فرستاده ویژه (به انگلیسی: Envoy Extraordinary) و وزیر مختار یا نماینده/فرستاده تام الاختیار (به انگلیسی: Minister Plenipotentiary) که معمولاً به عنوان وزیر (مختار) شناخته می‌شود، نوعی رئیس هیئت دیپلماتیک در رتبه پایین‌تر از سفیر است. هیئت دیپلماتیکی که یک فرستاده ریاست آن را برعهده داشت، به جای سفارت عنوان نماینده داشت. بر پایه نظام طبقه بندی دیپلماتیک مصوب کنگره وین (۱۸۱۵) فرستاده ویژه دیپلماتی درجه دوم ولی تام‌الاختیار بود، یعنی اختیار کامل در نمایندگی دولت متبوع خود داشت. با این حال، فرستاده ویژه به عنوان نماینده شخصی رئیس دولت کشورش خدمت نمی‌کرد.[۱] تا دهه‌های اول قرن بیستم، اکثر هیأت های دیپلماتیک توسط دیپلمات‌های دارای رتبه فرستاده=envoy هدایت می‌شد. سفیر منحصرا بین قدرت‌های بزرگ، متحدان نزدیک و سلطنت‌های مرتبط رد و بدل می‌شدند.[۲]
پس از جنگ جهانی دوم، با
توجه به دکترین سازمان ملل متحد در
مورد برابری دولت‌های مستقل، دیگر پذیرفته نبود که با برخی از کشورها با عنوانی پست‌تر از دیگران
رفتار شود. با ارتقای روابط کشورها به درجه سفیر، رتبه فرستاده =وزیر مختار=نماینده
ویژه= envoy ، به تدریج منسوخ شد.[۳] در سال ۱۹۶۱، زمانی که کنوانسیون
وین در مورد روابط دیپلماتیک امضا شد، رتبه فرستاده هنوز وجود
داشت، اما پس از این دهه دیگر دوام نیاورد. آخرین نمایندگی‌های آمریکایی باقی
مانده، در کشورهای پیمان ورشو بلغارستان
و مجارستان، در سال ۱۹۶۶ به سفارت[۴] ارتقا یافتند.
منابع[ویرایش]
1.
↑ "Diplomatic Agents: Heads of Permanent Missions". International Law: A Dictionary. Scarecrow Press. 2005. pp. 47–48. ISBN 978-0-8108-5078-1.
2.
↑ "Legation". The Palgrave Macmillan Dictionary of Diplomacy (3rd ed.). Palgrave Macmillan. 2012. p. 228. ISBN 978-0-230-30299-0.
3.
↑ "Legation". The Palgrave Macmillan Dictionary of Diplomacy (3rd ed.). Palgrave Macmillan. 2012. p. 228. ISBN 978-0-230-30299-0.Berridge, G. R. ; Lloyd, Lorna (2012). "Legation". The Palgrave
Macmillan Dictionary of Diplomacy (3rd ed.). Palgrave Macmillan. p. 228. ISBN 9780230302990.
4.
↑ "Hungary - Countries - Office of the
Historian". history.state.gov. Retrieved 2016-12-06.
رده:
·
این صفحه آخرین‌بار
در ۱۶ فوریهٔ ۲۰۲۳ ساعت ۱۲:۵۳ ویرایش شده‌است.
