Khollan Vafa : اخوان صفا: مداخل مخزن الادویه عقیلی خراسانی (نوزدهم)1 بخش دوم

شاه صینی . (اِ مرکب ) لوح ها باشد تُنُک برنگ سیاه که از عصاره ٔ گیاهی کنند و از چین آرند و در دردسر بکار است و طرز استعمال آن این است که قرص را بسایند و گرد آن را بر مواضع دردناک پراکنند. (از ابن البیطار). برگ آن تنبل (تنبول ) و صمغ آن لبان است . (دمشقی ). گیاهی که به ذراعی بالای آن رسد با گلی سرخ و بیخ آن به زردک ماند جز آنکه بیخ شاه صینی رخو است . (یادداشت مؤلف ). عصاره ٔ حنای چینی و گویند عصاره ٔ ریوند است و به الوان مختلف می باشد بعضی برنگ صندل سفید و بعضی مایل بسرخی و بعضی مایل بسیاهی و بعضی مایل بزردی . (مخزن الاویه ). تیره ٔ گیاهی است چینی که برای دردسر نافع است . (از دزی ج 1 ص 717). رجوع به شاه چینی شود.

- شاه چینی . (اِ مرکب ) عصاره ٔ گیاهی است چینی ، و بعضی گویند حنای آنجا را با سرکه می سرشند وآن را شاه چینی می گویند. طلا کردن آن دردسر را ببرد. (برهان قاطع) (آنندراج ). نوعی از حنا. (غیاث اللغات ). حنا. (فهرست مخزن الادویه ). رجوع به شاه صینی شود.

/////////////

تنزو خطائی

بفتح اول و سکون ثانی و ضم زای معجمه و سکون واو و آن را شاه سینی نیز کویند

ماهیت ان

قرصی است مصنوع و بعضی سرخ مائل بتیرکی و بعضی مائل بسبزی که از خطا می آورند و نیز اقراصی سیاه رنک از کاشغر می آورند موسوم باسم تنزو و تحقیق آن است که تخمیر آن از عصارۀ برک حنای خطائی است و مادۀ آن کلی است که از بعض معادن بادزهر معدنی برمیآورند و اقراص و غیر آن ساخته بمهر بادشاه آن مملکت رسانیده بجهت اعتبار باطراف می برند و چون بادزهر معدنی مختلف الالوان است لهذا تنزو نیز مختلف الالوان می باشد و نیز مجعول از کل ارمنی و طین مغره و زرنیخ با آب کیاهای محلله می سازند و بجای تنزو می فروشند و علامت آن آنست که از ان بوی زرنیخ می آید بخلاف خطائی اصلی

طبیعت ان

مرکب القوی مائل بحرارت

افعال و خواص آن

رادع و محلل و قابض و جهت اورام حاره و بارده و کزیدن هوام و تسکین درد سر و سائر اعضا و تحلیل خنازیر و اورام صلبه و قطع نزف الدم و جراحات و آشامیدن یک دانک آن تا نیم مثقال جهت اسهال دموی و بواسیر و قئ الدم و نفث الدم و ذرور آن جهت قرحۀ چشم و مقعده و قضیب و فرزجۀ آن جهت سیلان حیض و رطوبات رحم و جمیع علل آنکه از رطوبت باشد نافع مضر شش مصلح آن کثیرا است و نسخ تنزو حار و بارد در قرابادین ذکر یافت

&&&&&&

تنکار. [ ت َ ] (اِ) دارویی باشد که طلا و نقره و مس و برنج و امثال آن را بدان پیوند کنند و آن معدنی و مصنوعی هر دو می باشد، معدنی از چشمه برمی آید و مانند برف و یخ ، و مصنوعی آنست که یک جزو نمک و یک جزو قلیا و سه جزو بوره در دیگ ریزند و شیر گاومیش ، آن مقدار که اجزاء را بپوشاند، در دیگ کنند و چندان بجوشانند که سخت شود و آنرا بعربی ملح الصناعه خوانند. (برهان ) (از انجمن آرا). و اُشه که معرب آن اشق است همین خاصیت و طبیعت دارد، از برهان نقل شد، در فرهنگها نیافتم . (انجمن آرا). دوایی است که به هندی سها گویند و بکاف عربی دیده نشده . (از مدار و برهان از غیاث اللغات ) (آنندراج ). دارویی که بوره نیز گویند. (ناظم الاطباء). نوعی است از نمک بورقی و آن به ذوب طلا و نرمی آن کمک کند. قسمی از آن معدنی است که با طلا و مس در جوانب معدن یافت شود و مصنوع آن از ادرار (بول ) و غیره بدست آید.(فرهنگ فارسی معین ). رجوع به بحرالجواهر و ترجمه ٔ ضریر انطاکی ص 100 و نزهةالقلوب و الجماهر ص 254 شود.

///////////

تنکار

بفتح تاء مثناه فوقانیه و نون و کاف و الف و راء مهمله بهندی سهاکه نامند

ماهیت ان

کفته اند دو قسم می باشد معدنی و آن نوعی از بورق است و این دو قسم می باشد یکی شبیه به یخ و آن را بورۀ زبدی و بشیرازی بخک نامند و قسمی شبیه ببرف و آن زبد البورق است و بشیرازی برنک کویند و قسم دوم مصنوع و آن نوعی از لحام الذهب مصنوع است و آنچه بالفعل مشهور و متعارف است مرکب از نمک و قلی بالسویه و سه برابر هر دو بورۀ ارمنی است که مجموع را در شیر کاو و یا کاومیش بقدر آنکه بپوشاند آن را می جوشانند تا منعقد کردد و در آفتاب خشک می کنند و لحام الذهب مصنوع از بول غلمان نزدیک ببلوغ است که در ظرف مس جمع می کنند و از دستۀ مس در آفتاب و جای نمناک مدتها می سایند تا منعقد و صلب کردد و آنچه به تحقیق پیوسته معدنی است و در بنکاله از کوهستان شمالی آن مانند نیپال و بهرایچ و نواح آنها بسیار می آورند و باطراف می برند و مصنوع اکر باشد چیزی کمی خواهد بود

طبیعت اقسام آن

در آخر سوم کرم و خشک و از سموم است

افعال و خواص آن

داخل کردن آن در طلا در حین کداز باعث نرمی و زود کداختن آنست و لطیف و محلل و جالی و مسقط بواسیر و جهت بردن کوشت فاسد جراحات و درد دندان و تاکل آن و قتل کرم آن مفید کفته اند و لیکن به تجربه و تکرار عمل معلوم و مشاهده شده که متأکل دندان است و دندان را بزودی می اندازد چون چند روز متوالی سائیده بر بن دندان بمالند و از خاصیت معدنی آنست که تنقیۀ قلعی و تلیین آهن می کند و آهن را چون یکبار در آب تنکار معدنی تطفیه کنند و بار دیکر سرخ کرده در روغن کنجد تطفیه نمایند آهن مذکور مثل مقناطیس جذب آهن می نماید و فرق میان تنکار معدنی و مصنوعی آن است که تنکار مصنوعی را چون در آتش اندازند از ان رطوبتی ظاهر می کردد بخلاف معدنی

مخزن الادویه عقیلی خراسانی

//////////////

به عربی بورق:

البَوْرق أو البوراكس (بالإنجليزية: Borax)، وهو مُرَكَّب مهم لعنصر البورون. يتكون من بلورات ناعمة، بيضاء متعددة الأطراف. وتذوب بلورات البورق بسرعة في الماء وتتجمع معًا إذا تعرضت لهواء رطب. والاسم الكيميائي للبورق بورات الصوديوم أو رباعي بورات الصوديوم وصيغته الكيميائية ( Na2B4O7·10H2O )

//////////

به اردو سهاگه:

سُہاگہ (borax) ایک پانی میں حل پذیر معدنیات ہے جو بورون کا مرکب ہے۔ اس کا کیمائی نام سوڈیئم بوریٹ، سوڈیئم ٹیٹرا بوریٹ یا ڈائی سوڈیئم ٹیٹرا بوریٹ ہے۔

/////////////

Borax

From Wikipedia, the free encyclopedia

For other uses, see Borax (disambiguation).

