حسن {بصری} مریدی داشت که هرگاه آیتی از قرآن بشنودی خویشتن را بر زمین زدی. یکبار بدو گفت: ای مرد اگر اینچه میکنی توانی که نکنی، پس آتشِ نیستی درمعامله جُمله عمر خود زدی. و اگر نتوانی که نکنی ما را به ده منزل از پَسِ پُشت بگذاشتی
تذکرةالاولیاء عطار نیشابوری
