دو حرف بی هوا؛ اشاره به اسم مبارک «هو»، زیرا که کاف و نون در عدد هفتاد باشد بدین صورت «70»، و این عدد بینواست چرا که صفر اشاره به مقام نیستی و فقر است در دست اوست و اسم مبارک هو عددش یازده است و رقمش این «11»، و آن اشاره به مقام وحدت ذاتی و وحدت صفاتی است بی هوا و از هر آرایش مبرا، و نیز بعضی علماء عدد گفته اند مظاهر حضرات خمسه است به حسب ظاهر عدد و به دو تلفظ کنند به اسم «ها» شود و عدد آن و عدد او شش، پس واو از آن متولد شود و در حال ترکیب هو گردد، و ضمه ٔ هو اشاره به ترفع مسمی اوست از ماسِوی، و این شعر حکیم سنایی مُشیر به این معنی است: «کُن دو حرف است بینوا هر دو» و می تواند بینوا بودن دو حرف کُن از آن باشد که مفتاح گنجینه ٔخلقت ممکنات است و ممکنات همه نقص و فنا و فقر است، پس کُن دو حرف بی هواست چه آنجا که تجلی مسمی او بود ظلالت هو را راه ندارد. (آنندراج) (انجمن آرا).