"Sodium borate" redirects here. For sodium perborate, see Sodium perborate.

Borax


Names
IUPAC name Sodium tetraborate decahydrate
Identifiers
CAS Number	1303-96-4 (decahydrate)
ChEBI	CHEBI:86222
ChEMBL	ChEMBL1076681
ChemSpider	17339255
EC Number	215-540-4
Jmol 3D model	Interactive image
UNII	91MBZ8H3QO
InChI [show]
SMILES [show]
Properties
Chemical formula	Na₂B₄O₇·10H₂O or Na₂[B₄O₅(OH)₄]·8H₂O
Molar mass	381.38 (decahydrate) 201.22 (anhydrate)
Appearance	white solid
Density	1.73 g/cm³ (solid)
Melting point	743 °C (1,369 °F; 1,016 K) anhydrate^[1]
Boiling point	1,575 °C (2,867 °F; 1,848 K)
Structure
Crystal structure	Monoclinic Prismatic
Space group	C2/c
Point group	2/m
Pharmacology
ATC code	S01AX07 (WHO)
Hazards
NFPA 704	0 1 0
US health exposure limits (NIOSH):
PEL(Permissible)	none^[2]
REL(Recommended)	TWA 1 mg/m³ (anhydrate and pentahydrate)^[2]^[3] TWA 5 mg/m³(decahydrate)^[4]
IDLH (Immediate danger)	N.D.^[2]
Related compounds
Other anions	Sodium aluminate; sodium gallate
Other cations	Potassium tetraborate
Related compounds	Boric acid, sodium perborate
Except where otherwise noted, data are given for materials in their standard state (at 25 °C [77 °F], 100 kPa).
verify (what is ?)
Infobox references

Borax, also known as sodium borate, sodium tetraborate, or disodium tetraborate, is an important boron compound, a mineral, and a salt of boric acid. Powdered borax is white, consisting of soft colorless crystals that dissolve easily in water.

Borax has a wide variety of uses. It is a component of many detergents,cosmetics, and enamel glazes. It is also used to make buffer solutions inbiochemistry, as a fire retardant, as an anti-fungal compound, in the manufacture of fiberglass, as a flux in metallurgy, neutron-capture shields for radioactive sources, a texturing agent in cooking, as a precursor for other boron compounds, and along with its inverse, boric acid, is useful as an insecticide.

In artisanal gold mining, the borax method is sometimes used as a substitute for toxic mercury in the gold extraction process. Borax was reportedly used by gold miners in parts of the Philippines in the 1900s.^[5]

The term borax is used for a number of closely related minerals or chemical compounds that differ in their crystal water content, but usually refers to thedecahydrate. Commercially sold borax is partially dehydrated.

Borax was first discovered in dry lake beds in Tibet and was imported via theSilk Road to Arabia.^[6] Borax first came into common use in the late 19th century when Francis Marion Smith's Pacific Coast Borax Company began to market and popularize a large variety of applications under the 20 Mule Team Borax trademark, named for the method by which borax was originally hauled out of the California and Nevada deserts in large enough quantities to make it cheap and commonly available.^[7]^[8]

&&&&&&&

تنین . [ ت ِن ْ نی ] (ع اِ) اژدها. (دهار) (مفاتیح ) (ربنجنی ) (بحر الجواهر) (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (غیاث اللغات ) (تحفه ٔ حکیم مؤمن ). بمعنی اژدها که ماری است بزرگ . (آنندراج ).مار عریض و پهن . (از ناظم الاطباء). مار بزرگ . (از اقرب الموارد). ج ، تنانین . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد). مار بزرگ . اژدها. اژدرها. (فرهنگ فارسی معین ). ماری بزرگ ، و در اساطیر است که باد او را بردارد و در زمین یأجوج و مأجوج فرودآرد و آنان او را بخورند. (یادداشت بخط مرحوم دهخدا). صاحب ذخیره ٔ خوارزمشاهی درباب مارانی که زهر ایشان ضعیف و علاج کردن گزیدگی ایشان علاج قرحه است ، تنین را نام برد و گوید: این مارانی باشند بزرگ ، کمترینشان پنج گز باشد و آنچه بزرگ بود سی گز باشد یا بیشتر وچشمهای او بزرگ باشد و در زیر فک او چیزی بیرون آمده باشد همچون زنخدان و از هر جانبی سه دندان زهر بود[ کذا ] و دهان او سخت فراخ بود و ابروان او بزرگ باشد، چنانکه چشم او بپوشد، و بر گردن او فلوس باشد وگرداگرد او موی باشد. و در زمین نوبه و هند بسیار بود، و لون او سیاه بود یا زرد، و خواجه بوعلی سینا رَحِمَه ُاﷲ گوید من دیدم تنین که بر گردن او در دو جانب موی بود، وی گوید بیرون از هندوستان [ نیز ] تنین بسیار است . (یادداشت بخط مرحوم دهخدا)

////////////////

تنین

بکسر تا و نون مشدده و سکون یاء مثناه تحتانیه و نون بفارسی ازدها نامند

ماهیت ان

حیوانی است بری و بحری می باشد بوی آن از دهن می کزد مانند مار و بحری آن از دنباله مانند عقرب و هر دو نوع آن دست و پا و چنکال می دارد و کویند چهار ناخن به ترتیب دارد و یکی در کف دست و بر سر آن دستۀ موی چون کاکل و چون کسی را بکزد می کشد آن را بنزف الدم

طبیعت ان

در چهارم کرم و خشک و سم قتال

افعال و خواص آن

ضماد خاکستر سوختۀ آن با عسل جهت قطع بواسیر و بهق و برص نافع و چون کوشت تازۀ آن را بر موضع کزیدۀ آن به بندند جذب سمیت و رفع اذیت آن می کند و معالجۀ کزیدۀ آن معالجۀ قروح خبیثه است

مخزن الادویه عقیلی خراسانی

//////////

اژدهای دریایی برگدار (در متون طب سنتی تنین) (به انگلیسی: Leafy seadragon) ، ماهی اقیانوسی از خانواده ی سوزن ماهیان است که همچنین شامل اسب دریایی هم می‌شود. این ماهی در آب‌های جنوبی و غربی استرالیا زندگی می‌کند. به دلیل زائده‌های برگ مانندی که در سراسر بدن این ماهی وجود دارد نام این ماهی را ماهی اژدهای دریایی برگدار می‌نامند که از ظاهر ماهی اقتباس شده است. این زائده‌ها نیروی محرک برای ماهی نیستند، بلکه ابزاری هستند که ماهی بتواند خود را در برابر شکارچیان دریایی استتار کند. بال‌های ماهی برگدار کاملاً شفافند، این بدان معنی است که بال‌های ماهی را نمی‌توان با برگ‌های محیط زندگی اش متمایز کرد. هنگامی که بال‌ها برای بسیار آرام حرکت دادن ماهی در میان آب موج می‌خورند، درست شبیه جلبک‌های دریایی ِ در حال تکان خوردن هستند. ماهی اژدهای دریایی برگدار بیشتر شبیه اسب دریایی است، نام اژدهای دریایی برگدار از شباهتش به موجود دیگری آمده است که در این مورد، اژدها است. برخلاف نامش (اژدها)، این ماهی‌ها یک مقدار از اسب‌های دریایی بزرگترند، و تا ۲۰-۲۴ سانتی‌متر بزرگ می‌شوند. همچنین از پلانکتونها و موجودات بسیار ریز تغذیه می‌کنند.

