حمله /hamle/ (اسم مصدر) [عربی: حملَة] ۱. یورش. ۲. هجوم در جنگ. ۳. (اسم) (پزشکی) [عامیانه] = صرع ۴. (اسم) (پزشکی) اختلال ناگهانی در یکی از اعضای بدن، مانند قلب یا مغز. ۵. [مجاز] اعتراض یا انتقاد شدید. ⟨حمله ‌آوردن: (مصدر لازم) هجوم آوردن؛ یورش آوردن. ⟨حمله بردن: (مصدر لازم) هجوم بردن؛ یورش بردن. ⟨حمله کردن: (مصدر لازم) = حمله بردن. 

فرهنگ فارسی عمید.

خسروغازی محمود محمد سیرت

شاه دین ورز هنرپرور کامل فرهنگ....

 آنکه برکند به یک حمله در قلعه ٔ تاغ

آنکه بگشاد به یک تیر دژ ارگ زرنگ. 

فرخی سیستانی

عنان را بپچید سهراب گرد

به ایرانیان بر یکی حمله برد

فردوسی طوسی

انگلیسی: onset، archaic a military attack.