اَما وَ الَّذي فَلَقَ الحَبَّةَ* وَ بَرَاَ النَّسَمَةَ* لَولا حُضورُ الحاضِرِ*
وَ قِيامُ الحَِّةُج جِوبُودِ النّاصِرِ* وَ ما اَخَذَ اللهُ عَيَل العُلَماءِ اَ يُقارّوا
عَليّْ كِظَّةِ ظالِ *ٍم وَلا سَغَبِ مَظلومٍ* لَالَقَيتُ حَبلَها عَلىّْ غارِبِها*
وَ لسََقَيتُ اِّخِرَها بِكَأسِ اَوَّ اِهل* وَ لَالَ تَيفُم دُنياكُم هّْذِهِِ اَزهَدَ عِندي
مِن عَفطَةِ عَنزٍ .

 

سوگند به خدایی كه دانه را شكافت و جان را آفرید، اگر حضور فراوان
بیعت كنندگان نبود، و یاران حجّت را بر من تمام نمی كردند، و اگر
خداوند از علماء عهد و پیمان نگرفته بود كه در برابر شكم بارگیِ
ستمگران و گرسنگیِ مظلومان، سكوت نكنند، مهار شتر خلافت را بر
كوهان آن انداخته، رهایش م یساختم، و آخر خلافت را با كاسه اوّل
آن سیراب می كردم. آنگاه می دیدید كه دنیای شما نزد من از آب بینی
بزغال های بی ارزش تر است.  بخش آخر خطبه ناتمام شقشقیه.