/////////////

به عربی تین البحر:

تنين البحر المورق (الاسم العلمي فايكوديورس إكيوس، بالإنجليزية: Phycodurus eques) هو سمكة بحرية ترتبط بحصان البحر. يعتبر العضو الوحيد من الجنس فايكوديورس. الموطن الأصلي لهذه المخلوقات هو جنوب وغرب أستراليا، وغالبا ما تبقى في المياه الضحلة معتدلة الحرارة. تأخذ هذه الأسماك اسمها من مظهرها، حيث تغطي جسمها نتوئات تشبه أوراق الشجر الطويلة. ولا تستخدم هذه النتوئات في التجديف داخل الماء بل كوسيلة للتخفي. أما حركة التنين المورق فتكون بواسطة زعانف صدرية على متن حافة رقبته وزعانف ظهرية بالقرب من مؤخرة ذيله. تكون هذه الزعانف شفافة يصعب رؤيتها عند تموجها بشكل دقيق لتحرك التنين حركة رصينة مما يعطي انطباعا بأنه أحد الأعشاب البحرية.

مثله في ذلك مثل حصان البحر، يأخذ هذا المخلوق اسمه من شبهه كائن معروف -لكن أسطوري في هذه الحالة-. ينمو تنين البحر المورق لما يربو عن 45 سم، ويعتبر بذلك صغيرا نسبة إلى وحوش البحر الأخرى، وكبيرا جدا نسبة إلى أحصنة البحر. تضع الأنثى بيضها على ذيل الذكر حيث تنمو هناك حتى تنضج. تتغذى هذه المخلوقات على العوالق والطحالب ولا يتغذى عليها أحد من المخلوقات الأخرى سوى الإنسان. إلى أن التلوث وتأثير الصناعة، بالإضافة إلى اصطيادها من قبل الغواصين المعجبين بشكلها المميز قد جعل منها مخلوقات مهددة بالانقراض، ووضعت ضمن قائمة المخلوقات المهددة المحمية رسميا من قبل الحكومة الأسترالية.

و من المخلوقات ذات العلاقة بهذا التنين تنين البحر العشبي، وهو أخضر اللون تنمو عليه زعانف تشبه الأعشاب وحجمه أصغر بكثير من التنين المورق. وقد اعتبرت مجلة ناشينال جيوغرافيك هذين التنينين نفس الكائن ولكنها تنتشر في مناطق جغرافية متباينة.[2]

راجع أيضا[عدل]

تنين البحر العشبي

مراجع ومصادر[عدل]

^ تاريخ النشر: 4 سبتمبر 2016 — معرف القائمة الحمراء للأنواع المهددة بالانقراض: 17096 — تاريخ الاطلاع: 18 سبتمبر 2016

^ مجلة ناشينال جيوغرافيك، عدد نوفمبر 2006.

وصلات خارجية[عدل]

تنانين البحر الورقانية من مجلة العلوم الأمريكية - النسخة العربية

رمز بحرية حكومة جنوب أستراليا (الموقع الرسمي)

معرض الغوص: روابط وملتيميديا

مارين بيو: مزيد من المعلومات

المتحف الأسترالي على الشبكة - تنين البحر المورق والعشبي

//////////

به عبری سوسُنیام:

סוסון האַצָה (שם מדעי: Phycodurus eques), המוכר גם בשם דרקון ים עלי (תרגום של כינויו באנגלית Leafy Sea Dragon), הוא מין דג ימי המשתייך למשפחת האבובוניים, משפחה בה חבר גם סוסון הים, והוא המין היחיד בסוג Phycodurus.

//////////

به ترکی استانبولی یاپارکلی دنیز اِژدری:

Yapraklı deniz ejderi (Phycodurus eques), denizatı ile ilgili olan bir tuzlu su (deniz) balığıdır. Phycodurus cinsinin tek üyesidir. Bu canlılar güney ve batı Avustralya sularının yerlisidir ve genellikle sığ, ılık sularda kalırlar. Adları görünümlerinden gelir, uzun yaprak görünümlü çıkıntılar tüm vücutlarından çıkmaktadır. Bu çıkıntılar itici amaçla kullanılmazlar, yalnızca kamuflaj için kullanılırlar. Yapraklı deniz ejderi, boynunun kabarık kısmındaki göğüs yüzgeci ve kuyruğun sonuna yakın olan sırt yüzgeci ile ilerler. Bu küçük yüzgeçler neredeyse saydamdır ve su üzerinde sakince ilerlerken yüzgeçlerini ince ince dalgalandıkları için zor farkedilirler, bu nedenle suda yüzen bir deniz yosununu andırırlar.

///////////

Denizatı gibi, adı bilinen bir yaratığa (efsanevi bir yaratık) benzerliğinden gelmektedir. Deniz canavarı standartlarına göre büyük olmamasına rağmen, denizatlarından çok büyüktürler, 45 santimetreye (18 inch) kadar büyüyebilirler. Plankton, deniz yosunları ve diğer küçük yiyeceklerle beslenirler ve insan dışında herhangi bir canlı tarafından avlanmazlar. Dişiler yumurtalarını erkeklerin kuyruklarında biriktirirler ve yumurtalar burada olgunlaşır. Kirlilik, endüstriyel atıkların karışması ve görüntülerinden etkilenerek toplayan dalgıçlar nedeniyle tehlike altındadırlar. Bu tehlikeler nedeniyle Avustralya hükümeti tarafından koruma altına alınmışlardır.

///////////

Leafy seadragon

From Wikipedia, the free encyclopedia

Not to be confused with Common seadragon.

Leafy seadragon

Conservation status
Near Threatened (IUCN 3.1)^[1]
Scientific classification
Kingdom:	Animalia
Phylum:	Chordata
Class:	Actinopterygii
Order:	Syngnathiformes
Family:	Syngnathidae
Subfamily:	Syngnathinae
Genus:	*Phycodurus* T. N. Gill, 1896
Species:	*P. eques*
Binomial name
*Phycodurus eques* (Günther, 1865)

Phycodurus eques range
Synonyms
Phycodurus glauerti Whitley, 1939

The leafy seadragon or Glauert's seadragon, Phycodurus eques, is a marinefish in the family Syngnathidae, which includes seadragons, pipefish, andseahorses. It is the only member of the genus Phycodurus.

It is found along the southern and western coasts of Australia. The name is derived from the appearance, with long leaf-like protrusions coming from all over the body. These protrusions are not used for propulsion; they serve only as camouflage. The leafy seadragon propels itself by means of a pectoral finon the ridge of its neck and a dorsal fin on its back closer to the tail end. These small fins are almost completely transparent and difficult to see as they undulate minutely to move the creature sedately through the water, completing the illusion of floating seaweed.

Popularly known as "leafies", it is the marine emblem of the state of South Australia and a focus for local marine conservation.^[2]^[3]

Contents

[show]

Description[edit]

Much like the seahorse, the leafy seadragon's name is derived from its resemblance to another creature (in this case, the mythical dragon). While not large, they are slightly larger than most seahorses, growing to about 20–24 cm (8–9.5 in). They feed on plankton and small crustaceans.

The lobes of skin that grow on the leafy seadragon provide camouflage, giving it the appearance of seaweed.^[4] It is able to maintain the illusion when swimming, appearing to move through the water like a piece of floating seaweed. It can also change colour to blend in, but this ability depends on the seadragon's diet, age, location, and stress level.

