خود فراموشی. به معنای مثبت خویشتن خویش گذاشتن. منیت و رعونت فرو گذاردن. فداکاری در راه دیگران. منافع خلق و رضای خدا بر نفع خویش مقدم داشتن. فراموش کردن/از یاد بردن خویشتن. حالتی که شخص از خودش فاصله می گیرد و دور می شود. در حالت بس منفی به معنای خود را گم کردن در نتیجه ثروت و مال و منال و جاه و مقام و منزلت و دانش و افتخار و جز این ها.