کابوس مافوق صوت: موشک کینژال روسی می تواند حتی مرگبارتر شود
یک منبع در ارتش اخیرا به رسانه های روسی گفته است که جنگنده بمب افکن مافوق صوت چند منظوره Su-34 از موشک مافوق صوت Kinzhal در عملیات نظامی ویژه در اوکراین استفاده کرده است.
«هواپیمای Su-34 در جریان یک حمله هوایی از موشک مافوق صوت Kinzhal استفاده کرد. اولین خلبانی که چنین کاری را با موفقیت انجام داد، نامزد جوایز دولتی شد».
اگر این گزارش صحت داشته باشد، از نظر عملیاتی مهم است، اما شاید نه به دلایلی که بلافاصله به ذهن می رسند.
توانایی Su-34 برای پرتاب موشک های Kinzhal به این معنی نیست که نیروهای روسی اکنون قادر خواهند بود کینژال های بیشتری را به اوکراین پرتاب کنند. در حالت فوری، این قابلیت به روسیه سکوهای پرتاب بیشتری نمی دهد، زیرا یک Su-34 قبل از اینکه بتواند یک Kinzhal را پرتاب کند، باید تحت یک به روز رسانی عمیق قرار گیرد که زمان بر خواهد بود.
پلتفرم‌های موجود پرتاب Kinzhal
با توجه به گزارش های پیشین، روسیه در حال حاضر دارای نوع 3 جنگنده است که قادر به پرتاب موشک های Kinzhal هستند:
بیشتر پرتاب موشکهای Kinzhal در جریان عملیات ویژه نظامی از هواپیمای MiG-31K صورت گرفته است.
در پست اخیر وزارت دفاع روسیه در تلگرام به قابلیت بمب افکن مافوق صوت Tu-22M3M برای پرتاب Kinzhal اشاره شده است. در این پست گفته شده است که این بمب افکن قادر به پرتاب موشک های هوابالستیکی مافوق صوت می باشد. در جولای 2018 خبرگزاری اسپوتنیک گزارش داده بود که نوع جدید در حال طراحی بمب افکن مافوق صوت Tu-22M3M قادر به حمل 4 موشک Kinzhal خواهد بود.
با این حال، به طور قطع مشخص نیست که آیا در طول عملیت ویژه نظامی موشک Kinzhal از بمب افکن Tu-22M3M پرتاب شده است یا خیر.
در فوریه 2020، رسانه های روسی به نقل از منبعی در مجتمع نظامی-صنعتی کشور گزارش دادند که کار روی ادغام موشک کینژال با بمب افکن مافوق صوت Tu-160 تا پایان سال 2020 به پایان خواهد رسید و Tu-160 مسلح Kinzhal تا سال 2021 در ارتش ادغام خواهد شد. با این حال، هنوز هیچ تاییدی مبنی بر اصلاح این پلتفرم برای حمل و پرتاب موشک های Kinzhal وجود ندارد.
توانایی پرتاب موشک کینژال مستلزم تغییرات عمیق در بدنه هواپیمای Su-34، سیستم های کنترل پرواز و تسلیحات آن بود.
این احتمال وجود دارد که روسیه یک نوع کاملاً جدید از Su-34 را برای پرتاب موشک 4300 کیلوگرمی Kinzhal طراحی کرده باشد، همانطور که در مورد MiG-31K صورت گرفته بود.
جنگنده Su-34 دارای 12 نقطه تعلیق است و می تواند محموله تسلیحاتی در حدود 12000 کیلوگرم را بلند کند. قوی‌ترین نقطه تعلیق روی بدنه آن است و می‌تواند سلاحی به وزن 1500 کیلوگرم مانند بمب FAB-1500 Glide را حمل کند. حداقل برای حمل Kinzhal، بدنه Su-34 باید تا حد زیادی تقویت شود، همانطور که در مورد IAF Su-30MKI که برای پرتاب موشک 2800 کیلوگرمی Brahmos-A به روز شده است.
پرتاب Kinzhal نیاز به اصلاحات بیشتری دارد تا صرفاً تقویت بدنه. به عنوان مثال، MiG-31K در داخل اصلاح شد و عمدتاً برای حمل موشک Kinzhal مجدداً تجهیز شد. رادار آن برای تسهیل حمل سوخت اضافی و افزایش استقامت حذف شد. کابین خدمه بازطراحی شد. سیستم‌های ناوبری و تسلیحات هواپیما برای مدیریت حمل و نقل و رهاسازی Kinzhal ارتقا یافتند. تجهیزات ارتباطی جدید و دیتا لینک برای دریافت مختصات هدف روی آن نصب شدند.