The leafy seadragon is related to the pipefish and belongs to the familySyngnathidae, along with the seahorse. It differs from the seahorse in appearance, form of locomotion, and its inability to coil or grasp things with its tail. A related species is the weedy seadragon, which is multicoloured and grows weed-like fins, but is smaller than the leafy seadragon. Another unique feature are the small, circular gill openings covering tufted gills, very unlike the crescent-shaped gill openings and ridged gills of most fish species.^[5]

Habitat and distribution[edit]

The leafy seadragon is found only in southern Australian waters, from Wilson’s Promontory in Victoria at the eastern end of its range, westward to Jurien Bay, 220 km (140 mi) north of Perth in Western Australia.^[1]^[6] Individuals were once thought to have very restricted ranges; but further research has discovered that seadragons actually travel several hundred metres from their habitual locations, returning to the same spot using a strong sense of direction. They are mostly found over sand patches in waters up to 50 m (160 ft) deep, around kelp-covered rocks and clumps of sea grass.^[2] They are commonly sighted by scuba divers near Adelaide in South Australia, especially at Rapid Bay, Edithburgh, and Victor Harbor.^[7]^[8]

Ecology[edit]

Leafy seadragons usually live a solitary lifestyle. When the time comes, males court the females, they then pair up to breed. From the moment they hatch, leafy seadragons are completely independent. By the age of two, they are typically full grown and ready to breed.^[9]

The species feeds by sucking up small crustaceans, such as amphipods and mysid shrimp, plankton, and larval fish through its long, pipe-like snout.^[2]

Reproduction[edit]

As with seahorses, the male leafy seadragon cares for the eggs. The female produces up to 250 bright pink eggs, then deposits them onto the male's tail with her ovipositor, a long tube. The eggs then attach themselves to a brood patch, which supplies them with oxygen. After 9 weeks, the eggs begin to hatch, depending on water conditions. The eggs turn a ripe purple or orange over this period, after which the male pumps his tail until the young emerge, a process which takes place over 24–48 hours. The male aids in the eggs hatching by shaking his tail, and rubbing it against seaweed and rocks. Once born, the young seadragon is completely independent, eating small zooplankton until large enough to hunt mysids. Only about 5% of the eggs survive.^[2]

Movement[edit]

The leafy seadragon uses the fins along the side of its head to allow it to steer and turn. However, its outer skin is fairly rigid, limiting mobility. Individual leafy seadragons have been observed remaining in one location for extended periods of time (up to 68 hours), but will sometimes move for lengthy periods. The tracking of one individual indicated it moved at up to 150 m (490 ft) per hour.^[10]

Conservation[edit]

Leafy seadragons are subject to many threats, both natural and man-made. They are caught by collectors, and used inalternative medicine. They are vulnerable when first born, and are slow swimmers, reducing their chance of escaping from a predator. Seadragons are often washed ashore after storms, as unlike their relative the seahorse, seadragons cannot curl their tails and hold onto seagrasses to stay safe.^[11]

The species has become endangered through pollution and industrial runoff, as well as collection for the aquarium trade. In response to these dangers, the species has been totally protected in South Australia since 1987, Victoria since at least 1995, and Western Australia since 1991. Additionally, the species' listing in the Australian government's Environment Protection and Biodiversity Conservation Act 1999 means that the welfare of the species has to be considered as a part of any developmental project.^[1]^[12]^[13]

In captivity[edit]

Due to being protected by law, obtaining seadragons is often an expensive and difficult process as they must be from captive bred stock, and exporters must prove their broodstock were caught before collecting restrictions went into effect, or that they had a license to collect seadragons. Seadragons have a specific level of protection under federal fisheries legislation as well as in most Australian states where they occur.^[1] Seadragons are difficult to maintain in aquaria. Success in keeping them has been largely confined to the public aquarium sector, due to funding and knowledge that would not be available to the average enthusiast. Attempts to breed the leafy seadragon in captivity have so far been unsuccessful.^[14]Aside from the legalities, leafy seadragons cost between $10,000-$15,000 a piece, prohibitive to most collectors.^[^{citation needed}^]

This list is incomplete; you can help by expanding it.

Australia[edit]

Australian aquaria featuring leafy seadragons include the Sydney Aquarium,^[15] the Melbourne Aquarium, and the Aquarium of Western Australia.^[16]

Canada[edit]

Ripley's Aquarium of Canada in Toronto displays both leafy and weedy seadragons.^[17]^[18]

United States[edit]

A number of aquaria in the United States have leafy seadragon research programs or displays. Among these are theAdventure Aquarium in Camden, New Jersey,^[19] Aquarium of the Pacific at Long Beach,^[20] the Birch Aquarium at Scripps, San Diego,^[21] the Minnesota Zoo,^[22] the Monterey Bay Aquarium ^[23] in California, the Dallas World Aquarium, Texas,^[24]the New England Aquarium, Boston,^[25] the Point Defiance Zoo & Aquarium in Tacoma, Washington,^[26] the Shedd Aquarium, Chicago,^[27] the California Academy of Sciences,^[28] the Tennessee Aquarium,^[29] Sea World Orlando, Florida^[^{citation needed}^], the Pittsburgh Zoo & PPG Aquarium,^[^{citation needed}^], Ripley's Aquarium of the Smokies Gatlinburg, Tennessee^[^{citation needed}^], and The Florida Aquarium in Tampa, Florida.^[^{citation needed}^] and the Mote Aquarium in Sarasota, Florida.^[^{citation needed}^], Ripley's Aquarium Broadway at the Beach Myrtle Beach, South Carolina.^[^{citation needed}^]

Cultural references[edit]

The leafy seadragon is the official marine emblem of the state of South Australia.^[30] It also features in the logos of the following South Australian associations — the Adelaide University Scuba Club Inc. and the Marine Life Society of South Australia Inc.^[31]^[32]

A biennial Leafy Sea Dragon Festival is held within the boundaries of the District Council of Yankalilla in South Australia. It is a festival of the environment, arts and culture of the Fleurieu Peninsula, with the theme of celebrating the leafy seadragon. The inaugural festival in 2005 attracted over 7,000 participants including 4000 visitors.^[33]

In 2006 an animated short film, The amazing adventures of Gavin, a Leafy Seadragon, was made on behalf of several South Australian organisations involved in conserving the marine environment, including the Coast Protection Board, theDepartment of Environment and Heritage and the Marine Discovery Centre.^[34]^[35]^[36] Made through a collaboration of The People's Republic of Animation, Waterline Productions and the SA Film Corporation,^[37] the film is an introductory guide to marine conservation and the marine bioregions of South Australia suitable for 8-12 year olds,^[38] and copies were distributed on DVD to all primary schools in the State. An educator's resource kit to accompany the film was released in 2008.^[39]^[40]

This animal is reported as being the basis of Dragalge from Generation 6 of the Pokémon Series.^[41]

This animal also has two pages devoted to it in Michael Hearst's book, Unusual Creatures where all of the unusual things about it are listed.^[42]…

&&&&&&

توابل . [ ت َ ب ِ ] (ع اِ) ج ِ تابِل و تابَل و توبَل . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). مصالح طعام ، مثل زیره وقرنفل و فلفل و غیره . (غیاث اللغات ) (آنندراج ). اشیاء خشکی است که در دیگ کنند جهت خوش طعمی غذا. (از بحر الجواهر). اسم اصطلاحی ادویه ٔ یابسه است که در اطعمه کنند مثل گشنیز و زیره و امثال آن . (تحفه ٔ حکیم مؤمن ). چیزهایی است که برای خوش طعمی یا خوش بوئی در طعام کنند چون گشنیز و زیره و نعناع و شبت و امثال آن .آنچه از یابسات که بدان غذا را خوشبوی کنند. و از ابزار بدان جدا شود که توابل خشک و ابزار تر باشد. (یادداشت بخط مرحوم دهخدا) : در طبیخ ایشان توابل گرم بیش باید کرد چون پلپل و خردل و زیره و کرویا و سیر. (ذخیره ٔ خوارزمشاهی از یادداشت ایضاً)... و توابل گرم چون پلپل و زنجبیل و دارچین و بجای آب ماءالعسل ... (ذخیره ٔ خوارزمشاهی ). قدید به سبب توابل که بر وی کرده باشند گرمتر باشد [ از نمک سود ] ... واگر نخست گوشت تازه را یک شب به سرکه اندر نهند پس دیگر روز توابل کنند بدان گرمی نباشد. (ذخیره ٔ خوارزمشاهی از یادداشت بخط مرحوم دهخدا). دفع مضرت [ شراب سپید و تنک ] با سپیدباها و توابل و تباهه خشک (؟) کنند تا زیان ندارد. (نوروزنامه ٔ منسوب به خیام ). دفع مضرتش با گوشتابه و قلیه با توابل و افزار بسیار کنند. (نوروزنامه ایضاً). رجوع به تابل و توبل شود.

