کتاب امیرکبیر و ایران نخستین بار در سال 1324 منتشر شد و در همان سال تجدید چاپ شد. پس از 10 سال مجددا توسط نویسنده بازبینی و ویراست شد و اطلاعات جدیدی از اسناد سیاسی که از خارج به دست آمده بود به کتاب اضافه شد و ویرایش جدید در سال 1334 منتشر شد. در سال 1353 مجموعه ای شامل بیش از 200 نامه خصوصی امیرکبیر به ناصرالدین شاه قاجار، چند صورت مجلس کنفراس ارزنه الروم، برخی نامه های متفرقه تاریخی؛ و رساله ای در نقشه اصلاحات ایران خطاب به ناصرالدین شاه به کتاب اضافه شد. این اثر طی سالهای متمادی با کسب اطلاعات جدید تکمیل گردید و نهایتا به شکل امروزی درآمد.

کتاب براساس مدارک اصلی و اسناد دولتی تالیف شده است. کتاب امیرکبیر و ایران سرگذشت نویسی به سبک مورخان ایران نیست، بلکه شخصیت میرزا تقی خان امیرکبیر را در سیر تحول تاریخ زمان مورد تحلیل قرار داده است و به جریانهای تاریخ و عوامل آنها، به ویژه بنیادهای اجتماعی ایران توجه کرده است.
(میرزا تقی‌خان فراهانی (متولد 1807 میلادی - درگذشته - 10 ژانویه 1852) مشهور به امیرکبیر، صدراعظم‌ شایسته و کاردان ایران در دوره ناصرالدین‌شاه قاجار بود.که اصلاحات فراوانی در عصر ناصری ایجاد نمود.اصلاحات امیرکبیر اندکی پس از رسیدن وی به صدارت آغاز گشت و تا پایان صدارت کوتاه او ادامه یافت. مدت صدارت امیر کبیر 39 ماه (3سال و 3ماه) بود. وی موسس مدرسه دارُالفُنون بود که برای آموزش علوم و فنون جدید، به فرمان او در تهران تاسیس شد.

همچنین انتشار روزنامه وقایع اتفاقیه از جمله اقدامات وی به حساب می‌آید. امیرکبیر پس از این که با توطئه اطرافیان شاه از مقام خود برکنار و به کاشان تبعید شد، به دستور ناصرالدین‌شاه به قتل رسید.)