زکریای رازی کاشف الکل ، سرسخت ترین دانشمند منتقد اسلام ، دانشمندی که نابینا شد و نابینا از دنیا رفت! زکریای رازی زاده شهر ری، پزشک، فیلسوف و شیمی‌دان برجسته ایرانی که آثار ماندگاری از او در زمینهٔ پزشکی و شیمی و فلسفه به یادگار مانده است.
او را در دنیا به‌عنوان کاشف الکل و جوهر گوگرد (اسید سولفوریک) می شناسند.
رازی به دلیل برگشت از اصول اسلامی، از سوی روحانیون زمان خود ملحد و کافر خطاب شد و مورد اذیت و آزار قرار گرفت.
به گونه ای که برای مجازات او بر اثر آنکه مکتوباتش را بر سرش کوبیدند بینایی خود را از دست داد. متاسفانه امروز مکان دقیقی از محل دفن وی در شهر ری وجود ندارد.
رازی به خدا اعتقاد داشت اما منکر وحی و نبوت بود.
او دو کتاب "نقض الادیان" و "مخارق الانبیاء" که به ترتیب به معنی نفی دین ها و فریبکاری های پیامبران است را به رشته تحریر در آورد،
که از آنها به عنوان کفریات رازی یاد می کنند.
دو کتاب نام برده امروز دیگر وجود ندارند و توسط مذهبی ها و متعصبین نابود شده اند.
اما ابوریحان بیرونی در کتاب "فهرست جامع" خود از این دو کتاب به عنوان تالیفات رازی نام می برد.
ابوریحان درباره اندیشه رازی پیرامون پیامبران می گوید :
رازی معتقد بود ، همه انسانها قدرت و توانایی رسیدن به معرفت و دانایی را دارند و با یکدیگر مساوی اند.
اگر خدا قومی را به نبوت اختصاص دهد به این معناست که آنها را بر دیگر اقوام و انسانها برتری داده و این برتری با عدل الاهی سازگار نیست و باعث جنگ و دشمنی و در نهایت هلاکت انسانها می شود که این با حکمت و رحمت الهی سازگاری ندارد.
از نظر رازی ادیان و مذاهب سبب جنگ و اختلافات بشر هستند.
از نظر رازی ،ادعای معجزه از نظر منطقی غلط است زیرا بر هم زدن قوانین آفرینش به خاطر اثبات حقانیت یک نفر غیر قابل قبول است.
پاول کراوس ، شرق شناس مشهور اروپایی درباره رازی می گوید :
مکتب فکری رازی بی تردید در برگیرنده حادترین جدل فلسفی است که در قرون وسطی علیه مذهب صورت گرفته است.
نامش جا‌ودان و یادش گرامی 
