فائز عیسی، قاضی القضات قندهاری‌تبار جدید پاکستان کیست؟
مراسم سوگند قاضی‌القضات که از سوی عارف علوی، رئیس جمهور پاکستان انجام شد، شیرینه عیسی، همسر قاضی فیض عیسی در کنارش ایستاد که در پاکستان بی‌سابقه است
به گزارش رسانه‌های پاکستان فائز عیسی، قاضی‌القضات جدید پاکستان، از امروز دوشنبه (۱۸ سپتامبر-۲۷شهریور) با همراهی رئيس جمهور پاکستان به دیوان عالی پاکستان رفته و کارش را رسما آغاز کرده است.
او روز یک‌شنبه و در زمانی به عنوان قاضی القضات پاکستان در مراسمی سوگند یاد کرد که پاکستان گرفتار بحران سیاسی در آستانه انتخابات عمومی قرار دارد و عمران خان، نخست‌وزیر برکنار شده این کشور، با حکم دادگاهی به زندان افتاده است.
انتخاب فائزعیسی در این پست که از سال ۲۰۱۴ به عنوان یکی از قضات دیوان عالی پاکستان کار کرده است، واکنش‌های زیادی در بر داشته و برخی او را «امید» پاکستان خوانده‌اند.
او ۲۹مین قاضی‌القضات پاکستان در حدود ۷۵ سالی است که از تاسیس این کشور گذشته است.
در این مراسم که روز یک‌شنبه در اسلام آباد برگزار شد، انوارالحق کاکر، نخست‌وزیر موقت، ژنرال سید عاصم منیر فرمانده ارتش، قضات، وزیران و سایر مقام‌های پاکستان حضور داشتند.
اولین دستورکار او بحث درباره لایحه رویه و طرزالعمل دیوان عالی است که ممکن است تصمیم به پخش زنده جلسات این دادگاه عالی بگیرد.
پیشینه خانوادگی قاضی‌القضات جدید پاکستان به شهر قندهار در جنوب افغانستان می‌رسد و پدرش در کنار محمدعلی جناح، بنیانگذار پاکستان، برای استقلال این کشور مبارزه کرده است.
قاضی‌القضات جدید پاکستان یک روز پس از انتصاب در این مسند
پیشینه خانوادگی؛ پدر بزرگم در اعتراض به ظلم عبدالرحمن بر هزاره‌ها از قندهار گریخت
پایان پادکست
فائزعیسی در مطلبی در سایت مدرسه اقتصادی-سیاسی لندن به مناسبت ۷۵مین سال تاسیس پاکستان در مورد «ایده پاکستان» صحبت کرده است.
همچنین در مورد پیشینه خانوادگی‌اش نوشته که پدر بزرگش قاضی جلال‌الدین در قندهار به خاطر «اعتراض به ظلم و ستم بر هزاره‌ها» توسط عبدالرحمن خان، پادشاه وقت افغانستان در اواخر قرن نوزدهم مجبور به مهاجرت به قلمرو هند بریتانیایی شده است.
«پدربزرگم قاضی جلال الدین در نتیجه بیان حقیقت به قدرت حاکم مجبور شد به سرزمینی نقل مکان کند که حالا پاکستان است. او به آزار و اذیت هزاره‌ها، یک اقلیت قومی-مذهبی، اعتراض کرد که باعث خشم عبدالرحمن پادشاه افغانستان شد.»
او افزوده است که با آنکه پدر بزرگش «قاضی بود و از نوادگان پیر شاه‌مسعود بابا» اما از خشم عبدالرحمن در امان نماند و به «گوشه‌ای خاک‌آلود از امپراتوری بریتانیا در هند پناه برد که در مرز با افغانستان موقعیت دارد.»
ظاهرا خانواده او ساکن شهر کویته مرکز ایالت بلوچستان پاکستان شدند و خود او نیز از سال ۲۰۰۹ تا ۲۰۱۴ قاضی‌القضات ایالت بلوچستان بود.
در اوایل دهه ۲۰۱۰ که هزاره‌های شیعه کویته، مرکز ایالت بلوچستان، مواجه با «کشتار هدفمند» حملات گروه‌های تندرو شدند، قاضی عیسی مسئول پیگیری آن تعیین شده بود. جامعه کوچک هزاره شیعه در کویته پاکستان بارها هدف حملات گروه‌های تندرو قرار گرفته‌اند.
قاضی جلال الدین (وسط) با خان کلات در قندهار (سمت چپ)
زیارتگاه شاه مسعود (معروف به شاه مقصود و شاه آقا) صوفی معروف در منطقه خاکریز قندهار است. اطلاعات دقیقی در مورد این صوفی برجسته در دست نیست، گفته شده او حدود ۴ چهار قرن (قرن ۱۳ه ش) می‌زیسته است.
در مورد وابستگی قبیله‌ای او نیز اطلاعاتی در دست نیست، برخی او را «عرب» و برخی منسوب به «ابدالی» گفته‌اند.
مقبره او یکی از معروف‌ترین زیارتگاه‌های جنوب افغانستان است که زائرانی از پاکستان نیز به آنجا می‌روند.
هر سال در نوروز، مردم زیادی به این مقبره می‌روند و مانند سایر زیارتگاه‌ها در مزارشریف و کابل پرچم (جَهنده) برافراشته می‌کنند. طاالبان تعطیلی نوروز را لغو کرده است و مانع برگزاری مراسم نوروز شده‌اند.
قاضی‌القضات جدید پاکستان نوشته که پدربزرگش در بلوچستان برای خود «خانه‌ای گلی دو طبقه‌ای ساخت» که آن زمان، ۱۲۰ سال پیش، در بلوچستان «بی‌سابقه» بوده است.
پدر بزرگش با بانوی محلی از قیبله «ترین» عروسی کرد که آنها سه پسر داشتند، پسر دوم به نام محمدعیسی، پدر قاضی عیسی بود که از کویته به لندن رفت و حقوق خواند و «اولین» وکیل مدافع در بلوچستان شد.
او در در سال ۱۹۳۲ با محمدعلی جناح که وکیل و سیاستمدار بود و اقبال لاهوری آشنا شد که بنیانگذاران تاسیس پاکستان شدند.
او نوشته که پدرش همراه با این دو چهره مبارزه برای تاسیس پاکستان، کشوری برای مسلمانان، پیوست چراکه «برخلاف ادعای سکولاریسم»، دو رهبر حزب کنگره هند، گاندی عنوان «مهاتما» و جواهر لعل نهرو از عنوان «پاندیت» استفاده کردند که عناوین مذهبی هندو هستند.
آنها به «نگرانی‌های مسلمانان هند بی‌توجهی کردند» در حالی که هفت قرن سابقه حاکمان مسلمان امپراطوری مغولی گورکانیان را داشتند.
او نوشته است: «پدرم در بازگشت از لندن، از موقعیت ممتاز حقوقی و هنر وکالت خود برای جمع‌آوری ثروت و عناوین که حرفه‌اش می توانست برایش بیاورد استفاده نکرد»، در عوض برای «تغییر اجتماعی» و «دفاع» از تاسیس پاکستان مبارزه می‌کرد.
محمدعلی جناح، سیدشهید حمید، قاضی محمد عیسی و اقبال لاهوری، لندن، سال ۱۹۳۲