////////

توابل

بفتح اول و واو و الف و کسر باء موحده و لام

ماهیت ان

اسم اصطلاحی ادویۀ یابسه است که در اطمعه داخل می کنند مانند کشنیز و زیره و ساذج هندی و فلفل و هیل و قرنفل و دارچینی و امثال اینها

مخزن الادویه عقیلی خراسانی

//////////////

اَدویه یا ادویه‌جات(در متون طب سنتی توابل که در اشاره به ادویه خشک بکار می رود برخلاف ابزار که اشاره به چیزهای تر دارد) مواد گیاهی استفاده شده به منظور عطر و طعم دهی به مواد غذایی هستند و از برخی از آن‌ها برای مقاصد خوراکی یا دارویی نیز استفاده می‌شود. ادویه در زبان عربی جمع مکسر دواء است.

ادویه‌ها همچنین به عنوان ماده نگهدارنده استفاده شده‌اند و برای انسان در بسیاری از زمینه‌های دیگر مفید هستند. یک ادویه می‌تواند دانه خشک شده، میوه، ریشه، پوست یا مواد مغذی گیاهی در مقادیر ناچیز به عنوان افزودنی مواد غذایی برای عطر و طعم و رنگ باشد و یا به عنوان یک ماده نگهدارنده باشد که باکتری‌های مضر را می‌کشد و یا از رشد آن‌ها ممانعت به عمل می‌آورد. ادویه ممکن به منظور عطر و طعم دهی به غذا و یا برای پنهان کردن طعم‌های دیگر استفاده شود. در آشپزخانه، ادویه جات از سبزیجات که برگ دار، قسمت‌های گیاه سبز مورد استفاده برای طعم دهی یا به عنوان چاشنی هستند، متمایز هستند.

///////////

به عربی بهارات، تحبيشة، توابل

البهارات (نسبة للهند) أو التحبيشة (نسبة للحبشة) أو التوابل هي عبارة عن مادة أو مجموعة مواد تضاف عادة إلى الطعام بكميات قليلة وتستعمل لإعطاء نكهة للأطعمة المختلفة، وتصنع البهارات من كافة أجزاء النباتات كالبذور والثمرات والأوراق واللحاء والجذور .

وتستعمل البهارات في مجالات أخرى غير الطعام كحفظِ الغذاءِ في الطب، وفي بعض الطقوس الدينية، وفي مستحضرات التجميل، والعطارة وقد تستخدم كمجرد خضار. فالكركم يستعمل أيضاً كمادة حافظة على سبيل المثال، ؛ القرنفل يستعمل في الطب كمخدر؛ الثوم كخضار وما إلى ذلك.

ويجب تمييز البهارات عن بعض الأعشاب التي تستعمل أيضا لإضفاء نكهة على الطعام كالريحان مثلا، ففي حين أن هذه الأعشاب تتكون عادة من أجزاء من النبات أيضا إلا أنها تكون في العادة نضرة وطازجة في حين أن التوابل تكون عادة على شكل مسحوق جاف. وهنا يجب الإشارة إلى الملح ففي حين أن الملح أيضا مسحوق جاف يستعمل لإضفاء نكهة على الطعام ولكنه ليس من البهارات حيث أنه لا يستخلص من أية مادة نباتية بل هو مادة معدنية.

محتويات [أظهر]

التصنيفات[عدل]

تصنّف البهارات حسب الجزء الذي تصنّع منه من النبات:

الأوراق أو الفروع للنباتات العطرية، ومثال عليها: إكليل الجبل والبقدونس وورق الغار والزعتر.

الثمار الناضجة أو بذور النباتات، ومثال عليها: الخردل والفلفل والشمّار.

الجذور أو الأبصال، ومثل عليها: الثوم والزنجبيل.

نبذة تاريخية[عدل]

برزت البهارات وأهميتها في التاريخ الإنساني منذ الأزل، حيث كانت تعتبر من أهم المواد في تجارة العصور القديمة، وفي سفر التكوين أن أخوة النبي يوسف باعوه لتجارة العبيد في قافلة لجماعة من تجار البهارات. وفي سفر نشيد الأنشاد نرى مقارنة بين الحببيب ومجموعة من البهارات. وقد عرفت تجارة البهارات في الشرق الأوسط حوالي سنة 2000 قبل الميلاد وعلى الأخص القرفة والفلفل. ،وقد اكتشفت مؤخرا آثار لفصوص ثوم في موقع أثري يعود لسنة 1700 قبل الميلاد في سوريا[1]. كما أن الملحمة الهندية رامانا والذي يعتقد أنها كتبت حوالي 200 قبل الميلاد تذكر فصوص الثوم، كما أنها وردت في الكتابات الرومانية القديمة.

عملية قطاف السمسم

اما في جنوب آسيا فإن جوزة الطيب والتي يعتقد أن منشأها هو جزر الملوك، قد ذكرت في الكتابات الهندوسية المكتوبة باللغة السنسكريتية القديمة مما يدل على قدم استعمالها في هذه المنطقة، ويقدر المئرخون أن جوزة الطيب قد تم ادخالها إلى أوروبا حوالي القرن السادس قبل الميلاد[2]. وقد سيطر التجار العرب على طرق التجارة بين الشرق الأوسط والهند حتى الأزمنة الرومانية، مما جعل من مدن مثل الإسكندرية مركزا وعصبا للتجارة بين الشرق وأوروبا ومنذ القرن الثامن الميلادي حتى القرن الخامس عشر ميلادي فإن مدينة البندقية كانت مركز احتكار لتجارة التوابل مع الشرق الأوسط. وقد كانت السيطرة على طرق التجارة والتحكم في تجارة البهارات هي الدافع الرئيسي وراء رحلة البحار البرتغالي الشهير فاسكو دا غاما إلى الهند سنة 1499 م. حيث لم تكن إسبانيا والبرتغال راضيتين بالسعر العالي الذي كانت البندقية تبيع به البهارات. وقد تزامن ذلك مع عودة المستكشف كريستوفر كولومبس من العالم الجديد (أمريكا) ووصفه لأنواع التوابل الجديدة التي وجدها هناك.

كميات الإنتاج[عدل]

فيما يلي قائمة بأكبر الدول المنتجمة للبهارات مصنفة حسب كمية الانتاح بالطن ونسبتها من الإنتاج العالمي:

حجم الإنتاج بالطن - إحصائيات 2003-2004حسب إحصائيات منظمة الأغذية والزراعة (الفاو).

