لقمان حکیم اندر آن قافله بود یکی گفتش از کاروانیان مگر اینان را [ دزدان را ] نصیحتی کنی ... تا طرفی از ما دست بدارند که دریغ باشد که چندین نعمت ضایع شود.. گفت دریغ کلمه ٔ حکمت باشد با ایشان گفتن. (گلستان سعدی)