۱۴۰۴ آذر ۸, شنبه

 شهرداری تهران یه بیلبورد زده تو خیابون با عکس فردوسی که روش نوشته:

 به ایران سلام و به تهران درود.‌‌.‌.) واز مردم خواسته مصراع دومش را اونها کامل کنن.

 واماپیشنهادات مردم: 

به ایران سلام و به تهران درود

چه خوش بود گر آخوند و‌ ملا نبود.


به ایران سلام و به تهران درود

 به ولله وللا حقمان این نبود.


به ایران سلام و به تهران درود

بزودی نغمه آزادی خواهیم سرود.


به ایران سلام و به تهران درود 

در آن وعده ها حدیثی بجز غم‌ نبود.


به ایران سلام و به تهران درود 

که دیر یادت افتاد فردوسی که بود.


به ایران سلام و به تهران درود 

مگر جای ملا تو‌ مسجد نبود؟


به ایران سلام و به تهران درود 

که مسئول آن اهل ایران نبود.


به ایران سلام و به تهران درود 

که نور از پس ظلمت آید برون.


به ایران سلام و به تهران درود 

چرا حین جنگ نام ایران نبود؟


به ایران سلام و به تهران درود

بجز پهلوی را نباید ستود.


به ایران سلام و به تهران درود 

که دزدان ببردند با خود هر چه بود.


به ایران سلام و به تهران درود 

که خون کوروش در رگهای ماست مثل رود.


به ایران سلام و به تهران درود 

که هر چه در آن بود، ملا ربود


به ایران سلام و به تهران درود 

به وحدت، به شادی و عشق و سرود.


به ایران سلام و به تهران درود 

آنهمه ظلم واعدام بهر چه بود؟


به ایران سلام و به تهران درود 

 که لعنت به هر مرد پیشانی کبود.


به ایران سلام و به تهران درود

شما را از همان نطفه انسانیت نبود.


به ایران سلام و به تهران درود 

که برکشور ما جز خیانت نبود.


به ایران سلام و به تهران درود

 که دود است و‌دود است و دود است و دود.


به ایران سلام و به تهران درود 

که بحر ادامه شعر برق نبود.


**پیوست: باید به خلافیت ایرانیان از صد نمرهٔ هزار داد.