gardening". Apps.rhs.org.uk. Retrieved 14
March 2013.
11.
Jump up^ "RHS Plant Selector Pyrus communis 'Conference' (D)
AGM / RHS Gardening". Apps.rhs.org.uk. Retrieved 14 March 2013.
12.
Jump up^ "RHS Plant Selector Pyrus communis 'Joséphine de
Malines' (D) AGM / RHS Gardening". Apps.rhs.org.uk. Retrieved 14
March2013.
13.
Jump up^ "RHS Plant Selector Pyrus communis 'Louise Bonne of
Jersey' (D) AGM / RHS Gardening". Apps.rhs.org.uk. Retrieved 14
March2013.
