کم آزاری . [ کَ م َ] (حامص مرکب ) عمل آنکه کمتر به آزار و ستم مردم پردازد.  عمل اهل تساهل و مدارا و روا داری.  مقابل پُر آزاری، ظلم و بیداد و ستم ورزی و مردم آزاری:
قحبه ٔ پیر از نابکاری چکند که توبه نکند و شحنه ٔ معزول از مردم آزاری. (گلستان).
- مردم آزاری کردن؛  تعدی و تعرض و به خلایق ضرر  و آسیب رساندن:
می بخور منبربسوزان آتش اندر خرقه زن
ساکن میخانه باش و مردم آزاری مکن .

همای اصفهانی (از امثال و حکم ج 4 ص 1767).