ایارده . [ اَ رْ / رِ دَ/ دِ ] (اِ) چگونگی پازند است (صحاح الفرس ). به معنی پازند است و پازند تفسیر زند که شرح و تفسیر اوستاست . (لغت نامه ٔ اسدی ص 477) اکارده . (یادداشت مرحوم دهخدا). اکرده . (یادداشت مرحوم دهخدا). برخی از مجوسان اگرده اش نیز خوانند. (التنبیه و الاشراف مسعودی ). وصورت هر دو (اگرده و ایارده ) هر دو به خط پهلوی یکسان است . (یادداشت مرحوم دهخدا). ثم عمل زرادشت تفسیراً عند عجزهم عن فهمه [ عن فهم اوستا ] و سمّوا التفسیر زیداً [ زنداً ] ثم عمل للتفسیر تفسیراً و سَمّاه بازید [ پازند ] ثم عمل علمائهم بعد وفات زرادشت تفسیر التفسیر و سمّوا هذا التفسیر بارده ۞ (از مروج الذهب مسعودی ) :

ببینم آخر روزی به کام دل خود را
گهی ایارده خوانم شها گهی خرده ۞ .

دقیقی (از لغت نامه ٔ اسدی ص 486).