الهند 1,600,000 86 % 1,600,000 86 %

الصين 99,000 5 % 99,000 5 %

بنغلادش 48,000 3 % 48,000 3 %

باكستان 45,300 2 % 45,300 2 %

نيبال 15,500 1 % 15,500 1 %

دول أخرى 60,900 3 % 60,910 3 %

ألمجموع 1,868,700 100 % 1,868,710 100 %

مراجع[عدل]

تاريخ البهارات Symbole-en.png

تاريخ تجارة البهارات Symbole-en.png

موسوعة البهارات Symbole-en.png

الاستعمالات الطبية للبهارات Symbole-en.png

شاهد أيضا[عدل]

توابل

هوامش[عدل]

^ Buccellati et Buccellati 1983

^ Burkill 1966

▼ ع ن ت

الأعشاب والبهارات

أعشاب

الحمحم المخزني · إكليل الجبل · بقدونس · بقدونس إفرنجي · بقدونس بري ياباني · بولدو · ثوم معمر · جويسئة · ريحان · حبق تايلندي · حشيشة الليمون · حشيشة الملاك · مليسة مخزنية · حماض · خزامى · رشاد مزروع · ريحان متسلق · زعتر سوري · زوفا طبية · سذاب · شبت · طرخوم · ورق الغار · قرصعنة كريهة الرائحة · قنب · كاشم · كزبرة · كزبرة بوليفية · كزبرة فيتنامية · كزبرة مكسيكية · لويزة ليمونية · مردقوش سوري · مريمية · ندغ · نعناع · ورق كري · شولت هدبي · أثينة عطرية · بقدونس فرنسي · Hoja santa · Houttuynia cordata (giấp cá) · Jimbu · آس الليمون · Limnophila aromatica (rice paddy herb) · Perilla (shiso) ·

بهارات

بابريكا · بذر الخشخاش · تمر هندي · ثوم · جوزة السودان · جوزة الطيب · حب الرمان · حبة البركة · حلبة · حلتيت · خردل أبيض · خردل أسود · خردل هندي · خولنجان · خولنجان صغير · زعفران · زنجبيل · ساذج هندي · ساسافراس · سماق · سمسم · سنا · شبت · شومر · شونيز · عجمود · عرقسوس · فانيليا · فجل حار · فشاغ · فلفل أسود · فلفل برازيلي · فلفل بيرو · فلفل تسمانيا · فليفلة حارة ·

فلفل حلبي · فلفل سوداني · فلفل طويل · فليفلة حريفة · قرفة · قرنفل · كافور · كراويا · بذور الكرفس · كركم · كزبرة · كمون · ليمون أسود · محلب · ملح الطعام · نانخة · هال · هال أسود · واسابي · ورد جوري · يانسون · يانسون نجمي ·

Chenpi · كبابة · Fingerroot (krachai) · Alligator pepper · فلفل إفرنجي · مانجو · زنجبيل عطري · Charoli · هرقلية فارسية · ثمرة العرعر · Kaempferia galanga (kencur) · غاركينيا انديكا · Litsea cubeba · فلفل سيشوان · فاصولياء تونكا · جدوار · الزرشك · زيست

خلطات توابل

أعشاب البروفانس · Adjika · Advieh · أربع بهارات · بزار · خلطة بهارات أفغانية · خلطة بهارات · دقة (توابل) · رأس الحانوت · زعتر حلبي · زعتر نابلسي · سبع بهارات · شطة · فلفل أحمر مطحون · كاري · هريسة · Berbere · Bouquet garni · Buknu · Chaat masala · Chaunk · فلفل أحمر · Fines herbes · Crab boil · مسحوق الخمس بهارات · غارام ماسالا · Garlic salt · خاواييج · Jerk spice · Khmeli suneli · فلفل الليمون · ماسالا · Mitmita · التوابل المخلوطة · Old Bay Seasoning · Panch phoron · Persillade · تابل فطيرة القرع · Qâlat Daqqa · Recado rojo · ندغ بستاني · شيتشيمي · تابل · تندوري ماسالا ·

قائمة الأعشاب والتوابل

قائمة أعشاب وتوابل أسترالية · أعشاب صينية · توابل هندية · توابل باكستانية · قائمة أعشاب وتوابل المطبخ العربي

مواضيع ذات علاقة

التتبيل فرك التوابل

مشاريع شقيقة في كومنز صور وملفات عن: بهارات

ضبط استنادي

GND: 4020933-7 NDL: 00566727

أيقونة بوابةبوابة علم النبات أيقونة بوابةبوابة مطاعم وطعام أيقونة بوابةبوابة مشروبات أيقونة بوابةبوابة زراعة

تصنيفان: بهاراتنباتات

////////////

به سندی مصالحو:

مصالحو (Spice) هڪ خشڪ ٻج، ميوي، پاڙ، ڇلڙ، پن يا سبزي جو مادو آهي جنهن کي بنيادي طور تي ذائقي، خوراڪ جي رنگ يا حفاظت جي لاء استعمال ڪيو ويندو آهي۔

////////////

به اردو مصالحه:

مصالحہ (Spice) ایک خشک بیج، پھل، جڑ، چھال، یا سبزی کا مادہ ہے جسے بنیادی طور پر ذائقہ، خوراک کے رنگ یا تحفظ کے لیے استعمال کیا جاتا ہے۔

///////////

به عبری تِولین:

תבלין הוא חומר המוסף למזון לשם שיפור טעמו, בדרך כלל בכמויות קטנות יחסית לשאר מרכיבי המנה של המזון. התבלינים מיוצרים בדרך כלל מצמחי תבלין. התבלינים יכולים להיות מופקים מפרי, זרע, שורש או קליפה של צמח. צמחים המשמשים כתבלין בצורתם הטבעית קרויים עשבי תיבול. יש גם תבלינים המיוצרים באופן מלאכותי - אלה קרויים חומרי טעם וריח.

מילון אבן-שושן מגדיר תבלין כך: "חלקי צמח או חומרים המופקים מצמחים, טעימים או חריפים או ריחניים שמערבבים במזונות לשם תוספת טעם או ריח: נענה, שומר, פלפל - הם תבלינים נפוצים"

צמחי תבלין רבים משמשים גם לבישום. כמו כן, לחלק מהתבלינים תכונות המסייעות בשימור המזון. בתבלינים בעלי טעם דומיננטי נעשה שימוש לעתים גם במטרה לטשטש טעם תחילת הריקבון במאכל, בייחוד בתקופות בהן הייתה בעיה בשימור וקירור מזון. תבלינים היו משמשים לאריגת שטיחים בבוכרה ופרס בהם היו משתמשים להוספת צבע לשטיחים. לתעשיית הקוסמטיקה היו משמשים בתור בשמים, שמן אתרי, קרמים לגוף וגם בתעשיית הסבון. תבלינים מסוימים מוספים כמות שהם, ואחרים עוברים תהליכי עיבוד שונים כמו ייבוש, טחינה, קליה ועוד. בימינו ניתן לקנות תבלינים בצורות שונות - באריזות סגורות או לפי משקל.

ישנו מגוון גדול של תבלינים, כאשר במטבחים בעלי אופי שונה משתמשים בסוגים שונים של תבלינים. יש מטבחים המאופיינים בשימוש בתבלינים חריפים (כמו פלפל), יש המאופיינים בשימוש בתבלינים מתוקים (כסוכר). גם מלח נחשב בדרך כלל כתבלין, למרות שאינו ממקור צמחי. עם זאת, לפי חלק מהטענות סוכר ומלח משמשים בכמויות כה גדולות שאינם נחשבים עוד כתבלינים אלא כמאכלים בפני עצמם.

////////////

به کردی بیهارات:

Biharat

https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/b/b6/Spices1.jpg/220px-Spices1.jpg

Biharbêhn li bazara Agadir, Maroko, 2005

https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/9/90/Spice_Shop_Nasiriyah_Iraq.jpg/220px-Spice_Shop_Nasiriyah_Iraq.jpg

Firoşgehek li bajarê Nasiriya ya Îraqê, 2007

https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/b/be/Jiayuguan-128.JPG/220px-Jiayuguan-128.JPG

Biharbêhn li Çînê

https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/e/e1/Spicesindia.jpg/220px-Spicesindia.jpg

Biharbêh li bazareke Hindîstanê

Biharat, biharbêhn ji gihayên hêşîn ên hişkkirî, hêrayî yan têkelî re tê gotin. Li Kurdistanê bi biharan bi sedan cureyê riwekan tên berhevkirin û hin ji wan bo demekê dirêj bên bikaranîn tên hişkkirin an tirşiya wan tê çêkirin.

