حیوونی، حیوونکی. (در گویش عامیانه تهرانی) در مقام تحبیب، دلسوزی و شفقت گویند. مثل طفلی و طفلک که برای تحبیب است و از روی شفقت گفته شود
کاف رحمت از پی تصغیر نیست
جد چو گوید طفلکم تحقیر
نیست
مولوی
حیوونی تازگی آدم شده بود
به سرش هوای حوٌا زد و رفت
محمد علی بهمنی