رومن تاسکاف، خلبان آزمایشی و قهرمان روسیه، در مورد تغییرات عمیق مورد نیاز برای حمل و پرتاب کینژال در میگ-31 به روزنامه ایزوستیا گفت.
«یک سیستم کنترل تسلیحات کاملاً متفاوت برای موشکهای جدید مورد نیاز است».
سکوی پرتاب موشک کینژال اساساً به عنوان اولین مرحله از موشک زمینی اسکندر-ام که کینژال بر روی آن قرار دارد، عمل می کند. سیستم کنترل تسلیحات به خلبان این امکان را می دهد که با استفاده از یک سیستم تعیین هدف توسعه یافته، اهداف موشک را در زمان واقعی تعریف کند. به منظور اطمینان از دقت پرتاب، بر اساس پارامترهای پرتاب وارد شده، سیستم کنترل پرواز به طور مستقل هواپیما را حرکت می دهد و موشک را پرتاب می کند. در شروع توالی پرتاب، هواپیما برای دستیابی به پارامترهای پرتاب مناسب، شتاب و ارتفاع می گیرد.
جنگنده Su-34 در مقابل جنگنده MiG-31
جنگنده های Su-34 و MiG-31 از نظر اندازه بسیار شبیه به هم هستند و وزن هر کدام حدود 22000 کیلوگرم خالی (بودن تسلیحات) و حدود 46000 کیلوگرم در صورت بارگیری کامل می باشد.
با این حال، موتورهای Su-34 نسبت به موتورهای MiG-31 قدرت کمتری دارند.
موتورهای توربوفن پس سوز 2× Saturn AL-31FM1 در Su-34 هر کدام قادر به تولید نیروی رانش 132 کیلونیوتن با پس سوز هستند در حالی که موتورهای توربوفن پس سوز 2× Soloviev D-30F6 هر کدام قادر به تولید 152 کیلونیوتن با پس سوز هستند.
بر اساس گزارش ها، میگ-31K قادر است کینژال را تا برد 2000 کیلومتر پرتاب کند. بر اساس ویژگی‌های عملکردی مقایسه‌ای این دو هواپیما، می‌توان با اطمینان نتیجه گرفت که Su-34 می‌تواند موشک کینژال را تا برد کمتری در حدود ۱۸۰۰ کیلومتر پرتاب کند.
پیشتر مطبوعات روسیه گزارش داده بودند که Tu-22M3M که بسیار بزرگتر است می تواند Kinzhal را تا برد 3000 کیلومتر پرتاب کند.
دلیل مرگبارتر بودن قابلیت پرتاب Kinzhal توسط Su-34
چیزی که باید تا کنون مشخص باشد این است که ساخت یک پلت فرم پرتاب Kinzhal یعنی در - MiG-31K، Tu-22M3M یا Su-34 - نیاز به تغییرات عمیقی دارد که پیاده سازی و آزمایش آن زمان می برد. صلاحیت Su-34 به عنوان سکوی پرتاب Kinzhal به شکل در لحظه به قدرت ضربه زنی Kinzhal روسیه اضافه نمی کند.
با این حال، شدت ضربه زنی کینژال روسیه را مخرب تر خواهد کرد و این همان دلیل اصلی استفاده می باشد.
در حال حاضر موشکهای Kinzhal عمدتاً با استفاده از MiG-31K مستقر در بلاروس پرتاب می‌شوند. پایگاه های عملیاتی MiG-31K 24×7 توسط عناصر حامی اوکراین به شکل بیست و چهار ساعته و همه روزه تحت نظارت می باشند. در نتیجه به محض اینکه یک MiG-31K مجهز به موشک Kinzhal دبه آسمان بلند می شود، به اوکراین هشدار داده می شود!
به عبارت دیگر، با وجود اینکه Kinzhal یک موشک مافوق صوت با زمان پرواز بسیار کوتاه است، اوکراین هشدارهای زیادی در مورد حمله Kinzhal دریافت می کند. و زمان کافی برای تخلیه پرسنل و جابجایی برخی از دارایی های نظامی را دارد.
توانایی جنگنده بمب افکن Su-34 برای پرتاب Kinzhal، توانایی اوکراین را برای مقابله با تهدید موشک های مافوق صوت روسیه را پیچیده و تضعیف خواهد کرد. اوکراین هیچ راهی برای دانستن اینکه کدام سوخو-34 به کینزال مجهز است، نخواهد داشت. این احتمال وجود دارد که در هر زمان معین، بیش از یک Su-34 در هوا باشد. تعیین زمان و اینکه کدام یک Kinzhal پرتاب خواهد کرد، دشوار است.
