---
1. حفظ استقلال سیاسی ایران (نسبی):
با وجود فشارهای شدید روسیه و بریتانیا، ایران در دوره قاجار بهطور رسمی مستعمره نشد، در حالیکه کشورهای همسایه مثل هند و بخشهایی از آسیای میانه کاملاً مستعمره شدند.
2. پایهگذاری مفاهیم نوین حکمرانی:
جنبش مشروطه در اواخر دوران قاجار یکی از نقاط درخشان این دوره است. این جنبش باعث شد ایران نخستین کشور منطقه باشد که دارای قانون اساسی، مجلس، و تفکیک قوا شد.
3. گسترش روابط با جهان و آشنایی با تجدد:
در این دوران، ایرانیان با مفاهیم مدرن مانند آموزش نوین، چاپ، حقوق شهروندی و دانشهای غربی آشنا شدند.
---
1. ضعف حکومت مرکزی:
بیشتر پادشاهان قاجار (بهجز معدودی مثل فتحعلیشاه یا ناصرالدینشاه) ضعیف و ناتوان در اداره کشور بودند. نفوذ درباریان و سوءاستفاده شاهزادگان باعث فساد گسترده شد.
2. از دست رفتن بخشهایی از خاک ایران:
در اثر شکست در جنگ با روسیه و امضای قراردادهای گلستان و ترکمنچای، ایران بخشهای وسیعی از قفقاز (گرجستان، ارمنستان، آذربایجان) را از دست داد.
3. نفوذ قدرتهای خارجی:
انگلیس و روسیه عملاً بر سیاست و اقتصاد ایران سایه افکندند. قراردادهایی مانند رژی و ۱۹۰۷، و بعدها قرارداد ۱۹۱۹، نشانههایی از این وابستگیاند.
4. فقر، بیسوادی، و عقبماندگی:
در دوره قاجار، مردم عادی در فقر شدید و بدون خدمات عمومی زندگی میکردند. آموزش، بهداشت و توسعه زیرساختها بسیار ضعیف بود.
---
نتیجهگیری:
سلسله قاجار را میتوان دورهای با حکومتی ضعیف اما جامعهای بیدار دانست. ضعف در اداره کشور باعث نفوذ بیگانگان و تجزیه سرزمینی شد، اما همین فشارها زمینهساز جنبشهای روشنفکری، مشروطهخواهی و ملیگرایی شدند که پایههای ایران مدرن را ساختند.
اگر علاقهمند باشید، میتوانم درباره شاهان مختلف قاجار یا دورههای خاص مثل جنبش مشروطه، بیشتر توضیح بدهم.
