۱۳۹۵ اسفند ۳۰, دوشنبه

عُشبه

عشبه. (ا. ع.) نام هاى ديگر: عشبه مغربيه- عشبة النار- ظيان .Smilax- Salsepareille- Smilax Salsaparilla
 مشخصات: گياهى است از خانواده Liliaceae كه گونه هاى متنوع و مختلفى دارد. ريشه آن دراز و ناهموار و گره دار است و رنگ آن خاكسترى تا قهوه اى يا سياه و به شكل استوانه در ابعاد مداد و قابل انعطاف كه در سطح و در پوست آن شيارها و چروكهايى ديده مى شود و مغز آن سفيد مى باشد.

خواص درمانى:

 1- تا يك هفته هر روز 5 گرم از نرم شده خشك آن را با نبات بخوريد. رقيق كننده و تصفيه كننده خون و معرّق و مدر و براى اكثر بيمارى هاى سرد نافع و براى رفع درد مفاصل مزمن مفيد مى باشد.
2 - مزمزه آن با سركه انگور براى تسكين درد دندان سرد نافع است.
3 - آن را مثل غبار نرم بساييد و با گلاب مخلوط نموده ضماد كنيد.  براى درمان فلج و تسكين دردهاى مفاصل و سياتيك و تحليل ورمها مفيد است.
4-  شياف نرم كرده آن در مهبل باعث سقط جنين مى گردد.

ريشه عشبه

خواص درمانى:

1 - خوردن 2 گرم از كوبيده آن مسهل قوى بلغم و سودا است.
2 - پانزده گرم از خردشده آن را  در 450 گرم آب جوش بخيسانيد تا آب آن به نصف برسد، بعد آن را صاف و با شكر شيرين نموده و در طول روز به مرور بنوشيد. فلج و سستى اعضا، تنگی نفس، سرفه كهنه، درد مفاصل، نقرس، سياتيك، ورمها، جذام وبيمارى آتشك يا سفيليس يا شانكر خفيف را درمان مى كند.
3-  اگر دو گرم از آن را نرم بساييد و با آب دمكرده با گل پنيرك مخلوط نموده و بخوريد قى آور است.
4 - ضماد آن براى درمان زخمها و جراحت هاى بد نافع است.
تذكر: براى جوانان و گرم مزاجان مضرّ است.  در فصل گرما و براى بيماريهاى گرم نظير تبهاى گرم و صفراوى و خونى و سرخك و آبله و امثال آن نبايد مصرف شود.   اسراف در خوردن بيش از حد مجاز آن خطرناك است و خوردن پنج گرم از آن بقدرى قى و دل پيچه همراه دارد كه ممكن است منجر به هلاكت شود. مصرف آن بايد با نظر پزشك انجام گيرد، ضماد طولانى آن پوست را مى سوزاند و ايجاد زخم مى نمايد.
اسرار گياهان دارويى، ص: 762