کالومل کالمل کلمل زکریای رازی

کالامل/کالومیل/کالومل

 

کالومیل/کالومل.  جیوه (I) کلرید (به انگلیسی: Mercury(I) chloride) با فرمول شیمیایی Hg۲Cl۲ یک ترکیب شیمیایی است. که جرم مولی آن ۴۷۲٫۰۹ g/mol می‌باشد. شکل ظاهری این ترکیب، جامد سفید است.
کالومل
اطلاعات کلی
رده‌بندی    هالوژن
فرمول شیمیایی
(بخش تکراری)    HgCl
ویژگی‌ها
رنگ    سفید - خاکستری - زرد - خاکستری - در مجاورت هوا سیاه می‌شود.
رَخ    کامل - مطابق باسطح
سختی موس    ۱-۲
جلا    الماسی
رنگ خاکه    سفید
شفافیت    شفاف - نیمه شفاف
وزن مخصوص    ۶٫۴-۶٫۵
ویژگی‌های ظاهری    بلورها با سطوح متعدد با قشرهای متعدد - توده‌ای - علفی کمیاب است و بیشتر در در آلمان، اسپانیا، آمریکا، مکزیک و روسیه
کنارزایی    - جیوه- سینابر
توضیح بیشتر    با KOH سیاه می‌شود - دراسیدها به زحمت حل می‌شود - با آب تمیز می‌شود. Hg:۸۴٫۹۸٪ Cl:۱۵٫۲٪
دلیل‌نام‌گذاری    از کلمه یونانی Kalos به معنای زیبا، شیرین - سیاه گرفته شده‌است.
خاستگاه    ثانوی
کاربرد    کانسار جیوه

کالومل (به انگلیسی: Calomel) با فرمول شیمیایی HgCl از مجموعه کانی هاست و از کلمه یونانی Kalos به معنای زیبا، شیرین - سیاه گرفته شده‌است. با KOH سیاه می‌شود - دراسیدها به زحمت حل می‌شود - با آب تمیز می‌شود. Hg:۸۴٫۹۸٪ Cl:۱۵٫۲٪ برای اولین بار در آمریکا(Terlinguo) کشف شد و از نظر شکل بلور: منشوری- بی پیرامیدال - پهن - ماکله بر اساس سطح ۱۰۱، رنگ: سفید - خاکستری - زرد - خاکستری - در مجاورت هوا سیاه می‌شود.، شفافیت: شفاف - نیمه شفاف، جلا: الماسی، رخ: کامل - مطابق باسطح، سیستم تبلور: تری کلینیک و در رده‌بندی هالوژن است و منشأ تشکیل آن ثانوی است.

همایند کانی‌شناسی (پارانژ) آن - جیوه- سینابر است کاربرد آن: کانسار جیوه، از نظر ژیزمان بلورها با سطوح متعدد با قشرهای متعدد - توده‌ای - علفی کمیاب است و بیشتر در در آلمان، اسپانیا، آمریکا، مکزیک و روسیه یافت می‌شود.
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
کلرید جیوه : خواص، سنتز، طیف های رامان و GC-MS، کاربردها
کم کام > انواع کاتالیست ها > کلرید جیوه : خواص، سنتز، طیف های رامان و GC-MS، کاربردها
کلرید جیوه

    M. Gh-Farahani ۱۳۹۹-۱۲-۰۵ انواع کاتالیست ها, ترکیبات جیوه, مقالات

 

کلرید جیوه (II) از نظر تاریخی به عنوان یک “ماده خورنده” شناخته شده است. این ماده به شکل جامد بلوری سفید رنگ وجود دارد و یک معرف آزمایشگاهی پرکاربرد می باشد.

 

این ماده، یک ترکیب مولکولی است که برای انسان بسیار سمی است. هنگامی که به عنوان درمانی برای سفلیس استفاده می شود، به دلیل سمیت جیوه و در دسترس بودن درمان های بهتر، دیگر برای اهداف دارویی استفاده نمی شود.

