Song by Chris Sligh
We're broken in two with love as an anchorThere's nothing to do but give in, give inMirror less eyes give off a reflectionThe moonlight is fair as we rise again
Oh, can we move on, can we move onFrom the love we've left behind?Oh, can we move on, can we move onFrom the love we'll never find?
We're giving into sweet desperationWhen all this is through, we'll give in, give inChannels of grace give off the aromaOf love mixed with pain and hope raised again
Oh, can we move on, can we move onFrom the love we've left behind?Oh, can we move on, can we move onFrom the love we'll never find?
The world is broken in too many piecesBut the brokenness is beautiful, it's beautifulMy heart is broken by beauty's mysteriesBut the brokenness is beautiful, it's beautiful
Oh, can we move on, can we move onFrom the love we've left behind?Oh, can we move on, can we move onFrom the love we'll never find? YeahThe world is broken in too many piecesBut the brokenness is beautiful, it's beautifulMy heart is broken by beauty's mysteriesBut the brokenness is beautiful, it's beautiful
Source: Musixmatch
Songwriters: Chris Sligh
حافظ
»
غزلیات
»
غزل شمارهٔ ۲۸
به جانِ خواجه و حقِ قدیم و عهدِ درست
که مونسِ دمِ صبحم، دعای دولت توست
سرشک من که ز طوفان نوح دست بَرَد
ز لوح سینه نیارَست نقشِ مهرِ تو شُست
بکن معامله‌ای، وین دل شکسته بخر
که با شکستگی ارزد به صد هزار درست
زبان مور به آصف دراز گشت و رواست
که خواجه خاتَمِ جم، یاوه کرد و باز نَجُست
دلا طمع مَبر از لطف بی‌نهایت دوست
چو لاف عشق زدی سر بباز، چابک و چُست
به صدق کوش، که خورشید زایَد از نَفَسَت
که از دروغ سیه روی گشت صبحِ نخست
شدم ز دست تو شیدای کوه و دشت و هنوز
نمی‌کنی به ترحم، نِطاق سلسله سست
مرنج حافظ و از دلبران حِفاظ مجوی
گناه باغ چه باشد چو این گیاه نَرُست
