تدفینی بَس اندوهبار و همانقدر تقلیدی!  کرکس های دریا در [سپید ردای] عزای پارسایان و کوسه های مُبادی آدابِ هوا، سیاه پوش یا خالدار.  مَگَر، گاسَم، گر وال بدوران حیات، برسبیل اتفاق، نیازمند کمک می شد، کمترکُدامشان دَستگیریش می کردند؛ اما وَلیمه تدفینش، بَس زاهِدانه به چنگال رُبایَند.  فَغان از ژیان دِژکاک وارگی عاَلم! که عَظیم ترین وال نه مصون است از آن.  ملویل، 1851.