 
خواص و مشخصات شناسایی کلرید جیوه

 
خواص      مشخصات
شکل فیزیکی                                                              جامد سفید     فرمول شیمیایی                                                                    HgCl۲
دانسیته                                                                   (g/cm۳)۵.۴۳     وزن مولکولی                                                           (g/mol)271.52
نقطه ذوب                                                                            (۰C)276     شماره (CAS No)                                                         ۷۴۸۷-۹۴-۷
حلالیت                                                                               محلول     ساختار کریستالی                                                         ارتوگونال

 
سنتز کلرید جیوه

 

کلراید جیوه، از طریق اثر کلر روی جیوه یا کلرید جیوه (I) بدست می آید. همچنین می تواند با افزودن اسید کلریدریک به محلول گرم و غلیظ ترکیبات جیوه (I) مانند نیترات تولید شود:

 

Hg۲(NO۳)۲ + ۴HCl → ۲HgCl۲ + ۲H۲O + 2NO۲

 

گرمایش مخلوط سولفات جیوه جامد (II) و کلرید سدیم نیز باعث تشکیل HgCl۲ فرار می شود که با تصعید از هم جدا می شوند.

 

حلالیت این ماده، از ۶ درصد در دمای ۲۰ درجه سانتیگراد (۶۸ درجه فارنهایت) به ۳۶ درصد در ۱۰۰ درجه سانتیگراد (۲۱۲ درجه فارنهایت) افزایش می یابد.

 
طیف های رامان و GC-MS کلرید جیوه

 

طیف های رامان و GC-MS کلرید جیوه

 
کاربردهای کلراید جیوه

 

کاربرد اصلی کلرید جیوه به عنوان یک کاتالیزور برای تبدیل استیلن به وینیل کلراید، پیش ماده به پلی وینیل کلراید می باشد:

 

C۲H۲ + HCl → CH۲=CHCl

 

برای این کاربرد، کلرید جیوه در غلظت های حدود ۵ درصد وزنی روی کربن پشتیبانی می شود. این ماده در فرهنگ بافت گیاهی برای عقیم سازی سطحی ریزنمونه هایی مانند گره های برگ یا ساقه استفاده می شود.

 
به عنوان معرف شیمیایی:

 

از کلرید مرکوریک گاهی اوقات برای تشکیل آمالگام با فلزات مانند آلومینیوم استفاده می شود. پس از تصفیه با محلول آبی کلرید جیوه، نوارهای آلومینیوم به سرعت توسط یک لایه نازک از آمالگام پوشانده می شوند.

 

به طور معمول، آلومینیوم توسط یک لایه نازک اکسید محافظت می شود، بنابراین آن را بی اثر می کند. آلومینیوم پس از ادغام، می تواند واکنش های مختلفی را متحمل شود.

 

هالوکربن ها در واکنش باربیر با آلومینیوم آمیخته شده واکنش می دهند. این ترکیبات آلکیل آلومینیوم نوکلئوفیلیک هستند و می توانند به روشی مشابه معرف گرینگارد استفاده شوند. آلومینیوم آمیخته نیز به عنوان یک عامل کاهنده در سنتز آلی استفاده می شود. روی نیز معمولاً با استفاده از کلرید جیوه ترکیب می شود.

 
استفاده تاریخی در عکاسی:

 

از کلرید جیوه (II) به عنوان یک تقویت کننده عکاسی برای تولید تصاویر استفاده شده است. وقتی روی نگاتیو استفاده می شود، کلرید جیوه (II) تصویر را سفید و ضخیم می کند، در نتیجه تیرگی سایه ها را افزایش می دهد و توهم تصویر مثبت را ایجاد می کند.

 
استفاده تاریخی در پزشکی:

 

از کلرید مرکوریک برای ضد عفونی زخم ها توسط پزشکان عرب [زکریای رازی ما عرب بوده!؟] در قرون وسطی استفاده شده است. استفاده از این دارو تا قرن بیستم توسط پزشکان عرب ادامه داشت، تا اینکه پزشکی مدرن آن را برای استفاده مضر دانست.

 

قبل از ظهور آنتی بیوتیک ها، اغلب سفلیس با کلرید جیوه تحت درمان قرار می گرفت. Yaws قبل از ظهور آنتی بیوتیک با کلرید جیوه (با عنوان خورنده متعالی) تحت درمان قرار گرفت و برای کاهش علائم زخم به صورت موضعی استفاده شد.

