انساط. [اِ]. (ع مص). افزودن، در افزودن، اضافه کردن بر چیزی. درآمیختن. "الا بکسی که در این باره مضایقتی نموده باشد و تکبری کرده و خرده ای فرو گذاشته و انساطی فزوده که خِرَد آن را موافق مُکاتِبَت نَشمُرَد و ملایم مراسلت نداند." چهار مقاله نظامی عروضی سمرقندی.'''                                                                                                             ////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////

**سَاط** \- [س و ط]. (ف: ثلا. متعد، م. بحرف).** سُطْتُ**،** أسُوطُ**،** سُطْ**، مص. سَوْطٌ. 1. "سَاطَ الهَرِيسَةَ بِالمِسْوَاطِ" : خَلَّطَهَا. 2. "سَاطَهُ بِقَضِيبٍ" : جَلَدَهُ، ضَرَبَهُ بِالسَّوْطِ. "سَاطَ البَعِيرَ". 3. "سَاطَ الأمْرَ" : تَدَبَّرَهُ، قَلَّبَهُ. 4. "سَاطَ الحَرْبَ" : خَاضَهَا، بَاشَرَهَا. 5. "سَاطَ صَاحِبَهُ" : غَلَبَهُ فِي الْمُسَاوَطَةِ. "سَاوَطَنِي فسُطْتُهُ.