Biharbêhn, bo bêhna biharê, çêja xwezayê tevlî xwarinê bibe, bi tevî çêncê (sos) tê bikaranîn. Pêjgeha kurd pirr hez ji biharatê dike. Di gelek xwarinên kurdî de biharat heye.

Biharbêhnên pêjgeha kurd ên sereke[biguherîne]

· Pûjan (tihtavik, nane, pûng ûêd)

· Awîşen (cehter, zembûr, thymus vulgaris)

· Cureyên bîbera hêrayî (îsot, filfil, hîçhar, îsota hûrik ûed)

· Reşke (zure, zîre, kemyon)

· Merzekew (rihan, firincemişk)

· Anix (anason)

· Zencefîl

· Gormiz

· Xavlêcan

· Darçîn

· Sîrima hişkkirî

· Cureyên gêjnakê (bexdenûs, cehperî ûêd)

· Kuncî

· Mêxek

· Heliz

Mirov dikare wiha dabeş bike[biguherîne]

· Biharbêhnên bêhnê didin

· Biharbêhnên çêjê (tehmê) didin

· Biharbêhnên rengê didin xwarinan

· Biharbêhnên bêhnê dikujin (bo mînak bêhna sîrê û masiyan)

· Biharbêhnên berê tên kelandin û paşê jî hişkkirin

· Biharbêhnên ji dendikan

· Biharbêhnên ji pelgên riwekan

· Biharbêhnên ji rehên riwekan

· Biharbêhnên organîk (ji goşt, hestî yan organên din ên ajalan)

· Biharbêhnên têkelî (yên nûjen û di teknîka konservekirinê de tên bikaranîn)

Kategorî:

· Biharat

· Berhemên riwekan

///////////

به ترکی آذری ادویه یات:

Ədviyyat - xörəklərə, şirniyyatlara, mürəbbələrə, içkilərə və digərlərinə dad, ləzzət və xüsusi ətir verən bitki növlərinin müəyyən hissələridir. Bunlara bitkilərin yarpaqları, çiçəkləri, toxumlar, meyvələr, köklər, zoğlar, qabıqlar aiddir.

///////////

به ترکی استانبولی بهارات:

Baharat, bitkilerin kök, yaprak, tohum gibi kısımlarının bazen olduğu gibi tazeyken, bazen de kurutulup, toz haline getirilip, ufalanıp veya benzeri kimi işlemlerden geçirilip, muhafaza edilip kullanılan ve yemeklere içkilere başka koku ve tatlar eklemeye yarayan gıda malzemelerinin genel adıdır.

///////////////

Spice

From Wikipedia, the free encyclopedia

For the sensation of eating spicy-hot foods, see pungency. For other uses, see Spice (disambiguation).

Spices

A spice shop selling a variety of spices in Iran

https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/a/a8/Indianspicesherbs.jpg/225px-Indianspicesherbs.jpg

A group of Indian spices and herbs in bowls

https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/e/e1/Spicesindia.jpg/225px-Spicesindia.jpg

An assortment of spices used in Indian cuisine

https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/3/34/Spice_Market%2C_Marakech_%282242330035%29.jpg/225px-Spice_Market%2C_Marakech_%282242330035%29.jpg

Spice market, Marakesh

https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/0/07/Spices_in_an_Indian_market.jpg/225px-Spices_in_an_Indian_market.jpg

Spices and herbs at a grocery shop inGoa, India

A spice is a seed, fruit, root, bark, berry, bud or other vegetable substance primarily used for flavoring, coloring or preserving food. Spices are distinguished from herbs, which are parts of leafy green plants used for flavoring or as a garnish. Many spices have antimicrobial properties. This may explain why spices are more commonly used in warmer climates, which have more infectious diseases, and why the use of spices is prominent in meat, which is particularly susceptible to spoiling.^[1] Spices are sometimes used in medicine, religious rituals, cosmetics orperfume production, or as a vegetable.

Contents

[show]

History[edit]

Main article: Spice trade

Early history[edit]

Spices at central market in Agadir,Morocco

The spice trade developed throughout South Asia and Middle East by at least 2000 BCE with cinnamon and black pepper, and in East Asia with herbs and pepper. The Egyptians used herbs for mummification and their demand for exotic spices and herbs helped stimulate world trade. The word spice comes from the Old French word espice, which became epice, and which came from the Latin rootspec, the noun referring to "appearance, sort, kind": species has the same root. By 1000 BCE, medical systems based upon herbs could be found in China, Korea, and India. Early uses were connected with magic, medicine, religion, tradition, and preservation.^[2]

Archaeological excavations have uncovered clove burnt onto the floor of a kitchen, dated to 1700 BCE, at the Mesopotamian site of Terqa, in modern-day Syria.^[3]The ancient Indian epic Ramayana mentions cloves. The Romans had cloves in the 1st century CE, as Pliny the Elder wrote about them.^[^{citation needed}^]

In the story of Genesis, Joseph was sold into slavery by his brothers to spice merchants. In the biblical poem Song of Solomon, the male speaker compares his beloved to many forms of spices. Generally, early Egyptian, Chinese, Indian, andMesopotamian sources do not refer to known spices.^[^{citation needed}^]

Historians believe that nutmeg, which originates from the Banda Islands inSoutheast Asia, was introduced to Europe in the 6th century BCE.^[4]

Indonesian merchants traveled around China, India, the Middle East, and the east coast of Africa. Arab merchants facilitated the routes through the Middle East and India. This resulted in the Egyptian port city of Alexandria being the main trading center for spices. The most important discovery prior to the European spice trade were the monsoon winds (40 CE). Sailing from Eastern spice cultivators to Western European consumers gradually replaced the land-locked spice routes once facilitated by the Middle East Arab caravans.^[2]

Middle Ages[edit]

https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/2/2d/Le_livre_des_merveilles_de_Marco_Polo-pepper.jpg/220px-Le_livre_des_merveilles_de_Marco_Polo-pepper.jpg

"The Mullus" Harvesting pepper. Illustration from a French edition of The Travels of Marco Polo.

Spices were among the most demanded and expensive products available in Europe in the Middle Ages,^[5] the most common being black pepper, cinnamon(and the cheaper alternative cassia), cumin, nutmeg, ginger andcloves. Givenmedieval medicine's main theory of humorism, spices and herbs were indispensable to balance "humors" in food,^[6] a daily basis for good health at a time of recurrent pandemics. In addition to being desired by those using medieval medicine, the European elite also craved spices in the Middle Ages. An example of the European aristocracy's demand for spice comes from the King of Aragon, who invested lots of resources into bringing back spices to Spain in the 12th century. He was specifically looking for spices to put in wine, and was not alone among European monarchs at the time to have such a desire for spice.^[5]

Spices were all imported from plantations in Asia and Africa, which made them expensive. From the 8th until the 15th century, the Republic of Venice had the monopoly on spice trade with the Middle East, and along with it the neighboring Italian city-states. The trade made the region rich. It has been estimated that around 1,000 tons of pepper and 1,000 tons of the other common spices were imported into Western Europe each year during the Late Middle Ages. The value of these goods was the equivalent of a yearly supply of grain for 1.5 million people.^[6]The most exclusive was saffron, used as much for its vivid yellow-red color as for its flavor. Spices that have now fallen into obscurity in European cuisine include grains of paradise, a relative of cardamom which mostly replaced pepper in late medieval north French cooking, long pepper, mace, spikenard, galangal and cubeb.

