قوطی وستا یا به اختصار «وستا»، قوطی کوچکی است که برای نگهداری موم [رشته موم اندود] «کبریت همه جا گیر» ساخته میشد. نخستین کبریت اصطکاکی موفق در سال ۱۸۲۶ عرضه شد و در سال ۱۸۳۲ ویلیام نیوتن «وستای مومی» را در انگلستان به ثبت رساند. این قوطی شامل رشته های موم اندود نخ پنبهای با نوک فسفری بود. نیوتن نام کبریتهای خود را از وستا،ایزدبانو/الهه رومی آتش و آتشدان/بخاری، گرفته بود. کمی بعد (در اوایل دهه ۱۸۳۰) ظروف کوچک برای نگهداری این کبریتهای اصطکاکی عرضه شد تا از احتراق تصادفی جلوگیری کند. در انگلستان این ظروف نام خود را ازاختراع نیوتن گرفتند و به عنوان «قاب وستا»، «قوطی/جعبه وستا» یا صرفا «وستا» شناخته شدند. در آمریکا نام ساده تر هرچند رسا تر «محفظه کبریت» انتخاب شد.
وستا سه شکل مهم دارد: جیبی، رومیزی/ایستاده و وستای «بستر رو». وستای جیبی از همه رایج تر بود و اغلب به گونهای ساخته می شد که بتوان از زنجیر ساعت (فوب/آلبرت) آویخت. وستای رومیزی معمولاً بزرگتر از نوع جیبی بود و در جای مناسبی در خانه، مثل میز آشپزخانه یا نزدیک بخاری، جای میگرفت. نوع «بستر رو» اغلب به شمعدانی متصل می شد که جائی برای کبریت در پایه خود داشت.