 
آیا کلرید جیوه سمی است؟

 

کلرید مرکوریک چه به صورت حاد و چه به صورت سم تجمعی، بسیار سمی است. سمیت آن نه تنها به دلیل محتوای جیوه، بلکه به دلیل خاصیت خورنده آن است که می تواند باعث آسیب جدی داخلی از جمله زخم معده، دهان، گلو و آسیب خوردگی روده شود.

 

کلرید جیوه همچنین تمایل به تجمع در کلیه ها دارد و باعث آسیب شدید، که می تواند منجر به نارسایی حاد کلیه شود. با این حال، کلرید جیوه، مانند همه نمک های جیوه معدنی، و به راحتی جیوه آلی، از سد مغز خون عبور نمی کند، اگرچه شناخته شده است که یک سم تجمعی است!

 

عوارض جانبی رایج مسمومیت حاد کلرید جیوه، شامل احساس سوزش در دهان و گلو، درد معده، ناراحتی شکمی، بی حالی، استفراغ خون، و غیره می باشد.

 

قرار گرفتن در معرض مقدار زیادی کلرید جیوه می تواند در کمتر از ۲۴ ساعت منجر به مرگ شود ، این معمولاً به دلیل نارسایی حاد کلیه یا آسیب به دستگاه گوارش است. در موارد دیگر، مرگ قربانیان مواجهه حاد، تا دو هفته طول کشیده است.

 

 

منابع:

۱) www.en.wikipedia.org

۲) www.pubchem.ncbi.nlm.nih.gov

 |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||

کالومل . [ ل ُ م ِ ] (فرانسوی ، اِ) ۞ یا کالمل گردی است سفید بسیار نرم و سنگین و بی بو و بی طعم که در آب و آلکل و اتر و روغنها غیر محلول می باشد و تحت تأثیر قلیاها به رنگ خاکستری درآمده و تحت تأثیر ایدروژن سولفوره و سولفورهای قلیائی سیاه میشود. تحت تأثیر نور آفتاب و یا اجسام آلی کالومل تجزیه شده و جیوه و سوبلیمه بدست می آید بنابراین نباید کالومل را به شکل پاستیل ۞ که از اجسام آلی و نشاسته درست شده تجویز نمود. اگر کالومل را در روی زخمها بگذارند به ترکیبات محلول تبدیل شده و خاصیت ضد عفونی پیدا میکند وممکن است برای بافتها کم و بیش محرک باشد در داخل دستگاه گوارش بتدریج حل شده و تبدیل به کلرور مضاعف جیوه و سود میگردد. در چنین حالت خاصیت ضدعفونی و ضد کرم و در بعضی دامها تأثیر مسهلی نیز پیدا میکند.
ناسازگاری - بعضیها معتقدند که کالومل در مجاورت اسیدها و کلرورها تبدیل به کلرور مرکوریک شده است ولی هیچوقت تجربه این قسمت را ثابت نکرده است از این جهت تا موقعی که تجربه دقیقی بعمل نیامده باشد این عقیده ٔ قدیمی را باید محترم شمرد. کالومل با یدورها و اسید سیانیدریک و سرانجام با اجسام اکسیدان و قلیاها ناسازگاری میدهد. کالومل را برای درمان که راتیت مزمن و زخمهای سفیده ٔ چشم بکار می برند. (از درمان شناسی عطائی ج 1 ص 203).  دهخدا

||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||

کالومل/کالامل

کالومل یک ماده معدنی کلرید جیوه با فرمول Hg 2 Cl 2 است (به کلرید جیوه (I) مراجعه کنید ). این نام از واژه یونانی kalos (زیبا) و melas (سیاه) گرفته شده است زیرا در واکنش با آمونیاک سیاه می شود . این برای کیمیاگران شناخته شده بود . [3]

کالومل به عنوان یک ماده معدنی ثانویه که به عنوان یک محصول تغییر در رسوبات جیوه تشکیل می شود. با جیوه بومی ، آمالگام ، سینابار ، تتراهدریت جیوه ، اگلستونیت ، ترلینگوآیت ، مونتروئیدیت ، کلینیت ، موشلیت ، کادیرلیت ، کوزمینیت ، کورسینیت ، کلیانیت ، کلسیت ، کانی‌های مختلف c مشاهده می‌شود . [2]