Early Modern Period[edit]

Spain and Portugal were not happy to pay the high price that Venice demanded for spices. The control of trade routes and the spice-producing regions were the main reasons that Portuguese navigator Vasco da Gama sailed to India in 1499.^[8] WhenGama discovered the pepper market in India, he was able to secure peppers for a much cheaper price than the ones demanded by Venice.^[5] At around the same time, Christopher Columbus returned from the New World, he described toinvestors new spices available there.^[^{citation needed]}

Another source of competition in the spice trade during the 15th and 16th century was the Ragusans from the maritime republic of Dubrovnik in southern Croatia.^[7]

The military prowess of Afonso de Albuquerque (1453–1515) allowed the Portuguese to take control of the sea routes to India. In 1506, he took the island of Socotra in the mouth of the Red Sea and, in 1507, Ormuz in the Persian Gulf. Since becoming the viceroy of the Indies, he took Goa in India in 1510, and Malacca on the Malay peninsula in 1511. The Portuguese could now trade directly with Siam, China, and the Maluku Islands. The Silk Road complemented the Portuguese sea routes, and brought the treasures of the Orient to Europe via Lisbon, including many spices.^[^{citation needed}^]

With the discovery of the New World came new spices, including allspice, chili peppers, vanilla, and chocolate. This development kept the spice trade, with America as a late comer with its new seasonings, profitable well into the 19th century.^[^{citation needed}^]

As times have changed and convenience has become a major factor for consumers, the spice trade has shifted into finding cheaper alternatives to satisfy demand.^[^{citation needed}^] One of these ways is diluting spices to make inferior quality powdered spices, by including roots, skins and other admixture in production of spice powder.^[8]

Classification and types[edit]

https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/2/2a/Gato_negro.jpg/220px-Gato_negro.jpg

The Gato Negro café and spice shop (Buenos Aires, Argentina)

Culinary herbs and spices[edit]

Main article: List of culinary herbs and spices

Botanical basis[edit]

· Dried fruits or seeds, such as fennel,mustard, nutmeg, and black pepper

· Arils, such as mace (part of Nutmeg plant)

· Barks, such as cinnamon and cassia

· Dried flower buds, such as cloves

· Stigmas, such as saffron

· Roots and rhizomes, such asturmeric, ginger and galingale

· Resins, such as asafoetida

Common spice mixtures[edit]

· Advieh (Iran)

· Baharat (Arab world, and the Middle East in general)

· Berbere (Ethiopia and Eritrea) and Somalia)

· Bumbu (Indonesia)

· Chaat masala (India and Pakistan)

· Chili powder

· Curry powder

· Speculaas (Netherlands)

· Five-spice powder (China)

· Garam masala (South Asia)

· Harissa (North Africa)

· Hawaij (Yemen)

· Jerk spice (Jamaica)

· Khmeli suneli (Georgia, former U.S.S.R.)

· Masala (a generic name for any blend of spices used in South Asia)

· Mixed spice (United Kingdom)

· Old Bay Seasoning (United States)

· Panch phoron (India and Bangladesh)

· Pumpkin pie spice (United States)

· Quatre épices (France)

· Ras el hanout (North Africa)

· Shichimi togarashi (Japan)

· Vegeta (Croatia)

· Za'atar (Middle East)

· Sharena sol (literally "colorful salt", Bulgaria) - containssummer savory, paprika, fenugreek and salt.

Handling spices[edit]

https://upload.wikimedia.org/wikipedia/en/thumb/9/9b/Spice-shelf.jpg/220px-Spice-shelf.jpg

A typical home's kitchen shelf of spices as would be seen in the United States or Canada.

https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/5/53/Kitchen_utensils_hanging_below_a_spice_rack.jpg/160px-Kitchen_utensils_hanging_below_a_spice_rack.jpg

A spice rack with cooking utensils

A spice may be available in several forms: fresh, whole dried, or pre-ground dried. Generally, spices are dried.^[9] A whole dried spice has the longest shelf life, so it can be purchased and stored in larger amounts, making it cheaper on a per-serving basis. Some spices are not always available either fresh or whole, for exampleturmeric, and often must be purchased in ground form. Small seeds, such as fennel and mustard seeds, are often used both whole and in powder form.

The flavor of a spice is derived in part from compounds (volatile oils) that oxidize or evaporate when exposed to air. Grinding a spice greatly increases its surface area and so increases the rates of oxidation and evaporation. Thus, flavor is maximized by storing a spice whole and grinding when needed. The shelf life of a whole dry spice is roughly two years; of a ground spice roughly six months.^[10] The "flavor life" of a ground spice can be much shorter.^[11] Ground spices are better stored away from light.^[12]

To grind a whole spice, the classic tool is mortar and pestle. Less labor-intensive tools are more common now: a microplane or fine grater can be used to grind small amounts; a coffee grinder ^[13] is useful for larger amounts. A frequently used spice such as black pepper may merit storage in its own hand grinder or mill.

Some flavor elements in spices are soluble in water; many are soluble in oil or fat. As a general rule, the flavors from a spice take time to infuse into the food so spices are added early in preparation.^[14]

Salmonella contamination[edit]

A study by the Food and Drug Administration of shipments of spices to the United States during fiscal years 2007-2009 showed about 7% of the shipments were contaminated by Salmonella bacteria, some of it antibiotic-resistant.^[15] As most spices are cooked before being served salmonella contamination often has no effect, but some spices, particularly pepper, are often eaten raw and present at table for convenient use. Shipments from Mexico and India, a major producer, were the most frequently contaminated.^[16]

However, with new radiation sterilization methods, the risk of Salmonella contamination is now lower.

Nutrition[edit]

https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/4/4a/Pikante_Gem%C3%BCse-Tatre_%2826185570614%29.jpg/220px-Pikante_Gem%C3%BCse-Tatre_%2826185570614%29.jpg

Spicy Food

https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/0/03/Taliparamba_Market.jpg/220px-Taliparamba_Market.jpg

A spice shop in Taliparamba, India

Because they tend to have strong flavors and are used in small quantities, spices tend to add few calories to food, even though many spices, especially those made from seeds, contain high portions of fat, protein, and carbohydrate by weight. Many spices, however, can contribute significant portions of micronutrients to the diet. For example, a teaspoon of paprikacontains about 1133 IU of Vitamin A, which is over 20% of the recommended daily allowance specified by the US FDA.^[17] When used in larger quantity, spices can also contribute a substantial amount of minerals, including iron, magnesium, calcium, and many others, to the diet.

Most herbs and spices have substantial antioxidant activity, owing primarily to phenolic compounds, especially flavonoids, which influence nutrition through many pathways, including affecting the absorption of other nutrients. One study foundcumin and fresh ginger to be highest in antioxidant activity.^[18] These antioxidants can also act as natural preservatives, preventing or slowing the spoilage of food, leading to a higher nutritional content in stored food.

Production[edit]

India contributes 75% of global spice production.

Top Spice Producing Countries (in metric tonnes)
Rank	Country	2010	2011
1	India	1,474,900	1,525,000
2	Bangladesh	128,517	139,775
3	Turkey	107,000	113,783
4	China	90,000	95,890
5	Pakistan	53,647	53,620
6	Iran	18,028	21,307
7	Nepal	20,360	20,905
8	Colombia	16,998	19,378
9	Ethiopia	27,122	17,905
10	Sri Lanka	8,293	8,438
—	World	1,995,523	2,063,472
Source: UN Food & Agriculture Organization^[19]

Standardization[edit]

The International Organization for Standardization addresses spices and condiments, along with related food additives, as part of the International Classification for Standards 67.220 series.^[20]

https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/9/94/Taliparamba_grocery.jpg/220px-Taliparamba_grocery.jpg

Spices sold in Taliparamba, India

Research[edit]

The Indian Institute of Spices Research in Kozhikode, Kerala, is devoted exclusively to researching all aspects of spice crops: black pepper, cardamom, ginger, turmeric, cinnamon, clove, nutmeg, garcinia, vanilla, etc.