رهبرجمهوری اسلامی: اعتراض های کارگران تا جائی که میدانم، به حق است
در آستانه روز جهانی کارگر، شماری بعنوان نمایندگان کارگران ایران به دیدار رهبر جمهوری اسلام برده شدند. در این دیدار، رهبر جمهوری اسلامی به نکاتی اشاره کرد که شامل حال کارگران ایران هم می شد اما عمدتا مشکلات عمیق و ریشه دار در جمهوری اسلامی است که همگان را شامل می شود. از جمله فساد نهادینه شده در حاکمیت و جامعه. او در سخنرانی خود گفت: اعتراض‌هایی در محیط کارگری وجود دارد و بعضی از این اعتراضات تا جایی که بنده سراغ دارم اعتراضات به جایی بوده؛ اعتراض به تاخیر حقوق، اعتراض به واگذاری های غلط. هرجا هم در این چنین موارد دستگاههای مسئول دنبال قضیه رفتند، دیدند حق با معترضان است؛ منتهی در همین اعتراضات هم جامعه‌ کارگری با دشمن مرزبندی داشته و نگذاشتند دشمن از این اعتراض سوء استفاده کند. بسیاری از آسیب های اجتماعی ناشی از بیکاری است.  دستگاههای مسئول تولید کار بدانند که ایجاد اشتغال برای جامعه مهم است، زیرا بیکاری منشأ فساد است. خیلی از این فسادها (که در جامعه شاهد هستیم) بر اثر بیکاری است. ما چند سال قبل، یک حرکتی را با دولت وقت شروع کردیم برای شناخت آسیب های اجتماعی.  بنده حتی خودم هم در جلسات شرکت میکردم. جلسات چند ساعته برای اینکه راجع به آسیب های اجتماعی کار بشود، فکر بشود. آنچه که من خودم به نتیجه رسیدم این بود که بسیاری از این آسیب ها ناشی از بیکاری است.  اعتیاد از بیکاری است، فساد از بیکاری است، دزدی از بیکاری است. طلاق و انهدام خانواده‌ها مربوط به بیکاری است. به همین دلیل آن دستگاههایی که مسئول تولید کارند بدانند که تولید کار، ایجاد کار، ایجاد اشتغال به معنای واقعی کلمه چقدر برای جامعه مهم است.  مسئولین کشور باید برای جوانان تحصیلکرده‌ بیکار فکری بکنند. ستون فقرات اقتصاد کشور تولید است. ستون‌فقرات تولید هم کارگر است. ما نباید بگذاریم کارگر، این ستون‌فقرات تضعیف بشود. ما امسال گفتیم رشد تولید. خب رشد تولید چطور به وجود می‌آید؟ بخش مهمی از رشد تولید مربوط ‌به کارگرهاست. برای رشد تولید، زندگی کارگر باید ارتقاء پیدا بکند . همچنین بالا بردن ارتقاء توانایی‌های کارگر هم یک وظیفه است. ظلم فقط این نیست که دستمزد کارگر را ندهند. این ظلم بزرگی است اما فقط این نیست، اقدام نکردن در زمینه‌ بیمه، بهداشت، بالا بردن مهارت، آموزش، میدان ندادن به ابتکار عمل، اینها هم ظلم است. یعنی اگر چنانچه میخواهید به کارگر ظلم نشود بایستی وسائل و زمینه‌ی ارتقاء مهارت او را فراهم کنید، مسئله‌ی بیمه‌ را تأمین کنید، مسئله‌ی بهداشت را تأمین کنید، مسئله‌ی سلامت خانوادگی را، مسئله‌ی امنیت شغلی را.  نبود اینها هم ظلم است.