ماده ای که بعداً به نام کالومل شناخته شد، اولین بار در ایران باستان توسط رازی مورخ پزشکی [بخوانید حکیم، طبیب، دارو شناس، فیلسوف، پژوهشگر و از همه مهم تر انسان متفکر متوجه!]   در سال 850 ثبت شد. تنها تعداد کمی از ترکیباتی که او نام برد را می توان به طور مثبت به عنوان کلومل شناسایی کرد، زیرا همه کیمیاگران فاش نکرده اند که از چه ترکیباتی در داروهای خود استفاده می کردند. [5] کالومل اولین بار در سال 1608 وارد ادبیات پزشکی غربی شد، زمانی که اسوالد کرول در مورد تهیه آن در Tyroncium Chemicum خود نوشت . تا سال 1655، زمانی که نام آن توسط تئودور دو مایرنه ، [6] که آماده سازی و فرمول آن را در "Pharmacopoeia Londinensis" در سال 1618 منتشر کرده بود، ایجاد شد.

در قرن نوزدهم، کلمول به عنوان یک داروی معجزه‌آسا در نظر گرفته می‌شد و تقریباً در برابر هر بیماری از جمله سیفلیس ، برونشیت ، وبا ، ناخن‌های روییده پا ، دندان درآوردن ، نقرس ، سل ، آنفولانزا و سرطان استفاده می‌شد . در طول قرن 18 و اوایل قرن 19، داروسازان وسیعا از آن استفاده می کردند. اما در اواخر دهه 1840، این دارو در دوزهای قهرمانانه [7] تجویز می شد - تا حدی به دلیل تحقیقات بنجامین راش ، که اصطلاح "دوز قهرمانانه" را به معنای حدود 20 دانه چهار بار در روز ابداع کرد. [8]این موضع توسط دکتر ساموئل کارترایت پشتیبانی شد ، که معتقد بود دوزهای زیاد "مطمئن ترین" برای بدن است. [9] با افزایش محبوبیت کلومل، تحقیقات بیشتری در مورد نحوه عملکرد آن انجام شد.

J. Annesley یکی از اولین کسانی بود که در مورد اثرات متفاوت کلمول در دوزهای کم یا زیاد نوشت. [9] از طریق آزمایش بر روی سگ‌ها، آنسلی به این نتیجه رسید که کلمول بیشتر مانند یک ملین بر روی کل بدن عمل می‌کند تا اینکه همانطور که پزشکان قبلی معتقد بودند به طور خاص روی سیستم عروقی یا کبد اثر بگذارد. [9] در سال 1853، ساموئل جکسون در انتشارات خود برای تراکنش‌های پزشکان فیلادلفیا، اثرات مضر کالومل را بر کودکان شرح داد. [7] او اشاره کرد که کالمول اثرات مضری دارد که باعث قانقاریا روی پوست، از دست دادن دندان‌ها و زوال لثه می‌شود. [7] در 4 می 1863، ویلیام ای. هاموند، جراح کل ایالات متحده، اظهار داشت که کالومل دیگر در ارتش استفاده نخواهد شد زیرا توسط سربازان و پزشکان به طور یکسان مورد سوء استفاده قرار می گیرد. [7] این امر باعث بحث های زیادی در زمینه پزشکی شد و در نهایت منجر به برکناری او از سمت جراح عمومی شد. [10] کالومل تا دهه 1890 و حتی در اوایل قرن بیستم به خوبی مورد استفاده قرار گرفت. [7] سرانجام با انجام تحقیقات بیشتر، محبوبیت کالومل کاهش یافت و دانشمندان دریافتند که جیوه موجود در این ترکیب بیماران را مسموم می کند.

کالومل اصلی ترین سه جزء قرص شماره 9 ارتش بریتانیا در طول جنگ جهانی اول بود.

ترجمه ماشینی از ویکی انگلیسی با اندکی ویرایش.  م. و. د.