عنوان اول پیک نت ۲۱ آبان قطعنامه ملایمی که سران اسلامی با آن موافقت کردند!

خروجی هر اجلاسی، قطعنامه ایست که در پایان آن انتشار می یابد، نه طرح نظراتی که در آن مطرح می شود. اجلاس سران کشورهای اسلامی در ریاض که روز گذشته برگزار شد، در پایان کار خود قطعنامه ای صادر خواهد  کرد که از هم اکنون گفته می شود مضمون آن چنین خواهد بود: «جنگ غزه جنگی است انتقام جویانه که اجلاس آن را بشدت محکوم می کند. همه کشورها باید ارسال سلاح و مهمات به «اسرائیل» را متوقف کنند. محاصره غزه باید شکسته شود تا کاروان‌های کمک‌های انسانی عربی، اسلامی و بین‌المللی وارد غزه شود.»   در این اجلاس، حرف های معقول و گاه خارج از شرایط موجود جهانی زده شد که تقریبا هیچکدام از آنها در قطعنامه گنجانده نشد. سخنرانی مکتوب رئیسی یک گام جلوتر از سخنان ملک عبدالله پادشاه اردن و محمود عباس رئیس دولت خودگردان فلسطین بود و نیم گام عقب تر (بدلیل شعاری بودن و فضائی بودن آن) از سخنرانی بشار اسد. سخنان و نظرات این سه تن یکی بالا، یکی پائین و دیگر میانه بود. بشار اسد طرح دو دولتی را به این دلیل رد کرد و بی فایده دانست که پشت آن باندازه کافی فشار جهانی و منطقه ای نیست. او دلیل کافی نبودن فشار جهانی و منطقه ای را اینگونه توضیح داد که بیشتر کشورهای عربی هنوز با اسرائیل مماشات می کنند. اسد گفت: امکان ندارد تجاوز غزه را بتوان از گذشته جنایات اسرائیل جدا کرد. انچه در غزه انجام می شود اولین بار نیست؛ همیشگی بوده  است، گرچه نه تا به این حد از جنایت. مهم اینست که اسرائیل چرا  جرات کرده کارهایی را انجام دهد که قبلا انجام نمی‌داد. درباره قربانیان فلسطینی غزه امروز این سئوال مهم مطرح است که آنها امروز چه انتظاری از ما  دارند؟ آیا به کمک های بشردوستانه نیاز دارند یا به مقابله با نسل کشی؟ حداقل کاری که ما اکنون می‌توانیم بکنیم استفاده از ابزارهای سیاسی واقعی است، نه لفاظی. برای مثال توقف هر نوع گفتگوی سیاسی با رژیم اسرائیل. طرح صلح با اسرائیل ۳۲ سال با شکست روبرو شده و تنها نتیجه ای که داشته تهاجمی‌تر شدن اسرائیل و ناعادلانه‌تر، ظالمانه‌تر و فلاکت‌بارتر شدن وضعیت فلسطین بود. ملک عبدالله پادشاه اردن از آینده نگفت، بلکه شرح جنایت را داد و راه حلی برای این لحظه را مطرح کرد و  گفت: مردم غزه با جنگی هولناک مواجه هستند که باید فورا متوقف شود. اگر جنگ در غزه متوقف نشود منطقه وارد جنگ طولانی خواهد شد. ظلم و ستمی که ملت فلسطین با آن مواجه هستند، از هفتم اکتبر شروع نشد، بلکه ۷ دهه است ادامه دارد. اسرائیلی‌ها پزشکان، نیروهای امدادرسان و زنان و کودکان و حتی سالخوردگان را به قتل می‌رسانند. به هیچ وجه نمی‌توان در برابر اوضاع فاجعه‌بار غزه سکوت کرد. گذرگاه‌های انسانی در غزه باید امن و باز بماند تا کمک‌ها به طور دائم برای فلسطینیان ارسال شود. ممانعت از ورود آب و غذا برای مردم غزه جنایت جنگی است. محمود عباس رئیس تشکیلات خودگردان فلسطین هم تقریبا سخنان ملک عبداله را تکرار کرد و گفت: اشغالگران اسرائیلی یک نسل‌کشی بی‌سابقه را علیه ملت فلسطین راه انداخته و تمامی خطوط قرمز را زیر پا گذاشته اند. نظامیان اسرائیلی بیش از ۴۰ هزار فلسطینی را که بیشتر آن‌ها زن و کودک هستند، به شهادت رسانده یا مجروح کردند. مردم ما در کرانه باختری در معرض حملات تروریستی نظامیان و شهرک ‌نشینان اشغالگر اسرائیلی قرار دارند. قطعا هرگونه اقدامی در راستای کوچاندن مردم غزه یا کرانه باختری را محکوم می‌کنیم. راه حل‌های سیاسی و نظامی را نمی‌پذیریم، چرا که همه این راه‌حل‌ها شکست خورده است. (محمود عباس نگفت وقتی این دو راه حل را نمی پذیرد، راه حل سوم چیست؟) ابراهیم رئیسی که با شال فلسطینی از هواپیما پیاده شد، اما بدون آن شال در اجلاس سخنرانی کرد، گفت: راه حل نهایی فلسطین تشکیل دولت فلسطینی از بحر تا نهر است. یعنی همان راه حل رهبر جمهوری اسلامی یعنی هر فلسطینی یک رأی اعم از مسلمان، مسیحی و یهود. جمهوری اسلامی قاطعانه از این طرح حمایت خواهد کرد. صهیونیست ها باید تنبیه شوند و غرامت بپردازند. خطر بزرگ برای همه ما، اسرائیل اتمی است. اولین اقدام باید توقف کشتار مردم غزه و پایان حملات کور باشد و سپس، - رفع کامل محاصره و بازگشایی گذرگاه رفح با کمک برادران مصری و همه سران اسلامی و عربی - خروج فوری نظامیان صهیونیست از غزه. - قطع هر گونه ارتباط سیاسی و تجارت با رژیم صهیونیستی توسط کشورهای اسلامی و حمایت و پشتیبانی از تحریم کالاهای صهیونیستی. - تروریستی دانستن ارتش صهیونیستی توسط دولت های اسلامی - تشکیل یک دادگاه عادلانه برای بررسی جنایات رژیم صهیونیستی و تعقیب مقامات اسرائیل و آمریکا بدلیل مشارکت در جنایت - تشکیل یک صندوق برای بازسازی غزه - ارسال کاروان های بشردوستانه برای مردم فلسطین - نامگذاری روی بمباران بیمارستانهای غزه بعنوان روز نسل کشی و جنایت علیه بشریت - تسلیح مردم فلسطین برای مقابله با اشغالگر جنگ افروز در صورت تداوم اشغالگری